Het is een gast gelukt om te internetten via een nat stukje touw

Omdat in Amerika netneutraliteit om zeep is geholpen, is het geen verrassing dat Amerikanen op zoek gaan naar alternatieven voor internetproviders. Die providers beheren de kabels waar alle informatie van het internet doorheen geleid wordt. Deze kabels verruilen voor netwerken die door de gemeenschap beheerd worden blijkt een vrij moeilijk en duur proces.

Gelukkig heeft een techie met humor uit het Verenigd Koninkrijk een alternatief voor onbetaalbare breedbandkabels gevonden: een nat draadje.

Het is een oude grap onder netwerktechnici: het is mogelijk om met alles een breedbandverbinding te maken, zelfs met twee conservenblikjes en een natte draad. In een blogpost vertelt Adrian Kennard, van internetprovider Andrew & Arnold, hoe een van zijn collega’s de grap letterlijk nam en een breedbandconnectie maakte met een stukje touw.

De tekst gaat verder onder de foto.

Het breedbandtouw. Touw: Adrian Kennard/Andrews & Arnold

Breedband is een overkoepelende term voor alle internetverbindingen met een hoge snelheid, maar er zijn vele soorten breedbandconnecties. Zo heb je bijvoorbeeld optische vezel, die data verstuurt met licht en satellieten, maar de meest gangbare soort is de asymmetric digital subscriber line (ADSL) die je computer via een telefoonlijn met het internet verbindt.

Meestal werken breedbandverbindingen met kabels van koper. De techneut van Andrews & Arnold gebruikte voor zijn verbinding echter 1,8 meter van in zout water (zout water geleidt beter dan zoet water) gedoopt vliegertouw, verbonden met krokodillenklemmen.

Volgens de BBC lukte het omdat omdat bij een internetverbinding “niet de stroom die vloeit het belangrijkste is.” Maar dat de draad een elektromagnetische golf – het breedband signaal met de data – leidt en dat het soort draad niet zo belangrijk is.

Dit is niet voor het eerst dat iemand zich op creatieve wijze met het internet verbonden heeft. Zo is er al eens een verbinding van 100 mbps gemaakt met prikkeldraad, demonstreerden studenten het internetprotocol door middel van bongo’s, en zijn er zelfs duiven gebruikt.

Volgens Kennards blogpost was de nattedraadverbinding tot een snelheid van 3,5 megabits per seconde in staat. Dat is een stukje trager dan de meeste normale internetverbindingen (de gemiddelde internetsnelheid ligt in Nederland momenteel rond de 17 mbps), maar het is het nog steeds behoorlijk snel als je beseft dat het via een touwtje gaat. De uploadsnelheid was volgens Kennards post wel flink trager.

‘‘Voor zover we weten heeft dit geen commerciële potentie,’’ vertelde Kennard aan de BBC, ‘‘maar wat het mooi aantoont is hoe aanpasbaar ADSL in feite is. Als het gaat om gebrekkige lijnen met slechte (of zelfs ontkoppelde) punten die voor onze breedbandverbinding zorgen, kan deze aanpasbaarheid nog zeer van belang blijken.’’