In 1968 besloot de Roemeense dictator Nicolae Ceaușescu dat het kleine stadje Vaslui de nieuwe hoofdstad van het district zou worden, omdat Barlad – de grootste stad in de regio – de geboorteplaats van zijn voormalige rivaal Gheorghiu Dej was. Ceaușescu kon het niet uitstaan dat Dej met die eer zou gaan strijken, dus koos hij in een opwelling Vaslui uit om de nieuwe hoofdstad te worden, en pompte hij enorm veel geld in het stadje om dat in vijf jaar te laten uitgroeien tot een bruisende metropolis. Grote aantallen boeren werden naar de stad gebracht en in appartementenblokken geplaatst, waar ze kippen hielden op de balkons. Door een combinatie van communisme en de wrok van Ceaușescu kreeg Vaslui architectuur, industrie, een schoolsysteem, stromend water en verwarming.
Advertentie
Het project Vasluiul Comunist herstelt oude archieffoto's en video's van de hoogtijdagen van de stad. Het project wordt gerund door Andrei Beşliu (een artdirector die geboren en getogen is in Vaslui), zijn vader, en een lokale museumcurator. Ik sprak met Andrei over zijn thuisstad.VICE: Hoi Andrei, waarom ben je met dit project begonnen?
Andrei Beşliu: Ik groeide op in Vaslui in de jaren zeventig en tachtig, toen het van een stoffig handelsstadje veranderde in een provinciehoofdstad met negentigduizend inwoners. Mijn ouders werkten bij het Design Instituut, en ik weet hoeveel werk erin is gaan zitten om deze plek een mooie en functionele stad te maken. Maar ik heb ook gezien hoe al dat werk sinds de jaren negentig wordt vernield door de lokale autoriteiten.
Andrei Beşliu: Ik groeide op in Vaslui in de jaren zeventig en tachtig, toen het van een stoffig handelsstadje veranderde in een provinciehoofdstad met negentigduizend inwoners. Mijn ouders werkten bij het Design Instituut, en ik weet hoeveel werk erin is gaan zitten om deze plek een mooie en functionele stad te maken. Maar ik heb ook gezien hoe al dat werk sinds de jaren negentig wordt vernield door de lokale autoriteiten.
Dictator Ceaușescu bezoekt Vaslui (1975)
Hoe was de sfeer in Vaslui in die tijd?
In de jaren zeventig was het een hippe stad. Veel mensen uit Boekarest en andere grote steden werden gedwongen om naar plekken als Vaslui te verhuizen, wat treurig was voor hen, maar de regio wel hielp om te groeien. Er waren Italiaanse en Franse toeristen in de stad, die penvriendinnen waren met vrouwen uit Vaslui en op bezoek kwamen. De stad produceerde kleding voor Italië en meubels voor IKEA. Mijn ouders gaven soms huisfeestjes voor lokale architecten en kunstenaars. Iedereen droeg Levi's en had een geïmproviseerde doka thuis. We kregen buitenlandse tijdschriften. Maar ik bevond me wel in een geprivilegieerde positie, denk ik.
In de jaren zeventig was het een hippe stad. Veel mensen uit Boekarest en andere grote steden werden gedwongen om naar plekken als Vaslui te verhuizen, wat treurig was voor hen, maar de regio wel hielp om te groeien. Er waren Italiaanse en Franse toeristen in de stad, die penvriendinnen waren met vrouwen uit Vaslui en op bezoek kwamen. De stad produceerde kleding voor Italië en meubels voor IKEA. Mijn ouders gaven soms huisfeestjes voor lokale architecten en kunstenaars. Iedereen droeg Levi's en had een geïmproviseerde doka thuis. We kregen buitenlandse tijdschriften. Maar ik bevond me wel in een geprivilegieerde positie, denk ik.
Advertentie
Orpheu was een band die optrad in de lobby van het grootste hotel in Vaslui.
Hoe is de stad veranderd sinds toen?
In de jaren negentig was er opeens geen geld meer voor de intellectuelen die naar de stad waren gestuurd. De economie, de cultuur en de vooruitgang in Vaslui waren allemaal kunstmatig. Die dingen hebben een paar generaties nodig om echt geworteld te raken, dat gebeurt niet zomaar in twintig jaar van gedwongen stedelijk leven.Niemand investeerde meer in dingen, dus de bevolking halveerde en degenen die bleven werden een goedkope werkkracht voor het Westen. De burgemeester probeert nu de glans weer terug te brengen in de stad en dat gaat op zich wel goed. Maar ik hoop dat ons project Vaslui een beetje kan helpen.Bedankt!
In de jaren negentig was er opeens geen geld meer voor de intellectuelen die naar de stad waren gestuurd. De economie, de cultuur en de vooruitgang in Vaslui waren allemaal kunstmatig. Die dingen hebben een paar generaties nodig om echt geworteld te raken, dat gebeurt niet zomaar in twintig jaar van gedwongen stedelijk leven.Niemand investeerde meer in dingen, dus de bevolking halveerde en degenen die bleven werden een goedkope werkkracht voor het Westen. De burgemeester probeert nu de glans weer terug te brengen in de stad en dat gaat op zich wel goed. Maar ik hoop dat ons project Vaslui een beetje kan helpen.Bedankt!
