DJ.Silence: «Οι Περισσότεροι Rapper Θέλουν να Γίνουν πιο Λαϊκοί Από τους Λαϊκούς»

Αν έχεις έστω και μια επιδερμική επαφή με τον χώρο του ελληνικού rap, τότε σίγουρα θα έχεις ακούσει το όνομα DJ.Silence. Πρόκειται για έναν από τους πιο γνωστούς παραγωγούς και DJ της χώρας, ο οποίος έχει συνεργαστεί με πάρα πολλούς καλλιτέχνες της σκηνής. Από τους Light, ΝΟΕ και Mad Clip, μέχρι τον Rack, τον Νέγρο του Μοριά και τον Billy Sio, όλοι έχουν πατήσει σε beat του. Ο Μάνθος, όπως είναι το πραγματικό του όνομα, μετράει περίπου 16 χρόνια πίσω από τα deck και τις κονσόλες και η σκληρή δουλειά του, πλέον, αναγνωρίζεται με την ένταξή του στο δυναμικό της Def Jam Recordings Greece, δηλαδή του ελληνικού παραρτήματος μιας εκ των σημαντικότερων δισκογραφικών στην ιστορία του rap.

Πρώτη του κίνηση ήταν να κυκλοφορήσει το βαρύ και ασήκωτο "Barcode" του Rack, για να συνεχίσει με το άκρως καλοκαιρινό, afrobeat hit “Τα Έχω Παίξει", παρέα με τον Νέγρο του Μοριά. H ευκολία με την οποία ελίσσεται μέσα στο rap game είναι τρομερή και αυτή είναι μια αρετή που την έχει μόνο ένας παραγωγός που έχει αναλύσει σε βάθος το είδος που εκπροσωπεί. Τον συνάντησα στο στούντιο που διατηρεί στο κέντρο λίγο πριν φύγει για σεζόν, στο club Toy Room στη Μύκονο. Περνώντας την είσοδο γνώρισα έναν χαλαρό και ευγενικό τύπο, με τον οποίο βρέθηκα να τα λέω σαν να μην υπάρχει το recorder ανάμεσά μας. Παρακάτω, μπορείτε να διαβάσετε κάποια από τα πολλά και ενδιαφέροντα που είπαμε.

VICE: Νέα αρχή με την Def Jam Greece στο πλευρό σου. Τι σημαίνει αυτό για σένα;

DJ. Silence: Είναι κάτι σαν παιδικό όνειρο. Αυτή είναι η μουσική με την οποία έχω μεγαλώσει. Θυμάμαι τον εαυτό μου πιτσιρικά να παίζει το "Def Jam Vendetta" στο Playstation. Τα είδωλά μου άνηκαν στο roster της. Ο Jay-Z, ο DMX, ο Nas, o Ludacris - όλο αυτό που είχαν χτίσει ήταν κάτι εξωγήινο για μένα. Έχω άπειρες κυκλοφορίες και επιρροές από την Def Jam. Ειδικά μια συλλογή, το "DefJamaica", που έκανε ένα crossover μεταξύ hip-hop και dancehall -είδος με το οποίο είμαι επίσης «άρρωστος»- μου έχει μείνει. Με χαροποιεί τρομερά να βλέπω το όνομά μου γραμμένο δίπλα σε αυτό το λογότυπο.

Εκεί είναι ήδη και το GodSquad.

Ναι, θεωρώ ότι είναι ένα πολύ δυνατό project, κάναμε και μια συνεργασία το χειμώνα με τα παιδιά, το "GodVybz". Τους εκτιμώ πολύ και θεωρώ ότι είναι από τα πιο εξελίξημα project. Η Ελλάδα τώρα θα αρχίσει να καταλαβαίνει τι γίνεται με όλα αυτά. Προσπαθώ να συστήσω στην εταιρεία νέα άτομα, είμαι περίπου 16 χρόνια ενεργός στον χώρο, με ξέρουν τα παιδιά της κοινότητας, από τον δρόμο μέχρι τα club. Όσο περνάει από το χέρι μου θα προσπαθήσω να φέρω αυτούς που θεωρώ -αξιοκρατικά- ότι πρέπει να βγουν μπροστά.

Μιας και ανέφερες ότι είσαι χρόνια ενεργός, έχω δει πως έχεις δουλέψει με πραγματικά πολλούς καλλιτέχνες.

Σχεδόν με όλους του χώρου. Μου στέλνουν σε καθημερινή βάση από πιτσιρίκια μέχρι πιο μεγάλοι, να τσεκάρω track. Για να δουλέψω με κάποιον, όμως, θα πρέπει να έχουμε καλά vibe μεταξύ μας. Αν δεν γνωριστώ με τον άλλον, δεν μπορώ να κάνω δουλειά. Ποτέ δεν βιάζομαι για να δουλέψω με κάποιον, πολλά παιδιά τα γνωρίζω πριν καν γίνουν rapper και εν τέλει συνεργαζόμαστε όταν έρχεται η σωστή στιγμή. Το βασικό είναι να υπάρχει αλληλοεκτίμηση.

Πώς βλέπεις το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια οι παραγωγοί βγαίνουν ολοένα και πιο μπροστά;

Ήμουν από τους πρώτους -δεν θα πω ο πρώτος απαραίτητα- που βγήκαν μπροστά και τόνισαν ότι είμαστε κι εμείς καλλιτέχνες. Το 50% του αποτελέσματος αποτελείται από το μουσικό background στο οποίο θα πατήσει ο rapper. Στο εξωτερικό, καλλιτέχνες όπως ο Diplo, o Timbaland, ο Swizz Beats, o Snake και πολλοί άλλοι, βγαίνουν μπροστά ως artist. Αν θεωρείς ότι είσαι κάτι παραπάνω από ένας sound engineer ή κάποιος που θα πάρει ένα typebeat και θα το δώσει σε έναν καλλιτέχνη, τότε είναι σωστό να βγαίνεις και εσύ μπροστά. Όπως και να 'χει, πάντως, στο τέλος της ημέρας θα πρέπει να σέβεσαι το κοινό και τη δουλειά σου, επειδή αν δεν είσαι σωστός, αργά ή γρήγορα, θα σου γυρίσει boomerang.

Είδαμε και κάποια expose τελευταία που έχουν να κάνουν με αυτό που λες.

Κοίτα, εγώ δεν θα κρίνω κανέναν. Είμαι 35 χρονών, όπως σου είπα μετράω 16 χρόνια στον χώρο και τα έχω καλά με τον εαυτό μου. Το hype «γλυκαίνει» σίγουρα πολλούς, όμως θεωρώ ότι η πορεία στη μουσική είναι μαραθώνιος και όχι αγώνας sprint. Δεν μιλάω μόνο για την Ελλάδα. Αυτά γίνονται και στο εξωτερικό. Την έχω «πονέσει» τη φανέλα από πιτσιρικάς. Μεγαλώνοντας έχω φάει πολύ κράξιμο από γνωστούς, οικογένεια, δασκάλους και γι' αυτό το βλέπω ρομαντικά όλο αυτό.

Το πιο εύκολο είναι να βγαίνεις στα social media και να δημιουργείς εντυπώσεις, όμως αυτό που έχει τελικά σημασία είναι το αποτέλεσμα και η ουσία. Γι' αυτό μου έχουν κολλήσει το όνομα Silence, επειδή μένω στις πράξεις. Σίγουρα θα πρέπει να πουλήσω και εγώ τον εαυτό μου σαν προϊόν, λόγω εποχής, αλλά μετά από δέκα χρόνια αυτό που θα έχει μείνει πίσω θα είναι η μουσική.

Πριν από λίγο καιρό είχες συμμετάσχει και στην εκπομπή της ΕΡΤ «Τα Στέκια», στο επεισόδιο για το hip hop. Εσύ πού άραζες πιτσιρικάς;

Όταν άρχισα να βγαίνω βράδυ, στα τέλη 90's με αρχές 00's, δεν ήταν ακόμα τόσο εμπορικό το hip-hop, αν και στην Αμερική μεσουρανούσε. Τα μόνα μαγαζιά που υπήρχαν ήταν κάποια στην Κυψέλη, τα οποία τα είχαν Αφρικανοί, όπως το Cozy ή το Άνω Κάτω, το Ασανσέρ και το Folie στην Αλεξάνδρας. Το όνειρό μου ήταν να παίξω εκεί τότε, δεν φανταζόμουν οτι το rap θα μπει στα μεγάλα σαλόνια και στο mainstream στην Ελλάδα, ήμασταν σαν περιθωριακοί, οι «λίγοι». Έφευγα κάθε εβδομάδα από τα Νότια Προάστια για να βγω εκεί.

Ποιο ήταν το πρώτο κομμάτι που σε έβαλε στο rap;

Θυμάμαι ότι το πρώτο κομμάτι που είχα ακούσει ποτέ ήταν το «Βουκολικό» από τα Ημισκούμπρια. Τότε ήμουν παιδάκι, δεν καταλάβαινα τι γινόταν, αλλά άκουγα το groove και έλεγα «τι φάση ρε φίλε;». Πέρα από αυτό, ήμουν και τρελαμένος με το ΝΒΑ, το όνειρό μου ήταν να παίξω εκεί σαν παιδί και το είχα μέσα μου ως δεδομένο πως θα συμβεί.

Τι ομάδα είσαι;

Υποστηρίζω Bulls και Knicks, λόγω Dennis Rodman που ήταν το είδωλό μου. Θυμάμαι να παίρνω το μπασκετικό περιοδικό XXL, που υπάρχει και για το rap. Στις πίσω σελίδες είχε και κριτικές δίσκων. Γενικά, έβλεπες ότι στο ΝΒΑ ότι το στιλ ήταν hip-hop. Εκτός γηπέδου όλοι άκουγαν rap. Θυμάμαι να παίζει αρκετά κομμάτια και ο Jeronimo Groovy (ιστορικός ραδιοφωνικός σταθμός των 90's-early 00's). Το "Changes", το "Dear Mama" από 2PAC και το "Ω! Θαύμα" του Τάκι Τσαν.

Αυτά τα τρία κέντρισαν το ενδιαφέρον μου. Για καιρό ήμουν κολλημένος με το west coast, αλλά ωριμάζοντας μπήκα και στη φάση του Biggie, του Jay-Z και του east coast γενικότερα. Πάντα πήγαινα με τα «νερά» της μουσικής. Όταν πήγε η φάση στο midwest με τον Nelly, για παράδειγμα, το άκουσα. Όταν έσκασε το trap, το άκουσα κι αυτό. Χρόνια πριν, γνώρισα και τις Jamaican και U.K. σκηνές και τις ερωτεύτηκα. Μπορώ να πω οτι πλέον ταυτίζομαι πιο πολύ με αυτά, επειδή μου φαίνεται πιο real η φάση από την Αμερική. Παρακολουθώ την εξέλιξη του είδους από τα μέσα των 90's σαν καταναλωτής. Δεν μπαίνω απαραίτητα σε κάθε trend, απλώς συλλέγω τα στοιχεία που κάνουν για μένα.

Πώς μπήκε η παραγωγή στη ζωή σου;

Εγώ ήμουν πάντα DJ. Εποχές προ κρίσης κάναμε πάρτι σε μεγάλα club και μαζεύαμε 2.000 άτομα. Φέρναμε guest από το εξωτερικό. Tyga, Ja Rule, Jim Jones, Mario Winans, Lil Jon - έχω παίξει με πολλούς σε Ελλάδα και εξωτερικό. Το πρόβλημα που είχα ήταν πως έρχονταν DJ και την επόμενη εβδομάδα θα άκουγες την playlist μου σε όλα τα party. Μετά αισθανόμουν ότι δεν είχα κάτι unique. Αποφάσισα, λοιπόν, να κάνω δικά μου κομμάτια με σκοπό να τα παίζω στα club και να έχω κάτι που να είναι μόνο δικό μου στα set. H ανάγκη με έκανε παραγωγό, αλλά στη συνέχεια το αγάπησα. Ό,τι έχω κάνει έγινε από σπόντα, γενικά στη ζωή μου έρχονται όλα από μόνα τους. Είναι κάτι σαν κάρμα.

VICE Video: Mad Clip: Μεγιστάνας Από Αλάνα

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Ήσουν για κάποιο διάστημα και με την Capital.

Έχουμε πολύ καλές σχέσεις με τα παιδιά. Δεν αποχώρησα, θεωρώ ότι είμαι συνεργάτης της εταιρείας, δουλεύουμε κάποια project μαζί, απλώς επειδή έχω τις περιέργειές μου ως άνθρωπος επέλεξα έναν δικό μου δρόμο για να είμαι ήρεμος. Θέλω να πορευτώ στη ζωή μου με το "Good Vybz", σαν μότο και νοοτροπία. Δεν θέλω να πάω 60 χρονών και να το παίζω γκάνγκστερ ή σκληρός. Θέλω good vibes στην καθημερινότητά μου και να κάνω κάτι που αγαπώ.

Σου έχει τύχει να χάσεις τον σεβασμό σου για καλλιτέχνες με τους οποίους έχεις συνεργαστεί;

Μπορώ να πω ότι αυτό έχει συμβεί με την πλειοψηφία. Έχω ζήσει και έχω δει πολλά πράγματα. Η showbiz είναι σκοτεινή. Ένας χορός που επιλέγεις αν θέλεις να ακολουθήσεις. Είμαι συνειδητοποιημένος, γνωρίζω τι συμβαίνει γύρω μου και προσπαθώ να βάζω τα δικά μου standard σε αυτό που κάνω, για να κοιμάμαι το βράδυ ήσυχος.

Εκτός από μουσικός, πλέον είσαι και επιχειρηματίας.

Έχω ανοίξει ένα μαγαζί που είναι άμεσα συνδεδεμένο με το "Good Vybz", το project που έχω στήσει για να δισκογραφώ τον εαυτό μου και άλλους καλλιτέχνες. Είχα σχέση με την κάνναβη σαν χρήστης, είδα ότι επιτέλους υπάρχει ένα παγκόσμιο κίνημα νομιμοποίησης και αποφάσισα να ανοίξω ένα μαγαζί με τέτοιου είδους προϊόντα. Προσωπικά με έχει βοηθήσει πολύ η κάνναβη, τη θεωρώ φυτική λύση και παρεξηγημένο προϊόν. Οτιδήποτε άλλο δεν το θέλω στη ζωή μου.

Αισθάνεσαι άσχημα όταν κάνεις μια παραγωγή και ο rapper προμοτάρει ένα lifestyle που περιέχει αυτά που δεν θέλεις στη ζωή σου;

Όσο ωριμάζω και βλέπω τα πράγματα πιο σφαιρικά, προσπαθώ να δίνω υλικό με το οποίο νιώθω καλά. Δεν θα σου πω ότι είμαι ο πιο hot καλλιτέχνης, όμως από το βήμα που μου έχει δοθεί προσπαθώ, όσο μπορώ, να περνάω κάποια πράγματα που θεωρώ σωστά.

Πόσο τοις εκατό fake είναι η σκηνή;

Πολύ παραπάνω από το μισό. Υπάρχουν κάποιοι που τα ζουν και τα γράφουν και άλλοι που παίρνουν πέντε πλαστικά όπλα με τους φίλους τους, μαζεύουν και πέντε κοπελιές που δεν τις έχουν αγγίξει ποτέ και το παίζουν ιστορία. Το βράδυ θα πάει η κοπελιά σπίτι με το αγόρι της και ο άλλος θα κάθεται στο PC και θα λέει «είμαι γαμάτος». Όλοι οι rapper έσκασαν με στιλ «πάμε να φάμε τους λαϊκούς» και τώρα, bro, οι πιο πολλοί θέλουν να γίνουν πιο λαϊκοί και από τους λαϊκούς.

Η μουσική που κάνουν δεν είναι πια rap, είναι pop, reggaeton, λαϊκο-ελληνικο-rap. Δεν είμαι μουσικός κριτής, έτσι; Ο καθένας κάνει ό,τι γουστάρει, απλώς βλέπω ότι κάποιοι καλλιτέχνες ήταν πολύ «πεινασμένοι». Δεν τους νοιάζει να δώσουν vibe στον πλανήτη, θέλουν απλώς να πουλήσουν. Κοιτάζουν πώς θα αρπάξουν κανένα κλεμμένο beat και να πουν καμιά ατάκα για κώλους, με σκοπό να πουλήσουν στην Ελλάδα. Σεβαστo αυτό, αλλά η ιστορία γράφει.

Πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησες το "Barcode", μαζί με τον Rack. Πες μου δυο λόγια και για αυτό.

Τον Ηρακλή τον γνωρίζω από παιδί. Ήξερα και τον μπαμπά του. Είχα παίξει στην παρουσίαση του δίσκου του, η οποία είχε γίνει στο +Soda στα Εξάρχεια. Ήμουν παιδάκι τότε, ερχόταν στα πάρτι μας, τον βλέπαμε και «ψαρώναμε». Θυμάμαι ότι κάναμε soundcheck εκείνο το βράδυ και έλεγε το όνομά μου License -όχι Silence- και δεν είπα κουβέντα. Τότε δεν είχε επιτυχία το rap ακόμα, αλλά ο Αμερικανός με τον οποίο δούλευα, ο Gifted, είχε γνωρίσει όλη τη σκηνή και έλεγε «ο Μαρνέζος είναι ο μόνος αληθινός rapper». Βλέποντας το legacy που άφησε πίσω του καταλαβαίνεις πόσο true και πρωτοπόρος ήταν. Δεν είχα την τιμή να συνεργαστώ μουσικά μαζί του, αλλά γνωρίζοντας ιστορίες από άτομα που δούλεψαν πλάι του, μπορώ να πω ότι ο άνθρωπος είναι legend. Αν δεν είναι ο πιο respected της σκηνής, σίγουρα είναι από τους πιο respected.

Με τον Ηρακλή δουλεύουμε από τα 15 του. Στα 16 τον ανέβασα σε ένα μαγαζί που έπαιζα για να τραγουδήσει. Είναι ένα παιδί που έχει αρχές και ήθος. Προφανώς, η οικογένειά του, του έχει περάσει αυτές τις αρχές. Αυτό είναι κάτι που εκτιμώ πολύ σ΄αυτόν. Ωριμάζουμε κι οι δύο και είδα ότι ήταν έτοιμος. Ήταν κάτι που περίμενα, ήρθε στο studio και με το που του έβαλα τη μουσική, μπήκε και έχωσε σαν «πολυβόλο». Έχουμε ετοιμάσει και άλλα πράγματα που θα βγουν τον χειμώνα. Θεωρώ ότι στο rap είναι μια εξελιγμένη version του μπαμπά του.

Ποιοι είναι οι newcomer που πιστεύεις ότι θα μας απασχολήσουν;

Είναι αρκετοί. Για παράδειγμα, θεωρώ ότι ο Thug Slime θα πάει πολύ καλά, ο HGEMONA$ και ο Rack πιστεύω ότι θα κάνουν το «σκάσιμό» τους. Ο HolyG, με τον οποίο έχουμε ετοιμάσει ένα κομμάτι, θα σκάσει πολύ δυνατά. Ο Νέγρος του Μοριά, επίσης. Ξέρεις, είναι και άτομα που δεν θεωρούνται newcomer, αλλά τώρα τους γνωρίζει το ευρύ κοινό. Υπάρχει επίσης μια κοπέλα στην οποία πιστεύω πάρα πολύ, η Mariz.

Το crew της τωρινής γειτονιάς σου (Κυψέλη) πώς το βλέπεις;

Εξαιρετικό. Ο Moose, o Kareem, o Majin Cost, κάνουν τρομερή δουλειά και γι' αυτό δουλεύω μαζί τους.

Από εδώ και πέρα τι περιμένουμε από εσένα;

Αυτή τη στιγμή έχει γίνει ένας προγραμματισμός με την Def Jam Greece για το Καλοκαίρι. Τα δύο πρώτα κλιπ έχουν βγει και θα έρθουν ακόμη τρία. Ένα με τον Holy G, ένα με Mariz και Musah, καθώς και ένα κομμάτι που χρωστάω στους fan να γίνει κλιπ. Όσοι ξέρουν, καταλαβαίνουν ποιο είναι. Συν ότι προς το τέλος του καλοκαιριού θα σκάσει και κάτι με τον Mpelafon. Ο στόχος του χειμώνα είναι να έρθει επιτέλους το πρώτο μου ολοκληρωμένο άλμπουμ.

• Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.

Περισσότερα από το VICE

Τα «Τριάρια» στον Κολωνό και τα Σεπόλια Πωλούνται 280.000 Ευρώ σε Κινέζους

Ένα Πρόγραμμα στην Καβάλα Θέλει να «Αναμορφώσει» τους Δράστες Ενδοοικογενειακής Βίας

Ο Grizzle Ραπάρει Παρομοιάζοντας τους Ανθρώπους με Ποντίκια