Wiet is nu legaler in Amerika dan in Nederland

Het kan weleens rustig gaan worden op de straten van Amsterdam. Een belangrijke groep toeristen hoeft z'n eigen land niet meer uit om legaal aan wiet te komen. Wie is die illustere groep stoners? Nou, dat zijn die o zo conservatieve Amerikanen. Want daar is wiet voor het eerst in hun geschiedenis gelegaliseerd.

In heel Amerika? Nee, alleen in de staten Washington en Colorado. Maar we hebben het hier wel over echte legalisering: kweken, verkopen, winst maken, blowen: het mag allemaal. En de belastinginkomsten zijn ook nog eens fenomenaal. Daarmee is ons omslachtige gedoogsysteem volledig ingehaald. Nederland is niet langer de voorloper in de wereld als het om wiet gaat.

Referenda
Wat is er gebeurd? Nou, je weet dat president Obama vorige maand is herkozen voor een extra vier jaar als president, toch? Op die dag stemden Amerikanen op alles dat los- en vastzat, en dus ook op referenda. In Oregon, Washington en Colorado werd hard campagne gevoerd voor en tegen wiet, en in die laatste twee staten hebben de kiezers zich uitgesproken voor legalisering. In Colorado waren er zelfs meer stemmen voor wietlegalisering dan voor president Obama.

Stacey [liever zonder achternaam] heeft een winkeltje genaamd Nedicaid in het dorpje Nederland (Colorado). Zij ziet het al helemaal voor zich: binnenkort kan ze haar Sour Diesel, Pineapple Express en Bruce Banner niet alleen aan zogenaamde marihuanapatiënten verkopen, maar aan elke voorbijganger ouder dan 21 jaar. Haar shop ziet eruit als een combinatie van een kille wachtkamer bij de dokter en wat je in onze coffeeshops ziet: voorgedraaide joints, waterpijpen en zelfs hennepcola, maar dan dus onder fel tl-licht. "Zodra ze de wetgeving op orde hebben, wil ik zo snel mogelijk een normale winkel worden. Net als de slijterij hier om de hoek." Misschien dat ze dan ook de kans krijgt om het binnen wat gezelliger te maken.

Stacey in haar winkeltje.

Wat nu?
Die referenda hebben de zaken aardig op z'n kop gezet in die staten, maar eigenlijk in het hele land. Want de geest is uit de fles, het hek is van de dam, en als er twee schapen over de dam zijn… enfin, je begrijpt het. De lokale politie in die staten krabt zich nog even achter de oren. Wiet was al een tijdje niet meer hun topprioriteit, maar legalisering is hele andere koek. Om de burger voor te lichten, is de politie daar nu maar een blog begonnen over wat wel en niet mag.

"Ja, het is zeker toegestaan om thuis marihuana te gebruiken," schrijft de politie. Andere zaken liggen nog wat lastiger. Mogen politieagenten bijvoorbeeld ook wiet roken? "Nee, dat is nu nog een erg gecompliceerd verhaal." In Colorado duurt het waarschijnlijk nog tot het nieuwe jaar voordat iedereen maximaal 28 gram en 6 planten mag bezitten. Een ander mooi detail is dat alle belastinginkomsten uit marihuana linea recta naar onderwijs gaan. Hoe vet is dat?!

Obama
Een wietverhaal zou geen wietverhaal zijn als er geen addertje onder het gras zou zitten. Want dat zit er zeker. Het is namelijk zo dat volgens de landelijke wet wiet gewoon nog illegaal is. Er bestaat in Amerika namelijk een verschil tussen de wetten van de federale overheid in Washington, en die van de individuele staten. Die mogen hun eigen wetten maken, zolang ze niet in strijd zijn met de grondwet of het landelijke beleid.

En zie daar een kakelvers hoofdpijndossier voor de net herkozen Obama. Zijn ministerie van justitie voert officieel nog steeds een war on drugs, en dus ook tegen wiet. En dus heb je nu de bizarre situatie dat de politie van Seattle zegt: "Light it up!" Terwijl diezelfde politie burgers adviseert om wiet verborgen te houden als ze langs gebouwen van de landelijke overheid lopen.

De grote vraag is nu: heeft Barack Obama zin om de FBI in te zetten om achter wietkwekers in Washington en Colorado aan te gaan? Afgezien van de hoge kosten die daarmee gemoeid zijn, gaat Obama dan ook in tegen de wens van de kiezers in die staten.

Busted (1).

Californië
Misschien dat naar Californië kijken helpt. In het noorden van die staat is wiet namelijk al lange tijd de motor van de economie. Akkers vol bloeiende hennep, huizen die van top tot teen zijn omgebouwd tot wietfabrieken, dorpjes waar alle grote aankopen in cash worden gedaan. In het gebied ten noorden van San Francisco draait de economie vrijwel volledig op marihuana.

Maar in tegenstelling tot in Washington en Colorado, is wiet voor recreatief gebruik in Californië gewoon nog illegaal. En de lokale politie is daar inmiddels redelijk klaar mee. Sheriff Michael Downey luidde een jaar geleden de noodklok bij de minister van justitie. "Als jullie zeggen dat wiet illegaal is, moet je misschien maar eens de daad bij het woord voegen," gaf hij ze te kennen. Maar zijn handjevol lokale agenten konden niet meer dan speldenprikjes uitdelen. "Dit probleem is ons volledig boven het hoofd gegroeid," wanhoopt hij. "Ik heb totaal niet de capaciteit om de wet hier te handhaven."

Nou, daar kwamen Obama's agenten. Sinds dit voorjaar worden er op grote schaal wietplantages opgerold en vernietigd. Met helikopters wordt het gebied gescand op plantages. Je hebt er geen hittesensoren voor nodig: je kunt ze gewoon met het blote oog zien. Elke wietkweker die ooit in de media zijn zegje heeft gedaan wordt het hardst aangepakt, om een voorbeeld te stellen. Op de lokale studentenradio bellen luisteraars daarom niet de flitsers door, maar politiepatrouilles die ze de bossen zien ingaan, waar zich dan vermoedelijk wietplantages bevinden.

Busted (2).

Realiteit
Obama heeft eigenlijk nauwelijks opties meer. De realiteit is dat kiezers aan de West Coast klaar zijn met de war on drugs. Ze zien liever belastinginkomsten uit die wiet komen dan dat er zinloos belastinggeld voor bestrijding in wordt gepompt.

Stacey in Colorado verkoopt ondertussen haar wiet alleen nog maar netjes aan mensen die een pasje hebben waarmee ze om gezondheidsredenen wiet mogen kopen. "Ik wacht rustig af," gniffelt ze. "Het duurt vast niet lang meer voor ik m'n wiet aan iedereen mag verkopen."

Hieronder nog een filmpje waarin we alles in twee minuten haarfijn uitleggen:

Credits: Duco Coops, Thijs Roes