Το ντουέτο kóka&panú, το γνωρίσαμε καλύτερα τον Ιούλιο του 2018, με αφορμή το 24ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας, όταν επικοινωνήσαμε με την Κωνσταντίνα Ευθυμιάδου (Kόka) για να μάθουμε περισσότερα για την πραγματικότητα του επαγγελματία χορευτή στην Ελλάδα. Την περίοδο εκείνη, η Κωνσταντίνα μαζί με τον Παναγιώτη Μανουηλίδη (Panú) παρουσίαζαν το πρώτο τους συνεργατικό έργο “In Case of Loss”, ένα κομμάτι που τους είχε αναθέσει το φεστιβάλ όπου έκανε και πρεμιέρα. Φέτος, οι δύο καλλιτέχνες σε συνεργασία με τον Τάσο Καραχάλιο μετατρέπουν τη σκηνή «σε χώρο αποτύπωσης κινητικών, ηχητικών και εικονικών συμβάντων ριζικής αναδιοργάνωσης της μνήμης», για τη νέα τους χορευτική παράσταση “evil unicorns”.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πρόκειται για ένα έργο που εμπνέεται από το φαινόμενο των fake news και λειτουργεί σαν σχόλιο πάνω του. «Η αρχή του έργου είναι μια ειρωνική παραλλαγή της χολιγουντιανής υποσημείωσης “βασισμένο σε αληθινά γεγονότα”. Η δική μας υποσημείωση στον τίτλου του έργου, είναι το “βασισμένο σε ψευδή γεγονότα”», λέει η Κωνσταντίνα Ευθυμιάδου. Σύμφωνα με τον Ευγένιο Τριβιζά, «ένα ψέμα που όλοι το πιστεύουν δε διαφέρει καθόλου από μια αλήθεια και έχει τις ίδιες ακριβώς συνέπειες». Το όνομα της παράστασης “evil unicorns” είναι «ένας τεχνικός/κωδικός όρος που χρησιμοποιήθηκε από τους μηχανικούς της Google ως κωδική ονομασία των fake news», συμπληρώνει η Kόka.
Ο όρος “evil unicorns” (μοχθηροί μονόκεροι) επινοήθηκε από κάποιους μηχανικούς της Google για μη επαληθευμένες αναρτήσεις γεμάτες ψέματα, που εμφανίζονται κατά καιρούς στο Διαδίκτυο και διεισδύουν στα αποτελέσματα της δημοφιλούς μηχανής αναζήτησης. «Τα fake news είναι, απλώς, το έναυσμα. Ένα θέμα της καθημερινότητας που μας οδήγησε κατευθείαν σε πιο σημαντικές αναζητήσεις. Βλέπουμε όλοι τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο; Είναι ο κόσμος που μας περιβάλει έτσι όπως τον βλέπουμε; Θυμόμαστε άραγε το παρελθόν έτσι όπως μας συνέβη; Μήπως ο δημιουργικός μηχανισμός της μνήμης μας βοηθάει να επιβιώσουμε ωραιοποιώντας τις αναμνήσεις μας; Το Facebook κατά κύριο λόγο ωραιοποιεί τις αναμνήσεις. Μήπως το προφίλ μου είναι τελικά πιο αληθινό από μένα; Είμαι αυτό που είμαι; Είμαι αυτό που φαίνομαι; Είμαι αυτό που βλέπουν οι άλλοι ότι είμαι ή ίσως αυτό που νομίζουν ότι είμαι; Υπάρχει κάτι αντικειμενικά αληθινό ή όλα είναι σχετικά/fake;», μας αναφέρει η Κωνσταντίνα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η έρευνα της ομάδας για το έργο ξεκίνησε την άνοιξη του 2018, με αφορμή την καλλιτεχνική πρόταση που κατέθεσαν στο ΥΠΠΟΑ. Μάλιστα, η παράσταση κέρδισε την επιχορήγηση του υπουργείου, κάτι που τους έδωσε μεγάλη χαρά και έκανε δυνατή τη δημιουργία του έργου, σύμφωνα με την Κωνσταντίνα Ευθυμιάδου. «Η υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού είναι σημαντική ώθηση στη συνέχεια και εξέλιξη της δουλειάς μας, και ταυτόχρονα μας δίνει τη δυνατότητα να συνεργαζόμαστε με άλλους καλλιτέχνες και να εμπλεκόμαστε πιο ουσιαστικά με την καλλιτεχνική κοινότητα στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Η επιτυχία μιας πρότασης είναι σίγουρα αποτέλεσμα πολλών παραμέτρων. Αισθανόμαστε τυχεροί που επιλεγήκαμε, αλλά έχουμε και οι δύο δουλέψει ασταμάτητα, για πολλά χρόνια πάνω στην τέχνη του ο καθένας, μέχρι να κάνουμε αυτό το βήμα», προσθέτει.
Το “evil unicorns” αντλεί υλικά, εικόνες, κείμενα, κινήσεις και ήχους από τον κόσμο των πεπερασμένων ανθρώπινων αισθήσεων αλλά και της εικονικής, ψηφιακής πραγματικότητας, όπως αυτή αναδύεται στον κόσμο του διαδικτύου, της διαφήμισης και των fake news. Ρωτάω την Κωνσταντίνα ποια είναι η χειρότερη είδηση που έμαθαν εκ των υστέρων ότι ήταν fake και πώς ένιωσαν γι’ αυτό. «Σε προσωπικό επίπεδο, το “όχι” του δημοψηφίσματος και ένιωσα ότι ξύπνησα. Στο επίπεδο του έργου η “είδηση” ότι υπάρχει τάξη στο χάος του κόσμου. Ότι μπορούμε να ελέγχουμε τη μοίρα μας κα τη μοίρα του περιβάλλοντός μας. Νιώθουμε πάντα χαμένοι μπροστά σ αυτήν την έλλειψη νοήματος», απαντάει.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Και δεν είναι οι μόνοι που έχουν τέτοια συναισθήματα. «Το κοινό μας λέει συνεχώς πόσο αληθινό είναι αυτό που κάνουμε. Έχει ενδιαφέρον ότι βρίσκει αλήθεια σ’ ένα θέαμα που σχολιάζει το ψέμα, το όνειρο, την ψευδαίσθηση». Η σκηνή μετατρέπεται σε χώρο αποτύπωσης κινητικών, ηχητικών και εικονικών συμβάντων ριζικής αναδιοργάνωσης της μνήμης. «Οι “στρατηγικές ωραιοποίησης” που παρουσιάζονται στο έργο λειτουργούν στον καθένα διαφορετικά. Υπάρχει συγκίνηση, γέλιο, ερωτηματικά. Μας ευχαριστεί ιδιαίτερα το γεγονός ότι η πλειοψηφία των θεατών νιώθει κάτι βλέποντας την παράσταση. Βλέπουμε ανοιχτά πρόσωπα και μάτια, βγαίνοντας από τη σκηνή. Υπάρχει κόσμος που ήρθε και δεύτερη φορά να δει το έργο», λέει ενθουσιασμένα η Κωνσταντίνα.
Η δημιουργία της χορογραφίας και η επιλογή της μουσικής, των κειμένων και των εικόνων δεν έγιναν ξεχωριστά. «Όλα δημιουργήθηκαν ταυτόχρονα και ακολούθησαν τους ίδιους κανόνες και συνθήκες. Οι εικόνες και ο φανταστικός κόσμος, που για αρκετό καιρό μοιραστήκαμε σε συζητήσεις και brainstorming, άρχισαν να παίρνουν μορφή από την πρώτη μέρα που μπήκαμε στο στούντιο. Το ένα γεννούσε και διαμόρφωνε το άλλο. Η μουσική έδινε σχήμα στην κίνηση, η κίνηση μετατρεπόταν σε εικόνες, τα σκηνικά υλικά δημιουργούσαν χώρους και συνθήκες χορογραφικές ή μουσικές, τα κείμενα έπλαθαν ιστορίες/εξομολογήσεις. Μέσα από αλυσιδωτές αντιδράσεις, πολύ πειραματισμό, επανάληψη και ένα μεγάλο ξεκαθάρισμα υλικού καταλήξαμε σε αυτό που παρουσιάζεται σήμερα στη σκηνή», αναφέρει η Kόka.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Στο έργο, τρεις άνθρωποι ακροβατούν ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, τη φαντασία και την πραγματικότητα, το οικείο και το ανοίκειο, το υλικό και το μεταφυσικό, και χρησιμοποιούν την ουσιαστική μνήμη του σώματος για να ξαναβρούν την αλήθεια και την ποίηση που αυτή περιέχει. «Η πιο ακριβής καταγραφή του παρελθόντος, αποθηκεύεται στο σώμα. Το σώμα κρατάει τις πληγές, τα άγχη, τις χαρές, τις συγκινήσεις. Είναι ένας χάρτης όπου εγγράφεται κάθε λεπτομέρεια ολόκληρης της ζωής μας. Λύνοντας τους κόμπους του παρελθόντος και της ψυχής πιθανόν το σώμα βρίσκει ξανά χώρο, αναπνέει και θεραπεύεται. Στην παράσταση είναι το μέσο που δίνει πνοή σε όλο το σκηνικό. Η φωνή, η κίνηση, οι εκφράσεις των προσώπων, οι εντάσεις/εκρήξεις/χαλαρώσεις/αιωρήσεις των σωμάτων, η ενέργεια των ερμηνευτών ζωντανεύουν το κέλυφος αυτού του κόσμου. Με αυτόν τον τρόπο καλούμε και το κοινό να συνδεθεί με το θέαμα. Σωματικά. Επιτρέποντας στις αισθήσεις και στα συναισθήματα να αφεθούν σε κάτι γνώριμο. Το σώμα που κινείται», καταλήγει η Κωνσταντίνα.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
