Deze kunstenaars met groene vingers maken ingenieuze graskunstwerken

De Britse kunstenaars Heather Ackroyd en Dan Harvey hebben met hun groene vingers een manier gevonden om van gras kunst te maken. Ze noemen het ‘fotosynthetische fotografie’. Het duo creëert levende portretten door de negatieven van foto’s te projecteren op panelen van gras. Op deze manier vangen sommige delen meer licht dan andere, waardoor er gele en donkergroene plekken in de grasmat ontstaan. Het resultaat is een honderd procent organisch, biochemisch graskunstwerk.

Een ongelukkig geplaatste ladder leidde in 1990 tot het idee voor de groene kunstwerken van Ackroyd en Harvey. Terwijl ze aan een installatie aan het werken waren, merkten ze dat een stuk gras vergeelde op de plaats waar een ladder tegen een grasheuvel had geleund. Een jaar later besloot het duo om nog eens te experimenteren met bladgroenkorrels, het groene pigment in planten dat licht absorbeert tijdens de fotosynthese. Niet veel later begonnen ze aan hun eerste levende schilderij.

Kunst gemaakt van levend materiaal is per definitie vergankelijk. Na verloop van tijd sterft het gras af en lijken de schilderijen nergens meer op. Daarom stapte het duo over op een speciaal “gras dat groen blijft,” ontwikkeld met de hulp van wetenschappers en onderzoekers aan het Institute of Grassland and Environmental Research in Wales. In dit speciale gras gaat het groene pigment niet verloren als het gras uitdroogt of zelfs sterft. “Het maakt het beeld wel een klein beetje minder ongrijpbaar,” geeft Harvey toe, maar het zorgt er wel voor dat hun graskunstwerken nu jaren in plaats van weken mee kunnen.

Soms zijn de portretten niet perfect bewaard gebleven, wat vreemd genoeg een aantrekkelijk element van verval kan toevoegen. Voor The Big Chill, een driedaags muziekfestival in het Verenigd Koninkrijk, maakten de kunstenaars vier portretten die te zien waren op het veld waar de belangrijkste evenementen plaatsvonden. Bijna 30.000 mensen gingen met hun vingers door de portretten, waardoor de levensduur van de werken aanzienlijk korter werd. Voor Ackroyd en Harvey is dat echter juist de schoonheid van hun werk.

“We wisten dat de beelden beschadigd zouden raken, zowel door het licht als door de aanrakingen,” vertelt Ackroyd aan The Creators Project. “Maar we moesten het gewoon zijn gang laten gaan. Dat maakte het allemaal ook wat kneedbaarder en interessanter. We konden zien hoe het werk uitgewist werd door de aanraking van de bezoekers.”

De kunstenaars kiezen bewust voor beelden die niet te abstract zijn, om zo een duidelijk resultaat te tonen. Meestal betekent dit dat er een portret of een landschap te zien is. “We gebruiken veel portretfoto’s van mensen die recht naar de camera kijken, op ooghoogte. Het geeft je het gevoel alsof je communiceert met een ongrijpbare aanwezige.”

“Soms hebben we zelfs het gevoel dat het niet eens onze creaties zijn. Ze hebben een ongelooflijke onafhankelijkheid, er ziet een soort mystiek element in. Het grijpt ons elke keer weer.”

Voor meer graskunstwerken van Ackroyd en Harvey, kun je terecht op hun website.