Η Ελληνίδα Τρανς Ακτιβίστρια που Μεταποιεί Αντικείμενα

Πάει αρκετός καιρός που παρακολουθώ τις δημιουργίες της Άννας Κουρουπού στο Facebook. Η ακτιβίστρια και διευθύντρια του Red Umbrella Athens, κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας, παράλληλα με την κοινωνική της δράση για τη σεξεργασία, ξεκίνησε να ασχολείται με τη ζωγραφική και τη μεταποίηση επίπλων. Αυτοδίδακτη και με ταλέντο, η Άννα προσπαθεί να μετατρέψει τη νέα της συνήθεια σε πόρο επιβίωσης. Όπως λέει, άλλωστε, «Όλο αυτό είναι κάτι που με κάνει ευτυχισμένη. Και δεν έχουμε πολλά πλέον που να μας παραχωρούν ευτυχία».

VICE: Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τις τεχνοτροπίες επίπλων;
Άννα Κουρουπού: Ήταν η περίοδος της πρώτης καραντίνας, που επιβλήθηκε λόγω της πανδημίας. Αφού ξεπεράστηκε κάπως το σοκ, είχα ξαφνικά άπλετο χρόνο κλεισμένη στο σπίτι.

Τηλεόραση δεν έχω εδώ και τέσσερα χρόνια, οπότε σπαταλούσα αρκετές ώρες στο Διαδίκτυο. Facebook, κάποια ενημέρωση και πολύ YouTube. Έτσι, έπεσα σε κάποια video-tutorials καλλιτεχνικά που αφορούσαν μια τεχνική για τη δημιουργία έργων τέχνης, με μια ιδιαίτερα δύσκολη τεχνική το acrylic pouring.

Με γοήτευσε, έπεσα με τα μούτρα, το έμαθα πολύ καλά και κλασσικά ήθελα πλέον να μάθω κάτι άλλο και να απασχολώ το μυαλό μου, το σώμα μου και κυρίως την ψυχή μου, δεδομένων και των συνθηκών που ζούσαμε όλοι.

Συνέχισες ως αυτοδίδακτη ή σου έμαθες κάποιος;
Μου έμαθαν όλοι αυτοί οι υπέροχοι άνθρωποι που παρακολουθούσα στα βίντεο.

Έδιναν τη γνώση τους δωρεάν, τουλάχιστον ως προς τον αποδέκτη και τώρα, μιας που το λέμε, τους οφείλω ένα μεγάλο ευχαριστώ.

Μου άνοιξαν προφανώς μια ξεκλείδωτη πόρτα στη ζωή μου και πλέον κάθε μέρα ανοίγω και από μία.

Πού βρίσκεις συνήθως τα έπιπλα;
Είναι ένα θέμα αυτό, αλλά έχει και λίγο πλάκα. Είναι αυτονόητο πως δεν έμεινε επιφάνεια στο σπίτι μου, που να μην την έχω βάψει. Και όπως συμβαίνει πάντα μέσα από λάθη ή τυχαία πράγματα εξελίσσεσαι.

Στην αρχή πήρα δυο-τρία μικρά έπιπλα από το Διαδίκτυο, μετά με εμπιστεύτηκαν δύο-τρεις φίλες μου και άρχισα να αναρτώ με καμάρι και αγωνία τα έργα στον λογαριασμό μου στο Facebook.

Άρεσαν πολύ, μου έστειλαν κάποιοι άνθρωποι αν θα μπορούσα να αναλάβω κάποιο έπιπλό τους ή να τους φτιάξω κάποιο πίνακα και κάπως έτσι πήρα μπρος.

Ποια είναι η διαδικασία από τη στιγμή που θα πάρεις στα χέρια σου ένα έπιπλο;
Τι ενδιαφέρουσα σκέψη! Σίγουρα η πρώτη κίνηση είναι να εξετάσω την κατάσταση του επίπλου. Γδαρσίματα, σπασμένα κομμάτια κ.λπ.

Και επειδή στα «άγνωστα» κομμάτια δεν ξέρω τι διαδικασία τεχνικών και υλικών έχουν υποστεί, αφαιρώ με ξύσιμο (γυαλόχαρτο τις περισσότερες επιφάνειες). Αφού το έχω καθαρίσει καλά, ξαναπλένω το έπιπλο και αρχίζω να διορθώνω τα ελαττωματικά κομμάτια, αν υπάρχουν, ή να προσθέτω με διάφορα υλικά (πάστες ειδικές, στένσιλς, πηλό κλπ) διακοσμητικά στοιχεία που έχω ήδη φωτογραφίσει στο μυαλό μου απ’ τη στιγμή που είδα το αντικείμενο.

Μετά πιάνω τα πινέλα, τα χρώματα - είμαι και «περίεργη». Δεν θέλω τα ίδια χρώματα που χρησιμοποιούνται συνήθως, και δημιουργώ δικές μου αποχρώσεις πολλές φορές. Ακόμη και σε ένα λευκό θα περάσω μια πινελιά, που λένε, με πέρλα να του δώσει κάτι.Έστω και την αυταπάτη μου.

Τι νιώθεις όταν ζωγραφίζεις και μεταποιείς;
Είναι τελείως διαφορετικά πλαίσια, παρόλο που και στα δύο κρατώ σχεδόν παρόμοια υλικά. Τα συναισθήματα, όμως, είναι τα ίδια.

Μου αρέσει να δημιουργώ. Πριν από αυτό τον σίφουνα που με βρήκε, έγραφα πολύ, όπως ίσως γνωρίζεις (σσ. Σύντομα θα επανακυκλοφορήσει το βιβλίο της «Γιατί δεν έχω σαν το δικό σου, μαμά;» από τις εκδόσεις Εύμαρος).

Αισθάνομαι ευτυχία τολμώ να πω, να γεμίζω κάτι κενό. Είτε είναι χαρτί είτε καμβάς, ή ένας μοναχικός κέρσορας σε ένα Word, ένα έπιπλο που έχει μεν μια γεμάτη ζωή αλλά είναι στην παρακμή του. Νιώθω πολύ όμορφα να του δίνω ξανά ζωή.Έχει περάσει και δεκάωρο χωρίς να το πάρω είδηση και να ασχολούμαι ακόμα.

Με τους πίνακες είναι πολύ πιο γρήγορα τα πράγματα. Είναι όμως «εφιαλτικά» όμορφη η διαδικασία του πριν.

Μπορείς αυτήν τη στιγμή να ζήσεις από αυτά;
Όχι. Σίγουρα όχι. Είμαι πολύ νέα σε αυτό τον χώρο. Ο μόνος τρόπος που το έχω επικοινωνήσει είναι αυτό που σου είπα στην αρχή, μέσω social media. Χρειάζεται διαφήμιση, άρα χρήματα. Και δεν…

Χρειάζεται χρόνος να μάθει κάποιος όταν θέλει να ομορφύνει, να αλλάξει κάτι στον χώρο του, ότι υπάρχει μια Άννα στον Νέο Κόσμο που μπορεί να το καταφέρει. Πρώτα θεωρώ χρειάζεται η εμπιστοσύνη. Και αν κάποιοι άνθρωποι μου το έδωσαν εύκολα και απλόχερα, είναι επειδή την έχω κατακτήσει τόσα χρόνια με ποικίλους τρόπους.

Επίσης να σε ευχαριστήσω θερμά γι’ αυτή σου την πρωτοβουλία για τη συνέντευξη. Με ομόρφυνες.

Πιστεύεις ότι δίνονται ίσες ευκαιρίες στα τρανς άτομα για να ενταχθούν σε τέτοιου τύπου επαγγέλματα;
Το φοβόμουν πολύ. Υπάρχουν στιγμές που ακόμα πετάγεται στη σκέψη μου. Αλλά αδίκως. Προς το παρόν δεν αντιμετώπισα ούτε μια υποψία περίεργης ματιάς, καν.

Και με χαροποιεί ιδιαίτερα αυτό καθότι είναι ένα πρόσημο που καθόρισε όλη μου τη στάση στη ζωή μου. Και κάθε αγώνας παίρνει ένα «τρόπαιο» κάθε φορά που διαψεύδεται η κάθε φοβία μου, δικαιολογημένη ή μη.

Θα ήθελες να εκπαιδευτείς παραπάνω στο αντικείμενο, π.χ. να κάνεις κάποιο σχετικό σεμινάριο;
Σίγουρα αν παρακολουθήσω κάτι θα πάρω γνώση. Είναι όμως λίγο ακριβά και είμαι αρκετά στενεμένη οικονομικά, καθότι άνεργη δυο χρόνια τώρα. Από την άλλη είμαι τόσο πείσμων που εφευρίσκω ένα σωρό τρόπους να διεκπεραιώσω μια δυσκολία εκείνη τη στιγμή. Και τα καταφέρνω. Βρίσκομαι κυριολεκτικά σε κρεσέντο δημιουργίας και κυρίως σε «άλλο κόσμο». Χάνομαι μέχρι να μείνω ικανοποιημένη.

Αλλά για να επανέλθω, είναι σίγουρα διαφορετικά το πώς θα μεταδοθεί μια πληροφορία, τεχνική, κατασκευή, από κοντά, απ’ ό,τι σε ένα βίντεο, που σίγουρα αποκρύπτονται κάποια μυστικά. Κι εκεί μπαίνει η εφευρετικότητα που σου ανέφερα.

Τι πλάνα έχεις για το μέλλον;
Να έχω έπιπλα πολλά να δημιουργώ (σ.σ. γέλια). Κοίταξε, ξέρω πλέον μετά από τόσο καιρό πως δεν είναι κάτι περαστικό. Μια τρέλα ή ένα καπρίτσιο. Το έχω ψάξει πολύ, όπως κάθε τι που με αφορά και το ψάχνω ακόμα.

Είναι όλο αυτό κάτι που με κάνει ευτυχισμένη. Και δεν έχουμε πολλά πλέον που να μας παραχωρούν ευτυχία.

Έχω τροποποιήσει τον χώρο μου έτσι ώστε να υπάρχει κάποιο σημείο που να μπορώ να πασαλείβομαι με χρώματα.Έχω δώσει το σχέδιο για επαγγελματική κάρτα - σχετικά λίγα κομμάτια προς το παρόν.

Ένας φίλος μού έκανε δώρο μια ιστοσελίδα έτσι ώστε να τοποθετήσω σε μια σειρά με ό,τι καταπιάνομαι. Θα είναι έτοιμη σε λίγο καιρό ελπίζω - είναι και πολλά.

Είναι περίεργοι-ακυρωτικοί καιροί για πλάνα. Είναι κι ένας λόγος που οι τιμές μου είναι κατά γενική ομολογία πολύ καλά προσαρμοσμένες σε αυτήν τη συγκυρία. Απ’ την άλλη δεν δικαιούται και δεν μπορεί κανείς να μας κάνει να πάψουμε να ονειρευόμαστε.Έτσι δεν είναι;

Παρακολουθήσετε τις δημιουργίες της Άννας Κουρουπού στη σελίδα της στο Facebook.

Περισσότερα από το VICE

Η Ήβη Αποφάσισε να Γίνει Σεξεργάτρια για να Είναι Αφεντικό του Εαυτού της

Ταξιδιωτικοί Influencers Καταρρίπτουν την «Γκλαμουριά» των Φωτογραφιών τους

Ρώτα την Μπάρα: «Τελικά Κύριε Γιάννη Ποιο Είναι το Νόημα της Ζωής;»

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.