We schoven aan bij het ontbijt van de bezoekers en bands van Roadburn

Roadburn is een van de meest indrukwekkende, maar ook meest slopende festivals van Nederland. Dit jaar was het voor mij als fotograaf nog net even iets zwaarder. Elke dag stond ik na een paar uur slapen rond half tien 's ochtends op. Snel douchen, aankleden, camera mee en aan de slag. Ik maakte een verslag van ontbijtende Roadburners op hun logeeradres. Want niet alleen is het festival bijzonder om zijn programmering, maar ook vanwege de gastvrijheid van Tilburgers die het lange weekend hun huis openstellen voor bands en bezoekers. Door heel de stad verspreid vind je ze op matjes, luchtbedden, banken of gewoon op de grond. Of op de stadscamping trouwens, die er ook is. Overal kreeg ik koffie en boden ze me aan om aan te schuiven. Wat volgt is een fotoserie die het familiegevoel van Roadburn weergeeft, en de geneugten van worstenbroodjes, bier en whisky op de vroege morgen.

Donderdagochtend:
De dag ervoor was de Roadburn pre-party. Ook zou vandaag één van onze eigen gasten arriveren (ik woon in Tilburg), dus ik stond vroeg op. Ik besloot om de dag te beginnen op de camping, waar al enkele Roadburners hadden geslapen. Een paar Belgen aten noten en choco-repen, terwijl twee andere Roadburners een heerlijke fruitsalade en sapjes verorberden. Hierna haalde ik onze gast van het station en was het tijd voor de eerste echte Roadburn-dag.

Vrijdagochtend:
Vandaag heb ik afgesproken met Twan en Lizette. Zij hadden drie logees uit Nijmegen over de vloer. Twee van de gasten verzorgden het ontbijt (omelet met onder meer snijbonen) terwijl de derde lekker in het zonnetje een aantal jointjes voordraaide. De whisky maakte dit ontbijt helemaal af.

Ik dronk koffie, nam een aantal foto's en ging door naar het volgende adres. De Kenties, zoals ik ze graag noem, hadden twee vrienden uit Ierland en de IJslandse band Audn over de vloer. Terwijl Kevin, de gastheer, de oven vulde met echte Brabantse worstenbroodjes, was de IJslandse band van mening dat het ontbijt perfect zou zijn als daar ook La Trappe Quadruppels bij gedronken zouden worden.

Zaterdagochtend:

Mijn eerste stop was het onlangs geopende hostel in het centrum van Tilburg. Uiteraard was deze juist nu helemaal gevuld met Roadburners. Het ontbijt werd geserveerd van half acht tot elf uur en volgens de eigenaar hadden vijftien festivalgangers een ontbijtje gereserveerd. Uiteraard was na twee dagen Roadburn niet te verwachten dat ze ook daadwerkelijk allemaal kwamen opdagen, maar uiteindelijk waren er toch drie hun bed uitgerold voor een heerlijk verzorgd ontbijtje.

De nacht hiervoor sprak ik met een lid van de band Gnod en hij nodigde me uit om om elf uur langs te komen voor hun ontbijt. Toen hij me dit om drie uur in de nacht vertelde was ik sceptisch, maar de meesten waren zowaar wakker en hosts Ivo en zijn vriendin hadden misschien wel het best verzorgde ontbijt geregeld van alle ontbijtjes (ondanks het ontbreken van de Quadruppels).

Snel door naar Nik, Jantien en hun zoontje Ramses. Hier sliepen de mannen van Harsh Toke en dat was ook precies wat ze deden, toen ik daar aankwam. Met mijn camera in de aanslag, maakte Nik en ik ze wakker. Precies zoals ik ze gisterenavond op het podium zag, zo lagen ze ook op hun matrasjes. Volledig aangekleed, inclusief schoenen. Nik verzorgde een heerlijk ontbijt, waardoor de mannen al snel aan tafel schoven. Later bleek niet alleen Harsh Toke, maar ook de band Joy hier te slapen. Terwijl ik die eigenlijk op een ander adres, op een andere dag zou fotograferen.

Thuis aangekomen waren mijn vriendin en mijn eigen gasten, de labelbazen van Rocket Recordings, inmiddels ook al aan het ontbijt.

Zondagochtend:
Mijn wekker stond om 10:45. Eindelijk uitslapen, aangezien het eerste geplande ontbijt pas om twaalf uur zou zijn. Om tien uur werd ik wakker van een berichtje. 'De koffie loopt'. Hup, uit bed. Douchen en op de fiets. Mark stuurde dit bericht. Met hem had ik afgesproken dat hij me maar moest laten weten als er een ontbijtmoment zou zijn. Hij had twee Haagse vrienden over de vloer en met nog een slaperige blik maakte ik een aantal foto's. Aangezien ik nu toch al wakker was, besloot ik nogmaals naar de camping te gaan. Hier trof ik een aantal ontbijtjes aan waarbij bier één van de ingrediënten was. Maar een boterham met haring was bij mij nog nooit opgekomen tijdens een ontbijt.

Snel door naar Tim. Op zijn kleine studentenkamer lagen ze met zes man, waaronder drie Fransozen, te slapen. De koffie was al klaar toen ik aankwam en Tim was de eieren al aan het bakken. Vanaf de vensterbank zag de kat dat het goed was en toen ik naar mijn laatste adres ging, werden de eerste biertjes opengetrokken.

Voordat ik op het laatste adres aankwam, krijg ik nog een bericht van mijn buurman Jan. De band (Naðra en dus ook een deel Misþyrming) ging ontbijten en hij was zelf ook thuis. Dus ik er snel langs. Ontbijten was een groot woord, maar er was in ieder geval koffie. Precies zoals hun muziek, zwart dus. Een boterham erbij en door. Max de rode kater, wilde ook graag op de foto.

Het laatste ontbijtadres. Roger en Irene hadden hun zoon Joep, zijn vriendin en een vriend uit Utrecht te logeren. Joep woont zelf ook gewoon in Tilburg, maar had via Airbnb zijn eigen kamer verhuurd aan twee Duitsers. Roger had een geweldig lekker ontbijt georganiseerd en omdat het mijn laatste uit de serie was besloot ik hier aan te schuiven.

Ondanks de korte nachten en de hele onderneming die het was om dit project voor elkaar te krijgen, heeft het me wel heel veel voldoening gegeven. Vooral het feit dat er zoveel Tilburgers hun best doen om de Roadburners zich zo thuis te laten voelen, is voor mij als Tilburger en Roadburner, iets om enorm trots op te zijn. Volgend jaar worden het misschien wel Roadburners aan het diner, maar zeker niet weer het ontbijt.