Een middagje ravotten met mensen die zich verkleden als sexy puppy’s en paarden

Ik zou een poging kunnen wagen om onder woorden te brengen wat ik in een hotelkelder in Los Angeles heb gezien afgelopen weekend, maar woorden schieten tekort. De taferelen die zich in het plaatselijke Hilton hotel afspeelden gaan verder dan taal, conventies en het begrip van menselijke grenzen. De woorden die ik hier opschrijf vallen in het niet bij het hoogst eigenaardige evenement waar dat ik bezocht: het veertienarige jubileum van de Domination Convention, een bijeenkomst van kinksters, sadisten, masochisten, (een mimespeler), slaven, meesters en baasjes met hun menselijke huisdieren.

De filosofie achter een pup-playshow is simpel: mensen gedragen zich als hondjes en nemen het tegen elkaar op in de categorieën behendigheid, prestatie en beste kunstjes. De baasjes laten hun pups kunstjes doen voor een jury van in leer geklede meesteressen. Sommige pups gaan er helemaal voor en zetten met veel zorg gemaakte leren maskers en oren op die een hondengezicht moeten voorstellen, terwijl anderen simpelweg op handen en voeten rondkruipen en met hun kont wiebelen.

Voordat jij dit als kinkleek gaat vragen: nee, pups zijn geen furries, bronies, of cosplayers. Petplay is gewoon een subcategorie binnen de klassieke en onderdanige dynamiek – met minder woorden en stevigere kniebeschermers. Zodra de pupshow begint valt niemand uit zijn rol. De pups hebben een halsband om, zijn aangelijnd en worden gepresenteerd aan de jury. Maar ik heb eigenlijk al te veel gezegd, je moet het gewoon met je eigen ogen zien om te geloven.

De eerste deelnemer was een "zombie buldog". Hij had een enorme tatoeage met de tekst "MAGGOT" op zijn arm. Punten voor inventief gebruik van bokshandschoenen. De jury observeert en stelt vragen over ras en routine.

Deze jonge vrouw is een langharige chihuahua. Het constante bijwerken van haar make-up en haar karakter waren erg overtuigend.

Ik voelde de sterkste spirituele band met deze pup met kap. Zelfs met een zware enkelblessure was ze nog bereid om een paar leren handboeien om te doen en haar tieten te tonen. Echt een raskampioen.

De seksuele energie die dit duo uitstraalde kan je nog voelen als je in je eentje in bootje op de oceaan dobbert. Dit hybride beest op handen en voeten is een onkuise kruising tussen een hond en een varken. Haar meesteres was een vrouw van 1.82 meter lang, gekleed in een leren legeruniform uit de jaren dertig met een fascistisch randje. Hierover gesproken, ik ben erg te spreken over hoe Trump Amerika voor zich ziet, jij ook?

Een prachtig politieduo. Helemaal in stijl, met een politiehond die zelfs aan de riem trok toen er een kat voorbij kwam. Later tijdens het spektakel verstopte de politiehond wiet bij een andere hond. Daarna viel-ie die hond aan. Wat een genot!

Nu ga ik mijn favoriete deelnemer voorstellen, een gouden Labrador die geen masker of staart nodig had. Hij was simpelweg de belichaming van een lieve, beetje dommige hond die elke dag loyaal op je wacht. Kijk zelf maar:

Oh mijn god, kijk nou, hij likt het gezicht van zijn meester.

Waarom kunnen alle forse mannen niet gewoon een kwijlende puppy zijn?

In de pauze tussen de pup- en horseshow stelde ik Danarama, decaan van de Kink University (de educatieve afdeling van pornosite Kink.com), vragen over de aantrekkingskracht van puppyplay. "Mensen denken dat alleen kinderen de behoefte hebben om te spelen, en dat volwassen die behoefte niet hebben. Maar die hebben we wel," zegt hij. "We hebben een manier nodig om te ontstressen en ons te depersonaliseren. Het is een andere manier om te ontspannen en je fantasie de vrije loop te laten, door bijvoorbeeld dingen te kunnen zeggen als: "Hey! Ik ben vanavond een paard!" Een onderdanige rol aannemen kan heel erg ontspannend zijn, omdat je geen beslissingen hoeft te nemen. Dat vinden mensen een van de beangstigendste dingen in het leven: een verkeerde beslissing nemen." Als je aan een tuigje vastgebonden bent, hoef je alleen maar je meesters commando's op te volgen, zegt Danarama.

De paardenshow was kleiner maar verfijnder, met onderdelen als steigeren, draven en gebitsverzorging. De horseplayers waren glanzend, atletisch, en waren minder geneigd om te likken.

Toen de prijzen in de verschillende categorieën - juryprijs, beste gedrag, beste latex, beste show (de politiehond won) - werden uitgereikt, waren de beestjes duidelijk in hun sas. Tot slot zijn hier nog een paar foto's van wat sommigen misschien bizar of zelfs verontrustend zullen vinden. Maar in deze neongekleurde kelder, ver van de Disneylandtoeristen op de bovenliggende etages, vermaakt een stralende gemeenschap zich met wat zij zelf het leukst vinden – ze geven je er zelfs een prijs voor.