Michael Mayer is de kroonprins van de melancholische techno

Michael Mayer van Kompakt is al jaren onderdeel van de technoscene. Sinds hij in 1998 samen met Wolfgang Voigt en Jürgen Paape het label oprichtte, zijn de twee niet meer weg te denken uit Keulen. Kompakt bestaat uit een uitgebreid distributienetwerk, een aantal sub-labels en een platenzaak. Het label staat voor een melancholische vorm van techno, waar de meesten van ons al dansend tranen van in de ogen krijgen.

Mayer heeft door de jaren heen een aantal geweldige 12"s en albums uitgebracht op het label, maar hij staat nog beter bekend als een zeer verdienstelijke dj. Zijn fabric 13 mix heeft er mede voor gezorgd dat de microhouse sound van de jaren nul populairder werd, en de Immer mixen behoren tot de fijnste ooit gemaakt, ongeacht het genre.

Een tijdje terug stond Mayer op The Asylum stage op het Newsham Park festival, en onze Britse collega's besloten daarom om de dj uit Keulen te interviewen.

THUMP: Kompakt is nu helemaal verwoven met de technoscene. Ben je nog even enthousiast over het label als in het begin?
Michael Mayer: Zeker weten. Het wordt niet saai, want er gebeurd zoveel op een dag en het voelt echt of we ergens naartoe gaan. Op dit moment gaat het goed, maar dat betekent niet dat we achterover leunen. Het is nog steeds erg creatief en ik voel me er thuis. Ik ben dus nog even enthousiast als ik was op de allereerste dag.

Had je ooit gedacht dat het label zo bepalend zou worden?
Toen we begonnen hadden we wel het vertrouwen dat we een toevoeging waren aan de house van toen, maar zoiets is niet te plannen. Het was toeval dat ik Wolfgang en Jürgen ontmoette. Eigenlijk was die toevalligheid het beste wat me is overkomen. Daarnaast is het altijd hard werken geweest en gewoon verstandig gedrag – in economisch zin, maar ook persoonlijk. We zijn nog steeds vrienden. Natuurlijk hebben we ook wel eens onenigheid, maar dat is alleen maar werkgerelateerd. Daar zijn we ons wel sterk bewust van onze verantwoordelijkheden, want er zijn veel mensen die op ons rekenen en we moeten als team functioneren. Als we dat niet zouden doen, dan zou het label uit elkaar vallen en dat zou voor veel mensen een hoop schade veroorzaken.

We zagen je laatst draaien in een voormalig weeshuis in Liverpool. Is dat een van de raarste plekken waar je ooit gestaan heb?
Een van de raarste plekken was in een nagelstudio in Minneapolis. We gingen naar binnen en zagen dat er vrouwen hun nagels lieten doen en tegelijkertijd was er een technofeest in een achterkamer. Ook heb ik gespeeld als Supermayer op Pont D'Avigon in Avigon. Daar speelde ik op een halve brug, terwijl het publiek aan de andere kant van de rivier stond.

Vind je het spannend om uit die comfortzone van een club te stappen? Is er bijvoorbeeld extra druk?
Ik houd van doodnormale clubs, dat is mijn thuis, maar ja deze rare plekken geven mijn leven wat meer spanning.

Je bent nu al tientallen jaren actief als dj, maar hoe lang hou je het draaien nog levendig?
Ik denk dat de grootste vijand van een ervaren dj is dat ze het te gemakkelijk voor hen zelf willen maken. Als ik dezelfde set tien keer op een rij zou spelen, dan zou dat verschrikkelijk saai zijn. Ik ben niet dat type dj. Ik houd ervan om mezelf voor een weekend voor te bereiden, het spelen van nieuwe tracks, het herontdekken van oud materiaal en om te kijken wat werkt op bepaalde plekken en in bepaalde situaties. Als je je verveelt als dj, dan moet je een andere baan gaan zoeken. Je bent er om mensen te entertainen, en als je jezelf niet kan vermaken, hoe kan je anderen dan entertainen?

Ik speel vinyl en USB en plan mijn sets nooit. Ik improviseer altijd. Dat zorgt ervoor dat het levendig blijft en mensen verrast worden. Zo heb ik het dj-en geleerd. Het ging niet om de perfecte set, maar om de reactie van de zaal. Als ik moe ben, dan speel ik wat hardere platen zodat ik mezelf er weer bij krijg, en wanneer ik me fantastisch voel en er goed in zit, dan kan ik wat diepere platen draaien. Daar moet je altijd open voor staan, flexibel zijn.

Mensen hebben het weleens over de Kompakt sound: een breekbaar, melancholisch geluid. Klopt dat?
Het meeste werk van Kompakt heeft wel een melancholisch randje, maar dat wil niet zeggen dat dat voor alles geldt. Ik kan me nog de eerste Superpitcher producties herrineren die ontzettend melancholisch waren en dat voelde echt nieuw. Het was ongebruikelijk om dat soort muziek te draaien in een club. Het ging toen allemaal om handjes-in-de-lucht, in-je-smoel techno. Dit melancholisch geluid is wel echt waar ons label voor is gaan staan, dat wel.

Spreekt somberheid op de dansvloer je aan?
Zeker weten. Een aantal van de mooiste momenten ontstaan, wanneer je je ogen dicht hebt op de dansvloer en je kippenvel krijgt. Dat is de reden waarom ik dit doe. Dat gevoel spreekt mij meer aan dan een massive drop of een euforische piano solo. Ik zie mezelf niet als een sombere gast, maar somberheid zit in ons allemaal. Het is deel van het leven en daar moet ook ruimte voor zijn in de club.

Je kan Michael Mayer vinden op Facebook // Twitter