Niet voor zoete koek

“Dennis! Dennis! Telefoon voor je!”, roept zijn vader door de hoorn. Zo begint m’n gesprek met Abdelkarim Honing (21), die door zijn vader nog altijd Dennis wordt genoemd. Op z’n zestiende is hij bekeerd tot de islam en inmiddels heeft hij een tweede voornaam en een baard aan zijn kin. Ik zag hem in oktober speechen bij een demonstratie tegen het boerkaverbod in Den Haag. Nooit eerder had ik een moslim gezien die opmerkingen over Samir A. en de eventuele invoering van de sharia zo vloeiend afwisselde met een gelukte imitatie van Jambers. Abdelkarim combineert dingen die je, afgaande op wat je in de kranten leest, niet zo snel met elkaar associeert: humor en islamactivisme. En een rechts puberverleden niet te vergeten. Hij legde hij me uit hoe dat zit.

VICE: Bij de demonstratie tegen het boerkaverbod vertelde je me dat je vroeger nogal rechts was.

Abdelkarim Honing: Toen ik veertien was keek ik op internet naar de speeches van een bepaalde Duitse politicus. Ik kom uit een heel Nederlandse wijk in Haarlem en in die blanke kaasstolp kunnen de vooroordelen lekker uitwoekeren. Het leefde ook in die tijd. Je had in Nederland een mix van Turken, Marokkanen, Hollandse jeugd, criminaliteit en vooroordelen. Dat gaat natuurlijk ontsteken. Een politicus als Bolkestein heeft die wond opengekrabd en dan komt de pus eruit en krijg je Fortuyn en Wilders. Zij zijn de pusdruppels die uit de multiculturele wond druipen. Ik geloofde in die tijd dat er een groot Europees Rijk moest komen en had zelfs een eigen vlag ontworpen: blauw met een witte stip en daarin een zwarte vier, voor het Vierde Rijk. Ik ben daar wel creatief in. Een ander maakt een handgebaar, maar geef mij maar pen en papier, dan teken ik het even voor je uit.

Wanneer heb je je rechtse sympathieën ingewisseld voor je liefde voor de islam?

Op mijn vijftiende belandde ik door betrokkenheid bij diefstal in de jeugdgevangenis in Zeist. Daar kwam ik in contact met een Marokkaanse en een Palestijnse jongen. Dat was überhaupt de eerste keer dat ik echt met allochtonen aan de praat raakte. Zij vertelden me over de islam en zo is het begonnen.

Inmiddels draag je je geloof uit als praktiserende moslimactivist.

Eigenlijk hoort elke moslim zich zo te gedragen. Zo’n pragmatische Marokkaanse moslim met een gladde kin die nooit z’n mond opentrekt naar buiten toe, behalve als hij zoete koekjes uitdeelt aan zijn eigen familie, dat is juist veel uitzonderlijker. Dáár zou ik over fronsen, niet over moslimactivisten.

Jij bent zelf actief bezig met de islam. Wat doe je zoal?

We gaan vaak met een aantal broeders de straat op om dawah te doen, waarbij we mensen uitleg geven over de islam. En ik doe persoonlijke interviews, die je op YouTube kunt zien. Zo heb ik bijvoorbeeld Abu Imran, de voorman van Sharia4Belgium, geïnterviewd. En ik bezoek veel moskeeën om die verschillende gemeenschappen te leren kennen en een beter idee te krijgen van wat ze doen. In hun eigen boeken staat vaak een zichzelf ophemelend Halleluja-verhaal óf je hoort juist weer dat ze helemaal gedemoniseerd worden door hun omgeving. Ik wilde zelf tussen de regels van ieders gepromoot kunnen kijken om zelf te zien hoe het nu echt zit.

Krijg je veel vragen tijdens die dawahs?

Mensen vragen me vaak waarom wij moslims toch altijd met iedereen willen strijden. Maar als ik ze dan echt uitleg wil geven, vinden ze het weer te veel gelul. De meeste mensen willen gewoon eventjes hun mening neerpoepen, als een vogel op de boulevard.

Hoe reageer je daarop?

Mensen komen altijd met dezelfde afgesleten argumenten: dat de profeet een jong meisje trouwde, dat we uithuwelijken en dat we polygamie goedkeuren. Met vier jaar ervaring als moslim blaas je die zo omver; het is een soort zesde gebedje geworden. Uithuwelijking bestaat niet binnen de islam, polygamie wel. We hebben dan wel polygamie, maar Nederlanders gaan aan de lopende band vreemd. Vaak doen mensen heel verbaasd over de islam terwijl hun eigen cultuur veel extravaganter is op seksueel gebied.

Gebeurt het ook weleens dat iemand echt boos wordt?

Niet vaak. De meeste mensen zijn vriendelijk als je ze aanspreekt, maar sommigen beginnen daarna op tien meter afstand al grappen over je te maken. Toen we stonden te flyeren in Utrecht riep een man opeens: “Jullie moeten allemaal dood!” Hij wilde gewoon ook even iets te miauwen hebben. Een paar weken geleden was ik met de broeders in een klein hyperkatholiek dorpje in de buurt van Nijmegen. Daar riepen mensen dat we Satan-aanbidders waren. Maar dan ben je ook wel in het agrarische hol van Nederland. In Volendam kwamen we een Hagenees tegen die kwaad riep: “Ik heb toch verdomme niet 105 kilometer gereden om hier jullie koppen alsnog te zien!” Hij kwam uit de Schilderswijk en was met z’n vriendin naar Volendam gekomen voor de klompen en de kaas. Hij wilde er even een lekkere blanke dag van maken en toen liep hij alsnog tussen mannen met jurken en baarden.

Is er een reden dat jullie vooral naar kleine dorpen gaan zoals Edam en Marken?

Dat is wel een strategische keuze. Als je door zo’n gehucht loopt met een pittoresk kerktorentje en een weiland op de achter- grond denken mensen al snel, wow, ik durf niet eens op m’n werk in Amsterdam-West die baard te dragen, en zij doen het gewoon in zo’n dorpje. Het is een stukje motivatie.

Krijg je andere reacties in de Randstad?

In oorden waar de minste allochtonen wonen, hebben mensen vaak de grootste waffels. In de Randstad kunnen mensen het nog relativeren. Die denken bij negatieve berichten over allochtonen van, ja maar ik heb een hele leuke Marokkaanse buurman of een aardige Turkse orthodontist. Juist in dat ene smoezelige dorpje waar al driehonderd jaar inteelt is, bulken ze van de vooroordelen.

Merk je dat bepaalde methodes effectiever zijn dan anderen?

YouTube is ideaal om de boodschap zo snel mogelijk laagdrempelig te verspreiden. Met weinig middelen proberen we zoveel mogelijk professionaliteit en gedurfdheid te laten zien. Zo creëer je een achterban. Daarom willen we de video’s zo mooi en toegankelijk mogelijk maken. Het is hetzelfde als wanneer je een woning gaat verkopen, dan ga je het ook niet hebben over je verroeste dakgoot maar zet je een gezellig plantje op tafel. Dat noemen we ‘de wijsheid van het verkondigen’.

Wat houdt dat concreet in?

Dat je rekening houdt met de mensen, en je goed inleest. In Beverwijk bijvoorbeeld is de kerk tegenwoordig even leeg als de schedel van Geert Wilders. Dan weet je dat je niet aan hoeft te komen met een verhaal vol theologische haken en ogen. In Beverwijk zijn enorme problemen met drank- en drugsmisbruik, dus dan begin je daarover. Het gaat ook om de toon. Als je taalgebruik te opdringerig is, ben je dom bezig. Dat hebben Jehova’s soms. Die staren je dan aan met van die lege ogen en weerleggen alles wat je zegt—daar word je toch vreselijk moe van. Ik heb veel liever een echt gesprek. Maar wij zullen nooit als een Jehovagetuige zeggen: “Je familie houdt niet van je, dus kom maar bij ons, want dan hoor je erbij.”

Hoeveel mensen heb je al bekeerd?

We zijn nog maar net bezig, maar we hebben één bericht binnen gehad dat een vrouw was bekeerd omdat ze een filmpje van ons had gezien. We hebben geen targets waarmee je opslag krijgt als je één persoon bekeert per maand. We zijn geen callcenter. Allah is degene die bekeert, niet wij. Aan islamitische jongeren die zich bijna schamen dat ze moslim zijn, laten we zien hoe het ook kan. Niet-moslims gaan na zo’n dag naar huis met waarachtige informatie en niet met vooroordelen. Als ze dat meekrijgen ben ik al dik tevreden. De rest is tussen hen en de Heer.

Hoe reageren mensen op je werk op een Hollandse moslim?

Ik werkte tot voor kort in een farmaceutisch magazijn. Veel van m’n collega’s daar waren Surinamers. Zij hebben net zoveel vooroordelen als Hollanders, maar ze zeggen het tenminste recht in je gezicht. Dan zeggen ze gewoon: “Jongen, ik vind die baard er echt niet uitzien. Vele kruimels blijven daarin steken swa.”

Wat wil je later zelf bereiken?

Ik wil gewoon actief zijn in de Nederlandse moslimgemeenschap. Het liefst zou ik een paar mooie reportages maken met de broeders. Bijvoorbeeld over de islamitische gemeenschap in Oost-Polen. Die zitten daar al vierhonderd jaar en niemand weet ervan. En ik zou de Taliban wel een keer willen interviewen.

Wanneer ben je klaar, als je dood bent of als heel Nederland bekeerd is?

Het ultieme doel is natuurlijk om de hele wereld te bekeren, zodat iedereen moslim wordt. Daar werken we allemaal voor. Maar we kunnen niet zelf de hele aardbol overvliegen. Zoveel budget hebben we niet, ik werk niet voor de EO. De broeders leggen zelf wat geld bij elkaar en we krijgen steeds meer donaties naarmate we meer bekendheid krijgen.

Heb je nog tips voor andere moslimactivisten die de straat op willen?

Ten eerste is het belangrijk je te verdiepen in de Arabische taal. Dat is de sleutel tot kennis en het is mooi als je op straat de Koran kan reciteren in het Arabisch. Je moet ook leren hoe je geduldig blijft en hoe je jezelf verstaanbaar maakt. Wees verder betrouwbaar, wees eerlijk en zorg dat je niet naar zweet ruikt. Een moslim moet altijd lekker ruiken. Als je de helft van je maandelijkse inkomen aan parfum uitgeeft dan vinden we dat binnen de islam geen geldverspilling.