Ο Παναγιώτης Μένεγος και ο Σταύρος Διοσκουρίδης είναι οι Λατέρνατιβ. Είναι δυο δημοσιογράφοι που πριν από 10 χρόνια, σε μια διαφορετική Ελλάδα, συναντήθηκαν πίσω από δυο μικρόφωνα και έκτοτε, με συνέπεια και αγουροξυπνημένο πάθος, καταγράφουν την παράλληλη πραγματικότητα της ελληνικής κοινωνίας. Παρατηρούν την ποπ κουλτούρα, σχολιάζουν ραδιοφωνικά οτιδήποτε συμβαίνει στον κόσμο - από τον Παναθηναϊκό, μέχρι το Primavera - και με έναν περίεργο τρόπο έχουν εξελιχθεί από μια ραδιοφωνική εκπομπή σε μια κοινότητα ανθρώπων με κοινό γούστο, αισθητική και άποψη. Φροντίζουν για το πρωινό μας ξύπνημα τα τελευταία πέντε χρόνια από τη συχνότητα του Εν Λευκώ - μάλιστα, το Σάββατο θα γιορτάσουν τα γενέθλιά τους με ένα μεγάλο πάρτι και μια επετειακή εκπομπή. Πήραν το βάπτισμα του πυρός πριν από μία δεκαετία, στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ, όπου για κάτι παραπάνω από τέσσερα χρόνια παρουσίασαν την alternative πλευρά της πόλης -και όχι μόνο- σε ένα κοινό που μέχρι τότε δεν είχε ιδέα τι σημαίνει underground. Ουσιαστικά, μεγάλωσαν και εξελίχθηκαν μαζί με την εγχώρια εναλλακτική σκηνή, που σήμερα βρίσκεται στα καλύτερά της. Το 2012, άλλαξαν ραδιοφωνική στέγη, βρίσκοντας στον Εν Λευκώ τον ραδιοφωνικό τους εαυτό. Από βραδινοί τύποι έγιναν πρωινοί και έτσι πλέον μπορείς να τους ακούσεις καθημερινά από τις επτά μέχρι τις δέκα το πρωί, να συζητούν για την επικαιρότητα, τη μουσική και ό,τι άλλο προκύψει. Όντας ένας από τους ανθρώπους που τους εμπιστεύεται εδώ και χρόνια τα πρωινά του, αποφάσισα να τους συναντήσω και να κάνω μαζί τους μια αναδρομή στα δέκα χρόνια ραδιοφωνικής παρουσίας τους ως Λατέρνατιβ, αλλά και μια άκρως ενδιαφέρουσα κουβέντα για τα social media, την πολιτική ορθότητα και πολλά ακόμη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
VICE: Πώς γνωριστήκατε;
Σταύρος Διοσκουρίδης: Αν θυμάμαι καλά, πρέπει να γνωριστήκαμε σε ένα meeting των συντακτών του περιοδικού Ταχυδρόμος, στο οποίο ήμασταν και οι δύο εξωτερικοί συνεργάτες. Είχαμε μαζευτεί για να οργανωθούμε για τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2007.
Παναγιώτης Μένεγος: Γνωρίζαμε ο ένας ποιος είναι ο άλλος. Εγώ ήμουν ο «μικρός» της Athens Voice, ο Σταύρος ο «μικρός» της Lifo.
Σ.Δ.: Νομίζω πως ήμασταν και οι δύο αδιάφοροι. Ωστόσο, θυμάμαι ότι λίγο καιρό αργότερα είχαμε μιλήσει αρκετά σε ένα πάρτι της Lifo στο Club 22.
Π.Μ.: Εγώ θυμάμαι ένα ωραίο κείμενο που είχε γράψει τότε για την εκπομπή του Μαμαλάκη.Παναγιώτη, διάβασα σε ένα επετειακό post που έκανες στο Instagram ότι στήσατε την πρώτη εκπομπή σε 48 ώρες. Ισχύει;
Π.Μ. Είχαμε κάνει πρώτα δύο οδηγούς, όμως δεν ήμασταν έτοιμοι. Το θυμάμαι, ήταν Δευτέρα, είχα πάει να παίξω 5Χ5 και μόλις μπαίνω στο γήπεδο, με παίρνει τηλέφωνο η διευθύντρια προγράμματος του ΣΚΑΪ και μου λέει: «Τετάρτη ξεκινάτε».
Σ.Δ.: Γνωρίζαμε ότι θα γίνει η εκπομπή, όμως δεν πιστεύαμε πως θα ξεκινούσε τόσο σύντομα.
Σ.Δ.: Θυμάμαι πως είχα πει ένα αστείο με τζατζίκι, το οποίο δεν ήταν στην πραγματικότητα τόσο αστείο, αλλά μετά το έλεγα συνέχεια σε όλους. Ήταν κάτι του τύπου, «Στο Αζερμπαϊτζάν έχει καλό τζατζίκι». Αυτό που θυμάμαι ακόμη πιο έντονα, όμως, είναι πως είχαμε τρομερό άγχος να εξηγήσουμε ποιοι είμαστε και τι κάνουμε. Ξεκινήσαμε να βάζουμε μουσική και επειδή είχαμε αγχωθεί, κόβαμε τα κομμάτια μαχαίρι, στη μέση. Μας πήρε ο διευθυντής ενώ ήμασταν στον αέρα και μας είπε να τα βάζουμε ολόκληρα. Τον πρώτο καιρό και επί μήνες, παίζαμε κάθε μέρα διαφορετικά τραγούδια, δεν θα άκουγες ποτέ δύο φορές το ίδιο κομμάτι.
Π.Μ.: Εγώ αυτό που δεν θα ξεχάσω είναι πως, αφού έπαιξε το σήμα μας -το «Riot Radio» των Dead 60s-, βγήκαμε να κάνουμε το πρώτο μας «on» και να πούμε ποιοι είμαστε. Αυτό δεν το είχαμε πολυπροβάρει και εμένα μου βγήκε να πω, «Είμαστε ο Παναγιώτης Μένεγος και ο Σταύρος Διοσκουρίδης». Στις εκπομπές είθισται να λες πρώτα το όνομα του άλλου. Μου είχε φανεί τρομερά αγενές και επειδή δεν ήμασταν ακόμη καλοί φίλοι, ούτε γνωριζόμασταν καλά, σκεφτόμουν ότι θα νομίζει για μένα τα χειρότερα μετά από αυτό. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, πάντως, παρότι είχαμε άγχος, δεν νομίζω πως βγήκαμε τρομερά ψαρωμένοι - και οι δύο θέλαμε να αρπάξουμε αυτήν την ευκαιρία που μας δόθηκε.
Σταύρος Διοσκουρίδης: Αν θυμάμαι καλά, πρέπει να γνωριστήκαμε σε ένα meeting των συντακτών του περιοδικού Ταχυδρόμος, στο οποίο ήμασταν και οι δύο εξωτερικοί συνεργάτες. Είχαμε μαζευτεί για να οργανωθούμε για τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2007.
Παναγιώτης Μένεγος: Γνωρίζαμε ο ένας ποιος είναι ο άλλος. Εγώ ήμουν ο «μικρός» της Athens Voice, ο Σταύρος ο «μικρός» της Lifo.
Συμπαθήσατε ο ένας τον άλλον στην αρχή;
Σ.Δ.: Νομίζω πως ήμασταν και οι δύο αδιάφοροι. Ωστόσο, θυμάμαι ότι λίγο καιρό αργότερα είχαμε μιλήσει αρκετά σε ένα πάρτι της Lifo στο Club 22.
Π.Μ.: Εγώ θυμάμαι ένα ωραίο κείμενο που είχε γράψει τότε για την εκπομπή του Μαμαλάκη.Παναγιώτη, διάβασα σε ένα επετειακό post που έκανες στο Instagram ότι στήσατε την πρώτη εκπομπή σε 48 ώρες. Ισχύει;
Π.Μ. Είχαμε κάνει πρώτα δύο οδηγούς, όμως δεν ήμασταν έτοιμοι. Το θυμάμαι, ήταν Δευτέρα, είχα πάει να παίξω 5Χ5 και μόλις μπαίνω στο γήπεδο, με παίρνει τηλέφωνο η διευθύντρια προγράμματος του ΣΚΑΪ και μου λέει: «Τετάρτη ξεκινάτε».
Σ.Δ.: Γνωρίζαμε ότι θα γίνει η εκπομπή, όμως δεν πιστεύαμε πως θα ξεκινούσε τόσο σύντομα.
Τι θυμάστε από την πρώτη εκπομπή που κάνατε;Αν το σκεφτείς, πλέον δεν υπάρχουν πολλές ραδιοφωνικές εκπομπές με όνομα και σήμα. Αυτά είναι κάποια παλιομοδίτικα στοιχεία που έχουμε κρατήσει.
Σ.Δ.: Θυμάμαι πως είχα πει ένα αστείο με τζατζίκι, το οποίο δεν ήταν στην πραγματικότητα τόσο αστείο, αλλά μετά το έλεγα συνέχεια σε όλους. Ήταν κάτι του τύπου, «Στο Αζερμπαϊτζάν έχει καλό τζατζίκι». Αυτό που θυμάμαι ακόμη πιο έντονα, όμως, είναι πως είχαμε τρομερό άγχος να εξηγήσουμε ποιοι είμαστε και τι κάνουμε. Ξεκινήσαμε να βάζουμε μουσική και επειδή είχαμε αγχωθεί, κόβαμε τα κομμάτια μαχαίρι, στη μέση. Μας πήρε ο διευθυντής ενώ ήμασταν στον αέρα και μας είπε να τα βάζουμε ολόκληρα. Τον πρώτο καιρό και επί μήνες, παίζαμε κάθε μέρα διαφορετικά τραγούδια, δεν θα άκουγες ποτέ δύο φορές το ίδιο κομμάτι.
Π.Μ.: Εγώ αυτό που δεν θα ξεχάσω είναι πως, αφού έπαιξε το σήμα μας -το «Riot Radio» των Dead 60s-, βγήκαμε να κάνουμε το πρώτο μας «on» και να πούμε ποιοι είμαστε. Αυτό δεν το είχαμε πολυπροβάρει και εμένα μου βγήκε να πω, «Είμαστε ο Παναγιώτης Μένεγος και ο Σταύρος Διοσκουρίδης». Στις εκπομπές είθισται να λες πρώτα το όνομα του άλλου. Μου είχε φανεί τρομερά αγενές και επειδή δεν ήμασταν ακόμη καλοί φίλοι, ούτε γνωριζόμασταν καλά, σκεφτόμουν ότι θα νομίζει για μένα τα χειρότερα μετά από αυτό. Κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, πάντως, παρότι είχαμε άγχος, δεν νομίζω πως βγήκαμε τρομερά ψαρωμένοι - και οι δύο θέλαμε να αρπάξουμε αυτήν την ευκαιρία που μας δόθηκε.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Εσύ, Σταύρο, το είχες παρατηρήσει αυτό;
Σ.Δ.: Όχι. Το αναφέρει γενικά ο Παναγιώτης, αλλά εγώ δεν το είχα παρατηρήσει.
Σ.Δ.: Επειδή ήμασταν νέοι, μας είχαν δώσει να κάνουμε κάποια πολύ ωραία πράγματα. Αυτή ήταν μια οκτάωρη εκπομπή που ξεκίνησε στις έξι το απόγευμα και τελείωσε στις δύο το πρωί.
Π.Μ.: Πρέπει να ήταν Πρωτοχρονιά 2011.
Σ.Δ.: Εντωμεταξύ, επειδή τότε γινόταν η ιστορία με την ΑΕΠΙ και τον ΣΚΑΪ, δεν είχαμε μουσική και έπρεπε να γεμίσουμε ένα πρόγραμμα οκτώ ωρών. Γενικά, όσο ήμασταν εκεί, παίζαμε πολύ το «χαρτί» των φίλων μας. Όποτε είχαμε κάποιον φίλο που βρισκόταν κάπου όπου γινόταν κάτι σημαντικό, τον χρησιμοποιούσαμε σαν ανεπίσημο ανταποκριτή.
Π.Μ.: Επρόκειτο και για άλλου είδους εκπομπή από αυτήν που κάνουμε τώρα στον Εν Λευκώ. Ήταν στις δέκα το βράδυ, που δεν είναι prime time ώρα για το ραδιόφωνο, είχε ένα νεανικό άλλοθι και εμείς έπρεπε να μπούμε -συνειδητά ή ασυνείδητα- σ' αυτόν τον ρόλο. Ο ΣΚΑΪ ήταν ένα μεγάλο δημοσιογραφικό σχολείο. Για παράδειγμα, όποτε συνέβαινε κάτι, σταματούσες τη ροή της εκπομπής και έπρεπε να το βγάλεις στον αέρα. Έχουμε κάνει φωτιές, κίνηση σε επιστροφή από Καθαρά Δευτέρα, αθλητικά και επειδή, μάλλον, ανταποκρινόμασταν καλά, όταν υπήρχε κάποια τρύπα στο πρόγραμμα, μας πετούσαν μέσα στον χορό και εμείς χορεύαμε. Αυτή ήταν μια πολύ καλή προπόνηση.
Σ.Δ.: Όχι. Το αναφέρει γενικά ο Παναγιώτης, αλλά εγώ δεν το είχα παρατηρήσει.
Προσωπικά, δεν θα ξεχάσω ποτέ μια εκπομπή που είχατε κάνει πριν από πολλά χρόνια, παραμονή Πρωτοχρονιάς, όταν βγάζατε στον αέρα φίλους σας που βρίσκονταν σε διάφορα πάρτι, για να κάνουν ανταπόκριση.
Σ.Δ.: Επειδή ήμασταν νέοι, μας είχαν δώσει να κάνουμε κάποια πολύ ωραία πράγματα. Αυτή ήταν μια οκτάωρη εκπομπή που ξεκίνησε στις έξι το απόγευμα και τελείωσε στις δύο το πρωί.
Π.Μ.: Πρέπει να ήταν Πρωτοχρονιά 2011.
Σ.Δ.: Εντωμεταξύ, επειδή τότε γινόταν η ιστορία με την ΑΕΠΙ και τον ΣΚΑΪ, δεν είχαμε μουσική και έπρεπε να γεμίσουμε ένα πρόγραμμα οκτώ ωρών. Γενικά, όσο ήμασταν εκεί, παίζαμε πολύ το «χαρτί» των φίλων μας. Όποτε είχαμε κάποιον φίλο που βρισκόταν κάπου όπου γινόταν κάτι σημαντικό, τον χρησιμοποιούσαμε σαν ανεπίσημο ανταποκριτή.
Π.Μ.: Επρόκειτο και για άλλου είδους εκπομπή από αυτήν που κάνουμε τώρα στον Εν Λευκώ. Ήταν στις δέκα το βράδυ, που δεν είναι prime time ώρα για το ραδιόφωνο, είχε ένα νεανικό άλλοθι και εμείς έπρεπε να μπούμε -συνειδητά ή ασυνείδητα- σ' αυτόν τον ρόλο. Ο ΣΚΑΪ ήταν ένα μεγάλο δημοσιογραφικό σχολείο. Για παράδειγμα, όποτε συνέβαινε κάτι, σταματούσες τη ροή της εκπομπής και έπρεπε να το βγάλεις στον αέρα. Έχουμε κάνει φωτιές, κίνηση σε επιστροφή από Καθαρά Δευτέρα, αθλητικά και επειδή, μάλλον, ανταποκρινόμασταν καλά, όταν υπήρχε κάποια τρύπα στο πρόγραμμα, μας πετούσαν μέσα στον χορό και εμείς χορεύαμε. Αυτή ήταν μια πολύ καλή προπόνηση.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ποιοι ήταν οι λόγοι που σας οδήγησαν από τον ΣΚΑΪ στον Εν Λευκώ;
Σ.Τ.: Νομίζω ότι έφτασε μια στιγμή που ο ΣΚΑΪ δεν ήθελε τόσο το μουσικό και σκεφτόταν κάποια άλλα πράγματα για εμάς. Παράλληλα, έτυχε να αλλάξει η ιδιοκτησία του Εν Λευκώ και να μας γίνει μια πολύ καλή πρόταση, στην οποία είπαμε «ναι».
Π.Μ.: Ήταν μια καλή πρόταση που ήρθε τη σωστή στιγμή. Ο Εν Λευκώ μπορεί να μην είναι τόσο μεγάλος σταθμός όσο ο ΣΚΑΪ, ωστόσο είναι πιο κοντά σε αυτό που κάνουμε. Μας έδωσαν και καλύτερη ώρα. Ξεκινήσαμε στις 12 το μεσημέρι και τον επόμενο χρόνο πήγαμε στο πρωινό, που για το ραδιόφωνο είναι prime time ζώνη.
Π.Μ.: Όχι, δεν είχαμε κάποιο λόγο να το κάνουμε αυτό. Εντωμεταξύ, αν το σκεφτείς, πλέον δεν υπάρχουν πολλές ραδιοφωνικές εκπομπές με όνομα και σήμα. Αυτά είναι κάποια παλιομοδίτικα στοιχεία που έχουμε κρατήσει. Αυτό ήταν το ραδιόφωνο που ακούγαμε όταν ήμασταν μικροί και αυτό που θέλουμε να διατηρήσουμε.
Σ.Δ.: Άκουγα πάντα πολύ ραδιόφωνο. Μικρός, έβαζα πολύ ΕΡΑ Σπορ, αλλά, όλο το πρόγραμμα. Από την ώρα που τελείωνα το σχολείο, μέχρι την ώρα που θα κοιμόμουν. Γιώργο Μυρισκλάβο, Κώστα Σγόντζο -που παρουσίαζε και τα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα-, τέτοιους τύπους. Μετά Rock FΜ, άκουγες τη φωνή του Χρηστίδη και πάθαινες πλάκα. Αλλά και πολύ Best. Περάσαμε τα φοιτητικά μας χρόνια ακούγοντας τον Γιώργο Βράτσο να λέει τις ειδήσεις και θεωρούσαμε πως είναι ο πιο cool άνθρωπος στον κόσμο. Όταν τον γνωρίσαμε στον Εν Λευκώ, ήταν λες και μιλούσαμε με ένα παιδικό μας είδωλο.
Π.Μ.: Στο λύκειο άκουγα πολύ Rock FM, τότε, στο δεύτερο μισό των '90's που ήταν μια πολύ καλή εποχή για τον σταθμό. Από εκπομπές, συντονιζόμουν ευλαβικά και σχεδόν καθημερινά στον Θανάση Μήνα που δεν έχει πάθει ακόμα τότε εμμονή με τα μαύρα (και είχε πλάκα όταν μετά γνωριστήκαμε, όπως και με πολλούς άλλους των οποίων κάποτε κι εγώ κι ο Σταύρος ήμασταν fans). Θυμάμαι χαρακτηριστικά το Σάββατο βράδυ και το δίωρο του Τάσου Χρηστίδη, που είχε κι ένα τελευταίο ημίωρο -την «Ηλεκτροπληξία»- που αφιέρωνε στην ηλεκτρονική μουσική. Στα φοιτητικά μου χρόνια έκανα κι εγώ τη μετάβαση από τον ΚΛΙΚ στον Best. Με Ψαριανό (που αντεχόταν ακόμα τότε), Μάχη Λαμάρ, Καρκάνη και πολλούς ακόμη.
Σ.Δ.: Έπαιζε πολύ και ο Κωνσταντίνος Τζούμας, τότε. Ήταν μεγάλη υπόθεση να διαβάσει κείμενό σου. Ξέρεις, δεν ήταν τόσο διαδεδομένη η φάση των social media, τότε.
Σ.Τ.: Νομίζω ότι έφτασε μια στιγμή που ο ΣΚΑΪ δεν ήθελε τόσο το μουσικό και σκεφτόταν κάποια άλλα πράγματα για εμάς. Παράλληλα, έτυχε να αλλάξει η ιδιοκτησία του Εν Λευκώ και να μας γίνει μια πολύ καλή πρόταση, στην οποία είπαμε «ναι».
Π.Μ.: Ήταν μια καλή πρόταση που ήρθε τη σωστή στιγμή. Ο Εν Λευκώ μπορεί να μην είναι τόσο μεγάλος σταθμός όσο ο ΣΚΑΪ, ωστόσο είναι πιο κοντά σε αυτό που κάνουμε. Μας έδωσαν και καλύτερη ώρα. Ξεκινήσαμε στις 12 το μεσημέρι και τον επόμενο χρόνο πήγαμε στο πρωινό, που για το ραδιόφωνο είναι prime time ζώνη.
Σκεφτήκατε να αλλάξετε όνομα στην εκπομπή;
Π.Μ.: Όχι, δεν είχαμε κάποιο λόγο να το κάνουμε αυτό. Εντωμεταξύ, αν το σκεφτείς, πλέον δεν υπάρχουν πολλές ραδιοφωνικές εκπομπές με όνομα και σήμα. Αυτά είναι κάποια παλιομοδίτικα στοιχεία που έχουμε κρατήσει. Αυτό ήταν το ραδιόφωνο που ακούγαμε όταν ήμασταν μικροί και αυτό που θέλουμε να διατηρήσουμε.
Είχατε ραδιοφωνικά πρότυπα;Στον ενάμιση χρόνο της εκπομπής νοικιάσαμε και σπίτι μαζί. Συγκατοικήσαμε για μια πενταετία. Νομίζω πως αυτό τα λέει όλα.
Σ.Δ.: Άκουγα πάντα πολύ ραδιόφωνο. Μικρός, έβαζα πολύ ΕΡΑ Σπορ, αλλά, όλο το πρόγραμμα. Από την ώρα που τελείωνα το σχολείο, μέχρι την ώρα που θα κοιμόμουν. Γιώργο Μυρισκλάβο, Κώστα Σγόντζο -που παρουσίαζε και τα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα-, τέτοιους τύπους. Μετά Rock FΜ, άκουγες τη φωνή του Χρηστίδη και πάθαινες πλάκα. Αλλά και πολύ Best. Περάσαμε τα φοιτητικά μας χρόνια ακούγοντας τον Γιώργο Βράτσο να λέει τις ειδήσεις και θεωρούσαμε πως είναι ο πιο cool άνθρωπος στον κόσμο. Όταν τον γνωρίσαμε στον Εν Λευκώ, ήταν λες και μιλούσαμε με ένα παιδικό μας είδωλο.
Π.Μ.: Στο λύκειο άκουγα πολύ Rock FM, τότε, στο δεύτερο μισό των '90's που ήταν μια πολύ καλή εποχή για τον σταθμό. Από εκπομπές, συντονιζόμουν ευλαβικά και σχεδόν καθημερινά στον Θανάση Μήνα που δεν έχει πάθει ακόμα τότε εμμονή με τα μαύρα (και είχε πλάκα όταν μετά γνωριστήκαμε, όπως και με πολλούς άλλους των οποίων κάποτε κι εγώ κι ο Σταύρος ήμασταν fans). Θυμάμαι χαρακτηριστικά το Σάββατο βράδυ και το δίωρο του Τάσου Χρηστίδη, που είχε κι ένα τελευταίο ημίωρο -την «Ηλεκτροπληξία»- που αφιέρωνε στην ηλεκτρονική μουσική. Στα φοιτητικά μου χρόνια έκανα κι εγώ τη μετάβαση από τον ΚΛΙΚ στον Best. Με Ψαριανό (που αντεχόταν ακόμα τότε), Μάχη Λαμάρ, Καρκάνη και πολλούς ακόμη.
Σ.Δ.: Έπαιζε πολύ και ο Κωνσταντίνος Τζούμας, τότε. Ήταν μεγάλη υπόθεση να διαβάσει κείμενό σου. Ξέρεις, δεν ήταν τόσο διαδεδομένη η φάση των social media, τότε.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
[VICE Video] Κωνσταντίνος Τζούμας: Στο Πασαλιμάνι Έμαθα Ποιος Είναι Μάγκας
Πώς επηρεάζει η δουλειά και, μάλιστα, σε καθημερινή βάση, τη φιλία σας;
Π.Μ.: Τώρα είμαστε σύζυγοι (γέλια). Κοίτα, στον ενάμιση χρόνο της εκπομπής νοικιάσαμε και σπίτι μαζί. Συγκατοικήσαμε για μια πενταετία. Νομίζω πως αυτό τα λέει όλα. Ήταν σαν τη φοιτητική ζωή στη επαρχία που δεν βιώσαμε ποτέ, αλλά με δικά μας λεφτά. Όσον αφορά τη φιλία, επειδή συνεργαζόμαστε και σε άλλα πράγματα εκτός ραδιοφώνου, το θέμα είναι πως δεν μπορείς να τσακωθείς. Την επόμενη μέρα πρέπει να μιλήσεις με τον άλλον.
Σ.Δ.: Ξεσπάμε κατευθείαν, για να φεύγει από τη μέση η ένταση και να συνεχίσουμε τις δουλειές μας. Βρίσκεις τρόπους, γενικά, να λειτουργείς και αν το παρατηρήσεις, θα δεις ότι τα περισσότερα δίδυμα μένουν για χρόνια μαζί, είναι πολύ δύσκολο να ξεκολλήσεις μετά. Αν αύριο αποφασίσει ο Παναγιώτης να γίνει αγρότης, για παράδειγμα, εγώ θα ζοριστώ πολύ.
Π.Μ.: Εγώ πάντως είχα καταλάβει ότι θα τα πάμε καλά από μια πολύ μικρή, ίσως ασήμαντη λεπτομέρεια. Είχαμε ξεκινήσει στις 2 Απριλίου του 2008 και στις 21 Απριλίου -επέτειο του πραξικοπήματος-, με πιάνει στο ασανσέρ και μου λέει πως δεν θέλει να κάνουμε κάποιο αστείο για τη μέρα. Ήταν 20ή μέρα εκπομπής και ενώ δεν γνωριζόμασταν καλά, μου λέει κάτι το οποίο ήδη σκεφτόμουν και εγώ. Εκεί κατάλαβα πως θα ρολάρουμε.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μέσα στα επόμενα χρόνια, βιώσαμε ως τοπική, αλλά και παγκόσμια κοινωνία, πολλές αλλαγές.
Σ.Δ.: Κόλαση. Αρχικά, ήρθε η άνοδος των social media, τα οποία επιτέθηκαν εντελώς σε ό,τι κάνουμε. Η ευρυζωνικότητα επιτέθηκε στη δημοσιογραφία, την τηλεόραση, το ραδιόφωνο. Αυτό δεν είχε αντίκτυπο μόνο στη δυναμική της φωνής μας, αλλά και στο οικονομικό κομμάτι. Μετά, ήρθε η κρίση και ζήσαμε όλοι ένα δράμα. Τέλος, μην ξεχνάς και τον Γρηγορόπουλο.
Π.Μ.: Για εμάς ήταν πολύ σημαντικός ο Γρηγορόπουλος ως γενιά, αλλά και ως media. Ήταν το πρώτο σημαντικό γεγονός που μας υπερέβαινε και κληθήκαμε να διαχειριστούμε. Μάλιστα, επειδή μας εμπιστεύονταν, μας είχαν καλέσει σε διάφορα πάνελ, για να μιλήσουμε, ως τη φωνή της νεολαίας κατά κάποιον τρόπο. Έναν χρόνο μετά, στήσαμε και μια πάρα πολύ ωραία τηλεοπτική εκπομπή για τον απόηχο όλου αυτού.
Σ.Δ.: Πάντως, για να ολοκληρώσω αυτό που έλεγα προηγουμένως, δεν πιστεύω ότι το Διαδίκτυο θα σκοτώσει τη δημοσιογραφία. Στην τελική, ούτε τα blogs τα κατάφεραν, πριν από κάποια χρόνια. Απλώς, μέσω των social media έχει δημιουργηθεί μια αλληλεπίδραση. Τέλος, το ραδιόφωνο, επειδή είναι παρέα, μπορεί να έχει χάσει κάποιο μέρος του κοινού λόγω Spotify ή YouTube, όμως έχει τις λιγότερες απώλειες.
Τώρα, να σου λέει στον αέρα ο Πολυχρονίου ότι έκανε μπάνιο η Μάγκυ Χαραλαμπίδου και αυτός ήταν απ’ έξω με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και της έβαζε μουσική, είναι κάτι διαφορετικό.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ποια είναι η αλληλεπίδραση με το κοινό σας;
Π.Μ.: Γίνεσαι κομμάτι της καθημερινότητάς του. Για να καταλάβεις, υπάρχει κόσμος που μου λέει ότι αν δεν έχει βρει πάρκινγκ μέχρι την ώρα που διαβάζουμε τις εφημερίδες, συνειδητοποιεί πως έχει αργήσει στη δουλειά του. Είναι μια ιεροτελεστία.Μιλήσαμε προηγουμένως για τα social media. Ποια είναι η άποψή σας σχετικά με την πολιτική ορθότητα;
Σ.Δ.: Εγώ είμαι υπέρ της πολιτικής ορθότητας. Είναι ένα ανάχωμα το οποίο μπορεί να έχει αρκετά λάθη και να σηκώνει κουβέντα, όμως αν δεις τι τρέχει εκεί έξω, συνειδητοποιείς πως το γεγονός ότι βάζεις κάποιον να σκέφτεται λίγο τι θα πει, είναι καλό. Δες, για παράδειγμα, τα εξώφυλλα του Μακελειού και σκέψου πόσοι το διαβάζουν.
Π.Μ.:Ο ίδιος όρος κατέληξε να έχει άλλο περιεχόμενο στα social media από εκείνο που είχε στα παραδοσιακά μέσα. Τα social media, όμως, στην πραγματικότητα δεν είναι πια το μέρος που «μπορούν να πουν όλοι την άποψή τους», να εφαρμοστεί η «δημοσιογραφία των πολιτών» κι άλλα τέτοια ρομαντικά. Στην πραγματικότητα δεν είναι καν το μέρος που θα βρεις την πρώην σου από την τρίτη γυμνασίου. Είναι πριν και πάνω απ' όλα ένα γιγαντιαίο διαφημιστικό δίκτυο. Μην μπλέκουμε λοιπόν το, τι ισχύει εκεί μέσα με αυτό που είναι καλό να ισχύει στα παραδοσιακά media. Αυτοί που δούλευαν σε τηλεόραση, περιοδικά, ραδιόφωνο και ήταν καλοί επαγγελματίες πάντα αυτολογοκρίνονταν. Πρόσεχαν τι θα πουν, πως θα το πουν και διασταύρωναν τις πληροφορίες τους. Αν δουλεύεις σε αυτά τα media, πρέπει να προσέχεις και αν έχεις αποφασίσει να ξεπεράσεις κάποια όρια, τότε, θα πρέπει να έχεις (ή να βρεις) έναν καλό λόγο να το κάνεις. Πάντως, ως Λατέρνατιβ, αυτό που λαμβάνουμε αρκετά συχνά ως κομπλιμέντο κι όποτε το ακούω αισθάνομαι πολύ όμορφα με τον εαυτό μου κι αυτό που κάνω, είναι πως είμαστε ψύχραιμοι στη διαχείριση της επικαιρότητας. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό δημοσιογραφικό κατάλοιπο που έχουμε διατηρήσει παρότι δεν είμαστε σε έναν αμιγώς δημοσιογραφικό, ούτε ενημερωτικό σταθμό. Από την άλλη, σκέφτομαι συχνά ότι πολλές φέτες ποπ κουλτούρας του παρελθόντος π.χ. στο σινεμά ή τη διαφήμιση, δε θα μπορούσαν σήμερα να υπάρξουν με αυτήν την ιεροεξεταστική λογική των σόσιαλ μίντια.
Π.Μ.: Γίνεσαι κομμάτι της καθημερινότητάς του. Για να καταλάβεις, υπάρχει κόσμος που μου λέει ότι αν δεν έχει βρει πάρκινγκ μέχρι την ώρα που διαβάζουμε τις εφημερίδες, συνειδητοποιεί πως έχει αργήσει στη δουλειά του. Είναι μια ιεροτελεστία.Μιλήσαμε προηγουμένως για τα social media. Ποια είναι η άποψή σας σχετικά με την πολιτική ορθότητα;
Σ.Δ.: Εγώ είμαι υπέρ της πολιτικής ορθότητας. Είναι ένα ανάχωμα το οποίο μπορεί να έχει αρκετά λάθη και να σηκώνει κουβέντα, όμως αν δεις τι τρέχει εκεί έξω, συνειδητοποιείς πως το γεγονός ότι βάζεις κάποιον να σκέφτεται λίγο τι θα πει, είναι καλό. Δες, για παράδειγμα, τα εξώφυλλα του Μακελειού και σκέψου πόσοι το διαβάζουν.
Π.Μ.:Ο ίδιος όρος κατέληξε να έχει άλλο περιεχόμενο στα social media από εκείνο που είχε στα παραδοσιακά μέσα. Τα social media, όμως, στην πραγματικότητα δεν είναι πια το μέρος που «μπορούν να πουν όλοι την άποψή τους», να εφαρμοστεί η «δημοσιογραφία των πολιτών» κι άλλα τέτοια ρομαντικά. Στην πραγματικότητα δεν είναι καν το μέρος που θα βρεις την πρώην σου από την τρίτη γυμνασίου. Είναι πριν και πάνω απ' όλα ένα γιγαντιαίο διαφημιστικό δίκτυο. Μην μπλέκουμε λοιπόν το, τι ισχύει εκεί μέσα με αυτό που είναι καλό να ισχύει στα παραδοσιακά media. Αυτοί που δούλευαν σε τηλεόραση, περιοδικά, ραδιόφωνο και ήταν καλοί επαγγελματίες πάντα αυτολογοκρίνονταν. Πρόσεχαν τι θα πουν, πως θα το πουν και διασταύρωναν τις πληροφορίες τους. Αν δουλεύεις σε αυτά τα media, πρέπει να προσέχεις και αν έχεις αποφασίσει να ξεπεράσεις κάποια όρια, τότε, θα πρέπει να έχεις (ή να βρεις) έναν καλό λόγο να το κάνεις. Πάντως, ως Λατέρνατιβ, αυτό που λαμβάνουμε αρκετά συχνά ως κομπλιμέντο κι όποτε το ακούω αισθάνομαι πολύ όμορφα με τον εαυτό μου κι αυτό που κάνω, είναι πως είμαστε ψύχραιμοι στη διαχείριση της επικαιρότητας. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό δημοσιογραφικό κατάλοιπο που έχουμε διατηρήσει παρότι δεν είμαστε σε έναν αμιγώς δημοσιογραφικό, ούτε ενημερωτικό σταθμό. Από την άλλη, σκέφτομαι συχνά ότι πολλές φέτες ποπ κουλτούρας του παρελθόντος π.χ. στο σινεμά ή τη διαφήμιση, δε θα μπορούσαν σήμερα να υπάρξουν με αυτήν την ιεροεξεταστική λογική των σόσιαλ μίντια.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Κάτι που να σας πήρε χρόνια να συνειδητοποιήσετε για το επάγγελμα που κάνετε;
Π.Μ.: Κάτι που καταλάβαμε κυρίως στον Εν Λευκώ, είναι πως δεν χρειάζεται να είσαι δημοσιογράφος για να κάνεις ραδιόφωνο, αλλά performer.Ένα αγαπημένο κομμάτι της εκπομπής είναι τα Ping Pong Challenge. Οι συνεντεύξεις που κάνετε με διάφορα γνωστά πρόσωπα. Ποιες ξεχωρίζετε;
Σ.Δ.: Μια από τις πολύ αγαπημένες μου συνεντεύξεις είναι αυτή που κάναμε με τη Βάνα Μπάρμπα. Πρέπει να την ακούσεις, ήταν και αυτή πολύ ακομπλεξάριστη και ραδιοφωνική. Μου άρεσε, επίσης, πολύ η πρώτη με τον Γιώργο Γεωργίου και αυτή με τη Monika. Με την τελευταία έχουμε μεγαλώσει κάπως μαζί και υπήρχε μια πολύ παράξενη οικειότητα που βγήκε πολύ ωραία στη συνέντευξη.
Π.Μ.: Προσπαθούμε όσο μπορούμε να μην κάνουμε αγιογραφία δίνοντας στον καλεσμένο την ευκαιρία να πει μόνο πόσο σπουδαίος είναι. Θέλουμε να τον τσιγκλάμε και λίγο, ώστε να μας πει κάτι ουσιαστικό. Δεν μπορώ να διαλέξω κάποια αγαπημένη, μου αρέσουν πολύ αυτές που έχουν λίγη κόντρα. Θεωρώ ότι η συνέντευξη με τον Ρένο Χαραλαμπίδη αποτελεί ένα πολύ ωραίο ραδιοφωνικό προϊόν. Μου άρεσε που το ξεκινήσαμε με τον Γεωργίου, επειδή έχω υπάρξει απίστευτα καμένος fan στο παρελθόν. Με τον Πολυχρονίου, επίσης. Γενικά, κάναμε ανθρώπους που θέλαμε να γνωρίσουμε.
Σ.Δ.: Τώρα, να σου λέει στον αέρα ο Πολυχρονίου ότι έκανε μπάνιο η Μάγκυ Χαραλαμπίδου και αυτός ήταν απ’ έξω με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και της έβαζε μουσική, είναι κάτι διαφορετικό.
Π.Μ.: Επίσης, ο κανόνας λέει πως όσο πιο mainstream είναι ο καλεσμένος, τόσο πιο ενδιαφέροντα πράγματα θα σου πει.
Π.Μ.: Κάτι που καταλάβαμε κυρίως στον Εν Λευκώ, είναι πως δεν χρειάζεται να είσαι δημοσιογράφος για να κάνεις ραδιόφωνο, αλλά performer.Ένα αγαπημένο κομμάτι της εκπομπής είναι τα Ping Pong Challenge. Οι συνεντεύξεις που κάνετε με διάφορα γνωστά πρόσωπα. Ποιες ξεχωρίζετε;
Σ.Δ.: Μια από τις πολύ αγαπημένες μου συνεντεύξεις είναι αυτή που κάναμε με τη Βάνα Μπάρμπα. Πρέπει να την ακούσεις, ήταν και αυτή πολύ ακομπλεξάριστη και ραδιοφωνική. Μου άρεσε, επίσης, πολύ η πρώτη με τον Γιώργο Γεωργίου και αυτή με τη Monika. Με την τελευταία έχουμε μεγαλώσει κάπως μαζί και υπήρχε μια πολύ παράξενη οικειότητα που βγήκε πολύ ωραία στη συνέντευξη.
Π.Μ.: Προσπαθούμε όσο μπορούμε να μην κάνουμε αγιογραφία δίνοντας στον καλεσμένο την ευκαιρία να πει μόνο πόσο σπουδαίος είναι. Θέλουμε να τον τσιγκλάμε και λίγο, ώστε να μας πει κάτι ουσιαστικό. Δεν μπορώ να διαλέξω κάποια αγαπημένη, μου αρέσουν πολύ αυτές που έχουν λίγη κόντρα. Θεωρώ ότι η συνέντευξη με τον Ρένο Χαραλαμπίδη αποτελεί ένα πολύ ωραίο ραδιοφωνικό προϊόν. Μου άρεσε που το ξεκινήσαμε με τον Γεωργίου, επειδή έχω υπάρξει απίστευτα καμένος fan στο παρελθόν. Με τον Πολυχρονίου, επίσης. Γενικά, κάναμε ανθρώπους που θέλαμε να γνωρίσουμε.
Σ.Δ.: Τώρα, να σου λέει στον αέρα ο Πολυχρονίου ότι έκανε μπάνιο η Μάγκυ Χαραλαμπίδου και αυτός ήταν απ’ έξω με ένα ποτήρι κόκκινο κρασί και της έβαζε μουσική, είναι κάτι διαφορετικό.
Π.Μ.: Επίσης, ο κανόνας λέει πως όσο πιο mainstream είναι ο καλεσμένος, τόσο πιο ενδιαφέροντα πράγματα θα σου πει.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Για το τέλος, θέλω να μου πείτε για το πάρτι που θα κάνετε το Σάββατο για τα γενέθλια της εκπομπής.
Π.Μ.: Θα γίνει στο six d.o.g.s., θα κάνουμε μια live εκπομπή από τις τέσσερις μέχρι τις οκτώ και θα βγάλουμε στον αέρα πολλούς από τους ανθρώπους που είναι μέρος της κοινότητας που λέγεται Λατέρνατιβ. Επίσης, θα κάνουμε ένα bingo προσαρμοσμένο πάνω μας, θα γίνουν δύο live και θα έχουμε αρκετά DJ sets. Ελπίζουμε να είναι ένα event το οποίο θα μπορεί κάποιος να επισκεφτεί δυο-τρεις φορές μέσα στο βράδυ. Να έρχεται, να πηγαίνει βόλτα και να επιστρέφει, για να συνεχίσει μαζί μας.
Περισσότερα από το VICEΤα Καλύτερα Video Games που Περιμένουμε Μέσα στο 2018Τα Πράγματα Ζορίζουν - Προειδοποιητικά Πυρά σε Τουρκικό Ελικόπτερο Πάνω από το ΑιγαίοΑλήθεια, τι Προκαλεί Περισσότερο Έναν Φασίστα;Για τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίοNewsletter μας.