Qaher Harhash: Het eerste Palestijnse mannelijke model

i-D spreekt mensen uit de mode-industrie om erachter te komen of we er al echt zijn op het gebied van diversiteit en stelt daarbij misstanden aan de kaak. Lees er hier meer over.

Hoewel steeds meer moderedacteuren en casting directors de noodzaak van verscheidenheid beginnen in te zien, blijft de invulling van dit begrip vaak nog beperkt. Op de catwalk en in bladen zien we gelukkig steeds meer modellen van kleur, maar met name voor Arabische modellen lijkt er nog weinig ruimte. Je zou haast kunnen spreken van een selectief soort diversiteit, wat daarmee compleet aan zijn nobele streven voorbijschiet. Tel daarbij op dat niet alle modellen dezelfde vanzelfsprekende toegang hebben tot de westerse mode-industrieën als westerse modellen, en échte etnische inclusiviteit zal uitblijven.

Toch zijn er hoopvolle uitzonderingen. Met zijn Israëlische paspoort kan de Palestijnse Qaher Harhash (19), in tegenstelling tot veel andere Palestijnen, wél door de barrières het land uit. Zijn missie is dan ook om de catwalk in te zetten om de zichtbaarheid van Palestijnen te vergroten. Qaher groeide op in Oost-Jeruzalem en woont sinds kort in Frankfurt. Door het oudste Israëlische dagblad werd hij op zijn zeventiende al tot ‘First Palestinian Male Model’benoemd. We spraken hem in Amsterdam over hoe het is om op te groeien in een conflictgebied, over zijn rolmodellen en zijn ambitie om het groot te maken.

i-D: Hi Qaher. Wat vind je ervan dat je de ‘First Palestinian Male Model’ wordt genoemd? Qaher: Het is belangrijk om je achtergrond niet te verloochenen, vooral als Palestijn. Ik groeide op in Oost-Jeruzalem waar Palestijnen gestigmatiseerd worden. Op het Midden-Oosten wordt vanuit het Westen nog altijd neergekeken en in de media wordt onze cultuur als conservatief geportretteerd. Het Midden-Oosten is daarbij een regio die vaak wordt geassocieerd met politieke instabiliteit en onrust. Mensen hebben de kennis nog niet om te begrijpen wat onze cultuur inhoudt omdat er wordt gefocust op de negatieve aspecten. Ik hoop dat ik met die titel een andere kant kant laten zien van Palestina. Bovendien zijn er nog veel te weinig modellen met een Arabische origine. Het is tijd dat dit verandert.

Hoe was jouw persoonlijke situatie in Oost-Jeruzalem?
Mijn moeder stond er alleen voor en stuurde me naar een Internationale Amerikaanse school. Daar groeide ik op in een bubbel, het was een soort vlucht van de realiteit in Oost-Jeruzalem. De meeste Palestijnen in Jeruzalem groeien op in Arabische gemeenschappen waar veel frustratie over het conflict leeft en armoede heerst. We worden gestigmatiseerd door Israëliërs en als terroristen beschouwd. Door het conflict in mijn land werd ik vaak ook afgewezen bij Israëlische modellenbureaus die het te controversieel vonden om mij in hun bestand op te nemen.

Hoe ben je toch de modellenwereld ingerold?
Mijn zus keek toen ik jong was veel naar modeshows. Daardoor raakte ik gefascineerd door de modewereld. Vooral Tyson Beckford inspireerde me, hij had iets unieks. Toen ik zestien was heb ik foto’s gestuurd naar verschillende modellenbureaus in Tel Aviv. In het begin werd ik door alle bureaus afgewezen toen ik vertelde dat ik Palestijns was. Ze waren bang dat klanten zouden afhaken. Ik werd gediscrimineerd op mijn etniciteit en begon me wanhopig te voelen. Het voelde zo oneerlijk. Maar toen maakte één bureau, Roberto Models Agency, een uitzondering. Zij benadrukten mijn Palestijnse afkomst juist en vonden dat ik een belangrijk verhaal had om te vertellen.

Hoe vind je dat?
Het is natuurlijk oneerlijk dat mijn achtergrond tegen me werkt, maar tegelijkertijd wordt mijn identiteit dus ook als statement gebruikt als ik wél wordt geboekt. Idealiter zou mijn afkomst natuurlijk niet relevant moeten zijn, maar ik focus er nu op dat ik aandacht kan vragen voor het conflict in mijn land. Ik wil mijn land representeren en bijdragen aan meer diversiteit in de mode-industrie.

Had je zelf rolmodellen in de mode?
Ik ken geen mannelijke Arabische modellen. Gigi Hadid is een rolmodel voor me, zij is half Palestijns en een topmodel. Maar ze is wel in Amerika geboren en dus westers. Er zijn de laatste tijd veel discussies over de representatie van verschillende etniciteiten in de modebranche en er wordt progressie geboekt. Maar het is tijd dat óók Arabische modellen binnen dat diversiteitsmodel worden opgenomen. Waarom zijn er geen grote modellen met een Arabisch of Midden-Oosters uiterlijk? En ook in de mannenmode is er nog veel werk aan de winkel.

Hoezo?
Klanten gaan in de mannenmode nog steeds voor de commerciële look, maar ik denk dat diversere looks beter zullen gaan verkopen. Het wordt tijd dat een Palestijns mannelijk model op de catwalk van steden als Milaan, Parijs en New York gaat floreren. Ik wil dat model zijn. Er is veel schoonheid in het Midden-Oosten. Het is tijd om dat ook aan de wereld te laten zien.

Welke impact hoop jij te hebben?
Ik hoop de catwalk in te kunnen zetten om mijn politieke boodschap te vertellen. Natuurlijk is de situatie enorm complex en moet je beide kanten belichten. Het Arabisch-Israëlisch conflict is een vrij beladen onderwerp, daar ben ik me heel bewust van. Maar ik wil mijn identiteit als model op de kaart zetten en mijn verhaal vertellen. Ik merk dat er veel mensen, ook Israëliërs, bereid zijn om naar me te luisteren. Ik heb in Tel Aviv mensen ontmoet die naar me hebben geluisterd en hun mening hebben bijgesteld. De kracht zit hem in de dialoog.

Hoe denk je over de toekomst en je modellencarrière?
Nu ik in Europa woon heb ik meer kans om succesvol te worden. Voor mijn gevoel wordt er hier niet op me neergekeken omdat ik Palestijns ben. Mensen zijn diversiteit als een kracht gaan zien en uniek zijn kan dus in je voordeel werken. Ik wil er hard voor werken om mijn ambitie waar te maken. Ik hoop dat meer bureaus en merken door mijn verhaal en authenticiteit geïnteresseerd in me zullen raken. Dus Versace, Balenciaga en Prada: kies mij.

Dit artikel verscheen eerder op i-D Nederland.