O Σάββας Κωφίδης μάς Μιλάει για Μπάλα και Metal

FYI.

This story is over 5 years old.

Διασκέδαση

O Σάββας Κωφίδης μάς Μιλάει για Μπάλα και Metal

Ο πρώην διεθνής ποδοσφαιριστής και νυν προπονητής, τα λέει χύμα από το αγαπημένο του δισκάδικο.

Φωτογραφίες: Αλέξανδρος Αβραμίδης

Πρόκειται για μια από τις πιο χαρακτηριστικές φιγούρες των ποδοσφαιρικών γηπέδων των 80's και των 90's. Τα μακριά μαλλιά του αποτελούσαν σήμα κατατεθέν και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να τραβάει τα βλέμματα. Δεν μπορούσε να κάνει κι αλλιώς, ο Σάββας Κωφίδης ήταν -και είναι- ένας αμετανόητος μεταλάς και δεν είχε κανέναν απολύτως λόγο (και καμιά όρεξη) να ακολουθήσει τον σοβαροφανή και αποστειρωμένο τρόπο ζωής των συναδέλφων του. «Aν μου αποδείξεις ότι θα γίνω καλύτερος ποδοσφαιριστής με το να βάλω κουστούμι και να κόψω τα μαλλιά, θα το κάνω», φέρεται να έχει απαντήσει κάποτε σε έναν προπονητή που του είχε ζητήσει να κουρευτεί και να αλλάξει τρόπο ντυσίματος. Με μια μικρή δόση υπερβολής, μπορείς να πεις ότι με τον τρόπο του έκανε μια μικρή επανάσταση.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Γεννήθηκε στο Καζακστάν, γόνος οικογενείας προσφύγων από τον Πόντο. Στα πέντε του, ήρθε στην Ελλάδα και έκτοτε το ποδόσφαιρο αποτελεί βασικό μέρος της ζωής του. Ένα ακόμη στοιχείο που τον κάνει να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους Έλληνες συναδέλφους του, είναι πως τοποθετείται δημόσια εκφράζοντας αριστερές -σχεδόν αναρχικές- πολιτικές ιδέες και αυτό έχει τη δική του σημασία. Μιλώντας μαζί του, συνειδητοποίησα πως πρόκειται για έναν τύπο που δεν έχει ψωνιστεί καθόλου από τη φήμη και το χρήμα, ενώ, όταν του είπα -για να τον πειράξω- πως υποστηρίζω άλλη ομάδα από αυτές που έχει εργαστεί ως παίκτης και προπονητής, μου απάντησε ότι δεν βλέπει τους ανθρώπους με χρώματα. Ο Σάββας Κωφίδης δείχνει να είναι ένας αγνός, δίκαιος και μετρημένος ποδοσφαιράνθρωπος που δεν μασάει τα λόγια του. Αυτό έκανε και στη συνέντευξη που έδωσε για το VICE, λίγο προτού τον φωτογραφίσουμε στο αγαπημένο του δισκάδικο. Εκεί, που όπως μου είπε, πίνει συχνά καφεδάκι. Παραδεχθείτε το, ήδη ακούγεται ενδιαφέρουσα φάση.

VICE: Αλήθεια, πώς ξεκινήσατε να παίζετε μπάλα; 
Σάββας Κωφίδης: Από μωρό με θυμάμαι να κλωτσάω μια μπάλα. Στη γειτονιά μου, ήταν το μέρος που έκανε προπόνηση ο Ηρακλής και κατέβαινα για να παρακολουθήσω. Ο φροντιστής μου έδινε κάθε μέρα μια μπάλα και πήγαινα εκεί για να παίξω. Έτσι, σιγά-σιγά ανέβηκα από τα τσικό και έφτασα να παίζω στην πρώτη ομάδα.

Γέννημα θρέμμα Ηρακλής, δηλαδή. 
Ναι, κάπως έτσι.

Πόσο δύσκολο ήταν το να γίνει κάποιος επαγγελματίας ποδοσφαιριστής στην Ελλάδα τότε; 
Δεν μπορώ να το συγκρίνω με το σήμερα, αλλά πιστεύω πως ήταν πιο δύσκολο. Υπήρχε πληθώρα ταλέντων. Μέσα στην αλάνα διέκρινες πολλά παιδιά που ξεχώριζαν και μάλιστα πολλοί από αυτούς χάθηκαν, ενώ θα μπορούσαν να παίξουν σε υψηλό επίπεδο. Αυτή είναι η αίσθηση που έχω. Δεν μπορώ να είμαι σίγουρος, απλώς τώρα μου φαίνεται λίγο πιο εύκολο.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Ποιες είναι οι βασικές διαφορές του ποδοσφαίρου της εποχής σας με το σημερινό; 
Έχει αυξηθεί η ταχύτητα, αυτή είναι η βασική διαφορά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να κλείνουν περισσότερο οι χώροι, η πίεση να είναι μεγαλύτερη. Επίσης, οι φυσικές δυνάμεις των παικτών είναι διαφορετικές.

Θα μπορούσατε να ανταπεξέλθετε ως παίκτης στα σημερινά δεδομένα;
Ναι, το ένα δεν αναιρεί το άλλο. Το ταλέντο προσαρμόζεται στις ανάγκες της εποχής.

Πώς αισθανθήκατε, όταν επιστρέψατε ως αντίπαλος του Ηρακλή στο Καυτανζόγλειο;
Ήταν πολύ περίεργο συναίσθημα, δεν μπορούσα να αντιληφθώ που βρίσκομαι. Είχα χάσει το παιχνίδι τελείως. Ακόμα και τώρα που το σκέφτομαι, δεν μπορώ να καταλάβω τι συνέβη. Έπαιζα τελείως μηχανικά.

Είμαι ενάντια στην ταξικότητα. Δεν διαχωρίζω τους ανθρώπους έτσι. Αυτά είναι δημιουργήματα του καπιταλισμού και της κεφαλοκρατίας.

Σας έχουν επιτεθεί ποτέ, είτε στο γήπεδο είτε στον δρόμο; 
Μου έχουν συμβεί πολλά ακραία περιστατικά, ακόμη και από οπαδούς της ομάδας που παίζαμε, τόσο στις προπονήσεις όσο και στο γήπεδο και αυτό με είχε προβληματίσει πολύ. Σκεφτόμουν, πως αν οι δικοί μας άνθρωποι -προσωπικά δεν ξεχωρίζω τον κόσμο με τις ομάδες- μας επιτίθενται, δεν αξίζει. Δεν ήταν αυτό που ονειρευόμουν και σκέφτηκα αρκετές φορές να σταματήσω. Το ποδόσφαιρο είναι χαρά, λύπη, χαμόγελα, πολιτισμός. Όχι αυτό το μίσος.

Είχατε κάποιο είδωλο σαν ποδοσφαιριστής; 
Τον Μαραντόνα.

Τον αντιμετωπίσατε στο Παγκόσμιο Κύπελλο των ΗΠΑ και, μάλιστα, είχατε δηλώσει ότι η συμμετοχή σας σε αυτό, ήταν η κορυφαία στιγμή της καριέρας σας.
Ναι, θα μπορούσε να έχει τελειώσει εκεί το όνειρο. Προσωπικά, δεν μπορούσα να φανταστώ τι θα συναντούσα με το που πατούσα το πόδι μου στο γήπεδο. Στο πρώτο παιχνίδι με την Αργεντινή, το κατάλαβα και ειλικρινά δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια τα συναισθήματά μου. Αισθάνθηκα πως αυτό είναι πραγματικά το ποδόσφαιρο και όχι αυτό που παίζουμε εδώ, στην Ελλάδα. Αυτή είναι η ουσία και η φιλοσοφία του παιχνιδιού. Η ατμόσφαιρα γύρω από το παιχνίδι ήταν πολύ διαφορετική από αυτή που συναντάς στα ελληνικά γήπεδα. Εδώ κανείς δεν χαίρεται το παιχνίδι, όλοι είναι νευρικοί, οι διαιτητές, οι παράγοντες, οι ποδοσφαιριστές. Δεν υπάρχει χαρά και διασκέδαση.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Έχει χάσει όμως το Μουντιάλ την αίγλη του ως θεσμός σήμερα;
Ο επαγγελματισμός δεν είχε επηρεάσει τόσο το ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, όσο την Ελλάδα και κάποιες άλλες χώρες. Ωστόσο, όλη αυτή η κεφαλαιοκρατία κατάφερε εν τέλει να μπει και σε αυτό. Δείτε την UEFA και τη FIFA, που είναι πλέον μέσα στη διαφθορά. Η πραγματικότητα είναι ότι αυτό που απορρέει από τη συσσώρευση των χρημάτων, δεν πηγαίνει σε κάποιο καλό σκοπό. Πάλι είναι οι λίγοι που δρουν εις βάρος του ποδοσφαίρου. Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ διαφορετικά. Το ποδόσφαιρο έχει τη δύναμη να περάσει μηνύματα προς όφελος της ανθρωπότητας και της κοινωνίας. Οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές έχουν τη δύναμη να αλλάξουν τον κόσμο. Δεν ξέρω γιατί δεν το κάνουν.

Πιστεύετε πως το στοίχημα και ο τζόγος έχουν καταστρέψει το ποδόσφαιρο;
Στην Ελλάδα, ναι, σε μεγάλο βαθμό. Η εμπορευματοποίηση του ποδοσφαίρου και το γεγονός πως έχει πέσει στα χέρια ανθρώπων που δεν το αγαπούν, το έχουν φέρει σε δύσκολη θέση. O τζόγος είναι το τελικό χτύπημα.

Έχετε δει αγώνα ως θεατής και να σκεφτείτε, με την εμπειρία που έχετε, ότι είναι στημένος;
Όταν έπαιζα ποδόσφαιρο, δεν είχα την αίσθηση πως συνέβαινε κάτι τέτοιο. Ακόμη και σήμερα αρνούμαι να το παραδεχτώ. Δεν θέλω να το πιστέψω και δεν μπορώ να κατανοήσω πώς ένας ποδοσφαιριστής μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο.

Όσο παίζατε, σας είχαν ποτέ πλησιάσει για να σας προτείνουν να στήσετε έναν αγώνα;  
Όχι, δεν τόλμησαν ποτέ (γέλια).

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Θεωρείτε πως είστε ένας άνθρωπος που έχει βγει από την εργατική τάξη; 
Είμαι ενάντια στην ταξικότητα. Δεν διαχωρίζω τους ανθρώπους έτσι. Αυτά είναι δημιουργήματα του καπιταλισμού και της κεφαλοκρατίας. Για μένα όλοι οι άνθρωποι ανήκουν σε μία κατηγορία. Η διαφορετικότητα βρίσκεται αλλού, δεν θεωρώ πως είμαστε όλοι ίδιοι. Οι δικές μου ικανότητες, για παράδειγμα, μπορεί να είναι πολύ διαφορετικές από τις δικές σου. Υπάρχουν διαφορές, αλλά όσον αφορά την αναπνοή είμαστε το ίδιο. Αναπνέουμε και οι δύο, ζούμε και οι δύο, τρώμε και οι δύο. Σε αυτό το επίπεδο, δεν υπάρχουν τάξεις. Αν όμως, υποθετικά, θεωρήσουμε πως ανήκω σε κάποια τάξη αυτή, φυσικά, είναι η εργατική.

Ανήκετε σε μια γενιά ποδοσφαιριστών που έβγαλε αρκετά χρήματα από το ποδόσφαιρο, σωστά; 
Σωστά.

Ήσασταν η πρώτη φουρνιά Ελλήνων ποδοσφαιριστών που έβγαλε τόσα χρήματα ή έβγαζαν και παλαιότερα; 
Νομίζω πως όντως ήμασταν η πρώτη γενιά που έβγαλε πολλά χρήματα. Απ' ό,τι θυμάμαι, όταν έκανα το πρώτο μου επαγγελματικό συμβόλαιο, τα χρήματα ήταν πολύ λίγα. Μετά, σιγά-σιγά άρχισαν να μεγαλώνουν τα ποσά. Βέβαια, δεν μπορώ να είμαι σίγουρος, επειδή τα λεφτά ήταν κάτι που δεν είχα ποτέ ως προτεραιότητα.

Έχετε βγάλει αρκετά χρήματα όμως, για να ζήσετε άνετα τη ζωή σας. 
Ναι, έβγαλα αρκετά χρήματα. Βλέποντας τους ανθρώπους γύρω μας, καταλάβαινα ακόμη και τότε πως ήταν πολλά.

Πριν από δύο χρόνια περίπου, είχε βγει και μια φήμη που σας ήθελε να πολιτεύεστε με τον ΣΥΡΙΖΑ. 
Ναι, ήταν μια φήμη την οποία διέψευσα. Είχε συμβεί και παλιότερα με το ΚΚΕ και άλλα κόμματα που μου είχαν ζητήσει να συμμετάσχω, αλλά τους είχα εξηγήσει ότι εγώ είμαι έξω από όλο αυτό.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Όταν ξεκίνησα να ακούω μουσική δεν υπήρχε ακριβώς metal. Στον σκληρό ήχο υπήρχαν μπάντες όπως οι Black Sabbath και οι Judas Priest.

Έχετε σχέση με το ΚΚΕ; 
Μόνο ιδεολογικά. Καταρχάς, πιστεύω σε έναν κομμουνισμό που έχει τις ρίζες του στην αναρχία. Δηλαδή, την κατάργηση της κρατικής εξουσίας. Εκεί διαφωνώ με το ΚΚΕ και με άλλες αριστερές δυνάμεις.

Πριν από λίγα χρόνια είχατε αναρτήσει κάποια βίντεο στο διαδίκτυο, στα οποία δηλώνατε πως αρνείστε να πληρώσετε στα διόδια και περνούσατε σηκώνοντας την μπάρα. Θέλετε να μου μιλήσετε για αυτό; 
Αυτό που συμβαίνει είναι σκέτη κλεψιά, γι' αυτό μιλάω για κρατική εξουσία και δικτατορία. Σου επιβάλλουν κάτι μέσα στη χώρα σου, συνεπώς είσαι σκλαβωμένος. Η μπάρα σημαίνει σκλαβιά.

Το μετανιώνετε; 
Όχι, όπου βρω ευκαιρία, για να μην πληρώσω διόδια, θα το κάνω.

Πέραν του στιλ παιχνιδιού σας, ήσαστε και γνωστός, επειδή είσαστε μεταλάς. Ποιος ήταν ο πρώτος δίσκος που ακούσατε; 
Όταν ξεκίνησα να ακούω μουσική δεν υπήρχε ακριβώς metal. Στον σκληρό ήχο υπήρχαν μπάντες όπως οι Black Sabbath και οι Judas Priest. Ξεκίνησα με αυτούς, αλλά άκουγα και Deep Purple, για παράδειγμα. Σιγά-σιγά, άνθισε το metal και μπήκα σε αυτό.

Την εποχή που παίζατε μπάλα, υποθέτω, πως οι περισσότεροι συνάδελφοι σας άκουγαν λαϊκά. Πώς επιβιώσατε σε αυτό το περιβάλλον; 
Ναι, κλασικά (γέλια). Ακολουθούσαν αυτά που τους σέρβιρε ο καπιταλισμός και το κεφάλαιο. Αν είσαι ξεκάθαρος στη στάση σου, μπορείς να σταθείς μέσα σε παλάτια, αλλά και μέσα σε καλύβα. Είναι η στάση ζωής σου, είναι πολύ εύκολο, αρκεί να είσαι σίγουρος για αυτά που πιστεύεις. Εγώ, από πολύ μικρός, ήμουν σίγουρος για όσα συμβαίνουν γύρω μου.

ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ

Έχετε πανηγυρίσει όμως τίτλο με κάποια ομάδα στα μπουζούκια; 
Ναι, ήταν μέρος των κανόνων. Αφού πήγαινε όλη η ομάδα, ακολουθούσα και εγώ. Έκανα και άλλα πράγματα, όπως το να βάλω ένα κουστούμι, για παράδειγμα, χωρίς όμως να μειώνεται η αξιοπρέπειά μου.

Υπήρχαν άλλοι ποδοσφαιριστές που άκουγαν metal; 
Λίγοι. Με τον συμπαίκτη μου, τον Παναγιώτη Μαυρίδη, ακούγαμε μουσικές μαζί. Προσπάθησα να μυήσω και ένα-δύο παιδιά ακόμη, αλλά δεν ακολούθησαν μετά (γέλια).

Ελληνικό metal ακούτε; 
Ναι, Rotting Christ για παράδειγμα, που είναι και γνωστοί μου. Είναι από τα μεγάλα συγκροτήματα τα οποία παρακολουθώ. Θα πάω και στην επερχόμενη συναυλία τους.

Περισσότερα από το VICE

H Ιστορία του Κωνσταντίνου Πάσσαρη, του πιο Σκληρού Κακοποιού της Ελλάδας

Ήπιαμε «Gin & Juice» με τον Snoop Dogg και Μιλήσαμε για τα Πάντα

Η Punk Κοινότητα που Αποφάσισε να Μολυνθεί με τον Ιό του HIV

Ακολουθήστε το VICE στο Twitter Facebook και Instagram.