Discoveteraan Rahaan verzamelde vroeger liever modeltreinen dan platen

Foto's: Raymond van Mil 

Toen house zijn opwachting maakte in de windy city was Rahaan de man die altijd een plekje op de eerste rij had – of als gepassioneerd dj of als bezoeker van een van de legendarische undergroundfeestjes.

Inmiddels draait deze veteraan meer dan twintig jaar mee en is hij een gewaardeerd collega onder dj's en producers. Niet alleen vanwege zijn warme en zwoele disco-edits en producties, maar vooral door zijn uitstekende platenkeuze. Inmiddels heeft hij een enorme verzameling vinyl: afgeragde platen, zeldzame pressings en een hoop weloverwogen house en disco.

Vrijdag is Chicago's legende te gast bij Spot On in Radion. Ik had het genoegen de beste man te interviewen, en ging gewapend met een fles whisky en fotograaf Raymond van Mil bij hem op bezoek. In zijn tijdelijke onderkomen vroeg ik Rahaan naar zijn jeugd, zijn obsessie voor cratediggen en zijn groeiende liefde voor Amsterdam.

THUMP: Ben je momenteel meer bezig met eigen producties of met draaien?
Rahaan: Beide, al is het lastig om daar tegelijk mee bezig te zijn. Als ik moet draaien in het buitenland ben ik bij terugkomst soms vergeten waar ik precies ben gebleven met mijn producties. Nu ligt de focus op het samenwerken met musici en het aanleren van echte muziek: apparatuur leren kennen, drums, toetsen, dat soort dingen. Ik ben begonnen met het maken van edits en tegenwoordig kan iedereen wel uit de voeten met Ableton – maar werken met echte instrumenten is voor mij rocket science.

Dus de focus ligt meer op je eigen live-album uitbrengen?
Klopt, er liggen al wat nummers klaar en ik wil een kleine verzameling bij elkaar brengen voor er iets uitkomt. Ik hoef geen hit te scoren maar ik wil wel dat mensen de muziek geluisterd hebben. Ik moet er dus ook voor zorgen dat het bij de juiste blogs en dj's terechtkomt. Daarna mag je het pas haten of mooi vinden.

Voordat je bent gaan draaien maakte je al edits. Hoe ben je daarmee begonnen?
Dat is te danken aan de uitvinding van de dubbele cassettespeler om eerlijk te zijn, toen ik een jaar of vijftien was. Om de nummers te krijgen zoals ik ze hoorde op feestjes, gebruikte ik de ene kant van het cassettedeck om op te nemen en de andere om stuk voor stuk delen af te spelen. Met veel gedruk op rewind, forward en pauzeknoppen, kwamen hier langzaam mijn nummers uit.

Luisterde je op jonge leeftijd al veel muziek?  
Je zal verbaasd zijn dat ik niet echt van muziek hield op jonge leeftijd. Ik was helemaal verknocht aan modeltreinen en racen. Thuis stond een grote treinset met verschillende locomotieven en treinstations, de toeters en bellen die daaruit klonken waren voor mij beter dan muziek. Rond mijn vijftiende raakte ik bekend met muziek door vrienden, hotmixes op de radio en door de rest van mijn familie. Mijn eerste plaat was Sleeps Tonight van Dominatrix en het album Rock the House van Run DMC.

Al snel begon ik met draaien vanuit mijn eigen geïmproviseerde studio, voor vrienden en kennissen. Mijn eerste betaalde klus was tijdens een bootfeestje. Het grootste obstakel was om het hele zooitje apparatuur en die ene speaker, want ik had er maar een, op de boot te krijgen. We waren zelf nog te jong om te rijden en hebben een duister figuur met de naam Bubba betaald om alles op zijn plek te krijgen. Veel later werd ik overgehaald om in clubs te komen draaien en mijn muziek online te zetten, terwijl mijn edits nog steeds met cassettedecks op feesten werden gedraaid. Ik had geen idee dat mensen buiten Chicago mijn muziek wilde horen.

Hoe heb je de overgang van vinyl naar flash drives ervaren?
Ik heb het nog steeds niet echt op dj's met laptops. Op Lowlands zag ik iemand spelen die alleen een Macbook en een Midi controller met vier knoppen bij zich had – hij 'draaide' voor meer dan drieduizend man. Het enige wat hij deed was omstebeurt één van die vier knoppen indrukken zonder hoofdtelefoon, en ik liep daar over het terrein te zeulen met mijn tas vol vinyl.

Je staat bekend als een fervent verzamelaar van vinyl – ga je in het buitenland ook altijd langs bij een platenzaak? En wat is jouw manier van cratediggen?
Altijd. Vorig weekend was ik nog in een te gekke winkel in Parijs. Dat was de eerst shop in lange tijd waar ik de hele dag heb doorgebracht. Het maakt me niet uit wat voor platen het zijn. Sommige dj's gaan hard op het feit dat ze platen hebben die meer dan vijfhonderd dollar waard zijn, terwijl je zelfs met een goedkope plaat al een tent op z'n kop kan zetten.

Ik check altijd of het label, jaartal of artiest me bekend voorkomt. Zo niet, dan zet ik de track gewoon op. De ene keer klinkt het te gek, de andere keer is het niks.

Baal je er niet van als je net nieuwe plaat perfect past bij eentje die je thuis hebt laten liggen in Chicago?
Ik baal meer van het feit dat ik niet helemaal kan uitpluizen of er een te gekke edit van gemaakt kan worden, maar het is het wachten waard. Voor mij is muziek als een puzzel of verhaal dat altijd een andere wending kan nemen; soms wil je dat iemand alleen maar luistert soms gaat het juist om het dansen. Ik wil sowieso nooit hetzelfde verhaal opnieuw vertellen, dat is gewoon saai.

Kan je iets meer vertellen over de video van het eerste Bring the Heat-feestje waar je draaide?
Het was in een kelder van een kapsalon die aan het verbouwen was, vandaar de rommel. De video ging viral en ik kreeg vanuit de hele wereld aanvragen of ik kon doen wat ik die avond daar deed. Wat mensen niet wisten is dat de stroom uitviel, het publiek zelf verder ging met feesten en toen ik de draad weer oppikte, het helemaal los ging.

Hierdoor kwam alles in een stroomversnelling en werd ik op de meest uiteenlopende plekken geboekt. Zoals in Japan op een feestje dat zo lang doorging dat er kussens en dekens werden uitgedeeld. Het publiek kroop af en toe in een hoekje om een paar uur te slapen, en  's ochtends begon een oud omaatje pannenkoeken bakken.

Wanneer was eigenlijk je eerste keer in Amsterdam?
In 2008 tijdens Dekmantel, die jongens hebben een grote rol gespeeld in mijn overzeese avonturen hier. Daarom heb ik Amsterdam ook in geruild voor Londen, want alles is hier gewoon makkelijk. Mijn fiets staat buiten, ik ben binnen twintig minuten op de plekken waar ik wil zijn, het eten is er goed, er zijn fijne platenzaken en ik heb te gekke vrienden hier – een heerlijk leventje.

Heb je nog bepaalde verwachtingen van vrijdag?
Het is de eerste keer dat ik met Tyree Cooper draai, iemand waar ik vroeger al muziek van kocht, dus dat is te gek. Verder hoop ik dat er een fijne mengeling komt van verschillende soorten mensen. Je hebt ze namelijk allemaal nodig in je club: de nerds, de dronkaards, de druggies, de mooie vrouwen. Als die allemaal je muziek weten te voelen, dan kan mijn avond niet meer stuk.

-------

Aankomende vrijdag draait Rahaan samen met Tyree Cooper tijdens Spot On in Radion.