Amerika’s eerste topmodel stierf moederziel alleen in een gekkenhuis
Photograph of Audrey Munson. Bettman/CORBIS. All photos courtesy of Regan Arts

FYI.

This story is over 5 years old.

Identiteit

Amerika’s eerste topmodel stierf moederziel alleen in een gekkenhuis

Audrey Munson was de vrouw die model stond voor een heleboel beroemde standbeelden in New York, voordat ze bezweek aan een psychische aandoening.

Misschien heb je nog nooit van Audrey Munson gehoord, maar als je ooit in New York bent geweest heb je haar vast wel eens gezien. Dit topmodel uit het interbellum stond model voor de fontein voor het Plaza Hotel, de vrouw op de Manhattan Bridge en het standbeeld voor de New York Public Library. Ze speelde in de eerste naaktfilms, reed op rolschaatsen naar het postkantoor, en ze was een inspiratiebron voor talloze kunstenaars en kunstwerken. Ze was wat elke B-ster van tegenwoordig denkt dat-ie is: een icoon. Munsons verhaal lijkt uit de Amerikaanse geschiedenisboeken verdwenen, maar de Britse journalist James Bone heeft haar hele levensverhaal opgeschreven – dat is voor het eerst – in de biografie The Curse of Beauty.

Advertentie

"Audrey was het prototype Amerikaanse celebrity," schrijft Bone in een mail aan Broadly. " Ze was model, actrice, filmster, en ze was razend populair. Ze ging als eerste Amerikaanse filmster volledig uit de kleren voor de camera. Audrey zou Kim Kardashians naakte selfies zeker gewaardeerd hebben – al zou ze ze misschien wel wat braaf hebben gevonden."

Bone werd verliefd op het leven van Munson toen hij in New York woonde. Als ingeburgerde New Yorker werkte hij 22 jaar voor de Times of Londen in New York. Toen hij erachter kwam wie er model had gestaan voor de beroemde standbeelden, begon hij meer onderzoek te doen naar Munsons leven. Hij vond brieven, dook in archieven, vroeg informatie op bij de overheid, en spande met succes een rechtszaak om Munsons verzegelde rechtsdocumenten in te kijken. "Het verbaasde me hoeveel ik kon vinden, aangezien haar hoogtijdagen al meer dan honderd jaar geleden zijn," vertelt Bone. "Door Audreys verhaal keek ik met hele andere ogen naar New York, en ik wilde anderen ook de kans geven om de stad zo te kunnen zien."

Munson werd geboren in Rochester in de staat New York, in 1891. Haar moeder, Kitty, was als tiener naar New York verhuisd. Net als Kris Jenner wilde ze van haar dochter een seksgodin maken – en een slaatje slaan uit dat succes. Volgens een recensieuit de Wall Street Journal over The Curse of Beauty, werd Munson als tiener ontdekt door een fotograaf, in een etalageruit op Fifth Avenue.

Advertentie

Na die toevallige ontmoeting stond Munson model voor fotografen en beeldhouwers. Volgens Vogue zei kunstenaar Salvatore Cartaino Scarpitta tegen haar dat ze "zuinig moest zijn op die kuiltjes." Munson bouwde een groot sociaal netwerk op en feestte veel. Op een gegeven moment had ze verkering met multimiljonair Hermann Oelrichs Jr.

Op de Wereldtentoonstelling van 1915 in San Francisco was Munson het gesprek van de dag. Volgens de Journal poseerde ze voor bijna 75 procent van alle standbeelden op de Jewel City-tentoonstelling. In datzelfde jaar speelde Munson mee in de film Inspiration, die losjes was gebaseerd op haar eigen leven. In de belangrijkste scène van de film was ze volledig naakt, "de eerste vrouwelijke hoofdrolspeler die in Amerika naakt op film verscheen," schrijft Bone.

"Het Isador en Ida Straus Memorial." Lynne Ciccaglione

Ze werd steeds bekender, maar haar naaktheid bracht niet meteen meer geld in het laatje. Volgens Bone kreeg kreeg ze 450 dollar per film, wat zelfs in het begin van de twintigste eeuw een schraal salaris was. Munson verdiende op z'n hoogst 30 dollar per week met haar modellenwerk; veel van de standbeelden waar ze voor poseerde, zijn terug te vinden in wijken waar een appartement meer dan een miljoen dollar kost.

Toen er nieuwe trends opkwamen in de jaren twintig, viel Munson buiten de boot. Volgens Bone hoorde ze bij een bepaalde tijd, en toen het Modernisme zijn intrede deed in Amerika, was de kunstwereld waar zij onderdeel van uitmaakte opeens ouderwets. "Modernisten haalden de standbeelden van vrouwen weg uit de openbare ruimte," vertelt Bone. "Ook op sociaal vlak was er trammelant: Audrey kreeg ruzie met machtige mensen uit de theaterwereld en van de pers. Soms was dat haar eigen schuld, soms de schuld van anderen."

Advertentie

Munson was blut en verhuisde met moeder Kitty naar een dorpje net buiten Syracuse. Munson kreeg een slecht betaald baantje als serveerster, en ze raakte psychisch in de war: ze noemde zichzelf "Barones Audrey Meri Munson-Munson" en deed een poging tot zelfmoord. Ze gaf de schuld van haar problemen aan joodse mensen. Op een gegeven moment zou ze volgens Vogue aan the US House of Representatives hebben gevraagd om een wet te maken die ervoor zorgde dat ze niet meer zou worden aangevallen "door de Hebreeën."

Credit: Photofest

Drie dagen na haar veertigste verjaardag werd ze naar het St. Lawrence State Hospital in Ogdensburg in New York gestuurd. In het ziekenhuis zag ze zichzelf nog steeds als een beroemdheid. Vogue zegt dat een verpleegster tegen haar zei: "Audrey, je hebt kuiltjes in je rug!" waarop Munson antwoordde: "Ja, ze zijn heel kostbaar. Ik mag mijn kuiltjes niet kwijtraken." Zestig jaar later zou ze in het ziekenhuis overlijden.

The Curse of Beauty is een historisch sprookje, maar het is ook een waarschuwing voor veel van de sterren van nu. In onze cultuur kunnen vrouwen als Audrey minder snel worden veroordeeld – bloggers verdedigen beroemdheden als ze worden uitgemaakt voor 'slet' als ze naakt poseren, en Madonna heeft zichzelf minstens vijf keer herontdekt. Maar wanneer sterren psychisch in de war raken, zoals Britney Spears en Amanda Bynes, vallen ze onder het toeziend oog van de overheid. Juridisch wordt de controle over de levens van deze vrouwen bij anderen neergelegd, waardoor ze door de rechtbank als kinderen worden beschouwd. Dit is nog geen enkele mannelijke beroemdheid overkomen.

"Toen Audrey in 1931 het gekkenhuis in moest, was het heel lastig om daar weer uit te komen," zegt Bone. "In onze tijd is het juist heel hard om er in te blijven. Toen ze al heel oud was, gooide het St. Lawrence State Hospital haar eruit om bedden te besparen. Ze werd overgeplaatst naar een verzorgingshuis, maar niet veel later was ze weer terug. Toen ze haar er opnieuw uit wilde gooien, toen ze 104 was, stierf ze."

-

Vrouwen praten misschien veel, maar we horen ze te weinig. Daarom is Broadly Nederland er. Like onze pagina.