Een Interview Met De New Yorkse Hardcoreband Brain Slug

(Foto door Arion Toles)

Ik leerde Brain Slug uit Long Island kennen toen ze vorig jaar een demo in mijn brievenbus staken. Sindsdien beluister ik deze regelmatig en laat ik het horen aan mijn katten om hen te tonen hoe hardcore moet klinken. Het komt hierop neer: als je een half gevulde hersenpan hebt en je ergert je aan het feit dat je in en uit moet ademen, is Brain Slug een band voor jou.

Ik sprak met hen af om te praten over hun nieuwe 7-inch Distort New York, die uitkomt op het Duitse Hardware label en over hun tournee aan de oostkust van de VS. Maar uiteindelijk hebben we het de hele tijd gehad over onze haat voor Long Island en P!nk.

VICE: Hoe zijn jullie begonnen met Brain Slug?
Fuck Face (gitaar): Ik heb Jack leren kennen toen ik in Turncoat speelde. Hij hielp ons met de release van onze cassette en zo zijn we vrienden geworden. Later heb ik samen met hem in Youth Violence gespeeld maar die band heeft niet zo lang bestaan.
Jack Wiley Mitchell (drum): Toen die band op de klippen liep, wilden Fuck Face en ik een nieuwe hardcoreband beginnen die terug naar de basis van hardcore gaat. Later kwamen we Tony tegen, wiens band ook net gesplit was, en hij is bas komen spelen bij ons. We kenden elkaar min of meer omdat we vaak dezelfde shows bezochten in Long Island.

Je hebt het over Long Island. Wat is jullie mening hierover? Ik vind het de meest elitaire en racistische plaats waar ik ooit gewoond heb.
Tony Toupee (bas): Ik ben opgegroeid in Levittown, de eerste grote buitenwijk. Tot de jaren zestig mochten er alleen blanken wonen, denk ik. De eerste generatie inwoners waren allemaal veteranen van de Tweede Wereldoorlog dus er hing een erg patriottistische en Amerikaanse sfeer. Nu zijn het allemaal mensen die ofwel succesvol zijn geworden in de bouw of in de bedrijfswereld. Ze werken heel hard, alsof ze arbeiders zijn, maar verdienen te veel om te weten hoe het er in de echte wereld aan toe gaat. Hoe dan ook hebben ze toch het gevoel dat ze recht hebben op alles. Het gevoel van "waar is mijn deel?" terwijl ze al de hele fucking taart hebben opgegeten. Levittown is voornamelijk blank en daardoor is er veel raciale spanning de voortkomt uit onwetendheid en angst. Vroeger had ik een vriend uit El Salvador en zijn vader was ontvoerd en vermoord door skinheads. 
JWM: Laat ons concluderen dat Long Island kut is, vooral omwille van het gebrek aan diversiteit. In de lagere school woonde ik in een vrij gemengde omgeving maar later verhuisden we naar een stad die voornamelijk blank was. Er is altijd een grote Latinogemeenschap geweest maar de raciale spanning is pas de laatste tien jaar toegenomen. Misschien heb je gehoord over een Ecuadoriaanse man die werd neergestoken door studenten van het middelbaar? Het onderliggende conservatisme en toegedekte racisme in Long Island heeft van mij de kwade jongeman gemaakt die ik vandaag ben. Fuck Long Island.

Klopt het dat jullie nummer "Gag Reflex" gaat over jullie onverschilligheid ten opzichte van het passief-agressieve gedrag in de "scene"?
Mr. Gore (zang): We zijn niet echt onverschillig denk ik. Ik haat mensen die vriendjes willen zijn met iedereen en daarom niets doen dat hun sociale positie kan bedreigen. Mensen moeten zich meer concentreren op hechte vriendschappen met minder mensen, want alleen zij zijn belangrijk op lange termijn. Fuck al de rest: als ze je niet graag hebben, moeten ze maar ophoepelen. Vanwaar komt dat gedrag waar ik tegen ben? Ik ben geen Sigmund Freud, maar ik denk dat dat soort mensen allemaal hopeloos op zoek zijn naar liefde en het daarom op een snelle en gemakkelijke manier willen krijgen.

Hoe staat hardcore ervoor in 2012? Is het nog steeds een beweging of is het louter een genre?
TT: Hardcore is nu waar het altijd geweest is: in kelders, huizen, kraakpanden, slechte clubs, bruine cafés,… Ik denk dat het een genre is dat op een krachtige manier een boodschap kan uitbrengen naar de wereld. Ik vind het cool wanneer mensen politiek geëngageerd en progressief zijn en praten over coole dingen, maar er zijn ook revoluties en stakingen geweest zonder dat er een soundtrack was van Discharge of GG of Agnostic Front bij hoorde.
FF: Het is nu eerder een genre dan een beweging. Toch zeker als je het vergelijkt met de jaren '70 en '80, maar de belangen liggen nu ook anders. Ik zou alleen willen dat er meer grenzen verlegd worden in de hedendaagse hardcore. De laatste tijd komen er veel goede dingen uit, vooral in New York en dat vind ik spannend.

Terug naar jullie muziek. In "Distort New York" praat je over de stad teruggeven aan de ratten. Waar zou je naartoe gaan als dat zou gebeuren?
MG: Ik zou gaan chillen in het Himalayagebergte en daar heel veel goji-bessen eten of ga ik wonen in de bevroren wildernis van Noord-Europa. Ik geloof er niet in dat mensen voorbestemd zijn om in steden te leven. Ik zou ratten verkiezen boven 99% van de New Yorkse bevolking. Ratten zijn nobele dieren: ze zijn ambitieus en werken hard, ze zijn heel slim en berekend, het zijn overlevers en ze zullen langer dan ons op deze planeet rondlopen.

Wat doen jullie buiten Brain Slug?
FF: Ik was een conciërge toen we begonnen met Brains Slug. Ik heb er nooit echt over nagedacht maar de dingen die gebeuren in ons dagelijkse leven hebben een groot effect op de manier waarop we dingen ervaren. Het nummer dat dat het beste weergeeft is "Crunch Time".Toen Gore die tekst schreef, leek het alsof hij mijn gedachten kon lezen. Mensen die op je neerkijken, daar kan ik niet tegen. 
TT: Ik werk in de sociale sector. Ik houd mijn muziek en werk gescheiden om productief te kunnen zijn op beide vlakken. Hardcore is een uitlaatklep voor mijn frustraties in de echte wereld.
MG: Ik heb eenbiowinkel en doe aan yoga.

Welke bands haten jullie?
MG: Ik haat de muziek van Title Fight maar het lijken me wel toffe kerels. Ik haat de band Punch omdat hun naam verschrikkelijk is. Ik weet zelfs niet hoe ze klinken. Ik haat Creem omdat ze beter zijn dan ons. Ik kan blijven doorgaan. Ik haat dat nummer dat ik elke dag op mijn werk hoor waarin New Order gestolen wordt en elk nummer van P!nk is kak. Er komt tegenwoordig zo veel horseshit uit dat ik niet meer naar de radio luister en alleen mijn Goldflesh LPs opzet. En alle pop punk uit Long Island is ook kut.

Je zegt dat elk nummer van P!nk slecht is. Zelfs "Get the Party Started"? Komaan, dat is een goed nummer!
MG: That shit blows! Als je vette popmuziek wil horen moet je dat nummer "Bulletproof" van La Roux opzetten. Dat is het beste dansnummer dat ik ooit gehoord heb.
FF: Ik ben gek van Rihanna. Dat nummer "S&M" is harder dan alles wat P!nk ooit uitgebracht heeft.

Wat gaan jullie doen met Brain Slug na de tour?
JWM: We gaan twee nummers opnemen voor de NY Rules 2 compilatie van Burn Books en daarna beginnen we aan nieuwe dingen voor onze tweede 7-inch. Hopelijk kunnen we die uitbrengen en optreden in steden waar we niet wonen.

Ten slotte, houden jullie van Jackson Browne?
TT: Ik ken alleen het nummer "These Days", maar ik wil zijn andere dingen ook wel leren kennen.
MG: Alles wat ik van hem ken is goed maar ik ga hier niet doen alsof ik een fan ben. Als ik zin heb in goede singer-songwriters luister ik naar Elliott Smith of Nick Drake. Als het moet gaan over mijn onbestaande vagina kies ik voor PJ Harvey. Stories from the City, Stories from the Sea is een vette plaat.
FF : Hij heeft "These Days" geschreven toen hij 16 was! Ik HOU van dat nummer. Ik kende eerst alleen de versie van Nico maar op universiteit nam ik Arabische lessen en wou ik dat nummer vertalen en spelen voor mijn klas als eindproject maar ik durfde niet.

Huh. Ik dacht dat jullie gingen zeggen dat hij kut was en dan zou ik kwaad worden en jullie buitenschoppen. Maar jullie zijn degelijke jongelui. Touché. 

Je kan hier de eerste 7inch van Brain Slug kopen.