Deze babymaskers zijn om te huilen zo eng

Baby’s zijn lief en schattig. Althans, dat vinden de meeste mensen. Ze zijn klein, hebben grote ogen, poepen te pas en te onpas, lachen aanstekelijk en hebben van die kleine handjes en voetjes waar omstanders op de een of andere manier vreemde geluiden van gaan maken (koetsjieboetsjie, bijvoorbeeld). Maar als je dichterbij komt zijn ze kaal en gerimpeld, en ze staren, waar ik altijd extreem ongemakkelijk van wordt. Van dichtbij zijn baby's eigenlijk best eng.

Nog enger wordt het als het een oversized babyhoofd op de romp van een volwassene betreft. En dat weet kunstenaar Landon Meier als geen ander. Voor zijn bedrijfje Hyperflesh maakt hij met de hand levensechte babymaskers in drie afschuwelijke gezichtsuitdrukkingen; walgend, blij en huilend en het resultaat mag er wezen.Landon maakte twee filmpjes die hij op YouTube plaatste, de een nog enger dan de andere. Kijk maar even naar deze griezelige familie:

En deze akelige dikke baby met oma in het park:

Iemand die deze gedrochten de wereld in helpt heeft vast een zeker een hoop te vertellen, dus ik stuurde Landon wat vragen die hij via de mail beantwoordde:

VICE: Hoe kwam je op het idee om die freaky babymaskers te gaan maken?
Landon Meier: Op een dag, 12 jaar geleden, sprong het idee ineens mijn hoofd in. Ik ben altijd al gefascineerd geweest door surrealistische kunst – neem een stukje realiteit, hossel dat een beetje rond en je krijgt iets wat enger is dan welk monster dan ook. Ik heb ook veel interesse voor Special Effects en met deze maskers kan ik beide kanten verkennen.

Baby's horen schattig gevonden te worden. Wat maakt jouw maskers zo ontzettend eng?
Het zit ‘m in de context – zet een babyhoofd op een volwassene en voila! Eng. Ander voorbeeld: de hond met het mensenhoofd in Invasion of the Bodysnatchers. Of in Don't look Now waar het jongetje met de rode regenjas een akelige dwergmannetje blijkt te zijn, of de clips van Chris Cunningham voor Aphex Twin – Come to Daddy en Windowlicker. Het gebeurt wanneer je iets verwacht en je iets te zien krijgt wat helemaal niet klopt. Het is de werkelijkheid die misgaat. Het wormpje in je appel.

[caption id="attachment_22424" align="aligncenter" width="600" caption="De hond met mensenhoofd uit Invasion of the Bodysnatchers."]

[/caption]

Wat voor types kopen de maskers bij je?
Allemaal soorten vreemde en wonderlijke mensen – verzamelaars, podiumkunstenaars, domina's en mensen die graag impulsaankopen doen of gewoon lol willen hebben.

Is iemand ooit heel kwaad of agressief geworden als je zo’n masker droeg?
Ha! Ja, er zijn mensen geweest die mijn aanwezig niet aankonden. Ze werden niet agressief ofzo, hoor. Het was meer zo van: “Blijf godverdomme bij me vandaan.” De keer die me het meeste bijstaat was tijdens een concert van Ween waar ik overduidelijk iemands fijne dag verpestte. Een andere keer overviel ik een bejaarde vrouw een beetje. Ze begon me vervolgens een preek te geven over hoe slecht baby’s met waterhoofden het hebben en hoe verschrikkelijk ze de kunst vond die ik maakte. Dat was leuk!

Wat is het vreemdste wat iemand over je maskers gezegd heeft?
Ik weet niet of het vreemd is, maar dit is een grappige mail die ik kreeg van een ietwat ontevreden klant:

Op Monsterpalooza kocht ik een van je huilende babymaskers. Nou.. toen ik hem aantrok op een familiereünie was het resultaat het tegenovergestelde van wat ik verwachtte: mijn neef en nicht gooiden me bijna het huis uit omdat ik hun dochtertje tot huilens toe had laten schrikken en mijn vrouw kon me wel vermoorden!

Hahs! Maar het leukste is gewoon om de maskers te dragen. Met name Halloween is geweldig. Vrouwen worden er wild van, ze willen je billenkoek en borstvoeding geven, zeker als je verder alleen een luier aanhebt. Maar het toppunt is misschien wel om ze gewoon op een willekeurige dag te dragen. Vorig jaar stond ik in normale kleren op Times Square. Het is ongelooflijk hoeveel mensen eerst dachten dat het babyhoofd mijn echte gezicht was. Groepen mensen ontweken me alsof ik lepra had en staarden me aan alsof ik een vreselijk auto-ongeluk was. Maar toen ze erachter kwamen dat het een masker was, werd ik ineens benaderd als een celebrity. Ik kon geen twee stappen zetten zonder dat allemaal mensen met me op de foto wilden.

Goh.
Die avond ging ik naar wat kroegen in East Village – want ja, je kan bier drinken door het masker. Dronken mensen reageren wat onvoorspelbaarder. Zo begon een bezopen meisje me herhaaldelijk op mijn hoofd te meppen, terwijl ze schreeuwend vroeg wat er mis met me was.  Ik eindigde die avond met een meisje die opgelucht was dat ik niet heel lelijk bleek te zijn. Enfin, ik had een gedenkwaardige avond.

ALEJANDRO TAUBER