Deze mensen lieten het er niet bij zitten toen ze werden geghost

De meeste mensen laten het gewoon zitten als ze geghost worden. (Met mensen die ghosten doel ik trouwens op mensen die je negeren nadat je met ze naar bed bent geweest – je kunt niet geghost worden door iemand die je alleen op Tinder hebt gesproken.) Als iemand niet met je wil praten, is dat zelf immers al een reden om het er ook zelf gewoon maar bij te laten. En misschien heeft diegene ook wel van alles aan zijn of haar hoofd, weet jij veel.

Tegelijkertijd kan het heel irritant en zelfs pijnlijk zijn als je genegeerd wordt door iemand van wie je oprecht dacht je een klik met ze had. Wat dat betreft sta je helemaal in je recht als je gewoon antwoorden wil op je vragen. Ik sprak met een paar mensen die, in plaats van de ghoster te ghosten, besloten eens verhaal te halen.

We hebben elkaar ontmoet op Tinder. Na de derde date waren we de hele dag samen en belandden we in bed. We spraken af dat we elkaar een paar dagen later weer zouden zien, en hij appte daarna nog of ik goed thuis was gekomen. En dat was het. De dag voordat we elkaar weer zouden zien stuurde ik hem een berichtje, maar kreeg ik niks terug. De dag erna zei hij dat hij het “heel druk had gehad”, en daarna hoorde ik weer helemaal niks.

Het voelde al helemaal vervelend omdat ik hem had verteld hoe stressvol ik daten vind, en hij had gezegd dat hij dat ook had. Aan het einde van die week besloot ik uit een opwelling om hem overal te blokkeren. Ik had het idee dat ik gek werd, maar dat wilde ik hem niet laten merken. Maar toen ik het er met een vriendin over had zei ze dat dit echt niet kon. “Ga erachteraan, laat hem zijn excuses aanbieden!” Ik had alleen geen idee hoe ik dat kon doen.

Ik wist dat hij ook op wat andere datingapps zat, waaronder Bumble. Dus toen downloadde ik deze app en stelde ik mijn instellingen zo in dat we elkaar zouden tegenkomen, en dat gebeurde. Ik swipete naar rechts en we hadden een match. Als vrouw moest ik hem als eerst een berichtje sturen, dus ik vroeg: “O, je leeft dus nog wel?” Hij antwoordde met “Lol”. Maar nadat ik hem om zijn excuses had gevraagd verontschuldigde hij zich wel. Hij noemde allemaal dingen op waar hij het druk mee had gehad, dat er van alles op werk speelde, dat soort onzin. Na het laatste bericht hief ik de match op, en voelde ik me een stuk beter.

Een paar jaar geleden had ik een beetje een knipperlichtrelatie. Het was nogal ongezond: als het uit was blokkeerden we elkaar en deden we van alles om elkaars aandacht te trekken. Hij sprak ondertussen ook af met andere meisjes, en dan kwamen we weer bij elkaar. Zo ging dat ongeveer twee jaar door.

Op een gegeven moment zei hij niks meer tegen me. Hij gaf gewoon geen antwoord meer op mijn berichtjes, een paar weken lang of zelfs een maand. Maar mijn Instagram stond op openbaar, en ik wist dat hij erop had gekeken. In die tijd volgde ik een kunstvak aan de universiteit, waarbij we tekstslingers maakten – dus ik maakte er eentje met de tekst “PLEASE TALK TO ME” erop, en postte het. We maakten in die tijd dingen voor hetzelfde tijdschrift, waar we om de paar maanden een bijdrage aan moesten leveren, dus die foto ging daar ook in. Toen hij het zag, gaf hij antwoord. Het werkte. Maar uiteindelijk gingen we toch weer uit elkaar. Ik heb hem nu voor altijd geblokkeerd.

We hebben elkaar ontmoet op Tinder. We spraken af in een park om twee uur ‘s nachts, maar hadden van tevoren gezegd dat het geen seksdate zou zijn. Ik voelde me in eerste instantie ook niet eens tot hem aangetrokken, maar aan het eind van de nacht voelde ik me wel heel veilig bij hem. Uiteindelijk brachten we 48 uur met elkaar door, en daarna spraken we om de twee dagen af. Ik ging er redelijk van uit dat hij na een tijdje af zou haken, maar hij bleef op komen dagen, en dat was best nieuw voor me.

Op een gegeven moment gingen we allebei op vakantie. Toen ik wist dat we allebei weer in de stad waren, stuurde ik een berichtje dat ik hem wilde zien, maar hij gaf geen antwoord. Hij had het bericht niet eens geopend. Dit voelde niet goed. Een paar dagen later belde ik hem, maar hij nam niet op. Weken later zag ik hem op straat lopen. Ik begon te trillen, en hij liep op me af. “Was dit allemaal echt?” was het eerste dat ik tegen hem zei. “Ja, het was echt.” Hij zei dat hij veel om me gaf, misschien wel te veel, en dat hij het daarom had afgehouden. Toen begonnen we te zoenen.

We stuurden elkaar daarna aan de lopende band berichtjes, maar vanuit hem werd dat geleidelijk aan steeds minder, en ik kreeg datzelfde gevoel weer opnieuw. Ik besloot naar zijn huis te gaan en hem er direct naar te vragen. Ik voelde me zo slecht dat ik dacht: ik heb toch niks te verliezen. Ik trok een leuke jurk aan en klopte op zijn deur. Iemand deed open, ik denk zijn huisgenoot, en riep hem. Hij verstijfde helemaal. Zoals je doet in een toneelstukje als iedereen moet freezen, zo stond hij erbij.

Ik werd emotioneel, en weet niet meer hoe het gesprek precies ging, maar de kern was dat ik hem vroeg wat de fuck er aan de hand was. Hij zei dat ik hem maar moest vergeten, en dat hij het allemaal uit kon leggen. Ik weet niet meer wat ik precies zei of deed, misschien begon ik over seks, maar hij raakte weer iets losser. De volgende dag nodigde hij me uit om bij hem langs te komen, maar ik twijfelde: ik wist dat ik niet met hem kon zijn op de manier die ik wilde. Het zou nooit meer zijn zoals het eerst was, hoe treurig het ook is om dat toe te geven.

We waren al iets van drie maanden aan het daten, op een vrijblijvende manier. Ik ontmoette hem toen ik op persreis was, al denk ik dat ik hem wel al eens eerder had gezien. Maar sindsdien spraken we elkaar vaker, en ik vond hem enthousiaster overkomen. Het initiatief kwam vooral vanuit zijn kant, wat het des te vervelender maakte dat hij me ghostte nadat we een keer seks hadden gehad.

Niks mis mee als hij gewoon een keer met iemand naar bed wil wat mij betreft, maar behandel diegene wel met respect. Als je geghost wordt voelt dat alsof je iets verkeerds hebt gedaan, maar dat hoeft helemaal niet zo te zijn. Je kunt ook gewoon zeggen dat je geen interesse meer hebt, of gewoon duidelijk maken dat je het casual wil houden. Communicatie is heel belangrijk. Vooral als het om iemand gaat die je in bepaalde kringen waarschijnlijk wel weer gaat tegenkomen.

Meestal maak ik me er niet zo druk om als ik geghost wordt, omdat ik me niet vaak volledig op één iemand heb gestort. Ik denk weleens: ah, dat is best een lul. En dan ga gewoon weer door. Maar in die tijd was ik op een gegeven moment thuis bij mijn vader whiskey aan het drinken – en ik kan niet echt tegen whiskey – en was ik net aan de antidepressiva begonnen. Als je voor het eerst een antidepressivum neemt en je dat met drank mixt, kan je daar soms agressiever en vergeetachtiger van worden. Om vier uur ‘s nachts stuurde ik hem een woedend bericht. Meteen daarna blokkeerde ik hem, dus ik heb geen idee of hij daarna nog wat had teruggestuurd.

Iedere zin van dit bericht was een strijdkreet. Het was pure agressie. Ik zei bijvoorbeeld dat ik “niet de hoer van een witte man zou zijn” en aan het einde insinueerde ik dat het me niet boeide als hij “dit aan al zijn muziekvrienden zou laten zien”. Ik heb ervan geleerd dat je het recht hebt om zulke dingen te zeggen tegen mensen die geen respect voor je hebben – want dat is waar ghosten op neerkomt – maar ook dat je van tevoren beter geen whiskey en antidepressiva kunt mixen.

Ik was twee maanden met haar aan het daten. We bezochten tentoonstellingen in musea, gingen uit eten en hebben een keer 72 uur lang met elkaar doorgebracht. Het was heus niet superserieus verder – bij de eerste keer hadden we al uitgesproken dat we geen van beiden exclusief wilden zijn, dus het was niet zo dat ik haar ouders wilde ontmoeten. Maar ik voelde wel iets van een romantische klik – dat idee had ik althans, ik kon me totaal niet voorstellen dat ze op een dag ineens het contact zou verbreken. Maar nadat ik in een weekend bij haar was blijven slapen, begon ze me de week daarop ineens te negeren. Ik denk dat ik haar drie keer een berichtje had gestuurd.

Ik kon amper geloven hoe bot ze ineens deed. Het lijkt me niet ontzettend moeilijk om je telefoon te pakken en ook maar een simpel berichtje te typen, om even te zeggen dat je geen contact meer wil, hoe ongemakkelijk je dat ook vindt. Je vindt het blijkbaar belangrijker om het makkelijk voor jezelf te houden dan te voorkomen dat je iemand anders kwetst, en dat is gewoon egoïstisch.

Ik stuurde haar een nogal uitgebreid bericht, dat uiteindelijk neerkwam op “Je bent echt een lafaard”. Ze heeft er nooit op geantwoord, maar een paar weken later hoorde ik van gemeenschappelijke vrienden dat ze iemand anders had ontmoet, een jongen, en daardoor kwam ik er wel wat sneller overheen.