Roemeense huiskamers zijn wonderschoon

Totalitaire regimes hebben nogal eens de neiging om hun volk een bepaald soort mode op te dringen: zo verbood al Shabaab het dragen van beha’s en eiste Kim Jong-un dat al zijn onderdanen zich zijn kapsel laten aanmeten. Vanuit een esthetisch oogpunt zou je kunnen zeggen dat een beetje fascistische invloed op smaak geen kwaad kan. Helaas kan dat niet gezegd worden over het regime van Nicolae Ceaușescuen de invloed die het heeft gehad op Roemeense huiskamers. De meeste post-Sovjetwoonkamers daar worden gegijzeld door kitscherige porseleinen figuurtjes, behang van acryl, religieuze beeldjes en communistische prullaria – met indrukwekkende visuele gevolgen.

De Roemeense kunstenaar Claudiu Cobilanschi is het afgelopen jaar bezig geweest om een fotoserie te maken over deze smaakvolle Roemeense interieurkeuzes. Deze serie wordt nu tentoongesteld op het online Museum of Living Rooms. Ikzelf ben opgegroeid tussen de plastic Boeddhabeeldjes en faux-Afrikaanse sculpturen, dus ik besloot om contact op te nemen met Claudiu.

VICE: Hoe is het idee voor dit project ontstaan?
Claudiu Cobilanschi: Huiskamers fascineren me. Als ik voor het eerst het huis van een vriend binnenkom, ben ik uren bezig met het bestuderen van de decoraties, de met hand genaaide tafelkleden en de bijzondere snuisterijtjes. Thuis hadden wij een kast onder de televisie waar mijn moeder altijd haar beste bril in legde, naast een set keramische figuurtjes. Ik ben al meer dan een jaar bezig met het idee – de laatste dagen heeft het pas de vorm aangenomen van een online museum.

Ik begrijp dat je ook van plan was om tours door deze huiskamers te geven. Hoe zou dat gegaan zijn?
Het zou de vetste tour in Boekarest zijn geweest, maar de bewoners wilden niet meewerken. Ze werden wat paranoïde van het idee dat er mensen hun huis in zouden komen, geobsedeerd door hun eigendommen als ze zijn. Het zouden superleuke rondleidinkjes geweest zijn, waarbij je door de kamer geleid zou worden waarna je olijven zou eten en koffie zou drinken met de gastheer.

Waarom denk je dat dit project nodig is?
Ik denk dat het mijn landgenoten een beetje aan een gevoel voor humor ontbreekt, hoewel we allemaal beweren dat we grapjassen zijn. Ik denk dat het belangrijk is om te proberen verloren herinneringen terug te halen.

Hoeveel foto´s heb je verzameld en wat waren je selectiecriteria?
Er staan ongeveer zeventig foto’s in the Museum of Living Rooms, maar mijn collectie wordt alsmaar groter en ik krijg soms ook inzendingen van fans. Ik ben nu bezig met het heroverwegen van mijn selectiecriteria, dat betekent dat ik open sta voor nieuwe invalshoeken.

De Roemeense dictator Nicolae Ceaușescu bekijkt een huiskamer. 

Welke huiskamer heeft het meeste indruk op je gemaakt?
Toen ik jonger was ging ik een keer bij een vriendje langs die een gigantische collectie cactussen in zijn huiskamer en op het aangrenzende balkon had. Hij zorgde er altijd erg goed voor had zelfs een speciale lichtinstallatie voor ze gemaakt. Florins huiskamer fascineerde me enorm – vergeleken met de huiskamer waar ik in opgroeide was het een compleet ander universum.

Heb je nog bijzondere mensen ontmoet toen je de foto’s maakte?
Iedereen is bijzonder of raar op een bepaalde manier. Een gepensioneerde buurman had zijn huiskamer omgetoverd tot een werkplaats – overal lagen lampen en bougies. Maar niet veel mensen die in een appartement wonen hebben een garage, dus het is meer uit noodzaak dat zij hun grootste kamer gebruiken als een werkplaats.

Ik heb gehoord dat je een boek uit wil brengen over Roemeense huiskamers.
Ja, dat zou ik zo uit kunnen geven. Ik hoop dat ik eraan bij kan dragen dat we huiskamers als tijdscapsules gaan zien.