Radiohead is voor saaie nerds

Heb je ook zo’n vriend die echt HELEMAAL into Radiohead is? Die gast die een dag vrij neemt van z’n werk om kaartjes te kunnen kopen voor een Radiohead concert? Is het je wel eens opgevallen dat die gast eigenlijk naar niks anders luistert dan Radiohead? Dat is omdat het zo ongelofelijk veel moeite kost om te begrijpen wat er goed is aan Radiohead, dat je geen tijd over houdt om andere muziek te ontdekken.

Radiohead fans zijn het type mens dat er totaal geen moeite mee heeft om honderd euro te betalen voor een of andere zeldzame Japanse import, waarna ze hem in bubbeltjesplastic wikkelen en in hun minutieus georganiseerde Radiohead kast zetten die natuurlijk op alfabetische volgorde staat, om er vervolgens nooit meer aan te komen. En ze hebben er geen problemen mee om zoveel geld uit te geven aan iets waar ze nooit meer naar om kijken omdat ze allemaal een vaste baan hebben als computerprogrammeur, en geen geld hoeven uit te geven aan romantische avondjes met vrouwen. (Ja, ik generaliseer inderdaad dat alle Radiohead fans mannen zijn, maar laten we eerlijk zijn.) Geen enkele date heeft ooit tot seks geleid, nadat een nerd begon over hoe Kid A voorspelde wat er op 9/11 zou gebeuren (ik verzin dit niet, Radiohead supernerd Chuck Klosterman gelooft dat echt.) Of de binaire theorie die stelt dat OK Computer uit 1997 en In Rainbows uit 2007 samen een mega album vormen dat een decennium duurt. Wow! Hoe is het mogelijk dat een album vol met computernoisebullshit ietwat hetzelfde klinkt als een ander album vol met computernoisebullshit? Wat een genieën!

Dat is een beetje de modus operandi voor iedere Radiohead fan: zoveel mogelijk onzinnigheden bedenken om zelf maar te geloven dat een band die een beetje aankloot met wat computerdraadjes en dat dan een conceptalbum noemt, een stel briljante visionairs zijn die echt kunst maken. Misschien is het wel gewoon overcompensatie omdat ze 10% van hun tijd naar Radiohead albums luisteren en 90% procent van de tijd proberen uit te vogelen waar de fuck die albums over gaan. Maar ja, Thom Yorke is in ieder geval zeker een alien of Jezus of wat je dan ook wil geloven om je slechte muzieksmaak acceptabeler te maken.

Natuurlijk is het beter om muzikanten te hebben zoals Thom Yorke dan een schaamteloze geldgraaier als Gene Simmons, of de vol getatoeëerde pedofielen die ieder jaar op de Warped Tour spelen. Yorke is vast een aardige gast enzo, maar kom op. Hij is echt geen muzikale engel, en hij is ook niet van een andere planeet. Hij is gewoon een raar Brits mannetje die danst als een slingeraapje. Als voorbeeld voor zijn muzikale middelmatigheid moet je maar eens naar Atoms For Peace luisteren, dat project dat Radiohead doet klinken als Slayer. En om zijn stem valt hij nou ook niet te prijzen. Hij klinkt alsof je een peuter een speelgoedmicrofoon hebt gegeven en hem verder helemaal z’n gang laat gaan. Als je een vijf jarige een Moog synthesizer zou geven, hem een uur een beetje laat aankloten, en het resultaat uitbrengt als een nieuw Radiohead album genaamd Moon Princes, zullen negen van de tien fans het verschil niet eens horen. “Vijf sterren, hun meest complexe en ambitieuze werk tot nu toe.” – een of andere sukkel bij Rolling Stone.

Radiohead in de tijd dat ze het minst saai waren om naar te luisteren.

In hun Bends tijdperk maakte Radiohead tenminste nog muziek waar ook non-robots misschien naar zouden willen luisteren. Tuurlijk was het zeikerig en saai, maar je kon tenminste horen dat het was gemaakt door een echt band met echte instrumenten en niet door een elektricien die een DVD speler probeert te repareren waar een Tron DVD in vast blijft zitten. In hun bijna 30-jarige bestaan (ja 30 jaar), zijn ze van middelmatige alterna-rock naar who-the-fuck-knows-wat-voor-een-genre gegaan. Vraag iedere normale muziekfan om een Radiohead nummer te noemen en het meest genoemde antwoord is Creep. Het tweede meest voorkomende antwoord: een stille staar in de leegte, want niemand weet de naam van zo’n 800 liedjes die allemaal klinken als “beep blorp bop beep boop 010101.” Creep is leuk om te doen op een karaoke, ieder ander liedje zou de tent laten leegstromen omdat het zou klinken alsof iemand een beroerte krijgt.

Als je dit leest en je bent een Radiohead fan, gefeliciteerd dat je veel, echt heel veel slimmer bent dan de rest van ons simpele zielen die graag luisteren naar een liedje met een herkenbaar deuntje en een beat in plaats van een of andere vage 179/4.26 maatsoort. Maar probeer ook eens een echte band voor de verandering. Als je al onder de indruk bent van een 5 minuten durende loop van cyborg scheten die nergens naartoe gaan, wacht dan maar tot je een scheurende gitaarriff hoort! Of gewoon een refrein! Of verander “Radio”door het woord “Motör” en dan kom je er ook wel.

Het is tijd om even naar beneden te kijken. Kijk maar even goed naar je vervaagde Amnesiac European Tour shirt en kom de waarheid onder ogen: Radiohead is saaie nerdrock voor nerds. Wacht Radiohead fans, ik zal het zo formuleren dat jullie het begrijpen:

Loading file: attempt_to_give_a_crap_about_radiohead.exe [error 404: file not found]

Meer op Noisey: