Erol Alkan zoekt naar de verbinding tussen indie en clubmuziek

Bekend zijn in de muziekwereld is een ding, maar daarmee een bepaalde autoriteit afdwingen is een tweede. DJ, producer en labelbaas Erol Alkan is het gelukt. In zijn woonplaats Londen organiseerde hij vanaf 1997 tien jaar lang de legendarische clubnacht Trash. Een nacht waar beginnende bands het podium deelden met resident-dj's, waaronder Alkan zelf. Peaches, LCD Soundsystem, Yeah Yeah Yeahs, Gonzales, Klaxons, The Rapture en Death from Above 1979: ze maakten allemaal deel uit van de geschiedenis van Trash.

Net zoals zijn clubnacht zoekt Erol in zijn eigen werk ook naar een verbinding tussen indie en clubmuziek. Zijn Reworks verschijnen vanaf 2005, en geven bestaande nummers van bands als Mystery Jets of Metronomy een nieuwe invulling. De rest van zijn remixes betitelt hij als Re-Edits, Re-Vised of gewoon Edits. Het label Phantasy is ook zijn geesteskind en heeft artiesten als Daniel Avery, Connan Mockasin, Ghost Culture en Future Four de wereld in geslingerd. Vreemd genoeg is de in 2013 verschenen Illumination EP pas zijn eerste soloplaat, terwijl zijn eigen website en forum een van de meest invloedrijke uit de scene is. Ik sprak Erol over zijn net afgeronde tour in de VS, zijn label en zijn eigen muziek.

THUMP: Hoe was je tour? Hoe was het om na zo'n lange tijd terug te zijn in Amerika?
Erol Alkan: Helemaal niet slecht. Ik kom net uit Miami en heb op Coachella gedraaid, wat erg tof was. Hun uitnodiging was een van de hoofdredenen om terug te keren naar de VS en een korte tour te doen, want ondertussen ben ik ook druk in Europa en de UK. Bovendien is het een opwindende tijd wat betreft muziek in Amerika. Het ding waar ik niet zo enthousiast over was, het hele EDM-ding, is nu al een beetje overgewaaid en de muziek is veranderd. Begrijp me niet verkeerd – Amerika heeft vanaf het begin een undergroundscene gehad en niet overal was het vreselijk, maar het voelt nu volwassener.

Je hebt een studio gebouwd voor jezelf en je label Phantasy. Heeft dat iets te maken met het familiegevoel dat je wilt uitdragen?
Nee, niet echt. Meer met budget, en met ervaring en kennis. Ik weet hoe ik platen moet maken, produceren en hoe ze uiteindelijk moeten klinken. Door een eigen studio los ik gewoon in één klap een hoop problemen op. Ik houd wel van het familie-idee, maar we proberen tegelijkertijd elke artiest zijn eigen recht te laten hebben. Iedereen voelt zich uiteindelijk comfortabeler om in zijn eigen omgeving muziek te maken.

Hoe is het Phantasy de laatste tijd vergaan?
Zelf word ik behoorlijk opgeslokt door het creatieve proces. Mijn persoonlijke kijk op het label is in vergelijking met anderen heel verschillend, maar ik heb er ontzettend veel plezier in. De platen die worden gemaakt, het produceren ervan, het praten met alle mensen achter Phantasy – het hele proces lijkt geen limiet, geen einde te hebben, het is als één lange, doorlopende creatieve ervaring.

Het is geen megalomaan project, want ik wil niet alle touwtjes in handen houden, maar om onze visie voor elkaar te krijgen moesten we alles wel zelf doen. Het label is simpelweg ontstaan door het helpen van artiesten en steeds een stap verder gegaan. Mocht ik elke dag in de studio kunnen zitten pielen met mijn apparatuur, dan zou ik dat ook wel willen doen.

Hoe begeleid je mensen als Daniel Avery – de artiesten op je label verschillen nogal namelijk.
Ik denk dat begeleiding niet het juiste woord is, het gaat meer om advies geven. Wanneer ik word gevraagd om te helpen zal ik diegene zo goed mogelijk verder brengen, net als anderen voor mij zullen doen. Ik zou alleen nooit iemands 'muzikale gids' willen zijn, net zo min als ik het label en de releases als iets individueels wil uitdragen. Ik wil mezelf juist omringen met mensen zoals artiesten, dj's, illustratoren, musici en andere kunstenaars – mensen die ik respecteer om wat ze doen.

Met je 'Reworks' creëer je een soort overgang tussen indie en dance, en dat geldt ook voor de 'Bugged Out/Bugged In'-compilatie. Wat wil je ermee uitdragen naar je publiek?
Als ik mijn publiek wat bij zou willen brengen dan zou dat betekenen dat zijzelf dat perspectief niet hebben, dat geloof ik niet. Ik wil gewoon goede muziek introduceren in welke vorm dan ook, voor verschillende mensen. De 'Bugged Out/Bugged In'-compilatie is precies daarvoor bedoeld: aan mensen die het kopen voor de ene zijde iets nieuws laten horen op de andere, en vice versa.

En hoe gaat het in zijn werk met de reworks?
Misschien is het vreemd, maar het werken met iets dat er al is, is voor mij vele malen makkelijker. Het nummer ligt er en ik word gevraag om het nog beter te maken. Dat is niet arrogant bedoeld, want zonder de oorspronkelijke artiest was er geen nummer geweest. 'Beter' is misschien niet de juiste term – misschien betekent 'beter' wel 'even goed', of in ieder geval niet slechter.

En hoe zijn de reacties van de artiesten zelf, of van de fans?
Meestal enthousiast. Kevin van Tame Impala was heel blij met de rework van Why won't you make up your mind, net als Jerry van Metronomy die "I love you" sms'te toen hij The Bay hoorde. Mijn eigen werk is ook geremixt, dus ik ken het gevoel. Het betekent dus al veel als het geaccepteerd wordt, en wanneer het dan ook nog eens een club weet te plezieren, dan is het helemaal goed.

Waar luister je de laatste tijd zelf naar?
Heel veel jaren zestig garagerock en psychedelica. Het verschilt wel met wat ik draai, maar dat pik ik op door het luisteren van promo's en het kopen van platen, iets wat ik nog steeds graag doe. In vergelijking met online muziek is een plaat die in de winkel ligt al op meerdere levels gefilterd; iemand heeft het gemaakt, getekend, gedistribueerd, ingekocht. Dat gebeurt alleen wanneer een plaat echt goed is – het schept een soort vertrouwen. Dit staat in schril contrast met online muziek, waar het wel even kan duren voor je iets hebt gevonden wat je aanspreekt.

Trash was legendarisch door de combinatie van live-bands en dj's. Mis je de livemuziek tijdens een clubnacht?
Trash bestond in zijn eigen momentum, tussen 1997 en 2007. Toen dat klaar was, was het ook goed om met die formule te stoppen, het was gewoon tijd voor het volgende ding. Mocht er nu iets missen op een avond, dan is het aan mij om ervoor te zorgen dat die leegte wordt opgevuld. Ik ben alleen niet zo geïnteresseerd in het laten herleven van oude tijden – dat is gewoon onmogelijk en dat moet je ook niet willen. Het is tijd voor iets nieuws.

Erol Alkan draait tijdens MIND op 8 mei in Radion Amsterdam.

Je kunt Erol Alkan vinden op Facebook en Soundcloud.