We spraken grime-artiest Afrikan Boy over zijn optreden in het migrantenkamp van Calais

Op dit moment zitten er vierduizend migranten in Calais. Ze zijn uit hun landen gevlucht op zoek naar een beter leven. Ze slepen zichzelf door barre horrorcondities om ergens te komen. De voorpagina’s van kranten staan al maandelijks vol met deze ellendige situatie. Door die koppen ontstaat een negatief beeld van de migranten. Maar het zijn gewone mensen, die zoeken naar een manier om te ontsnappen aan de gevaarlijke situatie in hun eigen land.

Vorige week bracht UK grime-artiest Afrikan Boy een bezoek aan de mensen in die kampen. Hij is zelf een tweede generatie Nigeriaanse immigrant die in Londen woont, en deed een optreden met de naam The Jungle, samen met Secret Cinema. De aanwezigheid van Afrikan Boy past goed bij het kamp, omdat hij in zijn liedjes de problemen van migranten beschrijft.

Bekijk de video van het optreden van Afrikan Boy nadat je het onderstaande interview hebt gelezen.

OO.ready(function() { OO.Player.create('ooyalaplayer', 'oxOHNtdzphM6T_cHjqxR80s0q13WAal7'); });

Please enable Javascript to watch this video

Noisey: Hoi Afrikan Boy, hoe dacht je over het optreden voordat je ging?
In mijn muziek heb ik het veel over immigranten. Vooral op mijn nieuwe track Border Business gaat het veel over dit thema. We hadden het een paar keer over het plan om naar Calais te gaan voordat Secret Cinema ons benaderde met het idee om wat te doen. Het was het juiste moment, ik stopte gelijk waar ik mee bezig was. Maar of ik verwachtingen had? Totaal niet. Net als iedereen heb ik alleen de foto’s in de media gezien en ik ben nog nooit naar een plek als deze geweest.

Voelde het als iets waar je bij betrokken moest zijn?
Ik ben opgegroeid met praten over valse paspoorten en visums. Nu ik ouder ben, weet ik wat de impact van migratie en immigratie betekent op de economie. Het grootste deel van mijn muziek gaat over de problemen waar ze mee te maken hebben, zoals Lidl, Who Stole My Visa, Paper Planes, Border Business en Kunta Kinte. Mijn muziek gaat bijna alleen maar over identiteit en misplaatste identiteit. Ik ben geboren in Engeland, maar mijn familie komt uit Nigeria. Ik voel dat ik gemaakt ben in Afrika. Ik ben opgegroeid met een dubbele identiteit.

Maakte je je zorgen over het optreden?
Ik had geen idee wat ik moest verwachten. Ik ben niet iemand die graag de media volgt, maar ik moest wel weten wat er aan de hand was. Dus ik dacht: is er een reden waarom er geen andere artiesten daar optraden? Is het wel een goed idee? Weet ik wie zij zijn? Weten zij wie ik ben?

Hoe doe je eigenlijk een gig in een migrantenkamp?
Ik wist dat het qua techniek niet veel soeps zou zijn. Ik ging naar een kamp dat The Jungle heette, op een afgelegen plek, en ik moest daar een show neerzetten. Allerlei gedachten spookten door mijn hoofd. Ik rekende erop dat ik tussen bomen en bosjes terecht zou komen. Secret Cinema ging er al eerder heen om te proberen de mensen alvast te entertainen. Vanaf een humanitair perspectief wist ik dat ze hun best deden om iets positiefs te doen, en als ik weet dat mensen daarmee bezig zijn, moet ik erheen om ze te steunen.

Kun je vertellen wat je zag in het kamp?
Het voelde net alsof ik in Afrika was, maar dan met Europese lucht. Het is heel rauw en basic hoe de mensen leven. Ik vond het interessant dat alle nationaliteiten opgesplitst waren, er waren mensen uit Afghanistan, Ethiopië, Eritrea, Syrië en Soedan. Vorig jaar ben ik voor twee shows naar Soedan gegaan, één in Khartoem en één in Port Soedan. Het voelde alsof ik weer terug was. Op andere momenten voelde het net alsof ik op een festival was en lekker rondliep van tent naar tent. Het was heel surrealistisch, ik heb niet het gevoel dat ik alles gezien heb.

Vonden mensen het oké dat je er was?
Ik was verrast door hoe open ze waren. Ik had verwacht dat het een beveiligde plek was, waar de autoriteiten ze in de gaten hielden. Maar ze lopen gewoon de stad in en ze zijn overal. Ze zitten in dit kamp omdat ze ervoor gekozen hebben, al hebben ze niet veel opties.

Welke voorzieningen zijn er in het kamp?
Het eerste wat me opviel toen ik door het kamp liep waren de winkels, de handeltjes en het gedoe van het campingleven. En veel mensen op de fiets! Mensen droegen bagage, Lidl-tassen, tenten en potten en pannen. Toen ik verder in het kamp kwam zag ik mensen voetballen en mensen die bezig waren met hun telefoon. Ook was er een tent waar je kon bidden, en een kerk.

Wat wilde je overbrengen met je optreden?
Ik wilde gewoon mijn muziek laten horen, dat is mijn boodschap. Ik had maar één USB-stick bij me, en ik drukte zelf op play en stop. Toch wilde ik net zo’n vette show geven als wanneer ik op Glastonbury zou staan. Maar er is een enorm verschil tussen zingen voor mensen in Engeland en in Calais voor Soedanese mensen. Ik moest mijn perspectief veranderen. Ik zong geen boodschap meer over immigranten aan andere mensen, maar ik herhaalde hun eigen verhaal.

Wanneer heb je Border Business geschreven?
Ik heb het nummer in 2008 en 2009 geschreven, en het kwam uit op de ep What Took You So Long, die ik heb gemaakt toen ik op de universiteit zat. Ik schreef het niet als reactie op het huidige klimaat, maar omdat de situatie altijd actueel is. Muziek is altijd mijn visum geweest. Als ik geen muziek maakte, was ik nu niet uitgenodigd om te spelen in Calais. Muziek heeft me altijd geleerd dingen te ontdekken en het is mijn bron van verbinding.

Hoe ging je optreden?
Ze genoten ervan, het publiek was er klaar voor, en ik kreeg veel aandacht. Ze gaven me veel energie, die ik weer terug kon geven. Muziek heeft de kracht om je af te leiden maar levert ook een krachtige boodschap.

Heeft het optreden nog een effect op je gehad?
Toen ik in de auto zat naar de veerboot, heb ik gelijk wat tracks geschreven. Mijn hoofd zit nu zo vol met gedachten.

Wat vond je verbazingwekkend aan de mensen in het kamp?
De sfeer. Ik werd ergens uitgenodigd, mensen willen ondanks de kutsituatie nog steeds laten zien van, hey, kom langs en blijf eten! Ik heb ook de donkere kanten gezien. Gewonden, mensen die vochten en overduidelijk in elkaar waren geslagen door de politie. Of mensen die over hekken probeerden te springen, hun been openhaalden en het niet schoonmaakten. Ze belden dan wel de ambulance maar konden geen Frans. Het kan echt een chaos zijn. Maar het was ook een goed moment om te komen, de Ethiopiërs vierden net nieuwjaar.

Ik heb een gast uit Tsjaad ontmoet, Idris, die eerst op een boot naar Libië ging en toen nog acht dagen op een boot naar Frankrijk. Geen wc’s, schijten in de zee, staand slapen, dingen die je niemand toewenst. Hij praatte over zijn ambities en waarom hij op de vlucht was. Hij was opgesplitst van een kleine militie, werd gepakt en zat acht maanden gevangen. Sindsdien is hij alleen maar aan het vluchten.

Sommige verhalen zijn moeilijk om te verwerken.
Klopt, en de winter komt eraan. Het gaat regenen en sommige tenten zijn in slechte staat, het wordt verschrikkelijk voor ze. Ik weet dat sommige mensen zeggen dat de vluchtelingen zelf gekozen hebben om erheen te gaan, maar dat is niet bij iedereen zo. Dus terwijl ik aan het reizen ben, geniet van mijn bed en muziek maak, is het de realiteit dat die mensen daar misschien nog een hele tijd zitten.

Hoe belangrijk is muziek en cultuur bij het behouden van menselijke waardigheid?
Een van de belangrijkste dingen die me opvielen, is hoe nederig ze zijn in hun dagelijkse leven. Ondanks alles dat er aan de hand is, politiek en sociaal, zijn het mensen, ze moeten eten, douchen, zorgen voor hun kinderen, het leven betekenis geven en een beetje geld verdienen door te doen wat ze kunnen. Maar het culturele aspect was sterk: het voelde alsof ik in Soedan was, door de cultuur die ze met zich meebrachten.

Ik was er ook om een beetje Britse cultuur aan de mensen door te geven. Ik ben een grimeartiest en ik wilde dat aan ze meegeven en zeggen: “Yo, ik ben Brits en dit is hoe we het doen in de UK.” Ik zag mensen naar me kijken, en denken: komt hij uit Soedan of Uruguay? “Nee! Ik kom uit de UK, ik ben een MC, ik heet Afrikan Boy en ik ben hier voor jullie. ”

De film van Afrikan Boy en Secret Cinema die naar de migrantenkampen gingen komt binnenkort uit.