Αυτό Είναι το πιο Κομψό Σπίτι του Κόσμου

Στο βασίλειο των εξωφρενικά πολυτελών κατοικιών, η Villa Necchi Campiglio βρίσκεται σε εντελώς διαφορετικό επίπεδο, σε σχέση με τις επιχρυσωμένες αίθουσες των Βερσαλλιών και τα επιχρυσωμένα… πάντα στον Πύργο του Trump. Αυτό δεν σημαίνει ότι η βίλα –μια ιδιωτική κατοικία του 1930 που έγινε μουσείο, η οποία βρίσκεται ανάμεσα σε πρασινάδες στο κέντρο του Μιλάνου– είναι ένας φάρος σεμνότητας. Είναι μια σχεδόν νευρωτικά γεωμετρική έπαυλη ιταλικού ρασιοναλισμού, στη μέση μιας πολυπληθούς πόλης, κατασκευασμένη από πανάκριβη πέτρα και μάρμαρο, με γήπεδα τένις, δωμάτια για φιλοξενία γαλαζοαίματων και την πρώτη ιδιωτική πισίνα του Μιλάνου. Ένας από τους λόγους που είναι μια τόσο ξεχωριστή προσθήκη στο μεγάλο κύκλωμα μουσείων-σπιτιών της Ιταλίας είναι το γεγονός ότι είναι σχετικά καινούργια, σε σχέση με άλλες κατοικίες, όπως το Casa Guidi στη Φλωρεντία, που κατασκευάστηκε τον 15 ο αιώνα ή το Μουσείο Poldi Pezzoli του Μιλάνου, το οποίο είναι ανοιχτό στο κοινό από το 1881.

Τον σχεδιασμό της οικίας ανέλαβε ο αρχιτέκτονας Piero Portaluppi, και προοριζόταν για τους αρχικούς ενοίκους – τη Nedda Necchi, την αδερφή της Gigina και τον σύζυγο της Gigina, Angelo Campiglio–, ως ένας χώρος διασκέδασης με τον οποίο θα επιδείκνυαν ταυτόχρονα την περιουσία που είχαν αποκτήσει από τις ραπτομηχανές Necchi και τις μηχανές ψυγείων Campiglio, μεταξύ άλλων όχι και τόσο σέξι οικιακών αντικειμένων.

Όμως, παρόλο που είναι εύκολο να χαθεί κανείς μέσα στην εκπληκτική πολυτέλεια των υπόλοιπων πλούσιων σπιτιών της Ευρώπης που χτίστηκαν με σκοπό να εντυπωσιάσουν, δεν είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς τις οικογένειες Necchi και Campiglio να ζουν εκεί – πράγμα που κάνει το σπίτι ιδιαίτερα οικείο και γοητευτικό και καταλήγεις να προσπερνάς το αρχικό σοκ του να βλέπεις πώς ζούσε το 1% των πλουσιότερων ανθρώπων προ Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το να οραματίζεσαι μια εύπορη οικογένεια να περπατάει στα παρκέ πατώματα και να αποσύρεται στην αίθουσα των καπνιστών ίσως να είναι πολύ εύκολο, αν έχεις δει την ταινία του Luca Guadagnino Είμαι ο Έρωτας, η οποία γυρίστηκε εκεί και έχει για πρωταγωνίστρια την Tilda Swinton (έχουμε αδυναμία στους εσωτερικούς χώρους του Guadagnino, ποιος δεν έχει άλλωστε;). Ή αν, όπως οι Necchi-Campiglio, μπορείς να εκτιμήσεις έναν τρόπο ζωής απαλλαγμένο από παιδιά και απογόνους που μπορεί να γκρεμίσουν το μηχανικό γραφείο από μαόνι στο αναγνωστήριο του Angelo στο ισόγειο (παρεμπιπτόντως, το γραφείο είναι κατασκευασμένο από τον Giovanni Socci και τα μόνα δύο αντίστοιχα έπιπλα που εξακολουθούν να υπάρχουν βρίσκονται στο Palazzo Pitti στη Φλωρεντία και στο Λούβρο).

Εκτός από τα έπιπλα, υπάρχουν επίσης πολλά αντικείμενα που έμειναν πίσω, όταν η Gigna, το τελευταίο μέλος της οικογένειας, πέθανε το 2001. Τα διαμερίσματα του πάνω ορόφου χωρίστηκαν με έναν διάδρομο από ντουλάπες και η μεγάλη συλλογή καπέλων των αδερφών Necchi διατηρείται σε μία από αυτές, πίσω από βιτρίνα. Οι κυρίες αυτές λάτρευαν τα αγαλματίδια και κάθε λογής επώνυμα αξεσουάρ και ρούχα: εκτός από τις άφθονες θρησκευτικές αντίκες και εικόνες που υπάρχουν στο δωμάτιο της Nedda –ένα πορτρέτο του Ιησού εξακολουθεί να επιβλέπει τον χώρο, σε περίπτωση που το διπλό κρεβάτι με τον ουρανό εμπνεύσει τους επισκέπτες να κάνουν αταξίες–, εκτίθενται επίσης παλτό και φουλάρια του Gucci, του Dior και της Hermès.

Όμως το καλύτερο «παράθυρο» που μας επιτρέπει να ρίξουμε μια ματιά στον τρόπο ζωής των Necchi-Campiglio είναι η αίθουσα με τα περισσότερα παράθυρα: Η βεράντα, η οποία είναι δίπλα στη βιβλιοθήκη, έχει διατηρηθεί ουσιαστικά ακριβώς όπως τη σχεδίασε ο Portaluppi, παρά τις επεμβάσεις που έκανε ο αρχιτέκτονας Tomaso Buzzi σε άλλες πτέρυγες της οικίας, μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (φήμες λένε ότι το αρχικό σχέδιο είχε έντονη φασιστική αισθητική – ειδικά αφότου το Φασιστικό Κόμμα χρησιμοποίησε την κατοικία ως έδρα κατά τη διάρκεια του πολέμου). Υπάρχει ένα θαλασσί σετ από καρέκλες και ένας καναπές κοντά σε ένα τραπεζάκι φτιαγμένο από το ημιπολύτιμο πέτρωμα λάπις λάζουλι. Γλάστρες με φυτά είναι τοποθετημένα ανάμεσα στα διπλά τζάμια των παραθύρων. Είναι το λιγότερο διακοσμημένο τμήμα της βίλας (εκτός από τους χώρους του προσωπικού, φυσικά), ιδανικό για μια στιγμή ηρεμίας και στοχασμού ή για να απολαύσεις την υπέροχη θέα στα φυτά.

Σε περίπτωση που κάποιος ένοικος χαθεί στις σκέψεις του και ξεχάσει να κλείσει ένα από τα τεράστια παράθυρα με θέα στον κήπο, επιτρέποντας σε κάποιον κλέφτη ή σε κάποιον επίδοξο αριβίστα να μπει μέσα, η βεράντα κλειδώνει και απομονώνεται από το υπόλοιπο σπίτι μέσω συρόμενων πορτών, οι οποίες είναι φτιαγμένες από ασήμι βαρέως τύπου. Όταν θέλεις να δείξεις πόσο άνετο είναι το σπίτι σου, δεν πρέπει να παρανιώσεις άνετα και εσύ ο ίδιος.

To άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο Garage.

Περισσότερα από το VICE

Αυτό το Τρέιλερ του Black Mirror με Έναν Σκύλο Ρομπότ Είναι το πιο Τρομακτικό Μέχρι Στιγμής

Ο Σκηνοθέτης που Απέκτησε Πρόσβαση στα «Κορίτσια της Χρυσής Αυγής» Διηγείται Όσα Έζησε Μαζί τους

Ο Μιχάλης Σαράντης Έχει Φάει Περισσότερο Ξύλο απ’ όσο Έχει Ρίξει