De nummers op het nieuwe album van Palmbomen zijn allemaal in een dag gemaakt

Het is alweer een poos geleden dat Kai Hugo Berlijn inruilde voor zijn zonnige thuisbasis in Los Angeles. Zijn nieuwe album Palmbomen II, dat hij uitbracht onder zijn nieuwe alias Palmbomen II, is sinds deze week uit via Beats In Space Records, maar was al zo goed als af voordat hij naar LA vertrok. Palmbomen II vormt voor Kai het soloproject waarin hij zijn voorliefde voor hakkelige drumritmes en clubmuziek met elkaar combineert. Het album is daardoor dansbaarder en ietsje donkerder dan de popliedjes met guitige baslijnen, schelle synths en zangpartijen met een flinke dosis galm die we kennen van de Palmbomen die verantwoordelijk was voor Night Flight Europa en de Moon Children EP. Ik sprak hem over de grens van lo-fi, buitenaardse activiteiten en de frisse muziekscene in LA.

Noisey

: Hoi Kai! Wat heb je het afgelopen weekend gedaan?

Kai Hugo:

Onlangs was ik de woestijn ingetrokken om een nieuwe video op te nemen. Ik heb mezelf de afgelopen paar dagen afgesloten van de buitenwereld om deze te monteren, ook voor

Palmbomen II

, mijn laatste project.

Ik zag ook dat je bezig was met het opnemen van

een band zonder naam

, wat is dat?

Klopt ja, ik produceer een album voor een groep vrienden van me. Ze speelden eerder wel eens mee met Palmbomen hier in de VS. Maar dat komt pas veel later dit jaar.

Je werkt veel vooruit of niet?

Ik werk altijd wel vooruit, ja. Het duurt soms erg lang voordat dingen uitkomen. Maar met video’s gaat het wel echt snel. Ik heb hem in een weekje geschoten. In die video trek ik dezelfde lijn door als in de laatste twee video’s die ik gemaakt heb. Het wordt een soort serie.

Ik zie veel buitenaardse elementen terugkomen in je recentere werk. De titels van de tracks op je laatste album zijn allemaal namen van personages uit The X-files. Ben je daar bewust mee bezig?

Niet helemaal. Ik wilde er gewoon namen op zetten zetten die ik esthetisch mooi vond. Inderdaad ben ik gaan zoeken in de kleine rollen in

The X-files

. Nu krijgt het meteen die lading, terwijl mijn album daar verder niet zo veel mee te maken heeft. Ik vind de muziek van

The X-files

mooi, maar dit nieuwe album is toch meer geijkt op begin jaren tachtig. Wel hou ik erg van sci-fi, en ook van de theorieën eromheen.

The X-files

zit er vol mee. Ik was ook laatst in Twentynine Palms, een bekend UFO-spotters gebied. Het hangt hier wel een beetje in de lucht.

Ga je daar in mee?

Sommige theorieën zijn op een grappige manier interessant – voor mijn laatste video heb ik gekeken naar een twee uur durende lezing van een professor die het heeft over het verband tussen mensen, Neanderthalers en aliens. Daarin probeert hij dit verband wetenschappelijk te bewijzen, maar het gaat echt alle kanten op. Ik ga er niet te veel in mee, maar interessant is het zeker.

Waarom werk je graag met oude apparatuur?
Veel moderne producers zijn heel lang bezig met een kick te tweaken of een sample te layeren. Met computers dwaal je snel af. Toen mensen voor het eerst een kleine studio thuis konden maken voor weinig geld, gingen ze gewoon jammen met wat elektronische apparaten en namen dat op op tape, en dat was het. Daardoor is het een stuk spontaner, en ik leer er gerichter door te werken zonder alles te lang te overwegen. Verlies je jezelf anders?
Je kunt eindeloos doorgaan met het maken van aanpassingen, maar dat is nog wel eens een probleem voor mij en mijn generatie. De nummers van dit album maakte ik in een dag, en nam ik ’s avonds en ’s nachts gelijk op tape op. Je komt daardoor echt in een zone terecht waarin je die tracks heel goed voelt. Als je er een nacht over slaapt ga je misschien toch weer te veel aanpassen, dat wilde ik niet. Heb je ook veel afgeschoten?
Ja, omdat ik mezelf voornam om het in een dag op te nemen zat er vaak iets tussen dat toch niet helemaal naar wens was. Toch moet ik de keuze maken: neem ik het mee in mijn voorlopige selectie of schiet ik het eigenlijk voorgoed af? Uit die voorlopige selectie distilleerde ik uiteindelijk samen met mijn goede vriend Postmodem de tracks die het album haalden. Het album is al twee jaar geleden opgenomen, ben je opgelucht dat het eindelijk de wereld in is?
Zeker. Ik ben blij. Ik wil niet meer dat dingen te lang blijven liggen. Liefst zou ik het zelf meteen uitbrengen, maar je bent toch van labels afhankelijk en dat maakt het wat lastiger. Daarbij komt dat ik in afwachting van mijn visum een tijdje on hold in Nederland zat. Ik heb er het beste van gemaakt door mezelf op te sluiten op de zolder bij mijn ouders thuis in Breda. Daar heb ik een studio gemaakt en toen ben ik daar voor twee maanden aan het werk gegaan. Daarna ben ik naar LA gegaan. Ben je nu ook bezig aan een soortgelijk project?
Ja, ik heb weer zo’n batch aan nummers opgenomen, en daar wil ik weer samen met Postmodem de beste uit zoeken. Daar wil ik dan ongeveer vier EP’s van maken, en die zou ik langzaam de wereld in willen laten druppelen bij verschillende labels. Met elektronische muziek gaat dat toch wat makkelijker, en zit je niet snel vast aan één enkel label. Ben je ook nog met je oorspronkelijke Palmbomen-project bezig?
Ik heb me wel voorgenomen om daar de komende tijd veel voor te gaan schrijven. De demo’s zijn er al, de volgende stap is om nu met de band te gaan uitwerken en opnemen. Ik wil me het liefst weer twee weken isoleren in de woestijn, samen met de band. Samen die nummers maken en die vervolgens live gaan spelen voelt natuurlijker dan het later weer te moeten vertalen vanuit mezelf naar een band. Waar ben je verder nog mee bezig?
Ik maak nog steeds wel edits van bestaande nummers voor mijn dj-sets. Soms vind ik mooie nummers maar die zijn dan net iets te lo-fi om tijdens een set te draaien. Dan maak ik er een edit van door de kicks wat sterker te maken, een hi-hat toe te voegen of een vervelende gitaarsolo weg te halen, want er zit volgens mij wel een grens aan lo-fi, als het op draaien aankomt. Het is niet dat ik er per se naar op zoek ga als ik muziek maak. Het is net als met VHS filmen, of met tape opnemen: je let net iets minder op details en bent meer met de sfeer bezig die je met je muziek neerzet. Het werkt fijner vind ik. Draai je ook nog wel eens in clubs daar?
Ik draai best veel, maar niet echt in clubs. Er is niet echt een gedefinieerde underground, en dat spreekt me erg aan. Er zijn veel feestjes in lege warehouses, dat zijn wel de leukste dingen. Verder zijn het wel echt de overgeorganiseerde club-clubs als je begrijpt wat ik bedoel. Maar ook draai ik buiten LA, ik sta binnenkort in San Francisco, Miami en New York. Ariel Pink zong ooit dat het leven in LA maar very lonely was. Ervaar je dat ook zo?
Ik kan me hier goed anoniem afzonderen als ik dat wil, maar er gebeurt hier juist heel veel! Je hebt enerzijds een bandjescultuur met een heel rijke traditie, en de elektronische scene bloeit sinds een tijdje enorm. Toch hang ik ergens tussen die twee in en dat bevalt me wel. In die bandjeswereld wordt gauw gedacht dat je een of andere EDM-gast bent als je zegt dat je elektronische muziek maakt. Er wonen hier een heleboel muzikanten, die hebben huisjes met garages in de stad, en dat biedt mogelijkheden. Je was van plan drie jaar in Los Angeles te blijven.
Ja, en ik heb wel het gevoel dat ik tot die tijd blijf. Ik zie het wel, maar so far so good.