Festivals zijn de hel op aarde als je smetvrees hebt

Het is zaterdagavond, het festival is op z'n hoogtepunt, en eigenlijk zou ik grof gelukkig moeten zijn. Een zakje mdma gaat rond, en terwijl ik zie hoe men daar zorgeloos wat gelukspoeder uit pinkt, besef ik dat het mij nooit zal lukken. Ik denk aan al die vingers die in dat zakje gaan. Festivalvingers, zo ongeveer de smerigste vingers die er zijn. Ik zie meurende dixi's zonder wc-papier. Ik zie een vorm van intoxicatie waarbij zoiets fundamenteels als 'handenwassen na het plassen' al anderhalve dag geleden is gepasseerd. Ik zie al mijn pogingen mijn hygiëne op peil te houden, om waardig mens te blijven, en besef dat ik nog liever sterf dan dat ik mijn vingers in dat zakje steek.

Ja, festivals zijn de hel.

Een simpel mens ziet in festivals misschien nog een plek waar je een paar dagen kan vergeten dat het leven een dorre aaneenschakeling van verplichtingen is. Maar voor een mens met enig besef van hygiëne zijn festivals eigenlijk niet te doen. Kijk eens goed naar je vrienden. Je houdt van ze, maar na drie dagen op een camping heb je ook een stuk minder respect voor ze gekregen. Douchen vinden sommigen niet nodig. De slaapzak waarin ze liggen hebben ze al jaren en ergens vermoed je dat die in al die jaren alleen een keer water heeft gezien toen de bezitter zo dronken was dat hij niet merkte dat hij vier uur knock-out in de regen lag.

Nu hou je van je vrienden, maar op zo'n festival lopen duizenden mensen rond die minstens even goor zijn, en er met elkaar een weerzinwekkend smerige bende van maken. Alle plekken waar je komt zijn besmet met die goorheid. Over het tafeltje waar je je maaltijd opeet heeft gister een liefhebber van shoarma gekotst. Het eten zelf heeft een vrijwilliger aangeraakt met handen waarin hij net zijn drugsverkoudheid volblafte. De muntjes die je vrienden in je hand drukken zijn goor, want alles wat je vrienden in je hand drukken is goor. Uiteraard begeef je je niet in wat voor pit dan ook, vooral omdat mensen in pits vrijwel zonder uitzondering de smerigste mensen op een festival zijn. Zelfs douchen is uiteindelijk goor, vooral omdat je vrijwel zeker weet dat die dikke, harige metalliefhebber die op de derde dag besloot toch maar eens te douchen, niet alleen de goorheid (en zijn dorre schaamhaar) van drie dagen achterliet, maar ook zijn gore pis nog even deponeerde.

Goed, je begrijpt het. Je hoeft niet eens een sneu angstig smetvrezertje te zijn om festivals hierom grondig te haten. Toch is dat zonde, want eigenlijk is zo'n festivalzaterdagavond misschien wel een van de leukste momenten van het jaar. Ik denk dat het tijd is voor een grondige herziening van de manier waarop we nu festivals vieren. Uiteindelijk is het niet alleen voor mij, maar ook voor jullie veel leuker als het er gewoon wat minder goor aan toegaat.

Daarom presenteer ik hier wat tips, een pamflet, om een paar hardnekkige smerigheden voor eens en altijd uit te bannen.

Voorbereiding
Uiteraard begint hier ook alles met voorbereiding. Hygiënische doekjes, desinfecterende handzeep, een voorraadje drugs strikt voor eigen gebruik en, misschien nog wel het belangrijkste, een schone plek om afstand te nemen van die poel van bacteriën. Vorig jaar vlak voor Lowlands boekte ik een bungalow. Collega's en vrienden waren verbaasd over mijn opmerkelijk succes. Twee weken voor Lowlands nog een bungalow op kruipafstand van het terrein vinden, was volgens velen namelijk onmogelijk. Trots vertelde ik iedereen dat ik een bungalow had, en geduldig legde ik uit dat een bungalow een voorwaarde is voor een geslaagd festival. Uiteindelijk was ik zo grootmoedig om twee collega's de toegang tot de bungalow te verschaffen. Ik voelde mijn status groeien. Twee dagen voor Lowlands werd ik gebeld door de bungalowverhuurders met de vraag of ik voor volgende week ook fietsen wilde huren. Langzaam drong het afschuwelijke besef tot me door dat ik de bungalow voor een week te laat had geboekt.

Nog steeds word ik wel eens badend in het zweet wakker van het moment dat ik besefte dat niet alleen mijn status een onherstelbare dreun had gekregen, maar vooral dat ik drie dagen lang op de Lowlands-camping zou moeten doorbrengen. Les: boek een bungalow, hotel of andere plek waar je heer en meester bent over de hygiënische situatie.

Weet waar je niet naartoe moet gaan
Ga dus niet naar Dour. Wat daar plaatsvindt is voorbij de waanzin.

Weet wat je eet
Het is bijna altijd beter om iets buiten het festivalterrein te eten, dan te vertrouwen op de zeer brakke vrijwilligers die je eten op het festivalterrein besmetten met hun goorheid. De slimste manier om een festival foodwise door te komen is dan ook het wat fantasieloze Joylent. Je krijgt binnen wat je nodig hebt, en je legt je lot niet in de handen van die zwetende gozer die net geld (niets is zo smerig als geld!) heeft aangenomen en daarna nog even wat tomaten op je pizza legt. Mocht je toch de verleiding niet kunnen weerstaan en wil je wat vast voedsel eten, wees dan assertief. Zoek een plek waar aan een aantal randvoorwaarden is voldaan. Gefrituurd voedsel is daarbij een verstandige, bacteriedodende keuze. Eis dat die zwetende vrijwilliger handschoenen aandoet voordat hij ook maar iets van je eten aanraakt. Maak zelf eerst je handen grondig schoon, en doe dat uiteraard niet op een festival-wc, maar met je eigen meegenomen bacteriedodende zeep.

Geen seks (of alles wat daaraan voorafgaat)
Dit spreekt voor zich, tenzij je partner bereid is om met je mee te gaan naar je bungalow/hotel om zichzelf daar eerst onder jouw toezicht zeer grondig schoon te wassen. Iemand waarvan je vermoedt dat haar/zijn mondhygiëne al drie dagen enkel uit wodka bestaat, valt ook af. Toon een beetje zelfrespect. Niet direct seks, maar toch ook lichamelijk contact: handen schudden. Vermijd dat. Sowieso is het superdom om iemands hand te schudden op een festival, eigenlijk is handen schudden alleen gepast bij een eerste ontmoeting met je schoonfamilie of je eerste dag op een assurantiekantoor. Maar goed, ik hoef jullie inmiddels niet meer uit te leggen hoe goor handen schudden op een festival is.

Don't do (too much) drugs
Uiteindelijk gaat het op een festival ook om discipline. Je weet dat al deze bovenstaande dingen sneuvelen naarmate je meer onder invloed bent. Spreek dus met jezelf af waar de grens ligt, en hou je daaraan. Een goede methode om dit echt vol te houden, is het aangaan van een relatie met een kalme, uitgebalanceerde partner. Dit is uiteraard een tip die de strijd tegen festivalsmerigheid overstijgt, maar juist op festivals moet je kunnen terugvallen op iemand die tegen je zegt: "Casper, als je zo doorgaat, stap je dadelijk nog een dixi in."

Zorg voor vrienden met een auto
Je kan natuurlijk je noodzakelijke festivalbenodigdheden in een backpack duwen en in een trein stappen (besef overigens dat treinen ongekend smerig zijn), maar het is veel makkelijker een vriend te vinden die zijn auto helemaal kan volstoppen met allerlei hygiënische spulletjes. Geen festivalmoment kan op tegen dat moment dat je precies voor je deur wordt afgezet, om daarna in een fris ruikend bad je helemaal vol te stoppen met fruit, waarna je wat nadenkt over de vraag of het gepast was om te huilen bij LCD Soundsystem. Ook handig: vrienden met een auto zijn vaak volwassen en met enig geluk tref je in deze makker iemand die wel begrijpt waarom LCD Soundsystem je zo ontroert. Hierna voeren jullie waarschijnlijk een goed gesprek over hypotheekrenteaftrek, en de amper te bedwingen kinderwens van je kalme, uitgebalanceerde partner.

Bezoek eens een literatuurprogramma
Zoals jullie uit de bungalowanekdote hebben begrepen, was de vorige Lowlands voor mij een hel. Verzachting van die pijn kwam van het door velen genegeerde literatuurprogramma waar Connie Palmen sprak. Connie Palmen schreef over haar liefde voor Ischa Meijer, een liefde die onder meer tot uiting kwam door tijdens een van de eerste ontmoetingen simultaan in de broek te kakken van verliefdheid. Ondanks deze vrij unieke en ook onhygiënische uiting van liefde, is Connie Palmen een uitermate inspirerende vrouw. Heel even vergat ik daar dat ik daar ongewassen en verschrikkelijk brak zat na een avond van door zwetende vrijwilligers klaargemaakt (en aangeraakt!) voedsel, likjes mdma uit een ander zakje en een slaapzak die niet eens van mij was. Kortom, vergeet niet dat de schone kunsten veel leed kunnen verzachten.

Dit artikel verscheen eerder in onze Festival Guide. Meer stukken uit de Guide vind je op festivals.vice.com.