"Sadness Fairy": een erotisch festivalverhaal voor als je eenzaam in je tent ligt

Voor onze Festival Guide vroegen we twee vooraanstaande en retegetalenteerde schrijvers (die toevallig ook de eindredacteur en de allereerste hoofdredacteur van VICE Nederland zijn geweest) om een bloedgeil verhaal te schrijven dat jij kan lezen als je een beetje eenzaam in je tent ligt, bijvoorbeeld in de regen op een niet nader te noemen festival in de buurt van Biddinghuizen. Lees hieronder het erotische verhaal dat Mick Johan schreef met de titel "Sadness Fairy" en check al onze verhalen en video’s over festivals op deze pagina.

Te lui om te lezen? Beluister dan hieronder de ingesproken versie.

Marlon lag al een paar uur somber te wezen. Misschien waren het minuten, wist hij veel. Zijn mond was droog, de herinnering aan sigaretten en chemische substanties drongen zich op aan zijn verhemelte. Hoewel hij wenste dat deze dode vogel in vrede zou rusten, wenste hij de fladderaar een ander graf toe dan zijn mond. Hij vervloekte zichzelf dat ook zijn eigen stinkadem zijn hoofd terugbracht bij de dood. Soms was het alsof hij nooit verder dan twee gedachten verwijderd van de dood kon raken. Zelfs hier, waar hij gekomen was om te vergeten, om te dansen, verdoofd te raken en om zijn verdrietige pik in vrolijke levensvaatjes te proppen. Hij besefte dat hij zocht naar seksueel overdraagbare gezonde levenslust en het maakte hem mistroostig. Hoewel niets erop wees dat een invloedrijke ster van enkele miljarden jaren oud een appeltje met Marlon te schillen had, deed de zon toch enorm haar best om hem de tent uit te branden. Hij huiverde voor het opdringerige licht achter de rits van zijn werptent. Marlon zocht de fles water die zich ergens in de tent moest ophouden. Die vond hij onder zijn schoenen. Onderzoek wees uit dat hij in de fles gepist had. Hij zuchtte. Om hem heen lagen verfrommelde lange vloeitjes, een leeg blik Monster Energy, een fles vol jongenspis, afgetrapte modderige Balenciaga’s en een DAF-petje van zijn vader. Alles maakte hem verdrietig. Hij probeerde te huilen, maar kreeg een erectie. Story of my life, dacht hij. Marlon zuchtte en ritste zijn tent open. Voor het tentje naast het zijne stond een stoeltje. Toen zijn ogen gewend waren aan het licht rekte hij zich uit en ging erop zitten. Er lag een sixpack water met nog drie volle flesjes tegen het tentje. Hij pakte er eentje en dronk gulzig. Een straaltje water liep van zijn mond naar zijn hals, en over zijn borst en buik zijn schaamhaar in. Even voelde hij de huid om zijn tepels strak trekken. Hij dacht aan de borst van zijn vader, ruw ontbloot door harde handen in blauwe rubberen handschoenen. Opnieuw voelde hij een erectie opkomen. Hij was omringd door tentjes. Hoewel hij al vaak op zijn telefoon had gekeken, was de tijd niet tot hem doorgedrongen. Niemand was wakker, maar toch vouwde hij zijn benen over elkaar om zijn stijve een beetje te verhullen. De zachte streling van zijn broek over zijn pik maakte dat deze pompend steigerde. Apathisch verbaasde hij zich erover hoe ver zijn geslachtsapparaat zich gevoelsmatig van zijn hoofd kon bevinden. “Ga je lekker?” Marlon schrok wakker uit zijn gedachten en voelde het schaamrood naar zijn hoofd trekken. Zijn pik klopte onverminderd hard in zijn broek. Vanuit het tentje naast hem richtte zich een meisje op. Ze had roze krullen en roze wenkbrauwen, een hard contrast met haar donkere huid. “Je zit in mijn stoel én je drinkt mijn water.” Hij kon niets uitbrengen. “Maar je bent wel knap, dus fuck it. Wat zit je sip te doen op de vroege ochtend, meidtie?” Het meisje hurkte om een flesje water te pakken. Brutaal legde ze haar hand zacht boven de knie van Marlon en gleed een stukje met haar nagels over zijn huid. De streling golfde door in zijn inmiddels keiharde lul. “Kan je niet praten? Ben je doof?” Dat laatste zei ze met haar tong tegen haar gehemelte. Het was een slechte imitatie van een dove. “Sorry, dat kan écht niet. Ik ben Naomi. Je hebt een stijve, wist je dat?” “Oh, eh, ik ben Marlon. Ik weet het.” Hij lachte ongemakkelijk. “Je bent nog knapper als je lacht, moppie.” Ze knipoogde en haalde met een venijnig krasje haar hand van zijn been om haar flesje water te openen, en nam een slok. Ze keek hem de hele tijd aan terwijl ze dit deed en liet wat water langs haar mond lopen. Hij slikte blijkbaar zichtbaar, want ze barstte in lachen uit. Er landden wat druppels uit haar mond op zijn borst en buik. Samen keken ze een moment naar de glinsterende druppels die zich langzaam een weg vonden op zijn huid. Ze zoende hem abrupt, om daar even abrupt weer mee op te houden. “Gadver meid, jij moet kauwgom. Ga in je tent liggen, ik kom er zo aan.”

Ze verdween in haar tent, en verscheen even later in de zijne met kauwgom en een condoom. Hij kauwde en zij praatte. “Waarom was je zo sip? Nee, niet zeggen. Zeg maar niks, daar ben je goed in. Gelukt? Kom op, lose the kauwgom, sippie.” Dat deed hij, en ze vraten elkaars gezicht, trokken slakkensporen van speeksel over elkaars hete lichamen. Haar handen gingen door zijn zwarte krullen, over zijn gespierde rug, ze wurgde hem en spuugde in zijn gezicht. Zijn duimen verdwenen in haar zachte flanken. Hij slobberde haar drijfnatte kut en kont met de gretigheid van een grote hond. Ze greep wild naast zich en pakte zo per ongeluk de fles met pis. “Sippie meid, serieus?” Hij keek op, een draad kwijl verbond zijn natte lippen met haar dampende vagijn. Ze hield de fles omhoog en ze barstten samen in lachen uit. Marlon wierp de fles naar buiten en ging met een zucht op zijn rug naast haar liggen. Zijn beaderde fallus hevig pulserend in de lucht van de klamme tent. Opnieuw zag hij de blauwe handschoenen het overhemd van zijn vader openscheuren, en hoe de knopen van dat overhemd alle kanten op sprongen met een ongepaste lichtheid. Hij voelde de vreemde woede over de verloren knopen weer opkomen en plotseling welden er tranen op in zijn ooghoeken. Het was al bijna anderhalf jaar geleden, maar visioenen aan de even gewelddadige als vergeefse poging het leven van zijn vader te redden overvielen hem nog steeds op rare momenten.

Naomi zag zijn tranen en beklom hem zwijgend. Haar warme adem daalde neer op zijn gezicht, en ze likte zijn tranen. Ze schoof zijn bonzende staaf in haar sappige warmte. Marlon begon zachtjes te huilen. Ze drukte haar zachte tong tegen zijn oogbal, gulzig voor zijn tranen. “Wat doe je?”, snikte hij. “Ik ben de Sadness Fairy en ik eet je tranen.” Ze glimlachte hijgend en likte zijn mond. Hij proefde zijn eigen tranen, voelde haar verzengende vulva om zijn dikke stam glijden. “Ik kan verdriet op kilometers afstand ruiken.” Ze kreunde en zoog zachtjes aan zijn oog. “Sorry,” zei hij en stootte zijn trillende paal in haar drassige vlees. Ze kreunde en bracht haar mond bij zijn oor. “Zwijg, meid,” fluisterde ze. “Zwijg en neuk me een bloedneus.”

Als jij van festivals houdt en soms kleren draagt hebben we iets voor jou. Koop de VICE X FRESHCOTTON festivalcollectie hier.