Parmitano haalde het net op tijd naar de airlock. Toen zijn helm verwijderd werd, vonden ISS-collega's meer dan een liter water in zijn helm, waar de 15 centiliter van Kopra bij verbleken. NASA stelt ook dat "de crew niet in gevaar" was en dat het geen noodsituatie was, maar een gevalletje voorkomen is beter dan genezen.Het pak dat Kopra gebruikte, was hetzelfde pak dat Parmitano droeg toen hij bijna verdronk. Het pak was ondertussen opgeknapt en bij meerdere ruimtewandelingen gebruikt zonder problemen te veroorzaken. In Parmitano's geval kwam het lek door een kapotte Water Separator Pilot Tube, waardoor water in het ventilatiesysteem lekte. De oorzaak van Kopra's lek moet nog worden vastgesteld.Na het incident met Parmitano nam NASA extra voorzorgsmaatregelen aan voor ruimtewandelingen, inclusief het toevoegen van absorberende delen in de helm. Volgens NASA wordt de data van het incident met Kopra nu onderzocht om de bron van het lek te vinden.Ik 'voel' dat er iets mis is. De onverwachte ervaring van water achter in mijn nek verrast me – en ik bevind me op een plek waar ik me niet verrast wil voelen. Terwijl ik me richting de airlock beweeg, ben ik er steeds zekerder van dat het water toeneemt. Het zit in de spons op mijn koptelefoon en ik vraag me af of ik audiocontact ga verliezen.
Het water bedekt ook bijna helemaal mijn vizier, het plakt aan de voorkant en belemmert mijn zicht. Ik draai me 'ondersteboven' en twee dingen gebeuren: de zon gaat onder en mijn zicht – dat al belemmerd wordt door water – verdwijnt compleet; maar erger nog, bedekt het water mijn neus – een vreselijke ervaring die ik alleen maar erger maak door mijn hoofd te schudden om het water eruit te krijgen. Het bovenste gedeelte van mijn helm is ondertussen gevuld met water en ik kan er niet meer zeker van zijn of ik bij mijn volgende ademteug mijn longen vul met water. En om het nog erger te maken, weet ik niet meer welke kant ik op moet richting de airlock.