Het besef bij mensen hoe relaxt een festival als Where The Wild Things Are is, komt opvallend traag op gang. Afgelopen weekend werd het festival voor de derde keer gehouden in De Eemhof – dat is een bungalowpark in Zeewolde zoals alle bungalowparken in Nederland: de huisjes zijn er identiek, de omgeving groen, het subtropisch zwembad heeft een goede glijbaan en er zijn waterfietsen in de vorm van een zwaan. En als je geluk hebt, zie je zo nu en dan een konijntje voorbij huppelen.
Advertentie
Where The Wild Things Are (WTWTA) is een van de eerste bungalowfestivals van Nederland. Maar hoe goed het idee ook was, het festival wilde maar niet echt van de grond komen. De eerste editie liep het er vol met verliezers die naast Bungalup-kaartjes hadden gegrepen en daarom besloten in tijgerpak naar dat andere festival in precies hetzelfde bungalowpark te gaan, zonder dat er ook nog maar iets van de line-up bekend was. Ze joegen met hun pillenkoppen de paar alto’s die er waren de stuipen op het lijf, en het jaar erop waren ze er alle twee niet meer. Er bleven opvallend veel huisjes leeg en de bungalows die wel bewoond waren, zaten vol Parool-lezende mensen uit het Amsterdamse IJburg.
Dit is de wereldkampioen (of Nederlands kampioen) Rummikub tegen wie je op WTWTA een potje kon spelen, met zoals het ernaar uitziet zijn assistente die speciaal voor deze gelegenheid een jasje met testbeeld had aangetrokken.
Maar dit jaar was het – gelukkig – anders. Het besef was eindelijk bij de juiste mensen gearriveerd: het bungalowfestival is er voor ons allemaal.Want wat zo goed is aan WTWTA is dat je het zo suf, laat of wild wilt kunt maken als je zelf wilt. En dus lopen er gezinnen rond, zijn er grote groepen mensen die vroeg opstaan om achter een witte vlag door het park aan te lopen, is er publiek dat liever aan een pubquiz meedoet dan Afterpartees ziet optreden, of mensen die liever bowlen dan vijf meter verderop in dezelfde ruimte Al We Are te bekijken (zoals ik).Het is waar, de aandacht voor de muzikant wordt op WTWTA behoorlijk op het spel gezet: het is opvallend rustig bij het concert van All We Are op de zaterdag, en dat terwijl het toch alweer vier uur ‘s middags is en de dag allang in volle gang had kunnen zijn. Maar het merendeel van de bezoekers dobbert waarschijnlijk nog in het zwembad, of bevindt zich aan de keukentafel voor een potje Rummikub – het spel dat in elk huisje aanwezig was (en waar ik opvallend goed in bleek te zijn, maar dat terzijde). En eerlijk, All We Are is vooral prima achtergrondmuziek voor tijdens het bowlen, niet voor heel veel meer.
Advertentie
Black Cult uit Groningen kreeg in tegen stelling tot All We Are trouwens wel de tent vol.
Je hoeft niks op WTWTA: je bent niet verplicht te gaan zwemmen of te Rummikubben tegen de wereldkampioen (want ja, die was aanwezig. Zie de foto hierboven), en gelukkig is er ook genoeg (goede) muziek aanwezig – en de mensen die dit kunnen waarderen waren er dit jaar ook weer bij. Zij begaven zich vooral in de Desperados-tent, een industriële loods overdekt met stalen platen en een karig geluidssysteem. Klinkt niet veelbelovend, maar het was wel de plek waar uiteindelijk de tofste optredens waren: met het alles verwoestende optreden van Rats on Rafts, de intense psychedelische trip van zZz en de verdomd goeie, meer pop dan garage-nummers van Ex Hex. De optredens in de grootste tent, de Willem Ruis-tent, verbleekten er een beetje bij (Skip&Die overigens niet meegerekend). Saint Motel klonk als het muzikale equivalent van een potje Rummikub, en Death From Above 1979 was in eerste instantie wel keihard en destructief, maar dat kwam waarschijnlijk door het contrast met Curtis Harding die net daarvoor de gelikte, coole dude in de Action Factory speelde. Zodra je aan het volume gewend was geraakt, bleef er weinig indrukwekkends over.
Een zondagmiddagfissa op het voetbalveld.
Dit jaar was er ook een georganiseerde afterparty in een van de bungalowhuisjes: mede mogelijk gemaakt door PIP. Cata Pirata stond er sexy te zijn, er liep een kalende man van 46 jaar rond die aan de molly was (op de vraag of hij zich oud voelde, antwoordde hij: “Nee, deze mensen zijn gewoon jong.”), en om half zeven op de zondagmorgen liep Jameszoo binnen voor een laatste dj-set. En wat is er nou beter dan na een nacht doorhalen terugkomen in je bungalow en kotsen op een schoon toilet, in plaats van naast je tent? Iedereen met een beetje zelfrespect gaat alleen daarom al naar WTWTA.
Advertentie
En dan volgen er nu nog een paar foto's.
All We Are in Action Factory, die ik toevallig tegen het lijf liep tijdens het bowlen.
Gelukkig gingen er nog wel een paar mensen kijken.
Door je in te schrijven voor de VICE nieuwsbrief ga je ermee akkoord dat je elektronische communicatie van VICE ontvangt die soms advertenties of gesponsorde content kan bevatten.
