Het is enigszins vergelijkbaar met BDSM: de vrouw als leider en godin. Op een Reddit-forum beschreef een man hoe macrofilie "de ultieme expressie van dominantie is. Er blijft niks meer van je over voor de vrouw. Soms ben je gewoon een seksspeeltje en soms ben je nog minder en denk je er alleen nog maar aan om geplet te worden."
Soms seksualiseren we onze persoonlijke pijn, trauma's en frustraties zodat we het gevoel hebben dat we onze emoties de baas zijn.
Een andere macrofiel, die anoniem wilde blijven, vertelde me dat hij "graag onbeduidend wilde zijn. Het idee dat een vrouw zo groot is dat ze me kan vermorzelen zonder dat ze het doorheeft. Klein zijn maakt dat echt."
Hoewel het allemaal een fantasie is – in de zin dat deze vent nooit een 150 meter lange vrouw gaat ontmoeten – zegt hij dat hij zijn fantasie op het internet kan uitleven.
Ik nam contact op met een vriendin van me die vroeger een meesteres in New York was. Ze legde me uit dat de meeste macrofielen "machtige mannen zijn: advocaten, jongens van Wall Street. Omdat hun baan over macht en heerschappij gaat, willen ze ontsnappen door precies het tegenovergestelde te voelen." Ze kwam tot de conclusie dat we soms onze persoonlijke pijn, trauma's en frustraties seksualiseren zodat we het gevoel hebben dat we onze emoties de baas zijn.
En dat begrijp ik. Ik heb altijd problemen gehad met zelfvertrouwen. Ik stuurde een keer een seksueel getinte foto naar een jongen en hij reageerde door te zeggen dat ik een uniek gezicht had. Alsof een schilderij van Picasso hem een foto had verstuurd. Mijn gebrek aan zelfvertrouwen leidde tot een reeks slechte relaties waarin ik ineenkromp. Zou het seksualiseren van mijn onzekerheden ervoor zorgen dat ik ze in bedwang kan houden?
Ik besloot om het uit te proberen door een paar reuzinnenvideos te uploaden op Instagram en Snapchat. Ik ging naar een speelgoedwinkel om een paar plastic soldaatjes en speelgoeddieren te kopen voor de video. De oude man aan de kassa knikte naar me: "School begint weer?" Ik vroeg me af of hij dacht dat ik een lerares of een ouder. Ik besloot die fantasie te omarmen, in plaats van de realiteit: dat ik een 30-jarige vrouw ben die zichzelf filmt terwijl ze op speelgoedsoldaten stapt.
Ik uploadde een aantal filmpjes van mezelf en gebruikte de hashtag #reuzin. In totaal leverde dit een paar duizend views op en een aantal reacties.
Een vrouw smeekte: "Vermorzel me alsjeblieft met je voeten."
Een man schreef: "Ik zou zo graag overgeleverd worden aan jouw genade."
Een vrouw, die volgens haar biografie het bezit was van een andere reuzin, stuurde me een berichtje: "Je bent prachtig." In een ander berichtje stond: "maak meer reuzinnenfilmpjes." Een persoon gaf me wat advies om toekomstige filmpjes te verbeteren. "Verander de hoek van de camera zodat het zicht meer vanuit het perspectief van de kleine mannetjes ligt."
Ik vond het niet per se leuk om op plastic speelgoed te staan, maar de aandacht wond me op. Ik begon te reageren op de macrofielen die op mijn Instagram hadden gereageerd. Ik vroeg ze of ze mijn video's leuk vonden en of ze meer zouden willen zien als ik nieuwe video's postte. Ik bleef mezelf wijsmaken dat ik dit voor een artikel deed, maar was dat nog zo? Ik had een groep mensen gevonden die me wilden aanbidden,alleen maar omdat ik op soldaatjes stond… en het voelde geweldig.
Dezelfde dag werd er een promotiefilmpje op Facebook gezet (niet reuzinnen-gerelateerd) dat ik maanden eerder had opgenomen. De reacties waren niet bepaald vleiend. Mensen noemden me een "lelijk wijf." Anderen zeiden dat ik zo dom was dat ik mezelf niet zou moeten voortplanten. Er werd zelfs gediscussieerd over de vraag of ik een man was. Als ik dat was geweest, zouden ze waarschijnlijk geen commentaar op mijn uiterlijk hebben gegeven.
De echte wereld kan bot en veroordelend zijn, maar als reuzin kon ik daaraan ontsnappen. Er was een hoekje van het internet waar ik groot kon zijn. Waar ik mijn eigen ruimte in kon nemen en mijn eigen verlangens kon opeisen. En dat andere mensen daar dan geil van worden, dat is mooi meegenomen.
FYI.
This story is over 5 years old.
Ik voel me groot door te doen alsof ik een reuzin ben
Macrofilie is een seksuele fantasie van voornamelijk onderdanige mannen die geil worden van het idee om verpletterd of opgegeten te worden door reusachtige vrouwen.
Advertentie