We spraken Bojan Krkic over zijn moeizame jaar bij Ajax

Marc Overmars staat zo trots als een pauw voor de flitsende camera's. Het is de zomer van 2013 en hij presenteert de nieuwste aanwinst van Ajax. En niet de minste: het supertalent Bojan Krkic komt op huurbasis over van FC Barcelona. De geruchten over zijn komst gonsden al een paar jaar door Amsterdam. Bojan maakte meer dan 900 doelpunten in de jeugd van Barcelona en is daarna als een raket begonnen aan zijn carrière. Hij debuteerde toen hij 17 jaar en 19 dagen oud was, en sindsdien ging er geen dag voorbij zonder dat hij met Lionel Messi werd vergeleken. Na twee Champions League-winsten met Barcelona en verhuurperiodes bij AS Roma en AC Milan landt de Spanjaard in juli in Nederland.

Het is voor mij een van de fascinerendste transfers van Ajax in het afgelopen decennium. Bojan, die de jaren ervoor in FIFA met groot gemak uitgroeide tot een speler met een rating van 99, kwam in die tijd in een compleet ander Ajax terecht dan vandaag de dag. Spelers als Kolbeinn Sigthórsson, Lerin Duarte en Nicolai Boilesen maakten in die tijd regelmatig minuten onder hoofdtrainer Frank de Boer.

Zeven jaar later speelt de inmiddels 29-jarige Bojan, na avonturen bij Stoke City, Mainz en Alavés, bij Montreal Impact in Canada. Eerder noemde Bojan zijn jaar in Amsterdam tegenover de BBC een van de moeilijkste jaren uit zijn carrière, omdat de Spanjaard in die tijd geen woord Engels of Nederlands sprak. Hij ging soms naar een training zonder überhaupt een woord met iemand te wisselen. Ik ben erg benieuwd hoe het nu met hem gaat en hoe hij terugkijkt op zijn jaar als jonge voetballer in Amsterdam.

In oktober stuur ik de persafdeling van Montreal Impact een mailtje. In de voorbereiding voor de start van het nieuwe MLS-seizoen is een interview mogelijk. “Hoi, hoe gaat het?”, hoor ik aan de andere kant van de lijn. Het is Bojan. Hij is onderweg van de training naar zijn huis. Hij heeft een paar dagen ervoor een wedstrijd in de CONCACAF Champions League gespeeld, in Costa Rica. Ik leg hem uit dat ik met hem wil praten over zijn jaar in Amsterdam. “Ik ga mijn best doen in het Engels,” zegt hij lachend.

Zijn Engels is door zijn tijd bij Stoke City en zijn avontuur in de MLS sterk verbeterd, zeker als je bedenkt dat hij in zijn tijd bij Ajax nog geen woord sprak. “Het was bij Ajax lastig om te communiceren met mijn teamgenoten en de mensen die bij de club werkten,” vertelt hij. “Alleen Frank de Boer sprak Spaans, en Christian Poulsen een klein beetje.”

Bojan had door de taalbarrière geen specifieke ploeggenoot waar hij dik bevriend mee raakte. “Ik heb altijd wel een goede relatie met iedereen,” legt hij uit. “Alle jongens waren aardig voor me, maar het is lastig om een speciale band op te bouwen als je jezelf niet kunt uitdrukken. Op het veld lukte dat wel, daar ging het vanzelf.” Bojan kan zich nu geen enkel woord van de Nederlandse taal meer herinneren.

In Amsterdam trok hij naast de wedstrijden en trainingen wel op met een groep vrienden, vertelt hij. Het waren Nederlandse mensen die ook Italiaans spraken, die hij al kende voordat hij naar Nederland verhuisde. Door zijn tijd in Italië kon hij met deze groep beter communiceren. “Met hen deed ik gewoon normale dingen die andere mensen ook doen als ze klaar zijn met werken. Lekker naar een restaurant of een rondje lopen door de stad. Amsterdam is een van de mooiste steden van Europa.”

Het was Johan Cruijff die een rolletje speelde in de transfer van Bojan van Barcelona naar Amsterdam. Ze kenden elkaar al van het nationale elftal van Catalonië, waar Cruijff trainer was. De twee hadden een goede band met elkaar, Cruijff zag hem als een groot talent. Bojan: “Als Johan over voetbal praatte, leerde je altijd iets. Het was altijd fijn om naar hem te luisteren. Zowel over voetbal als over het leven.”

Het seizoen begon nog aardig voor Bojan: Ajax won de Johan Cruijff Schaal en Frank de Boer gaf Bojan in de eerste vijf competitiewedstrijden een basisplek. Hierna kwam hij regelmatig op de bank te zitten, mede door een blessure aan zijn dij. In de Champions League mocht hij met Ajax op bezoek bij zijn oude clubs AC Milan en Barcelona. In Camp Nou verloor Ajax met 4-0, door drie goals van de man waar Bojan altijd mee werd vergeleken: Messi. De sickste wedstrijd van dat jaar voor Ajax, Barcelona-thuis, miste Bojan door een blessure. Ajax won met 2-1 door doelpunten van Danny Hoesen en Thulani Serero.

Na uitschakeling in de Champions League, werd Ajax in de Europa League dronken gespeeld door RB Salzburg, en later ook in de bekerfinale door PEC Zwolle (5-1). Bojan maakte in totaal vijf goals voor de Amsterdammers, en Ajax werd uiteindelijk wel kampioen van Nederland. Terwijl de champagne werd ontkurkt op het kunstgras van Heracles, droeg Bojan een wit shirt. Hij had er met een zwarte stift de tekst “Va per tu Tito” opgeschreven. “Deze is voor jou Tito,” voor Tito Vilanova, zijn oude trainer bij Barcelona, die twee dagen voor het kampioenschap van Ajax overleed aan de gevolgen van keelkanker.

“Ik kende Tito niet alleen van het eerste elftal van Barcelona, maar ook vanuit de jeugdopleiding,” vertelt Bojan. “Hij was een goed mens en ik dacht veel aan hem op de dag dat we de titel wonnen.” Het was een emotionele periode voor Bojan, desondanks lukte het hem wel om te genieten van het feest. “Ik ben geen enorm feestbeest, maar het was mooi om het met de fans te vieren. Ze waren er elke week om ons te supporten en ik ben blij dat we de schaal naar huis hebben kunnen brengen.”

Ajax had na dat seizoen een optie om Bojan langer te huren, maar besloot daar geen gebruik van te maken. Zo bleef het bij een kortstondige samenwerking, waar Bojan met het behalen van de titel toch voldaan op terugkijkt. Inmiddels is Bojan begonnen aan zijn eerste volledige seizoen in de MLS. Eind vorig seizoen kwam hij met Montreal Impact het Atlanta United van zijn oude trainer Frank de Boer tegen. Bojan maakte vlak voor het einde van de wedstrijd de gelijkmaker. “Ik was blij om hem weer te zien. Frank was even niet zo blij met me door die goal,” lacht hij. “Maar het was niks persoonlijks.”

Zelf heeft Bojan tegenwoordig in het Franstalige Montreal een van zijn oud-ploeggenoten van Barcelona als trainer: Thierry Henry. “We kunnen veel leren van een van de grootste spelers uit de geschiedenis,” zegt Bojan. Over hun succesjaren bij Barcelona hebben ze het niet meer.

Bojan had aan het begin van zijn carrière behoorlijke moeite met de druk en de torenhoge verwachtingen, vertelde hij eerder aan The Guardian. Door paniekaanvallen moest hij in 2008 zelfs het EK met Spanje aan zich voorbij laten gaan. Dat ligt inmiddels ver en volledig achter hem en hij voelt zich erg goed in zijn nieuwe leven in Canada. “De cultuur in Montreal is niet zoals bijvoorbeeld in Amerika: het is ook een beetje Europees,” legt hij uit. “Je hebt ook van die grote gebouwen als in de States, maar daarnaast ook een wijk genaamd Little Italy. Daar zijn de gebouwen kleiner, met veel restaurantjes.”

Bojan houdt van de culinaire wereld en heeft op zijn Instagram een speciale pagina met allerlei herinneringen aan goede restaurants. “Ik hou heel erg van Italiaans eten, maar pasta en zo eet ik nu niet meer,” vertelt hij. De Spanjaard is er veel mee bezig om zich goed te voelen en fysiek zo sterk mogelijk voor de dag te komen. Hij slaat tegenwoordig ook zijn ontbijt over, vertelt hij. In de ochtend drink hij alleen nog maar koffie.

Een mooie bijkomstigheid aan zijn vertrek uit Europa, is dat dat Bojan nu wat dichterbij de NBA zit. Laatst vloog hij naar Los Angeles om een potje te gaan kijken van de LA Clippers tegen Orlando Magic. “Ik ben van jongs af aan een groot basketbalfan, voornamelijk van het team van Barcelona,” vertelt hij. “Ik volgde altijd veel meer de Europese competitie, maar vanaf nu ook de NBA.”

Bojan heeft nog een aantal jaar voor zich als voetballer. Hij denkt nog niet na over een leven zonder voetbal en geniet volop in Canada. In zijn huis in Barcelona heeft Bojan een kamer met allerlei spullen die hem herinneren aan de mooie momenten uit zijn carrière. Er liggen ook spullen uit zijn tijd bij Ajax, zoals medailles, bekers, het kampioenshirt en een Eredivisie-bal. “Ik heb altijd gezegd dat het een groot ding voor mij was om bij Ajax te spelen,” zegt hij. “Als ik aan het einde van mijn carrière terugkijk, blijft Ajax een van de speciaalste teams waarvoor ik heb gespeeld.”

-

Naast onze geschreven verhalen en video's hebben we nu ook een podcast: De Wereld van VICE Sports. De afleveringen zijn hier te luisteren bij Apple of hier op Spotify: