Jayh Jawson leefde als een prins in Marokko

Met je vrienden beleef je de beste avonturen. Zeker nu de zomer voor de deur staat is het tijd om weer op pad te gaan en dingen te beleven waar je het later nog lang over doorpraat. Samen met NIVEA MEN DEEP gaan we op zoek naar precies dat soort verhalen.

Jayh Jawson vertelde over een episch avontuur dat hij meemaakte toen hij voor het eerst met zijn vrienden op vakantie naar Marokko ging.

Hey Jayh. Ben jij een avonturier?
Jayh: Vroeger iets meer dan nu, denk ik. Eerst ging ik naar veel raves, festivals en feestjes. Nu ben ik iets rustiger geworden en is mijn leven vooral studio-thuis-studio-thuis. Ik ben nu ook vader en zoek de drukte steeds minder vaak op. Maar je komt als artiest sowieso op veel crazy plekken voor producties en optredens.

En dan ben jij ook nog eens artiest op veel manieren: je bent producer, rapper én zanger.
Ja, maar was nooit zo de bedoeling. Ik ben begonnen als producer voor de jongens van THC, omdat ze me daar vaker voor vroegen. Toen heb ik ook weleens wat gezongen voor demo-versies, maar ik dacht: ze regelen nog een echte zanger die dat gaat overdoen. Ik kon eigenlijk niet eens goed zingen, vond ik.

Maar die jongens van THC dachten: we kennen jou toch, je bent toch onze homie? En ze vonden die demos gewoon goed, dus die lieten ze zoals ze waren. Zij zagen me echt al als volwaardig artiest toen ik het zelf nog niet zag. Langzaam ben ik toen zelf ook gaan begrijpen dat ik het als zanger wel leuk kon doen. Dus toen ben ik steeds vaker gaan zingen.

Dan hebben die jongens van THC eigenlijk veel betekend voor je carrière
Zeker. Ik ben nog met ze meegegaan naar Marokko in 2005, toen ze een clip gingen opnemen voor het nummer Zina. Ik hoorde niet officieel bij THC toen, maar ze vroegen me mee. Ik was toen pas 23 en had eigenlijk nauwelijks geld. Maar het was me gelukt om 500 euro bij elkaar te sprokkelen, dus ik kon mee. En het was de meest memorabele reis die ik ooit heb gemaakt. Ik kan me nog goed herinneren hoe mijn leven daar – van de éne op de andere dag – even heel erg fancy werd.

Hoe begon die reis naar Marokko?
We gingen met een stuk of tien jongens in zo’n gammele bus, 36 uur lang rijden. De eerste week zaten we in Tanger, in een crappy appartementencomplex. Je had daar geen douche: we kregen gewoon een tuinslang waarmee we ons buiten konden afspoelen. Daar hebben we trouwens wel echt lol aan beleefd, want dan gingen we elkaar gewoon afsproeien in die tuin. “The only way is up”, riepen we de hele tijd.

En toen?
Nou, na een week begon daadwerkelijk die way up. We reisden door naar Marrakech en daar hebben we onverwachts als sjeiks geleefd. We belandden in een of ander groot, duur hotel. Wat bleek? De eigenaar van dat hotel was een prins. Echt crazy, gewoon.

Ik zag daar een luxe die ik nog nooit had meegemaakt. Als je de lobby binnenkwam, had je een enorme fontein waar rozenbladeren in dreven. In de tuin sproeiden ze nevel zodat de lucht niet zo droog was, dat soort dingen. En er sliepen daar allemaal sjeiks en zakenlui.

Hoe waren jullie dan in dat hotel terecht gekomen, zonder geld?
Een van onze vrienden zat in Marrakech en had ons daar uitgenodigd. Hij kende die prins, want hij kwam uit een rijke familie met veel connecties.

Ik heb die prins zelf niet ontmoet, maar hij vond het prima dat wij naar zijn hotel kwamen. De jongens van THC wilden daar een paar stukjes opnemen voor die clip. Die prins vond dat gewoon mooie promotie voor zijn hotel.

Dus toen hadden jullie daar vrij spel?
Ja, wij mochten in dat hotel doen wat we wilden. En dat terwijl we misschien nog maar tien euro over hadden. Je had daar bijvoorbeeld een hele fancy club, waar we nog hebben mogen optreden. Heel bizar was dat – een Nederlands optreden terwijl er verder geen Nederlanders waren.

Hoe heeft de reis naar Marokko jou beïnvloed?
Door die reis ben ik gaan inzien dat ik eigenlijk niks wist. Voordat ik vertrok, dacht ik dat ik alles wel een beetje gezien had in Amsterdam. Maar na Marokko besefte ik me ineens dat er nog een hele wereld te ontdekken is. Dus dat was voor ons ook wel een soort van verrijking. Je krijgt ineens zoiets van: wow, dit is er ook nog. Ik kan me de geur van het Saharazand ook nog goed herinneren. Soms ruik ik die, en dan ben ik weer helemaal terug in Marokko.

Ik weet nu hoe goed het is om nieuwsgierig te blijven en geïnteresseerd te zijn in andere mensen, ook als artiest. Ik ga ook snel naar mensen toe die er anders uitzien of ergens anders vandaan komen, gewoon om te weten wat hun verhaal is. What’s up, wie ben je, wat doen jullie waar je vandaan komt? Er zit altijd wel een verrassing in omdat je toch nog ergens bevooroordeeld bent, of vooraf iets invult.

NIVEA MEN Deep Anti-Transpirant
Deze deodorant met krachtige Black Carbon formule pakt bacteriën en zweet hard aan. Met de mannelijke Dark Wood geur maak je elk moment onvergetelijk! Dit is…How Epic Smells.