«Συγγνώμη, αυτή είναι που έκανε τη Δεβόρα στον Δόγκανο;». Ένας περαστικός γύρω στα 65 με πλησίασε φορώντας ένα μπλε jockey στο κεφάλι για να μου κάνει αυτή την ερώτηση, κατά τη διάρκεια της φωτογράφισης. Η Νίκη Σερέτη έχει κάνει πολλά στην τηλεόραση και στο θέατρο, αλλά προφανώς κουβαλάει ακόμα στην καθημερινότητά της, πάνω από 25 χρόνια μετά, τον ρόλο της Δεβόρας. Στην Ελλάδα, εξάλλου, οι κωμικές σειρές ήταν πάντα οι πλέον αγαπητές στα ευρύτερα κοινά.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ήρθε στην Αθήνα όταν ήταν μωρό ακόμα. Μεγάλωσε στα Σεπόλια, όπου= μένει μέχρι και σήμερα. Σύμφωνα με λήμμα της Wikipedia, είναι η πρώτη μιγάδα ηθοποιός στη χώρα κάτι που, όπως μου λέει η ίδια, είναι ένα μικρό παράσημο που της υπενθυμίζει πόσο outsider ήταν σε όλη της τη ζωή. Ταυτόχρονα, όμως, είναι κάτι που ανήκει στο παρελθόν και προτιμά να το αφήνει εκεί.Η πορεία της Νίκης Σερέτη στην τηλεόραση συνδέθηκε με δύο εκ διαμέτρου αντίθετους ρόλους: Αν η Δεβόρα είναι ο πρώτος, αδιαμφισβήτητα η Ράντα στη σειρά «Μαύρος Ωκεανός» είναι ο δεύτερος. Από ένα σημείο και μετά πάντως εκείνη ζύγισε τα πράγματα και αποφάσισε ότι, αν είναι να μείνει στην τηλεόραση, θα το έκανε με τους δικούς της όρους. Την εγκατέλειψε για 12 χρόνια, λοιπόν, για να επιστρέψει για έναν ρόλο που το χρώμα του δέρματος της και η καταγωγή της δεν είχε απολύτως καμία σημασία.Εμείς τη συναντήσαμε στο κέντρο της Αθήνας ένα ζεστό ανοιξιάτικο μεσημέρι. Στις περίπου δύο ώρες που κράτησε η συζήτησή μας, μου έκανε τρομερή εντύπωση ο τρόπος που έπαιρνε πρωτοβουλίες λύνοντας προβλήματα, που κάναμε υποθέσεις ότι θα υπάρξουν πριν καν αυτά δημιουργηθούν. Αν μη τι άλλο ένα πολύ καλό δείγμα ανθρώπου που έχει κάνει πολλή δουλειά με τον εαυτό του.VICE: Είσαι μεγαλωμένη στα Σεπόλια. Ζεις ακόμα εκεί;
Nίκη Σερέτη: Ναι, τα Σεπόλια είναι η γειτονιά μου. Εκεί ζω.Τι είναι για σένα αυτή η γειτονιά;
Τα πρώτα μου περπατήματα. Τα πρώτα μου κοιτάγματα. Είναι τα παιδικά, αλλά και τα ενήλικα χρόνια μου. Είναι σημείο αναφοράς μου. Τα αγαπάω τα Σεπόλια. Έχουν το στίγμα της παλιάς γειτονιάς. Παλιότερα, όταν έλεγα ότι μένω στα Σεπόλια, ο κόσμος δεν ήξερε σε ποιο σημείο της πόλης είναι, παρόλο που ήταν πάντα πολύ καλλιτεχνική γειτονιά. Μετά τον Αντετοκούνμπο έγινε διάσημη.
Nίκη Σερέτη: Ναι, τα Σεπόλια είναι η γειτονιά μου. Εκεί ζω.Τι είναι για σένα αυτή η γειτονιά;
Τα πρώτα μου περπατήματα. Τα πρώτα μου κοιτάγματα. Είναι τα παιδικά, αλλά και τα ενήλικα χρόνια μου. Είναι σημείο αναφοράς μου. Τα αγαπάω τα Σεπόλια. Έχουν το στίγμα της παλιάς γειτονιάς. Παλιότερα, όταν έλεγα ότι μένω στα Σεπόλια, ο κόσμος δεν ήξερε σε ποιο σημείο της πόλης είναι, παρόλο που ήταν πάντα πολύ καλλιτεχνική γειτονιά. Μετά τον Αντετοκούνμπο έγινε διάσημη.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πού γεννήθηκες και πότε ήρθες στην Ελλάδα;
Γεννήθηκα στο Βελγικό Κονγκό. Στην Ελλάδα ήρθα 40 ημερών.Έχεις κάποιον συναισθηματικό δεσμό με τη χώρα όπου γεννήθηκες; Την έχεις επισκεφτεί;
Κάποιο συναισθηματικό δέσιμο, όχι, δεν έχω. Ούτε την έχω επισκεφτεί. Έχουν εμφύλιο εκεί, οπότε δεν είναι και το πιο εύκολο ταξίδι του κόσμου. Αν με ρωτάς, όμως, θα ήθελα να ταξιδέψω εκεί. Έχω μεγάλη περιέργεια. Ίσως αναγνωρίσω κάποια κομμάτια μου, που τώρα ούτε καν υποψιάζομαι ή ίσως δεν μου κάνει καμία αίσθηση. Ποιος ξέρει; Μπορεί να μάθω κάποια στιγμή.
Γεννήθηκα στο Βελγικό Κονγκό. Στην Ελλάδα ήρθα 40 ημερών.Έχεις κάποιον συναισθηματικό δεσμό με τη χώρα όπου γεννήθηκες; Την έχεις επισκεφτεί;
Κάποιο συναισθηματικό δέσιμο, όχι, δεν έχω. Ούτε την έχω επισκεφτεί. Έχουν εμφύλιο εκεί, οπότε δεν είναι και το πιο εύκολο ταξίδι του κόσμου. Αν με ρωτάς, όμως, θα ήθελα να ταξιδέψω εκεί. Έχω μεγάλη περιέργεια. Ίσως αναγνωρίσω κάποια κομμάτια μου, που τώρα ούτε καν υποψιάζομαι ή ίσως δεν μου κάνει καμία αίσθηση. Ποιος ξέρει; Μπορεί να μάθω κάποια στιγμή.
Με την υποκριτική πώς αποφάσισες να ασχοληθείς; Ποιος ήταν ο πρώτος ρόλος που έπαιξες;
Δεν ήταν απόφαση. Ήρθε και με βρήκε σαν έρωτας. Κι εγώ μπήκα σ' αυτό σαν σε παιχνίδι. Σαν σε στοίχημα. «Πάμε να το δούμε κι αυτό». Προφανώς συντονίστηκα με μια βαθιά επιθυμία μου που κατοικούσε στο ασυνείδητο.Ο αδελφός μου έκανε modelling για μεγάλους οίκους. Μου πρότεινε να δοκιμάσω κι εγώ, έτσι ώστε να βγάζω κάποιο χαρτζιλίκι. Πήγα σε πρακτορείο κι αφού με γέμισαν διάφορα κόμπλεξ του τύπου «δεν είσαι πολύ ψηλή», «έχεις έντονα χαρακτηριστικά» κ.ά, με έστειλαν σε castings. Ένα από αυτά ήταν ένα πέρασμα σε μια σειρά, όπου ο σκηνοθέτης με παρότρυνε να δώσω εξετάσεις σε Δραματική Σχολή. Κάπως ήρθαν τα πράγματα και όλα «κούμπωσαν» ως προς αυτή την απόφαση. Διαβάζω στη σελίδα που έχει για σένα η Wikipedia «η πρώτη Ελληνίδα μιγάδα ηθοποιός». Πώς νιώθεις γι’ αυτό;
Είναι ένα μικρό σκαλάκι, ένα σκούντημα στον ώμο, ένα φευγαλέο χαμόγελο, ένας μικρός έπαινος. Για την πορεία, για τη διάρκεια, για την πίστη, για τις μάχες, τις ήττες, τις νίκες, τις αγωνίες, τις αντοχές, το πείσμα, την αγάπη. Ένα μικρό παράσημο που θα μου υπενθυμίζει πάντα πόσο outsider είμαι. Θα με επιβραβεύει που πέφτω και ξανασηκώνομαι, που τιμώ, υμνώ, σέβομαι τη διαφορετικότητα μου, λέω τα ναι και τα όχι μου και με τον τρόπο μου γίνομαι ένα φωτάκι για αυτούς που έπονται.
Δεν ήταν απόφαση. Ήρθε και με βρήκε σαν έρωτας. Κι εγώ μπήκα σ' αυτό σαν σε παιχνίδι. Σαν σε στοίχημα. «Πάμε να το δούμε κι αυτό». Προφανώς συντονίστηκα με μια βαθιά επιθυμία μου που κατοικούσε στο ασυνείδητο.Ο αδελφός μου έκανε modelling για μεγάλους οίκους. Μου πρότεινε να δοκιμάσω κι εγώ, έτσι ώστε να βγάζω κάποιο χαρτζιλίκι. Πήγα σε πρακτορείο κι αφού με γέμισαν διάφορα κόμπλεξ του τύπου «δεν είσαι πολύ ψηλή», «έχεις έντονα χαρακτηριστικά» κ.ά, με έστειλαν σε castings. Ένα από αυτά ήταν ένα πέρασμα σε μια σειρά, όπου ο σκηνοθέτης με παρότρυνε να δώσω εξετάσεις σε Δραματική Σχολή. Κάπως ήρθαν τα πράγματα και όλα «κούμπωσαν» ως προς αυτή την απόφαση. Διαβάζω στη σελίδα που έχει για σένα η Wikipedia «η πρώτη Ελληνίδα μιγάδα ηθοποιός». Πώς νιώθεις γι’ αυτό;
Είναι ένα μικρό σκαλάκι, ένα σκούντημα στον ώμο, ένα φευγαλέο χαμόγελο, ένας μικρός έπαινος. Για την πορεία, για τη διάρκεια, για την πίστη, για τις μάχες, τις ήττες, τις νίκες, τις αγωνίες, τις αντοχές, το πείσμα, την αγάπη. Ένα μικρό παράσημο που θα μου υπενθυμίζει πάντα πόσο outsider είμαι. Θα με επιβραβεύει που πέφτω και ξανασηκώνομαι, που τιμώ, υμνώ, σέβομαι τη διαφορετικότητα μου, λέω τα ναι και τα όχι μου και με τον τρόπο μου γίνομαι ένα φωτάκι για αυτούς που έπονται.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ταυτόχρονα, όμως, δεν νιώθω και κάτι. Αυτό συνέβη, ειπώθηκε, γράφτηκε. Παρακάτω, τι γίνεται;Η συμμετοχή σου στο «Εκείνες κι Εγώ» σε έκανε γνωστή στο ελληνικό κοινό. Πώς προέκυψε;
Κατά τη διάρκεια των πρώτων χρόνων της Δραματικής Σχολής, συμμετείχα σε αρκετές σειρές. Μια από αυτές ήταν και «Της Ελλάδος τα Παιδιά» σε σκηνοθεσία Γ. Μπέζου. Εκεί πρωτοσυνεργάστηκα με τον Γιάννη και όταν έναν χρόνο μετά ήρθε η σειρά του, «Εκείνες κι Εγώ», ήμουν το κορίτσι στο οποίο ο ίδιος απευθύνθηκε για να ενσαρκώσω τη Δεβόρα.Έχεις κάνει πάρα πολλά πράγματα αλλά η Δεβόρα σε έχει στιγματίσει, ίσως αδικώντας όλα τα υπόλοιπα. Νιώθεις ποτέ την ανάγκη να τη σβήσεις από το παρελθόν σου;
Δεν θα έσβηνα αυτό τον ρόλο από το παρελθόν μου. Μου έφερε γνώση, χαρά, αποδοχή, αναγνωρισιμότητα, αγάπη. Τίποτα δεν μας αδικεί και τίποτα δεν αδικείται. Μόνο εμείς οι ίδιοι αδικούμε τον εαυτό μας. Βαυκαλιζόμαστε ότι ήμασταν πλασμένοι για άλλα πράγματα, πιο υψηλά και πιο ιδανικά. Από φόβο ίσως. Κι έτσι χάνουμε τη στιγμή που μπορούμε να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας.Πάντως παίρνοντας το ρίσκο να παίξω έναν ρόλο που η ίδια δεν πίστευα, είχα μια από τις ωραιότερες συνεργασίες, εμπειρίες της ζωής μου. Είναι χαρά, τύχη και ευλογία να συνεργάζεσαι με πρωταγωνιστές/σκηνοθέτες όπως είναι ο Γ. Μπέζος.Τελικά, είμαι χαρούμενη και περήφανη που κατάφερα μέσα από έναν ρόλο, να με μάθει τόσος κόσμος και να με αγκαλιάσει. Η δύναμη της τηλεόρασης είναι πολύ μεγάλη, οπότε δεν μπορώ να παραπονιέμαι γιατί δεν είναι τόσο δημοφιλείς και οι θεατρικοί μου ρόλοι. Λόγω δε των επαναλήψεων με έχουν μάθει και οι πολύ μικρές ηλικίες ( που ήταν αγέννητοι την περίοδο της προβολής της σειράς).
Κατά τη διάρκεια των πρώτων χρόνων της Δραματικής Σχολής, συμμετείχα σε αρκετές σειρές. Μια από αυτές ήταν και «Της Ελλάδος τα Παιδιά» σε σκηνοθεσία Γ. Μπέζου. Εκεί πρωτοσυνεργάστηκα με τον Γιάννη και όταν έναν χρόνο μετά ήρθε η σειρά του, «Εκείνες κι Εγώ», ήμουν το κορίτσι στο οποίο ο ίδιος απευθύνθηκε για να ενσαρκώσω τη Δεβόρα.Έχεις κάνει πάρα πολλά πράγματα αλλά η Δεβόρα σε έχει στιγματίσει, ίσως αδικώντας όλα τα υπόλοιπα. Νιώθεις ποτέ την ανάγκη να τη σβήσεις από το παρελθόν σου;
Δεν θα έσβηνα αυτό τον ρόλο από το παρελθόν μου. Μου έφερε γνώση, χαρά, αποδοχή, αναγνωρισιμότητα, αγάπη. Τίποτα δεν μας αδικεί και τίποτα δεν αδικείται. Μόνο εμείς οι ίδιοι αδικούμε τον εαυτό μας. Βαυκαλιζόμαστε ότι ήμασταν πλασμένοι για άλλα πράγματα, πιο υψηλά και πιο ιδανικά. Από φόβο ίσως. Κι έτσι χάνουμε τη στιγμή που μπορούμε να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας.Πάντως παίρνοντας το ρίσκο να παίξω έναν ρόλο που η ίδια δεν πίστευα, είχα μια από τις ωραιότερες συνεργασίες, εμπειρίες της ζωής μου. Είναι χαρά, τύχη και ευλογία να συνεργάζεσαι με πρωταγωνιστές/σκηνοθέτες όπως είναι ο Γ. Μπέζος.Τελικά, είμαι χαρούμενη και περήφανη που κατάφερα μέσα από έναν ρόλο, να με μάθει τόσος κόσμος και να με αγκαλιάσει. Η δύναμη της τηλεόρασης είναι πολύ μεγάλη, οπότε δεν μπορώ να παραπονιέμαι γιατί δεν είναι τόσο δημοφιλείς και οι θεατρικοί μου ρόλοι. Λόγω δε των επαναλήψεων με έχουν μάθει και οι πολύ μικρές ηλικίες ( που ήταν αγέννητοι την περίοδο της προβολής της σειράς).
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Φαντάζομαι ότι συναντάς τη Δεβόρας συνεχώς στην καθημερινότητά σου.
Με συναντούν στον δρόμο και μου γράφουν στα social ατάκες που έχω ξεστομίσει ως Δεβόρα. Εγώ τις έχω ξεχάσει, αυτοί τις θυμούνται. Μου φαίνεται απίστευτο. Υπάρχουν ηθοποιοί που έχουν κάνει περισσότερη τηλεόραση από μένα αλλά δεν έμειναν στην συνείδηση του κόσμου. Νιώθω τυχερή γιατί αυτό μου συνέβη δύο φορές. Με τον ρόλο της Δεβόρας αλλά και τον ρόλο της Ράντας, στον «Μαύρο Ωκεανό» του ΑΝΤ1.Πάντως ο ρόλος της Δεβόρας είναι κάτι τελείως διαφορετικό σε σύγκριση με αυτόν της Ράντας. Προτιμάς την κωμωδία ή το δράμα;
Εξαρτάται πάντα από την προσωπική μου διάθεση. Αγαπάω και τα δύο μιας και μέσα από το δράμα ή την κωμωδία ξορκίζω τη δική μου πραγματικότητα. Είναι καταφύγιο και τα δύο. Όταν παίζω, είναι σαν μπαίνω σε ένα υπέροχο «όνειρο». Είτε παίζω σε δράμα είτε σε κωμωδία, το μόνο που θέλω είναι να μην ξυπνήσω από το «όνειρο». Μόνο έτσι ξεχνάω τα δικά μου προβλήματα.Μιας και μιλάμε όμως τη δεδομένη στιγμή, νιώθω ότι έχω μεγαλύτερη επιθυμία για χαμόγελο στην ζωή μου. Μας έχουν βαρύνει οι γύρω μας καταστάσεις. Για το καλοκαίρι μου, λοιπόν, θα ήθελα κάτι σε κωμωδία, παρακαλώ!Στην τηλεόραση σε αντιμετώπισαν στερεοτυπικά ως προς τους ρόλους που σου πρότειναν; Ήταν αυτός ο λόγος που την εγκατέλειψες για καιρό;
Ήταν πράγματι από τους βασικούς λόγους που είπα όχι στην τηλεόραση. Δύσκολη αλλά συνειδητή απόφαση. Είχα κουραστεί να χτυπάει το τηλέφωνο μου για πολύ συγκεκριμένους ρόλους που πρόβαλλαν ένα συγκεκριμένο στερεότυπο. Οι ρόλοι αυτοί λειτουργούν ως κάτι πρωτόγονο και αναχρονιστικό, σαν καρικατούρα. Χαίρομαι που πλέον δίνονται μάχες και υπάρχουν μέχρι και κινήματα που δεν ανέχονται την όποια επανάληψη στερεοτύπων.
Με συναντούν στον δρόμο και μου γράφουν στα social ατάκες που έχω ξεστομίσει ως Δεβόρα. Εγώ τις έχω ξεχάσει, αυτοί τις θυμούνται. Μου φαίνεται απίστευτο. Υπάρχουν ηθοποιοί που έχουν κάνει περισσότερη τηλεόραση από μένα αλλά δεν έμειναν στην συνείδηση του κόσμου. Νιώθω τυχερή γιατί αυτό μου συνέβη δύο φορές. Με τον ρόλο της Δεβόρας αλλά και τον ρόλο της Ράντας, στον «Μαύρο Ωκεανό» του ΑΝΤ1.Πάντως ο ρόλος της Δεβόρας είναι κάτι τελείως διαφορετικό σε σύγκριση με αυτόν της Ράντας. Προτιμάς την κωμωδία ή το δράμα;
Εξαρτάται πάντα από την προσωπική μου διάθεση. Αγαπάω και τα δύο μιας και μέσα από το δράμα ή την κωμωδία ξορκίζω τη δική μου πραγματικότητα. Είναι καταφύγιο και τα δύο. Όταν παίζω, είναι σαν μπαίνω σε ένα υπέροχο «όνειρο». Είτε παίζω σε δράμα είτε σε κωμωδία, το μόνο που θέλω είναι να μην ξυπνήσω από το «όνειρο». Μόνο έτσι ξεχνάω τα δικά μου προβλήματα.Μιας και μιλάμε όμως τη δεδομένη στιγμή, νιώθω ότι έχω μεγαλύτερη επιθυμία για χαμόγελο στην ζωή μου. Μας έχουν βαρύνει οι γύρω μας καταστάσεις. Για το καλοκαίρι μου, λοιπόν, θα ήθελα κάτι σε κωμωδία, παρακαλώ!Στην τηλεόραση σε αντιμετώπισαν στερεοτυπικά ως προς τους ρόλους που σου πρότειναν; Ήταν αυτός ο λόγος που την εγκατέλειψες για καιρό;
Ήταν πράγματι από τους βασικούς λόγους που είπα όχι στην τηλεόραση. Δύσκολη αλλά συνειδητή απόφαση. Είχα κουραστεί να χτυπάει το τηλέφωνο μου για πολύ συγκεκριμένους ρόλους που πρόβαλλαν ένα συγκεκριμένο στερεότυπο. Οι ρόλοι αυτοί λειτουργούν ως κάτι πρωτόγονο και αναχρονιστικό, σαν καρικατούρα. Χαίρομαι που πλέον δίνονται μάχες και υπάρχουν μέχρι και κινήματα που δεν ανέχονται την όποια επανάληψη στερεοτύπων.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Έχουν αλλάξει μεν τα πράγματα από τότε που μπήκα στον επαγγελματικό στίβο, έχουμε όμως και πολύ δρόμο ακόμα μπροστά μας. Οι άνθρωποι των ΜΜΕ πάσχουν από έλλειψη φαντασίας. Πρέπει να δώσεις μάχη και να το βάλεις πρώτος εσύ το λιθαράκι σου. Η απουσία σου πολλές φορές είναι πιο ηχηρή από την παρουσία σου. Τα «όχι» χτίζουν πιο γερά θεμέλια. Τα ΜΜΕ οφείλουν να προβάλουν ένα κοινωνικό πρότυπο στο οποίο δεν υπάρχουν στερεότυπα και όλοι ζουν αρμονικά μαζί, χωρίς ταμπέλες. Πρέπει να έχουν κυρίαρχο ρόλο στην προσπάθεια για την ευαισθητοποίηση των ανθρώπων απέναντι στη διαφορετικότητα.Η επιστροφή σου στην τηλεόραση πώς ήρθε τελικά;
Φέτος ήρθε και με βρήκε ο ρόλος που έγραψε ο εμπνευσμένος συγγραφέας/ σεναριογράφος Γ. Σκαραγκάς, για τη σειρά του Mega «Tο Αύριο μάς Ανήκει». Μια δυναμική δικηγόρος που δεν σχολιάστηκε πουθενά το δέρμα, το χρώμα της και οτιδήποτε άλλο θα είχε να κάνει με την καταγωγή της. Πόσο ωραίο και ακομπλεξάριστο. Μόνο με βαθύ στοχασμό, συνύπαρξη, κριτική σκέψη εκπαιδεύονται οι άγραφες γενιές. Κάπως έτσι θέλω να λειτουργούν τα πράγματα. Χωρίς ετικέτες. Χωρίς χάσματα. Οι διακρίσεις είναι ταξικός προσδιορισμός.
Φέτος ήρθε και με βρήκε ο ρόλος που έγραψε ο εμπνευσμένος συγγραφέας/ σεναριογράφος Γ. Σκαραγκάς, για τη σειρά του Mega «Tο Αύριο μάς Ανήκει». Μια δυναμική δικηγόρος που δεν σχολιάστηκε πουθενά το δέρμα, το χρώμα της και οτιδήποτε άλλο θα είχε να κάνει με την καταγωγή της. Πόσο ωραίο και ακομπλεξάριστο. Μόνο με βαθύ στοχασμό, συνύπαρξη, κριτική σκέψη εκπαιδεύονται οι άγραφες γενιές. Κάπως έτσι θέλω να λειτουργούν τα πράγματα. Χωρίς ετικέτες. Χωρίς χάσματα. Οι διακρίσεις είναι ταξικός προσδιορισμός.
Η Δεβόρα συγκαταλέγεται σε αυτούς τους στερεοτυπικούς ρόλους που λες παραπάνω;
Η Δεβόρα σαφέστατα υπήρξε ένας στερεοτυπικός ρόλος. Υπήρξε όμως και μεγάλος δάσκαλος για τα πρώτα μου βήματα στον χώρο. Είναι ένας ρόλος που μου ξεκαθάρισε πολλά πράγματα στα «πρεσβεύω» μου.
Η Δεβόρα σαφέστατα υπήρξε ένας στερεοτυπικός ρόλος. Υπήρξε όμως και μεγάλος δάσκαλος για τα πρώτα μου βήματα στον χώρο. Είναι ένας ρόλος που μου ξεκαθάρισε πολλά πράγματα στα «πρεσβεύω» μου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Πώς είναι τώρα τα πράγματα στην τηλεοπτική μυθοπλασία σε σύγκριση με όταν την άφησες;
Τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Δεν μου αρέσει που το λέω, αλλά το πριν μου άρεσε σαφώς περισσότερο. Όλα γίνονται πολύ βιαστικά πλέον, κυνηγώντας τον χρόνο, άρα το χρήμα. Θυμάμαι να γυρίζω σκηνές που λόγω της βιασύνης, μετά δεν είχα καν την ανάμνησή τους, ούτε εκείνη την ώρα τη συνειδητότητά τους.Χαίρομαι πολύ πάντως που φέτος υπάρχει άνθιση στη μυθοπλασία κι έτσι υπάρχει αρκετός χώρος για πολύ κόσμο. Οι επιχορηγήσεις του ΕΚΟΜΕ (Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας) είναι ένα πολύ ισχυρό κίνητρο για τα κανάλια. Οι μερίδες του λέοντος όμως εξακολουθούν να μοιράζονται σε αυτά.Υπάρχει μια χαζοποικιλία στα ψυχαγωγικά προγράμματα, υπάρχει η τάση στις σειρές που είναι full από τσεμπέρια και επαρχιακές πόλεις, υπάρχουν αιμοδιψή δημοσιογραφικά. Υπάρχει πολύ υλικό για βελτίωση. Υπάρχει και η ανάγκη για το άνοιγμα μιας νέας εποχής, κατά τη γνώμη μου.Στο θέατρο έχεις ξεχωρίσει κάποιον ρόλο που έχεις παίξει; Όσοι σε είδαν ως Αγαύη, πάντως, παραμιλούσαν.
Κάθε φορά που ερμηνεύω έναν ρόλο, η καρδιά μου έχει την καρδιά του εκάστοτε ρόλου. Ιδιαίτερη αδυναμία έχω στην Αγαύη των «Βακχών» σε σκηνοθεσία Χ. Σουγάρη και στον «Ορλάντο» της Βιρτζίνια Γουλφ σε σκηνοθεσία Σ. Παπακωνσταντίνου.Είδα ότι έχεις κάνει επί χρόνια ψυχοθεραπεία. Με τι αφορμή ξεκίνησες;
Ξεκίνησα ψυχοθεραπεία, όταν με επισκέφτηκαν κρίσεις πανικού. Θεώρησα ότι θα «ξεμπέρδευα» με μια συνεδρία, μιας και όντως εξαφανίστηκαν ακαριαία. Συνέχισα όμως για επτάμιση χρόνια μιας και συνειδητοποίησα πόσο ευεργετικό ήταν για όλη την ψυχοσύνθεσή μου.
Τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Δεν μου αρέσει που το λέω, αλλά το πριν μου άρεσε σαφώς περισσότερο. Όλα γίνονται πολύ βιαστικά πλέον, κυνηγώντας τον χρόνο, άρα το χρήμα. Θυμάμαι να γυρίζω σκηνές που λόγω της βιασύνης, μετά δεν είχα καν την ανάμνησή τους, ούτε εκείνη την ώρα τη συνειδητότητά τους.Χαίρομαι πολύ πάντως που φέτος υπάρχει άνθιση στη μυθοπλασία κι έτσι υπάρχει αρκετός χώρος για πολύ κόσμο. Οι επιχορηγήσεις του ΕΚΟΜΕ (Εθνικό Κέντρο Οπτικοακουστικών Μέσων και Επικοινωνίας) είναι ένα πολύ ισχυρό κίνητρο για τα κανάλια. Οι μερίδες του λέοντος όμως εξακολουθούν να μοιράζονται σε αυτά.Υπάρχει μια χαζοποικιλία στα ψυχαγωγικά προγράμματα, υπάρχει η τάση στις σειρές που είναι full από τσεμπέρια και επαρχιακές πόλεις, υπάρχουν αιμοδιψή δημοσιογραφικά. Υπάρχει πολύ υλικό για βελτίωση. Υπάρχει και η ανάγκη για το άνοιγμα μιας νέας εποχής, κατά τη γνώμη μου.Στο θέατρο έχεις ξεχωρίσει κάποιον ρόλο που έχεις παίξει; Όσοι σε είδαν ως Αγαύη, πάντως, παραμιλούσαν.
Κάθε φορά που ερμηνεύω έναν ρόλο, η καρδιά μου έχει την καρδιά του εκάστοτε ρόλου. Ιδιαίτερη αδυναμία έχω στην Αγαύη των «Βακχών» σε σκηνοθεσία Χ. Σουγάρη και στον «Ορλάντο» της Βιρτζίνια Γουλφ σε σκηνοθεσία Σ. Παπακωνσταντίνου.Είδα ότι έχεις κάνει επί χρόνια ψυχοθεραπεία. Με τι αφορμή ξεκίνησες;
Ξεκίνησα ψυχοθεραπεία, όταν με επισκέφτηκαν κρίσεις πανικού. Θεώρησα ότι θα «ξεμπέρδευα» με μια συνεδρία, μιας και όντως εξαφανίστηκαν ακαριαία. Συνέχισα όμως για επτάμιση χρόνια μιας και συνειδητοποίησα πόσο ευεργετικό ήταν για όλη την ψυχοσύνθεσή μου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Βιώνεις την αφόρητη πίεση και τις άβολες ερωτήσεις για το θέμα της οικογένειας, για τον γάμο και για τα παιδιά που δεν έχεις κάνει;
Όχι, δεν νιώθω κάτι τέτοιο. Ίσως όταν ήμουν κοντά στην ηλικία των 30, το βάρος και η πίεση ήταν ισχυρότερη. Πήγαινα σε πάρτι κι αν οι υπόλοιποι ήταν ήδη παντρεμένοι με παιδιά, αισθανόμουν μια δυσφορία. Νόμιζα ότι ακούω τα «καμπανάκια» της μητρότητας, του γάμου και αναρωτιόμουν σε τι υπολείπομαι μιας και βρισκόμουν στην αντίπερα όχθη. Ήμουν άραγε φυσιολογική, να τριγυρνάω από εδώ κι από εκεί, ελεύθερη; Αρκετά αργότερα, απάντησα στον εαυτό μου ότι όλη αυτή η πίεση και αυτά τα άβολα ερωτηματικά ξεκινούσαν από εμένα την ίδια ζώντας σε μια κοινωνία που επιβάλει αυτά τα πρότυπα.
Όχι, δεν νιώθω κάτι τέτοιο. Ίσως όταν ήμουν κοντά στην ηλικία των 30, το βάρος και η πίεση ήταν ισχυρότερη. Πήγαινα σε πάρτι κι αν οι υπόλοιποι ήταν ήδη παντρεμένοι με παιδιά, αισθανόμουν μια δυσφορία. Νόμιζα ότι ακούω τα «καμπανάκια» της μητρότητας, του γάμου και αναρωτιόμουν σε τι υπολείπομαι μιας και βρισκόμουν στην αντίπερα όχθη. Ήμουν άραγε φυσιολογική, να τριγυρνάω από εδώ κι από εκεί, ελεύθερη; Αρκετά αργότερα, απάντησα στον εαυτό μου ότι όλη αυτή η πίεση και αυτά τα άβολα ερωτηματικά ξεκινούσαν από εμένα την ίδια ζώντας σε μια κοινωνία που επιβάλει αυτά τα πρότυπα.
Γνωρίζοντας, πλέον, ποια δεν είμαι και ξέροντας τι ακριβώς δεν θέλω από τη ζωή μου, νιώθω ασφαλής και σίγουρη. Δεν με μετακινούν οι άβολες και ίσως προσβλητικές ερωτήσεις.Σκέφτηκες ποτέ -σε κάποια δύσκολη ενδεχομένως φάση- να παρατήσεις την υποκριτική;
Το έχω σκεφτεί στο παρελθόν. Αλλά αυτό που σκέφτομαι, κάθε φορά που τελειώνει μια δουλειά μου, είναι μήπως αυτή ήταν και η τελευταία μου εμφάνιση. Ότι με εγκαταλείπει δηλαδή η ίδια η υποκριτική. Έχω «γκομενική» σχέση μαζί της.Κι εγώ όμως θέλω να πληροί τις προδιαγραφές. Αλλιώς, της τα λέω κι εγώ τα όχι μου. Γελάω τώρα που σκέφτομαι αυτή τη δραματική εκδοχή του εαυτού μου. Είναι αστεία.Ξέρω ότι διαβάζεις πολύ. Τι διαβάζεις αυτή την περίοδο;
Αυτή την περίοδο διαβάζω μόνο ποίηση. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτα άλλο.Υπάρχει μία ερώτηση που να σε ενοχλεί αφάνταστα να σου κάνουν σε συνεντεύξεις;
Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι κάνουν το εξής λάθος: Διαβάζουν τι έχει ρωτηθεί και τι έχει απαντήσει σε άλλους ο συνεντευξιαζόμενος και μετά κάνουν ακριβώς τις ίδιες ερωτήσεις. Ο απαντών επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια, οπότε έχει χαθεί δια παντός η ευκαιρία να μάθουμε γι' αυτόν κάτι καινούριο και ίσως περισσότερο ενδιαφέρον.
Το έχω σκεφτεί στο παρελθόν. Αλλά αυτό που σκέφτομαι, κάθε φορά που τελειώνει μια δουλειά μου, είναι μήπως αυτή ήταν και η τελευταία μου εμφάνιση. Ότι με εγκαταλείπει δηλαδή η ίδια η υποκριτική. Έχω «γκομενική» σχέση μαζί της.Κι εγώ όμως θέλω να πληροί τις προδιαγραφές. Αλλιώς, της τα λέω κι εγώ τα όχι μου. Γελάω τώρα που σκέφτομαι αυτή τη δραματική εκδοχή του εαυτού μου. Είναι αστεία.Ξέρω ότι διαβάζεις πολύ. Τι διαβάζεις αυτή την περίοδο;
Αυτή την περίοδο διαβάζω μόνο ποίηση. Δεν μπορώ να συγκεντρωθώ σε τίποτα άλλο.Υπάρχει μία ερώτηση που να σε ενοχλεί αφάνταστα να σου κάνουν σε συνεντεύξεις;
Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι κάνουν το εξής λάθος: Διαβάζουν τι έχει ρωτηθεί και τι έχει απαντήσει σε άλλους ο συνεντευξιαζόμενος και μετά κάνουν ακριβώς τις ίδιες ερωτήσεις. Ο απαντών επαναλαμβάνει τα ίδια και τα ίδια, οπότε έχει χαθεί δια παντός η ευκαιρία να μάθουμε γι' αυτόν κάτι καινούριο και ίσως περισσότερο ενδιαφέρον.
«Μέσα σε Μισή Ώρα Ήμουν Έτοιμη» - Το Ταξίδι της Λιάνας από την Ουκρανία στην Ελλάδα με το Έξι Μηνών Μωρό τηςΦωτογραφίες: Σινεμά στο Λβιβ Έχει Μετατραπεί σε DIY Κέντρο Εκπαίδευσης για Όσους Θέλουν να ΠολεμήσουνΨυχολογικό Test: Βλέπεις Αυτήν τη Γάτα να Ανεβαίνει ή να Κατεβαίνει τις Σκάλες;Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.Περισσότερα από το VICE