Waarom je nooit iets met een muzikant moet beginnen

Foto's: Sibilla Calzolari

Muzikanten leven eigenlijk in hun eigen wereld. Een wereld waar geen plaats is voor liefde. Muzikanten zijn het soort dat levensmoeheid heeft uitgevonden, en waarbij eyeliner beter staat dan bij jezelf. Dit lijkt op het eerste gezicht misschien aantrekkelijk, maar laten we eerlijk zijn: muzikanten zijn niets voor jou. Door de aderen van een muzikant stroomt, naast alcohol, vreemd bloed. Hun muziek is de motor van de draaimolen en jij bent het roestige stoeltje zonder beugel waar niemand op wil zitten. Natuurlijk zijn er altijd uitzonderingen (die je mij al te graag mag laten weten, indien het bovenstaande niet van toepassing is), maar ik heb nog geen van deze eenhoorns ontmoet. Als je bespaard wil blijven van liefdesverdriet, zakdoekjes, gesprekken met psychologen en alcoholisme dan moet je het volgende goed doorlezen.

Met gezond egoïsme is niets mis, dat klopt. Muzikanten hebben echter de neiging om, naast het hanteren van een ongezonde levensstijl, ziekelijk egoïstisch te zijn. Wat hen zo egocentrisch maakt verklaar ik jullie met behulp van enkele zinnen die ik moest aanhoren van enkele muzikanten: “Sorry dat ik je een dag te laat feliciteer met je verjaardag maar ik heb zo’n productieve nacht gehad in de oefenruimte.”, “Je begrijpt toch wel dat ik niet mee kan naar je ouders als ik met de band afgesproken heb.” En de klassieker: “Nee, ik kan vandaag niet met jou en je vrienden naar de bioscoop want ik heb een melodie in mijn hoofd.” Zoals je al merkt, draait alles om hemzelf en de muziek en jij bent niet meer dan een zijspan, die gelukkig in het bezit is van een poes mocht hij zich een keer vervelen tijdens een periode van creatieve droogte.

Als je een muzikant date dan ben je vrijwel zeker gezegend met één van die ‘bijzondere’ modellengezichten (spleetje tussen de tanden, te grote ogen, sproeten, driebaanswenkbrauwen). En zoals we net hebben geleerd zijn muzikanten egoïstische varkens die jouw schoonheid zullen exploiteren voor maar één ding: merchandise. Met de gedachte dat je op zijn minst een paar geile types aan zult trekken die je op kan zadelen met nutteloze dingen zoals buttons, te grote/te kleine T-shirts en jute zakken. Het ergste is: waarschijnlijk denk je dat je cool bent omdat je merchandise van een band verkoopt die in werkelijkheid opgetreden heeft voor een groep mensen waarvan er maar tien daadwerkelijk betaald hebben.

Hij is misschien wel een paar uur zoet, terwijl hij hardop droomt over een grote carrière en mensen die over hem praten maar laten we onze beide benen op de grond houden: hoe groot is de kans nou werkelijk dat je het gaat maken als muzikant? We zijn niet in Zweden waar muziek en muzikanten ook echt aangemoedigd worden. Hij zal je eindeloos blijven vertellen dat zijn volgende ding groot gaat worden, telkens en telkens weer opnieuw.

Waarom? Omdat het egoïsten zijn.

Als je date toevallig niet als ‘dj’ op bruiloften staat, of met wat meer geluk in clubs optreedt, dan ziet het er niet goed uit. Jij moet betalen als jullie uiteten gaan, je moet zijn kleren kopen en zijn legale verslavingen financieren.

Het is duidelijk dat je een verbintenis aangaat. Als je date in een band zit, dan date je niet alleen hem maar de hele band. Zijn band is de rechter over je liefdesleven, zij beslissen of je het waard bent om de zanger te daten of dat je een domme kut bent die het beste snel ergens achtergelaten kan worden. Als je aan de bandleden voorgesteld wordt moet je je beter voorbereiden dan wanneer je voor het eerst bij je schoonouders op bezoek gaat. Het allerergste is echter de inside-info. Je zult niks begrijpen, je zult niet in staat zijn om mee te lachen en je zult geen idee hebben waar ze over praten. Je zult je voor eeuwig buitengesloten voelen. Natuurlijk zullen ze in je privéleven duiken, jouw zaken zijn hun zaken. Maar als je het over je liefdesproblemen hebt dan kwets je de hele band. Je bent gewaarschuwd.

Je kent het wel toch: de dingen die je partner aan het begin zo geweldig maken, worden naar verloop van tijd juist de dingen waarom je hem het liefst recht in zijn gezicht wil spugen. Vond je het lief dat hij je ’s nachts met zijn gitaar in slaap speelde? Tja, op een gegeven moment zal je het intens haten. Indien je nog steeds de romantische gedachte koestert dat een man met een gitaar het antwoord is op alle kitsch dan heb je echt professionele hulp nodig: eerst komt de gitaar, dan komt er een lange tijd niets, en ongeveer op dezelfde hoogte als bier daar kom jij.

Zijn muze is de pijn, de verloren liefde, het meisje dat er vóór jou was. Hij zal zeker beweren dat zijn teksten over jou gaan maar dat is niet zo. Je hebt hem niet voor jezelf, wat dacht je van al die andere sletten waarmee hij zijn pikpartnerschap deelt. Hoe zou jij het weerstaan, al die meiden op de eerste twee rijen die door je kleren heenkijken met hun röntgenogen en de tekst ‘Ik wil niet met je naar bed, ik wil met je neuken,’ op hun gepoederde voorhoofd geschreven hebben staan. Hier ‘nee’ op zeggen is bijna onmogelijk. In werkelijkheid is dit niet eens een overweging. Ze neuken alles wat schreeuwt om geneukt te worden. Dit is een ongeschreven (of zelfs geschreven?) artiestenwet. Vertrouwen speelt alleen een rol als zijn band Trust Is Radioactive Dust of Trust Disgust heet.

Hij zal zich van zijn mannelijkheid beroofd voelen en de komende weken kan je de seks vergeten. Zelfs al verzeker je hem er honderd keer van hoe belangrijk het is dat je je eerlijke mening over zijn kan muziek geven: het zal niets veranderen. Het zal hem breken, hij verandert in een hoop ellende en zal op zoek gaan naar iemand die zijn muziek wél begrijpt.