Brainpower voelt zich na meer dan 3500 shows nog steeds fris en fruitig

In onze rubriek 'het rock-‘n-roll-interview' stellen we de vragen die we normaal niet in een regulier interview kunnen stellen, maar waar iedereen toch graag een antwoord op wil. En nu we dat toch doen, kunnen we net zo goed kijken of rock-‘n-roll nog bestaat. In deze editie spreken we Gertjan Mulder aka Brainpower over exclusieve tequila’s, jaloezie en huilen met Cousin Steve op z’n sterfbed.

VICE: Wat is het grootste wat je ooit heb gesloopt?
Brainpower: Het allergrootste wat ik ooit gesloopt heb, is een podium. Ik heb de tent afgebroken op een aantal festivals, zoals Parkpop en Lowlands. Volgens mij was dat laatste in die grote tent… De Alpha-tent, denk ik? Het was bomvol, buiten stonden er nog mensen en de gitarist heeft z’n gitaar kapot gesmeten tijdens de show. Mijn dj en ik hadden enkele kledingwissels, waardoor wij zelf volledig kapot gingen. Dat was de enige keer dat iets gesneuveld is. Ik ben eerder constructief dan destructief.

Ik ben ook al 21 jaar aan het touren met TLM, mijn dj, en we hebben al 3500 keer opgetreden. Dat kan ook slopend zijn, maar we krijgen wel energie van al die optredens. Ik voel me nooit te groot om op een klein podium te staan, maar ik voel me ook nooit te klein om op een groot podium te staan.

Als je morgen sterft, wie mag er dan niet op je begrafenis komen?
Wat zijn dit voor vragen, man. Iedereen mag komen, maar ik ben voorlopig nog alive and kicking. Ik zou het wel waarderen als Donald Trump thuis zou blijven.

Welk nummer dat jullie ooit hebben geschreven kan je nu gestolen worden
Soms kun je wel denken: dit nummer vertegenwoordigt een bepaalde tijd in m’n leven en over sommige fases groei je heen. Maar ik hou van al m’n nummers, man. Ik schaam me ook nooit voor m’n nummers. Er is een verschil tussen arrogantie en zelfvertrouwen en ik ben een voorstander van zelfvertrouwen. Dat gun ik iedereen.

Sommige nummers die niet erg bekend zijn, zijn voor jezelf successen en andere grote successen, zijn nummers waarvan je denkt dat ze misschien nog beter kunnen. Maar ik denk niet zo over mijn liedjes na: het is allemaal een deel van mezelf. De Vierde Kaart is een nummer over liefdesverdriet. Het mooie daarvan is dat je je eigen verdriet in een liedje kan delen en twintig jaar lang krijg je op dagelijkse basis berichten van mensen die zeggen dat ze hier iets aan gehad hebben. Daarnet zei een een jongen dat nog.

Voor welk nummer van een ander zou je een moord plegen om het zelf te hebben geschreven?
Het zijn er wel een aantal. Het nummer dat me altijd kippenvel geeft, is When Doves Cry van Prince. De emotie in dat nummer is zo puur en hij laat in dat nummer zijn virtuositeit zien. De zang, gitaar en productie is geniaal. De eerste zin is ook zo mooi: “Dig if you will the picture of you and I engaged in a kiss.” Als je daar niet warm van wordt…

Bekijk de video van het interview hier:

Welke artiest brandt nu in de hel?
Wie schrijft die vragen? Zo praat ik nooit over andere artiesten. Als je langer in dit vak zit, ga je artiesten alsmaar meer waarderen. En ik ben sowieso iemand die mensen waardeert en ik voel zoveel liefde voor muziek. Ik vind het heerlijk om te zien dat zoveel mensen succes hebben. Ik wens iedereen een lang leven en daarna de hemel toe.

Maar ik voel je vraag wel. Natuurlijk zijn er soms botsingen in de business, maar ik voel dat dat vaak vanuit andere mensen hun jaloezie of onzekerheid komt. Dat laat ik los. Ik vergeef niet alleen hen, maar ook mezelf. Ik wil licht leven, man, life is short.

Wanneer zei je voor het laatst tegen jezelf: “Ik ga nooit meer drinken.”
Dat heb ik nog nooit gezegd, want ik drink amper. Als ik op tour ben in het Caribisch gebied of Sint Maarten, heb ik wel een zwak voor bepaalde rum. Maar ik geniet echt met mate, want dan kan je pas die smaak echt proeven. En ik hou van exclusieve tequila, dat spul voor de echte kenners. Ik heb ook nooit harddrugs gedaan, wel gesmoked. Ik erken de impact van wiet of hasj op de muziek en ik salueer al mijn collega’s die nog steeds smoken, maar het is niet lekker voor mijn stem. Na 3500 shows voel ik me fris en fruitig, alsof ik pas begonnen ben. Ik weet dus ook dat als ik er echt voor wil gaan, ik maatregelen moet nemen.

Welk optreden was zo goed dat je je eerstgeborene zou opgeven om het nog eens te kunnen beleven?
Ik zou nooit mijn eerstgeborene opgeven, maar een show die ik nog eens zou willen beleven, is die van vorig jaar op Jazz in Duketown, waar ik headliner was. Dat vond ik goed in orde. Ik ben heel kritisch voor mezelf, hoor. Er zijn zoveel shows van anderen die ik nog eens zou willen beleven. Prince heb ik in 2013 op Curaçao gezien: drie uur lang speelde hij hit na hit. Dat vond ik een van de beste concerten ooit.

Wanneer heb je voor het laatst ongelooflijk hard gejankt?
Ik moet zeggen dat ik niet snel huil. Het enige moment dat me echt bijstaat is met Cousin Steve, een collega van me die nu overleden is. Hij was een van de pioniers van de Nederlandse hiphop en hij is in 2015 overleden aan leverkanker. Ik heb hem bezocht toen hij ziek was. We wisten dat hij het niet ging redden en we gaven elkaar een omhelzing en begonnen allebei te huilen. Als je hem niet kent, google hem. Ik hou van je, Steve.

Wat is jouw happy place in de chaos van het bestaan?
Muziek. Ik zit er al zo lang en diep in, en hoe verder je komt, hoe meer je je realiseert dat je nog meer kan leren van anderen. Ik word dan ook heel rustig van het luisteren naar muziek van andere mensen.

Wanneer heeft er voor het laatst iemand tegen je gezegd dat hij of zij trots op je is?
Ik weet er gelijk twee! Ik had laatst op North Sea Jazz een project met Pee-Jay, oftewel Hippe Shit 013. Hij heeft kanker gehad, dat overwonnen en kwam erachter dat hij een supergoede kunstenaar is. Zijn kunst is ook een groot succes: Alicia Keys post zijn artwork. Hij vroeg me voor een samenwerking en toen ik mijn tekst bij zijn schilderij voordroeg, zei hij dat hij trots op me is.

Een ander voorbeeld is dat ik samenwerk met Willy B. Hij is een producer die met onder andere Kendrick Lamar, J Cole en Schoolboy Q heeft gewerkt. Hij is de crème de la crème in Los Angeles. Hij zei laatst “I’m proud of our friendship”. Dat vond ik zo mooi. Niet iedereen wil dit toegeven, maar ikzelf heb, samen met wat anderen, hiphop zo groot neergelegd in Nederland. Oja, m’n moeder is ook trots op me.

Wanneer schrok je voor het laatst toen je in de spiegel keek?
Ik schrik niet echt, want ik ben altijd eerlijk tegenover mezelf. Ik ben sinds een tijdje gestopt met suiker eten en dan kan ik alsnog denken: kom, je moet de sportschool in. Maar je moet wel gezond blijven. De enige keren dat ik wel schrik van mezelf, is als ik mijn telefoon per ongeluk open maak en ik mezelf zie in m’n selfiecamera. Dan denk ik: yo, dit ga ik niet posten.

Welke beautyproducten gebruik je?
Mijn moeder gebruikt Biodermal en mijn zussen geven me ook raad. Ik heb alles van hen geleerd op vlak van beautyproducten. Maar ik ben geen specialist. Ik hou ervan om fris en schoon te zijn. Ik heb veel eau de toilet en aftershave. Ik heb gezien dat heel veel grote artiesten, waarvan je het niet zou verwachten, in de backstage – in Nederland, Spanje, Amerika – wel superveel bezig zijn met beautyproducten.

Wanneer werd je voor het laatst wakker zonder te weten waar je was?
Een paar jaar geleden in Los Angeles. Ik had een heel druk schema achter de rug, was net een nieuwe tour begonnen en ik had een paar dagen vrij. In die dagen ging ik naar L.A. Ik overnachtte in een heel hoog gebouw waar ik op de bovenste verdieping doodmoe in slaap viel na meer dan 24 uur wakker te zijn. Ik werd de volgende ochtend wakker met het gevoel dat alles overstroomd was. Ik keek naar buiten en zag de Hollywood Hills en ik dacht: huh, ben ik nu gevlucht naar een droge plek? Pas na enkele seconden besefte ik: ah, ik ben in L.A. Dat was raar.