Technopunker Helena Hauff gaat de duistere diepte in met haar album ‘Discreet Desires’

Het is net na vier uur 's middags in Hamburg en Helena Hauff wordt met een kleine kater wakker na een avond aan het biljart. Haar debuutalbum Discreet Desires komt deze herfst uit op het Werkdiscs-label van Actress en Ninja Tune. De Duitse dj en producer bereidt zich voor op de release door precies het tegenovergestelde te doen van wat je zou verwachten: na een zomer intensief touren neemt ze heel september vrij om op vakantie te gaan en aan haar muziek te werken.

"Om eerlijk te zijn heb ik nooit gedacht: er komt een album uit, dus ik moet een tour gaan plannen," overpeinst Hauff. "Ik geloof eigenlijk niet dat het iets uitmaakt. Ook snap ik het fenomeen niet van 'geen platen willen uitbrengen tijdens de zomer'. Ik begrijp deze werkwijze, die volledig op de industrie is gefocust, niet."

Hauffs rauwheid en punkbenadering van muziek vloeit door in Discreet Desires, vooral door het palet van een paar vintage Roland-synthesizers en drummachines: een TR-808, TR-707, Juno-60 en een Alpha Juno 2. In de tien tracks wordt een schaduwachtig, elektronisch landschap verkend, en in de persmap van het album weidt Hauff uit over haar symbiotische relatie met deze instrumenten. "Ik heb het gevoel dat het meer een-op-een is. Je doet iets, en de machine reageert. Zo'n machine heeft zijn eigen geest die je als het ware iets teruggeeft."

Luister alvast naar Tryst van Discreet Desires

Bedacht en opgenomen in Hauffs slaapkamerstudio in Hamburg, heeft Discreet Desires een onbehouwen sonisch palet, dat zich het beste laat uitleggen door Hauffs overtuiging dat perfectie best wel saai is en toch niet bestaat: "Alleen in de dood. De dood is perfectie."

Ze vertelt ons dat ze tot deze samenhang op haar nieuwe album kwam door een foto die haar inspireerde: een afbeelding van zwart-witfiguren met hun ogen in verschillende staten, van halfopen tot halfdicht. Dezelfde sfeer als die op het coverbeeld van het album. "De foto riep een stemming bij meop die ik eind 2013 al wilde vertalen naar een plaat," herinnert ze zich. "Ik dacht helemaal niet aan het maken van een album. Ik kwam alleen met de track Sworn To Secrecy Part II die bij die stemming leek te passen. Toen maakte ik nog een paar tracks, met die foto als richtlijn. Al snel realiseerde ik me dat dit veel meer dan alleen een EP was en dat het een concept voor een album begon te worden."

Van de onheilspellende electrogetinte bliepjes van Sworn To Secrecy Part II, tot aan de waanzinnige percussie en voortstuwende overgangen van het knallende L' Homme Mort: Discreet Desires drijft zwaar op invloeden van EBM, industrial- en acid-house. "Ik heb deze sounds aan het album toegevoegd omdat ik deze genres het meeste draai," legt Hauff uit. "Ik ben geïnspireerd door veel synthesizer- en EBM-tracks uit de jaren tachtig, maar ik hou ook van industrial, acid techno en electro. Daarbij luister ik ook veel naar psych en acid rock."

Ook al bracht ze al een paar goedontvangen singles, EP's en zelfs een album op een cassettebandje uit, Hauff zelf draait nog steeds het liefste platen. "Ik verlang er ook niet naar om een liveshow van mijn producties te doen," zegt ze. "Mijn enige live-ding is met hypnobeat. Daar werkt het zo goed bij, omdat het allemaal geïmproviseerd is op het podium. We hebben drie TR-808's en één TR-707, dat maakt het een puur ritmisch ding. Het lijkt veel op de manier waarop ik mijn eigen muziek maak. Ik hoef geen melodieën te onthouden of veel te oefenen. Ik jam gewoon."

Hauff groeide op in Hamburg en haar fascinatie voor dj-en begon kort nadat ze voor het eerst uitging. "Mijn eerste sets waren iets meer house-achtig dan nu, maar ik betrok de harde acid techno er toen ook al in. Ik voelde me meteen aangetrokken tot electroplaten van AUX 88 en Drexciya. Alleen had ik geen idee hoe ik 115 bpm housetracks kon verenigen met 135 bpm electroplaten. Langzamerhand ben ik gewoon meer techno gaan draaien."

Hauffs' sprong van draaien naar produceren kwam na een opeenvolging van frustrerende en mislukte pogingen om met software muziek te maken. "Een paar jaar geleden kwam ik op het punt dat ik besefte dat ik nu echt een manier moest vinden die voor mij wel zou werken," herinnert ze zich. "Ik kon niet begrijpen waarom het maar niet lukte. Ik had een vriend die een paar synthesizers thuis had staan, en daar werd ik meteen verliefd op. Ik besloot zijn TB-303 te kopen en wat later een MPC. Eindelijk had ik de machines waarmee het klikte. Dit was het, daarna was ik niet meer te houden!"

Hauff beschrijft enthousiast hoe de release van Discreet Desires betekent dat ze eindelijk aan de slag kan met nieuwe muziek en met het runnen van haar nieuwe label Return To Disorder. In september staat daarbij de eerste release gepland, van psychrockband Children of Leir. "Ik heb net al mijn apparatuur in mijn nieuwe appartement geïnstalleerd. Ik moest eerst deze LP uit mijn systeem hebben. Maar toen-ie eenmaal af was, kostte het nog een jaar om het uit te brengen. Eventjes voelde het alsof ik geen muziek meer kon maken, omdat het allemaal zo lang duurde. Aan de andere kant denk ik dat het misschien wel een excuus was voor mijn enorme luiheid. Maar nu komt het uit en ben ik echt klaar om te beginnen met werken aan nieuw materiaal."

Zara Wladawsky schrijft graag over muziek en je kan haar op Twitter volgen.