Waarom je iemand meer begeert als hij of zij geen aandacht voor je heeft

Volgens een nieuw onderzoek in Hormones and Behavior is het zogenaamde liefdeshormoon niet alleen maar positief. Oxytocine – wat vrijkomt tijdens seks en andere intieme momenten, waardoor het ook wel bekend staat als het 'knuffelhormoon' – kan verschillende rollen vervullen in romantische relaties. Een van de theorieën is dat oxytocine te maken heeft met de wittebroodsweken; het komt vroeg in de relatie vrij en helpt mensen nader tot elkaar te komen. Een tweede theorie is dat het hormoon vrijkomt als een relatie stuk dreigt te lopen.

In een poging om een connectie tussen deze twee uitkomsten te vinden, hebben onderzoekers van de Technisch-Natuurwetenschappelijke Universiteit van Noorwegen (TNUN) en de Universiteit van New Mexico een nieuwe theorie ontwikkeld. Volgens hen geven de hersenen oxytocine af wanneer er "signalen zijn dat de relatie kwetsbaar is en er minder emotionele betrokkenheid is," schrijven ze. Oxytocine is in dat geval dus eigenlijk een soort "crisishormoon".

Het onderzoeksteam deed twee onderzoeken om hun hypothese te testen. In het ene onderzoek werd bij 75 Amerikaanse stellen speeksel afgenomen nadat ze een schrijftest hadden gedaan. In de test werd de deelnemers gevraagd om te beschrijven hoe hun partner verbintenis en acceptatie laat zien – of hoe ze dat het liefst zouden zien. De onderzoekers bekeken ook hoeveel tijd en energie de partners in elkaar staken door hun antwoorden op de vragenlijst te analyseren.

Een tweede onderzoek onder 148 Noorse mensen werkte vergelijkbaar. Het belangrijkste verschil was dat de partners van de deelnemers bij dit onderzoek niet meededen. De deelnemers moesten inschatten hoe betrokken hun partner was in de relatie.

Maar de resultaten waren bij beide steekproeven hetzelfde. "Oxytocine nam toe tijdens de schrijfopdracht als een deelnemer veel tijd en energie in de relatie stak, maar ook als een partner dat weinig deed. Dat kwam overeen met onze voorspellingen," staat in het onderzoek. "Deze discrepantie in betrokkenheid van de deelnemer en de partner was in beide onderzoeken een goede voorspeller van verandering in het oxytocinegehalte. Dit was bij zowel mannelijke als vrouwelijke deelnemers zichtbaar."

Andreas Aarseth Kristoffersen, mede-auteur en een onderzoeksassistent psychologie bij TNUN zei in een verklaring: "Als mensen merken dat hun partners minder interesse in de relatie hebben dan zijzelf, neemt de hoeveelheid van dit relatieontwikkelingshormoon toe." Als gevolg daarvan worden mensen gemotiveerd om aan het probleem te werken.

Nick Grebe is de hoofdauteur van het onderzoek en is PhD-student psychologie aan de Universiteit van New Mexico. "De meeste mensen nemen aan dat een hoger oxytocinegehaltes wenselijk is. Je kunt er zelfs neusspray van kopen op Amazon," vertelt hij Broadly. "Maar een hoog gehalte betekent niet dat je meer van je partner houdt of dat je gelukkiger bent in een relatie – het kan ook betekenen dat je aan je relatie moet werken."

"Wij willen met dit onderzoek laten zien dat een hoog oxytocinegehalte niet per se een teken is dat het goed gaat in een relatie," vervolgt hij. "Het kan komen doordat jij veel tijd in de relatie steekt, terwijl je partner minder bezig is met de relatie dan jij zou willen."