Μέσα στην καραντίνα, αυτό που μας έλειψε δεν ήταν μόνο τα μπαρ. Ήταν οι άνθρωποι που τα απαρτίζουν. Το τελετουργικό, να πας στο στέκι σου, να κάτσεις στην μπάρα και να πεις τα εσώψυχά σου στον μπάρμαν.Στη στήλη του VICE «Ρώτα την Μπάρα», θέλοντας να τιμήσουμε τους ανθρώπους που βρίσκονται πίσω από τις αγαπημένες μας μπάρες, οι αναγνώστες μας απευθύνουν -μέσω του προφίλ του VICE στο Instagram- τα ερωτήματά τους: αισθηματικά, υπαρξιακά και άλλα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο Κώστας Παντιώρας είναι ο άνθρωπος που βρίσκεται πίσω από τους «Αισθηματίες» -αν είσαι τυχερός μπορεί να τον πετύχεις εκτός από το να βάζει μουσική να απαγγείλει κάποιο ποίημα- το μπαρ που αναβάθμισε την μεταμεσονύκτια ζώνη του Πειραιά προσφέροντας μία στέγη για καψούρηδες και μη στην οδό Μπουμπουλίνας 29.Όσοι είναι αισθηματίες την πατάνε στη ζωή; Αξίζει κάποιος να παντρευτεί ή να χωρίσει μετά από δέκα χρόνια σχέσης; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα που τέθηκαν στον Κώστα. Και ακολουθούν οι απαντήσεις του.VICE: Υπάρχει αγάπη στον ύστερο καπιταλισμό;
Κώστας Παντιώρας: Η «Αγάπη πάντα θα καλεί» λένε κάπου τα Διάφανα Κρίνα. Οι άνθρωποι του Ύστερου Καπιταλισμού, αυτού του βάρβαρου για εμένα εκμεταλλευτικού συστήματος, αναζητούν την αγάπη, πολλές φορές μάλιστα την επινοούν από την αρχή. Βλέπω την αγάπη παντού, στα κινήματα αλληλεγγύης, από την απεργία των ντελιβεράδων έως την υπερήφανη στήριξη στα ΛΟΑΤΚΙ άτομα. Και βέβαια υπάρχει, όχι όπως στον ιπποτικό ρομαντισμό ή στα κλασικά μυθιστορήματα, υπάρχει με μια μορφή «πρωτοχριστιανική» θα έλεγα. Αγάπη σήμερα είναι να δίνεις το χέρι σου στον άλλον να σηκωθεί. Ειδικά για τους ανθρώπους της γενιάς μου που έχουν φάει κατακέφαλα μια οικονομική κρίση και στα καπάκια μια πανδημία, η αγάπη είναι το τελευταίο αποκούμπι. Μπορεί να μην έχεις δουλειά, δικό σου διαμέρισμα, ανέσεις, προοπτικές. Κείνες τις ώρες είναι που έχεις το χέρι του συντρόφου σου, ένα αστείο του, μια κουβέντα για κουράγιο.
Τελικά όσοι είναι αισθηματίες την πατάνε στη ζωή;
Αυτό το λέει το τραγούδι και ως σωστό καψουροτράγουδο που σέβεται τον εαυτό του, ωραιοποιεί, ρομαντικοποιεί και εξιδανικεύει την καταστροφή και την απόγνωση. Όχι δεν την πατάνε οι αισθηματίες, στη ζωή και στον έρωτα είναι καλό να δίνεις απλόχερα, κιμπάρικα. Ο αισθηματίας είναι ο κουβαρντάς της ζωής. Αν μια φορά ο Καμύ έλεγε ότι η ζωή είναι το άθροισμα των επιλογών μας, εμείς θα μπορούσαμε να συμπληρώσουμε ότι ένας καλός γκόμενος/α στο σήμερα είναι το αποτέλεσμα των προηγούμενων χωρισμών του. Πίνω –πληρώνω τα λάθη μου– μαθαίνω.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είναι αλήθεια ότι στον Πειραιά κρατάτε το καμάκι ζωντανό;
Εντάξει, όσο να πεις είμαστε πιο λαϊκά αγόρια και κορίτσια εδώ χάμω. Γνώμη μου είναι πως δεν έχει να κάνει η περιοχή, η πόλη, όσο το μέρος, το μαγαζί. Σε έναν χώρο «πολυκατάστημα εστίασης», με μουσική χωρίς χαρακτήρα, όπου ο άλλος δίπλα σου τρώει σεβίτσε ή γλυκό, ενώ εσύ κοπανάς τα ποτά σου δεν μπορεί να υπάρξει φλερτ.
Γιατί να μπλέκουμε σε παλιοιστορίες;
Μας αρέσει το μπερδεγουέι. Ό,τι είναι παράνομο κι ό,τι παχαίνει.
Πέντε τραγούδια για καψούρηδες;
Ο Πειραιάς είναι μια «επαρχιακή» πόλη που έχει την παγκόσμια πρωτοτυπία και ιδιαιτερότητα να ακουμπά στην Αθήνα και την υπόλοιπη Αττική. Έχω ζήσει αρκετά χρόνια σε μικρή πόλη της επαρχίας κι η ζωή στον Πειραιά μου τη θυμίζει αρκετά. Εδώ όλοι βρίσκονται μαζί στα ίδια μέρη, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Διαταξικά από τον εργάτη και το ναυτικό μέχρι τον εφοπλιστή. Στα ίδια μαγαζιά. Αν είσαι άνθρωπος που σου αρέσει να βγαίνεις, σε ξέρουν και τους ξέρεις όλους. Έχεις τα κεράσματα σου, τα ψαλίδια σου στο λογαριασμό. Αν θες να κρυφτείς από κάποιον θα πρέπει να ανηφορίσεις στην Αθήνα. Είναι πιο «παλιακά» τα πράγματα εδώ, οι κώδικες επικοινωνίας. Σε ένα μπαρ είναι πανεύκολο να ξεκινήσεις όχι μόνο να μιλάς με τη διπλανή παρέα αλλά να χορεύετε και μαζί.
Ποιο θεωρείς καλύτερο ποίημα για ερωτική εξομολόγηση;
Σίγουρα κάτι από Μαγιακόφσκι, Θωμά Γκόρπα, Αργύρη Χιόνη.
Συμφωνείς ότι ο κορονοϊός νίκησε το «κέρατο»;
Η καραντίνα νίκησε το κέρατο, όχι ο ιός. Είχα έναν καθηγητή κάποτε που μας έλεγε ότι στο Μεσαίωνα, όταν η πανούκλα θέριζε, το Βατικανό με Παπική Βούλα, επέτρεψε το σεξ μεταξύ μη παντρεμένων ανθρώπων, με σκοπό τη διάσωση του ανθρωπίνου γένους. Κέρατο είναι μια λέξη με αρνητική χροιά. Θα περάσουμε κάποτε ως είδος σε νέες κοινωνικές σχέσεις. Όχι εμείς, ίσως ούτε καν τα παιδιά μας. Μια μέρα όμως δε θα υπάρχει πια ιδιοκτησία στα σώματα. Η αντίληψη ότι μου ανήκεις οδηγεί στη βία.
Έχω δέκα χρόνια σχέση. Είμαι 30. Παντρεύομαι ή χωρίζω;
Χωρίζεις. Έρχεσαι Αισθηματίες να πιεις. Σου βάζω Μοσχολιού.
Εντάξει, όσο να πεις είμαστε πιο λαϊκά αγόρια και κορίτσια εδώ χάμω. Γνώμη μου είναι πως δεν έχει να κάνει η περιοχή, η πόλη, όσο το μέρος, το μαγαζί. Σε έναν χώρο «πολυκατάστημα εστίασης», με μουσική χωρίς χαρακτήρα, όπου ο άλλος δίπλα σου τρώει σεβίτσε ή γλυκό, ενώ εσύ κοπανάς τα ποτά σου δεν μπορεί να υπάρξει φλερτ.
Γιατί να μπλέκουμε σε παλιοιστορίες;
Μας αρέσει το μπερδεγουέι. Ό,τι είναι παράνομο κι ό,τι παχαίνει.
Πέντε τραγούδια για καψούρηδες;
- Από μέσα πεθαμένος – Δανάη/Αττίκ
- Θυσιάστηκα – Πίτσα Παπαδοπούλου/Αντώνης Ρεπάνης
- Μακριά μου να φύγεις – Πάνος Γαβαλάς/ Κώστας Βίρβος
- Μόνο μια φορά – Κώστας Μακεδόνας / Σταμάτης Κραουνάκης
- Της μοίρας το παιχνίδι – Γιάννης Πάριος / Απόστολος Καλδάρας
Ο Πειραιάς είναι μια «επαρχιακή» πόλη που έχει την παγκόσμια πρωτοτυπία και ιδιαιτερότητα να ακουμπά στην Αθήνα και την υπόλοιπη Αττική. Έχω ζήσει αρκετά χρόνια σε μικρή πόλη της επαρχίας κι η ζωή στον Πειραιά μου τη θυμίζει αρκετά. Εδώ όλοι βρίσκονται μαζί στα ίδια μέρη, από το πρωί μέχρι το βράδυ. Διαταξικά από τον εργάτη και το ναυτικό μέχρι τον εφοπλιστή. Στα ίδια μαγαζιά. Αν είσαι άνθρωπος που σου αρέσει να βγαίνεις, σε ξέρουν και τους ξέρεις όλους. Έχεις τα κεράσματα σου, τα ψαλίδια σου στο λογαριασμό. Αν θες να κρυφτείς από κάποιον θα πρέπει να ανηφορίσεις στην Αθήνα. Είναι πιο «παλιακά» τα πράγματα εδώ, οι κώδικες επικοινωνίας. Σε ένα μπαρ είναι πανεύκολο να ξεκινήσεις όχι μόνο να μιλάς με τη διπλανή παρέα αλλά να χορεύετε και μαζί.
Ποιο θεωρείς καλύτερο ποίημα για ερωτική εξομολόγηση;
Σίγουρα κάτι από Μαγιακόφσκι, Θωμά Γκόρπα, Αργύρη Χιόνη.
Συμφωνείς ότι ο κορονοϊός νίκησε το «κέρατο»;
Η καραντίνα νίκησε το κέρατο, όχι ο ιός. Είχα έναν καθηγητή κάποτε που μας έλεγε ότι στο Μεσαίωνα, όταν η πανούκλα θέριζε, το Βατικανό με Παπική Βούλα, επέτρεψε το σεξ μεταξύ μη παντρεμένων ανθρώπων, με σκοπό τη διάσωση του ανθρωπίνου γένους. Κέρατο είναι μια λέξη με αρνητική χροιά. Θα περάσουμε κάποτε ως είδος σε νέες κοινωνικές σχέσεις. Όχι εμείς, ίσως ούτε καν τα παιδιά μας. Μια μέρα όμως δε θα υπάρχει πια ιδιοκτησία στα σώματα. Η αντίληψη ότι μου ανήκεις οδηγεί στη βία.
Έχω δέκα χρόνια σχέση. Είμαι 30. Παντρεύομαι ή χωρίζω;
Χωρίζεις. Έρχεσαι Αισθηματίες να πιεις. Σου βάζω Μοσχολιού.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ