Πέτυχα τον Συράκο-Ιωάννη Κεσέν να με περιμένει σε ένα σταυροδρόμι στο Μεταξουργείο. Λίγα μέτρα πιο κάτω είχε πιάτσα τοξικοεξαρτημένων, αριστερά και δεξιά διώροφα μπουρδέλα από εκείνα που κρατάνε ζωντανό το αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον της Αθήνας. Στο βάθος, το απομεινάρι ενός τοίχου που κάποτε μάλλον αποτελούσε μέρος λατρευτικού χώρου του χριστιανικού Θεού. «Εδώ πέρα, για κάποιον λόγο, υπάρχουν πολλά γκράφιτι θεολογικού ενδιαφέροντος», μου τονίζει με ένα χαμόγελο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ο Συράκος σπούδασε στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό της Αθήνας και αργότερα βρέθηκε στο Βατικανό. Κάποια στιγμή αποφάσισε να χειροτονηθεί. Έζησε ως κληρικός για κάποια χρόνια μέχρι που δεν άντεξε και πέταξε τα ράσα και τα πετραχήλια και έγινε αγωνιστής στο κίνημα για την queer χειραφέτηση. Έπιασε δουλειά ως street worker, βρισκόμενος πλάι στον κόσμο της σεξεργασίας, της χρήσης ναρκωτικών, των οροθετικών και των αντρών που κάνουν σεξ με άντρες. Έκτοτε δεν έχει πάει ποτέ ξανά σε εκκλησία.Με μία πρώτη ματιά, η ζωή του μοιάζει σαν να κόπηκε στη μέση με το μαχαίρι. Από τον Ιερό Ναό στο Bequeer, μέσα σε λίγες ώρες. Για πολλούς λόγους, η εκπροσώπηση του χριστιανικού Θεού επί Γης θεωρείται κάτι εκ διαμέτρου αντίθετο με τη βοήθεια στους ανθρώπους του λεγόμενου «περιθωρίου». Για τον ίδιο τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι. Όταν τον ρώτησα μάλιστα αν η μέρα που έβγαλε τα ράσα ήταν η πιο σημαντική της ζωής του, μου απάντησε με ένα βαριεστημένο αλλά απόλυτο «μπα…».Εξίσου απλοϊκή αφήγηση της ιστορίας του είναι ότι ο ίδιος έφυγε από την εκκλησία λόγω των σεξουαλικών του προτιμήσεων. Αν αυτό μου φαινόταν πολύ απλοϊκό πριν καν τον γνωρίσω, άρχισε να μου φαίνεται ηλίθιο λίγα λεπτά μόνο αφού άρχισε η συνομιλία μας.
Ο Συράκος απλά ήθελε να βοηθήσει τον άνθρωπο με άλλα μέσα. Ήθελε επίσης να μην έχει κανέναν άνθρωπο ή θεάνθρωπο πάνω από το κεφάλι του.VICE: Σε τι οικογένεια μεγάλωσες; Ήταν θρήσκοι οι γονείς σου; Συράκος Κεσέν: Ο πατέρας μου ήταν γιατρός από τον Λίβανο. Η μητέρα μου ήταν σκηνοθέτιδα. Εκείνος ήταν ευσεβής μουσουλμάνος, ενώ εκείνη δεν είχε καμία σχέση με την εκκλησία. Ο δεσμός μεταξύ τους έληξε επειδή ήταν βίαιος. Η μητέρα μου είναι ένας πάρα πολύ δυναμικός άνθρωπος. Βρέθηκε να μεγαλώνει ένα παιδί μόνη της και να κάνει δύο δουλειές. Έπρεπε να αποδείξει ότι μπορεί και μπόρεσε.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Με την Εκκλησία πώς έμπλεξες; Η μητέρα μου, για να τα βγάλουμε πέρα, έλειπε πολύ. Ακριβώς κάτω από το σπίτι μου ήταν ένας ναός. Έτσι βρέθηκα από πολύ νωρίς μέσα σε αυτόν τον χώρο.Τι ήταν αυτό που σου προσέφερε; Εγώ ως παιδί των 90s είχα δύο βασικά προβλήματα να αντιμετωπίσω. Ήμουν το παιδί του μουσουλμάνου και αυτό ήταν κάτι που με στιγμάτιζε συνεχώς. Σκέψου ότι εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν πολλοί μετανάστες από τις μουσουλμανικές χώρες, οπότε ο μουσουλμάνος συνδεόταν με τον Τούρκο, με τον «κακό». Ήθελα να τη διώξω αυτήν τη ρετσινιά. Το να είσαι μέσα σε έναν χώρο ελληνικότητας σε βοηθάει πολύ σε κάτι τέτοιο.Από την άλλη, όταν τελείωσε το σχολείο ήμουν 150 κιλά. Έχασα 70 στην εξέλιξη της ζωής μου. Ο μόνος χώρος που με δεχόταν ως είχα ήταν εκείνος. Δεν με έκριναν, δεν άκουγα αυτό το «πάλι τρώς;», που το ακούω ακόμα και σήμερα μέσα στο κεφάλι μου. Σε έναν χώρο που οι περισσότεροι είναι χοντροί, ένας παραπάνω δεν είναι πρόβλημα. Ήταν πολύ σημαντικό για εμένα αυτό το πράγμα.Υπάρχει και κάτι ακόμη. Από μικρός βρέθηκα στα ψαλτικά πράγματα, στη μουσική. Από 12 ετών ήξερα να κάνω όλη τη θεία λειτουργία, πράγμα που μου έδινε επιβράβευση.
Επιβράβευση από ποιον; Από τον κόσμο. Άκουγα «το παιδάκι πόσο ωραία απαγγέλει… σαν αγγελάκι!» και χαιρόμουν.Δεν ήταν δηλαδή μία αντίδραση; Κοίταξε, ο πατέρας μου έφυγε από το σπίτι και δεν επέστρεψε ποτέ. Δεν πήρε ούτε ένα τηλέφωνο. Λακανικά να το δεις εγώ μπήκα σε έναν χώρο που αισθανόμουν το όνομα του πατρός, αυτό που μου είχε λείψει στη ζωή μου. Όλα ανάγονταν σε αυτόν.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πίστευες στον Θεό; Πίστευα πολύ. Ήταν λίγο σαν ένα φάρμακο στη μοναξιά μου.Νωρίτερα μου έλεγες για οράματα. Έχεις δει; Έχω δει. Εννοώ ότι ήθελα πολύ να δω όραμα και το ήθελα τόσο πολύ που τελικά τα είδα. Και τα είδα και γούσταρα και μετά αισθανόμουν και ευλογημένος. Εγώ για παράδειγμα στα επτά μου έβλεπα τον ιερέα -μιλάμε για τέτοια παράνοια- να τέμνει τον άγιο άρτο μέσα στο ιερό και να τρέχει αίμα. Το είδα! Αλλά από πίσω είχα ακούσει χιλιάδες τέτοιες ιστορίες ότι συνέβαινε και το ένα και το άλλο.Πώς τα εξηγείς αυτά τα οράματα; Κατά τη διάρκεια της λατρείας, που ούτως ή άλλως έχει έναν χαρακτήρα μέθεξης, υπάρχει μία ετεροτοπία. Ένας συνδυασμός πραγμάτων σου δίνει μία αίσθηση ότι ζεις κάτι υπερκόσμιο. Είναι η μουσική, η γλώσσα, το λιβάνι.Όλοι μέσα στην εκκλησία βλέπουν οράματα, οπότε για να είσαι μέλος αυτής της κοινότητας θα δεις και εσύ. Αυτό έχει και κάποιον εγωισμό αν το καλοσκεφτείς. Διάλεξε εμένα ο Κύριος. Τον απλό, τον ταπεινό.Εγώ είχα μία πιστή και ερχόταν κάθε φορά και μου έλεγε ότι στο καϊμάκι του καφέ βλέπει την Παναγία και η Παναγία της μιλάει. Οι άνθρωποι αισθάνονται κάτι και το ερμηνεύουν ως θείο σημείο.Τα οράματα έχουν και ένα ενδιαφέρον ανθρωπολογικό. Τα γυναικεία οράματα είναι αφηγήσεις γυναικών που βλέπουν τον Ιησού ως μία πολύ γλυκιά μορφή, που είναι στοργικός, η λύση στη μοναξιά μας. Του άνδρα το όραμα σχετίζεται συχνότερα με την αρσενικότητα: Θα πάρουμε την Πόλη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είναι αυτά που κατεξοχήν στοχοποιούνται συχνά από αυτή τη λεγόμενη «μαχητική αθεΐα»… Θλίβομαι πάρα πολύ όταν οι θρύλοι, οι παραδόσεις, τα κείμενα της Γραφής μπαίνουν στο στόχαστρο ορισμένων αδιάβαστων άθεων που προσπαθούν να ερμηνεύσουν με τη λογική το παράλογο. Καταλαβαίνω ότι είμαστε τραυματισμένα άτομα από την Εκκλησία οπότε δεν θα κουνήσω το δάχτυλο σε κανέναν. Προτείνω και μία άλλη ανάγνωση του πράγματος.Απλά κάποιες φορές η διαδικτυακή κριτική γίνεται τόσο εμμονική που ξεχνάει για παράδειγμα φεμινιστικές θέσεις. Λένε συνέχεια για τον κρίνο της Παναγίας και τον κρίνο της Παναγίας. Τι μισογυνικό και slut-φοβικό είναι αυτό το αστείο; Κράζουμε τον μισογυνισμό και τη slut-φοβία αλλά για την Παναγία θα το κάνουμε. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, αυτή η «μαχητική αθεΐα» έρχεται πολλές φορές κι από ένα προνόμιο.Αν με ρωτήσεις τι μετανιώνω στη ζωή μου θα σου έχω έτοιμη την απάντηση. Μετανιώνω για τις ελπίδες που ως ρασοφόρος έδωσα σε μάνες που έρχονταν 6:30 το πρωί στο νεκροταφείο για να ανοίξουν το καντήλι του παιδιού τους. Γιατί μετανιώνεις γι’ αυτό; Γιατί τους έδωσα ελπίδα και τους την πήρα πίσω βλέποντάς με να τα ακυρώνω δημόσια. Θα σου φέρω ένα παράδειγμα. Εμάς στο σπίτι μας στην Κεφαλονιά έχουμε δίπλα ένα σπίτι.Στο σπίτι αυτό μένει μία γυναίκα που την ξέρω από τότε που γεννήθηκα. Το ένα παιδί της σε νεότατη ηλικία σκοτώθηκε με το αυτοκίνητο. Ήμουν παπάς τότε και όταν γύρισα στην Κεφαλονιά, της είπα να πάμε στο κοιμητήριο να κάνουμε τρισάγιο. Αυτή η γυναίκα με ρώταγε γεμάτη αγωνία «πάτερ, το παιδί μου τι θα γίνει τώρα;» και της απαντούσα ότι είναι με τον Κύριο και θα αναστηθεί. Έπαιρνε ελπίδα από αυτό, μου τράβαγε το πετραχήλι και με ρώταγε «έτσι είναι; αλήθεια μου λες»;
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Εγώ, λοιπόν, είχα τέσσερα χρόνια να πάω στην Κεφαλονιά. Πήγα φέτος το καλοκαίρι και την πέτυχα στον δρόμο. Εγώ να είμαι με tattoo και αμάνικο. Με κοίταξε από μακριά με τόσο πόνο και εγώ με άλλο τόσο. Δεν της είπα ούτε γεια. Ντρεπόμουν. Μπροστά σε αυτόν τον πόνο ας κουνήσει το δάχτυλο η δυτικόφρονη μαχητική αθεΐα με την έπαρση και τον εγωισμό της.
Μου είπες ότι πίστευες στον Θεό, αλλά πίστευες στο Δόγμα ως είχε; Στην αρχή, ναι.Με τις σπουδές που έκανα άρχισε να έρχεται η εκλογίκευση με αποτέλεσμα όταν έγινα κληρικός να μην ασχολούμαι τόσο με το μεταφυσικό, με το θαύμα. Ασχολούμουν περισσότερο με το κοινωνικό. Για αυτό με λέγανε και κομμουνιστή παπά.Στο έλεγαν για κακό; Ναι είναι γενικά αρνητικό αυτό για την Εκκλησία. Εγώ ήξερα πάρα πολλούς παπάδες στη ζωή μου. Από τις εκατοντάδες, μόνο τρεις-τέσσερις να έλεγαν ρητά ότι είναι κομμουνιστές και κάποιοι ακόμα ήταν έτσι λίγο πιο προοδευτικοί, ΣΥΡΙΖΑίοι. Όλοι βέβαια δακτυλοδεικτούμενοι. Φαντάζομαι ότι εμποδίζει και την εξέλιξή σου στην εκκλησιαστική ιεραρχία κάτι τέτοιο. Ναι, συνήθως για να πας μπροστά πρέπει να είσαι «ψωμί, ελιά και Κώτσο Βασιλιά». Πάντως έχεις και καλές σπουδές. Πρώτα στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό και μετά στο Βατικανό. Πώς σε επηρέασε αυτό; Αφού τελείωσα εδώ το Ιστορικό-Αρχαιολογικό στην Αθήνα για το οποίο θέλω να κάνω μία μνεία στον εξαιρετικό επιστήμονα Κώστα Γαγανάκη, έφυγα να πάω να σπουδάσω στο Βατικανό και βρέθηκα στην Αγία Έδρα. Εκεί γνώρισα ανθρώπους με τρομερή ικανότητα. Παπάδες μεν αλλά με μέθοδο. Τότε περίπου άρχισα να αμβλύνομαι θεολογικά και να θεωρώ ότι όλα όσα κάποτε θεωρούσα θέσφατα πρέπει να τα βάζω σε ένα φίλτρο μαζί και με τη μέθοδο της επιστήμης.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ούτως ή άλλως από την οικογένεια μου πήρα την αριστερά. Και αυτό συγκρουόταν μέσα μου. Έρχονταν και μου φίλαγαν το χέρι και σκεφτόμουν ότι αυτός ο άνθρωπος κάνει δύο δουλειές και έρχεται και φιλάει το δικό μου χέρι.Η ρήξη μέσα σου πότε ήρθε; Η μεγάλη σφαλιάρα που έφαγα ήταν η δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά τη μέρα. Ήταν Παρασκευή, ημέρα που πηγαίναμε στη Μητρόπολη να πάρουμε τις εγκυκλίους που θα διαβάσουμε την Κυριακή. Γυρνάω στο σπίτι βγάζω το ράσο, αφήνω τις εγκυκλίους και κάθομαι στο Ίντερνετ και βλέπω ότι σκότωσαν έναν άνθρωπο. H πρώτη μου σκέψη ήταν να μιλήσω την Κυριακή γι’ αυτό.Δεν γίνεται να σκοτώνουν τον οποιονδήποτε άνθρωπο στο κέντρο της Αθήνας και να μη μιλάει ο παπάς. Εγώ βλέπεις είχα λιώσει ως μικρό παιδί τη Μανταλένα και έβλεπα τον Ζερβό που έκανε τον παπά. Αυτός ο παπάς με σαγήνευε πάντα, αυτός που θα παραβεί το ιερό για το καλό.
Την επομένη αντιλαμβάνομαι ποιος είναι, βλέπω πώς το διαχειρίζονται τα κανάλια και πάω την Κυριακή και πράγματι μιλάω για αυτό. Τότε έρχονται πιστοί στο αντίδωρο και μου λένε ότι δεν το περίμεναν αυτό από εμένα και ότι απογοητεύτηκαν. Με κάλεσε και ο Πρωτοσύγκελος και μου έκανε παρατηρήσεις. Τι πράγματα ήταν αυτά που είπα για τον οροθετικό, τον ομοφυλόφιλο κτλ.Τότε ήταν που σκέφτηκα «μαλάκα, τι κάνεις εδώ;». Είχαμε έναν άνθρωπο που τον σκοτώνουν μέρα μεσημέρι και δεν είναι δουλειά του παπά να στηλιτεύσει αυτό το πράγμα; Τη δολοφονία; Την απραγία του κόσμου;
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Καταλαβαίνω ότι σε έχει επηρεάσει πολύ αυτό το γεγονός. Είναι διάφοροι που λένε ότι αυτό που λέμε για συλλογικό τραύμα είναι κάτι ψεύτικο, κάτι επινοημένο. Αυτό είναι προσβλητικό για όσα άτομα περνάμε από τη Γλάδστονος και τρέχουμε. Δεν αντέχω να σταθώ εκεί. Σκέφτομαι κιόλας καμιά φορά ότι, αν πέρναγα από εκεί με το ράσο μου, θα σταμάταγα τα πάντα γιατί θα είχα την εξουσία να το κάνω. Πόσο ουτοπικό και συναισθηματικό είναι αυτό.Από την αρχή πάντως μου φαινόταν πολύ απλοϊκό το σχήμα για τη ζωή σου που έλεγε ότι έβγαλες τα ράσα λόγω του σεξουαλικού σου προσανατολισμού. Εννοείται. Θα μπορούσα να συνεχίσω να είμαι κληρικός όπως άπειροι συνεχίζουν να είναι φορώντας ακόμα κανονικά τα ράσα έχοντας κανονικά σεξουαλική ζωή ως γκέι ή τρανς άτομα. Εγώ με τη θηλυκότητά μου ήρθα σε επαφή όταν έβαλα τα ράσα. Εκεί πέταξα το τούλι. Εκεί έμαθα και καλιαρντά και μάλιστα θα σου πω κάτι που βρίσκω πολύ ενδιαφέρον. Συζητάω καλιαρντά με την κ. Κουρουπού που είναι ένας σπουδαίος άνθρωπος. Αυτή μου μιλάει τα καλιαρντά της Συγγρού, εγώ της Εκκλησίας και διαπιστώνουμε, γλωσσολογικώ τω τρόπω, ότι η γλώσσα έχει χαράξει δική της πορεία μέσα σε αυτούς τους χώρους. Υπάρχουν διαφορές.Άρα αυτή η επιθεωρησιακού τύπου σύνδεση της Εκκλησίας με την ομοφυλοφιλία είναι αληθινή; Φυσικά. Δεν είναι τυχαία. Θα σου φέρω ένα παράδειγμα. Ένα θηλυκό αγόρι στην επαρχία τι θα έκανε πριν από 30 χρόνια; Είτε θα έφευγε στην Αθήνα χωρίς μέλλον και ασφάλεια είτε θα γινόταν ο πούστης του χωρίου με ό,τι σημαίνει αυτό για τη ζωή του είτε θα πήγαινε σε ένα μοναστήρι όπου θα απολάμβανε και την τιμή της κοινότητας έξω.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Υπάρχουν πολλοί λόγοι να γίνει κάποιος ιερέας πέραν της πίστης του στον Θεό. Εννοείται. Κάποιος μπορεί να γίνει κληρικός, γιατί έχει ανάγκη την οικονομική και επαγγελματική σταθερότητα. Παλαιότερα πήγαινε ο Μητροπολίτης στα χωριά, έμπαινε στα καφενεία και να ρώταγε ποιος θέλει να γίνει παπάς. Όσοι δεν είχαν δουλειά ανταποκρίνονταν για να ζήσουν τα παιδιά τους. Μπορεί επίσης να θες να κρυφτείς. Όχι μόνο λόγω σεξουαλικού προσανατολισμού. Για διάφορα θέματα, τα ράσα προσφέρουν την καλύτερη κάλυψη.Υπάρχει και πολλή καταπίεση σε ανθρώπους που είναι τώρα κληρικοί; Κάποτε με είχαν καλέσει κάπου να μιλήσω και ήταν ένας πολύ φιλόξενος κληρικός. Θα έμενα σπίτι του. Κάποια στιγμή το βράδυ δίψασα και πήγα να πιω νερό. Μπαίνω μέσα και τον βλέπω αυτόν να έχει πάρει τη γάτα του και να χορεύουν τη Λίμνη των Κύκνων. Με βλέπει, σαστίζει, δεν λέμε τίποτα και φεύγω.
Αργότερα ήταν λίγο περίεργα το κλίμα μεταξύ μας. Τον είχα δει εν εξάλλω. Την επόμενη μέρα πίναμε καφέ και ξαφνικά μου λέει να ανοίξω το συρτάρι. Το ανοίγω και βλέπω μέσα να έχει διάφορα φάρμακα ψυχιατρικά. Γύρισε, με κοίταξε στα μάτια και με ρώτησε αν θέλω να καταλήξω έτσι. «Φύγε τώρα που είσαι νέος και προλαβαίνεις να ζεις τη ζωή σου».Επομένως, πολλοί άνθρωποι από την Εκκλησία θα ήθελαν να φύγουν αλλά πού να πάνε; Δεν είναι μόνο οικονομικό. Πολύ συχνά το γόητρο μίας ολόκληρης οικογένειας στηρίζεται στο ότι ο άλλος είναι αρχιμανδρίτης.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αλήθεια, θυμάσαι την ημέρα που παραιτήθηκες; Φυσικά. Η μέρα που παραιτήθηκα ήταν η 29η Φεβρουαρίου του 2019. Πάω τότε στον Μητροπολίτη, πολύ καλός άνθρωπος, όπου ανήκα και του λέω ότι δεν μπορούσα να συνεχίσω. Μου έκανε εντύπωση ότι δεν προσπάθησε ιδιαίτερα να με μεταπείσει. Παραιτήθηκα λόγω οντολογικών και θεολογικών διαφορών με την ορθόδοξη εκκλησία. Φεύγοντας, μου είπε «αυτό μας μένει τώρα να σε δούμε και σε κανένα αριστερό κόμμα» (σ.σ. γελάει).Πάω στο αμάξι όπου είχα παρκάρει. Είχε πολλή ζέστη. Πετάω το ράσο, ανοίγω το τζάμι του αμαξιού και άρχισα να αισθάνομαι τον ήλιο στα χέρια μου. Με έπιασαν τα κλάματα.Αργότερα, γύρισα στο σπίτι και η μάνα μου έκλαιγε από χαρά. Το ίδιο βράδυ πήγα στο Bequeer. Από τότε δεν έχω ξαναπατήσει το πόδι μου στην Εκκλησία. Τώρα με τι ασχολείσαι; Τώρα εργάζομαι για τις εκδόσεις Άπαρσις και τελειώσαμε μία σειρά 18 τόμων σε σχέση με τα καταστήματα κράτησης στην Τίρυνθα όπου μεταπτυχιακοί φοιτητές και διδάσκοντες του τμήματος Θεατρικών Σπουδών Ναυπλίου κάνουν προγράμματα δραματοθεραπείας, συγγραφής, θεάτρου κ.λπ. στα κρατούμενα άτομα. Είναι αλήθεια ένα κόσμημα αυτό.
Επίσης εργάζομαι ως street worker στη Θετική Φωνή, με πολυετή παρουσία, διεκδίκησης και αγώνες. Έχει δημιουργήσει το street work που απευθύνεται σε χρήστες, σε σεξεργαζόμενα άτομα και έχει να κάνει με την ενημέρωση και τις εξετάσεις για τον HIV.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Αυτή τη δουλειά σου τη βλέπεις ως κάτι ριζοσπαστικά διαφορετικό ή ως συνέχεια του παλαιότερου εαυτού σου; Ως συνέχεια. Το βασικό δώρο αυτής της δουλειάς είναι ότι είμαστε όλα τα άτομα ίσα. Ως ομάδα έχουμε συσταθεί από τον Γιώργο του Παπαδοπετράκη, από τον Στέργιο τον Μάτη και το επιστημονικό support του ψυχαναλυτή Αντώνη Πούλιου μάς είναι αδιανόητο να αισθανθούμε μία εξουσία. Όλη η δύναμη της ομάδας στηρίζεται στους εθελοντές. Αν αυτό δεν είναι -με την ετυμολογική έννοια του όρου- «εκκλησία», τότε τι είναι;Εγώ δεν έφυγα από την Εκκλησία για να γίνω περήφανη αδερφή. Έφυγα από την Εκκλησία για να μπορώ να αμφισβητώ χωρίς να φοβάμαι. Να μπορώ να λέω αυτό που πιστεύω χωρίς να ξέρω ότι θα έρθει κάποιος να μου πει «μην το λες». Γι’ αυτό και δεν έχω μπει και σε κανένα κόμμα.Πριν λέγαμε για οράματα και για θαύματα. Πιστεύεις ακόμα σε αυτά; Το μεταφυσικό είναι εν τω φυσικώ. Θα σου πω μία ιστορία. Έχω μία φίλη τρελή γυμνάστρια και μου έλεγε να πάμε να κάνουμε ακροβατικά στο Σκοπευτήριο της Καισιαριανής. «Εκεί που σκότωσαν τους αγωνιστές μωρή;», της λέω. «Ναι», μου λέει. Τελικά, πήγα, το έκανα και ένιωσα πολύ καλά.Βγαίνοντας, λοιπόν, από εκεί είδα μία παιδική χαρά και έβλεπα να παίζουν όλα μαζί. Τότε σκέφτηκα ότι γι’ αυτά τα παιδιά πρέπει να αγωνιζόμαστε στη ζωή. Για να μπορούν να παίζουν έτσι ξέγνοιαστα.Όταν έχεις υπάρξει χριστιανός, πάντα ψάχνεις ένα σημάδι να ερμηνεύσεις. Δεν το αποβάλλεις αυτό. Έτσι και εγώ άρχισα να θέλω να μου έρθει ένα σημάδι να μου πει ότι πάμε καλά ρε παιδί μου. Ότι δεν κάνουμε λάθος.Όπως ήμουν με αυτή τη σκέψη, προχωρούσα και έρχεται ένα παιδάκι από το Πακιστάν ή το Μπανγκλαντές που έκανε ποδήλατο. Το παιδάκι αυτό δεν το ήξερα. «Κόλλα πέντε» μου λέει ξαφνικά κοιτώντας με στα μάτια. Και εγώ κόλλησα. Αν δεν ήταν αυτό σημάδι, τότε τι είναι;Ακολουθήστε τον Νίκο Σταματίνη στο Instagram.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
