Insectenliefhebbers zijn net zo hardnekkig als kakkerlakken

Mensen die in een grote stad zoals New York wonen zijn vaak nogal bang voor bedwantsen. Deze beestjes maken hele appartementencomplexen onveilig, infiltreren je meubels en liften zelfs met je mee als je met de metro gaat. Sommige bedwantsen kunnen zelfs maanden overleven zonder voedsel. En deze plaag gaat niet zomaar verdwijnen, want bedwantsen reproduceren zich razendsnel, en de moderne mens leeft razendsnel. Die combinatie is moordend.

Maar de menselijke impact op hoe insecten zich verspreiden willen we, of hoeven we niet te weten. Menselijk handelen kan de natuurlijke orde van insecten verstoren, want mensen roeien hun vijanden uit, waardoor ze zich sneller kunnen vermenigvuldigen.

Maar de meeste mensen hebben niet door wat de invloed is van het stampen op of opeten van een insect. Dat doen ze gewoon voor de lol.

In een nieuw boek, Bugged: The Insects Who Rule the World and the People Obsessed with Them, gepubliceerd op 3 juli, neemt David MacNeal mensen mee op een vreemde reis in de wereld van de moderne insect. Deze beestjes spelen al ruim 400 miljoen jaar een vitale rol in ons plantenleven en de ecologische wereld. VICE sprak met MacNeal over de insectenhandel op de zwarte markt, 'maggotologists,' hoe het eten van insecten populairder werd en over hoe obsessief sommige mensen - net als hij - bezig zijn met het moderne insect.

VICE: Waarom besloot je om te schrijven over insecten? Er zijn toch al een hoop documentaires, televisieseries en boeken over gemaakt?
David MacNeal: Het begon in het lab van een vriend, toen hij me uitnodigde om een insect te ontleden. Toen ik aankwam, haalde hij een insect uit de koelkast en legde hij het voor me neer. Ik sneed de onderbuik open met zijn scheermes, opende de maag en begon alles eruit te plukken. Je moet het vullen met katoen, want anders gaat het rotten.

Ik werd overrompeld door de complexiteit van die dingen. Ze zijn overal, en ik had daarvoor nooit zo gekeken naar die minuscule, maar indrukwekkende beestjes. Oorspronkelijk zou het boek gaan over entomofagie – je weet wel, het eten van insecten. Maar toen realiseerde ik me dat er zoveel meer is als het gaat om deze beestjes. Volgens mij was er geen een boek die dit op een luchtige en toegankelijke manier verhandelde. Ik ontdekte dat de wereld bol staat van nieuwsgierige, slimme en bizarre individuen die houden van beestjes.

Als je zegt dat insecten de baas zijn, wat betekent dat dan – is dat alleen op grond van het feit dat ze met zoveel zijn?
Ik denk dat insecten een hoop bijdragen aan de wereld, maar dat het uiteindelijk moeilijk te meten is. In het boek heb ik geschreven over recycling en wat ze doen op deze planeet. Allereerst zou zonder hen de stank van rottende beesten vreselijk erg zijn. Maar ze geven ook voedingsstoffen terug aan de planeet. Door hen komt kruisbestuiving op gang. Ze leiden letterlijk de wereld. Dat zou je in eerste instantie niet zeggen omdat ze er zo nutteloos uitzien. Maar de planeet zou zonder insecten niet kunnen overleven.

Raakte je tijdens je reizen en het onderzoek voor je boek nog ergens door gechoqueerd? Aangezien er al zoveel over is geschreven.
Insecten zijn geweldig, maar ik kwam een man tegen die heel, heel liefdevol en verzorgend met zijn bijen bezig was. Ik weet het, het klinkt suf, maar hij was een van de oudsten, echt zo'n bewaker van de geheimen van de wereld. Zijn honing was fantastisch, en hij maakte het al jaren. Deze kennis probeert hij te delen. Het is besmettelijk, de passie die deze insecten losmaken in mensen, en dat is wat ik wilde overbrengen met het boek.

Je ontmoette de baas van de insectenhandel op de zwarte markt tijdens een van je reizen. Kan je een beetje over hem en zijn werk vertellen zonder zijn locatie te verraden?
Deze man was overal, als een soort van insectenrockster. Hij had altijd een assistente bij zich, en zij moest een paar keer zijn aandacht trekken voordat hij erkende dat ik er was. Deze man betaalde mensen zwart om de insecten uit hun natuurlijke omgeving in Indonesië te halen. Hij deed dit jarenlang totdat hij betrapt werd. Maar mijn god, deze man leek zo interessant: hij had een wapenhouder voor zijn telefoon en hij kleedde zich als een aanhanger van 'Visual Kei', een Japanse muziekstroming uit de jaren '80. Kevers zijn veel waard in Japan. De duurste kevers hebben gekke vormen. Als ze gezond zijn, dan kunnen ze veel geld opbrengen. Het gaat uiteindelijk om het verzamelen van de insecten.

Hebben de meeste beestjes en insecten niet een heel kort leven? Hoe kan je er nou echt veel verzamelen voor een langere periode?
Meestal leven ze niet zo lang, het varieert van soort tot soort. Het kan oplopen van vijf dagen tot twee weken, tot zes maanden, tot een paar jaar. Over sommige tarantula's gaat het gerucht dat ze wel 50 jaar kunnen leven; dat is wat de hobbyisten beweren. In ieder geval zijn er vogelspinnen die wel 20 jaar leven. Een professor die ik ontmoette had een hele kamer waarin een mierenkolonie leefde en volgens hem was de koningin daar al zo'n 20 jaar de lakens aan het uitdelen. Ik was zo verbaasd, ik wist helemaal niet dat die zo lang konden leven.

Wat de fuck doet een maggotologist precies?
Maggotologist is een bijnaam die politie-officieren in Chicago voor Bernard Greenberg, een professor in entomologie, hebben bedacht. Hij assisteerde hen vaak bij zaken. Forensische entomologen komen vaak in aanraking met moordzaken en lijken die gevonden worden waarbij het tijdstip van overlijden nog moet worden vastgesteld. Door het kijken door microscopen en het vaststellen in wat voor staat van ontbinding deze maden zijn, is het gemakkelijk om het tijdstip van overlijden te bepalen. Een maggotologist onderzoekt het tijdstip van overlijden.

Waarom denk je dat het eten van insecten zo populair is geworden?
Ik weet niet of het opeens een soort hype is, of dat mensen gewoon op grote schaal zijn begonnen met het eten van insecten. Er zijn een heleboel producten, zoals Exo en Chirps – eetwaar met grondkrekels of verschillende soorten meelwormen. Ze laten deze producten eruitzien als voedsel waar je al bekend mee bent. Het smaakt gezond, maar niet daadwerkelijk lekker of memorabel.

Het eten van insecten is een slimme manier om meer eiwitten binnen te krijgen zonder broeikasgassen te creëren. En ze zijn overal te verbouwen. Ze zorgen voor eten dat op een veilige manier heel lang goed blijft. Maar ik weet niet of het genoeg gaat zijn om alle mensen te overtuigen.

Wat is het raarste wat je hebt gegeten terwijl je het boek schreef?
Toen ik in Japan was heb ik geprobeerd om een sprinkhaan die alleen maar rijstbladeren eet op te snoepen. Ze kookten deze sprinkhaan met sojasaus – het was niet gefrituurd. Toen ze het serveerden kon je duidelijk zien dat het een sprinkhaan was met wat stroperige soja eroverheen gekwakt. Zonder het echt op te merken heb ik het naar binnen geschoven. Ik had zoiets nog nooit eerder geproefd, het had een knapperig lichaampje en een frisse bite. Het was een heerlijke snack en ik heb de hele kom leeggegeten. Ik denk dat dit de visie is die de entomologie op wil gaan, net als de beroemde insectenchef David George Gordon.

Insecten zijn natuurlijk nog een vrij recent ingrediënt, maar ze kunnen op allerlei manieren worden bereid. Je hoeft hun kop niet te verhullen, ik denk dat mensen daar na verloop van tijd wel overheen komen, als het maar goed smaakt. Insecten zijn net zo lelijk als kreeft, of krab. Mensen associëren ze nou eenmaal met ongedierte en vervelende dingen. Kinderen leren dat we deze beestjes haten, en volwassenen willen ze niet aanraken. Maar als je ze een kans geeft en de Japanse cultuur omarmt, die begrijpt dat ze verbonden zijn met de natuur, zie je ze misschien niet meer als vieze insecten maar als een lekker bordje eten.