«Σώθηκα από την Επίθεση στις Βρυξέλλες Επειδή Πάντα Αργώ στα Ραντεβού μου»

Ο Νίκος Οντουμπιτάν, ο οποίος πρόσφατα παρουσίασε το ντοκιμαντέρ του VICE για τον Φάρο Κερατσινίου, ταξίδεψε στις Βρυξέλλες το περασμένο Σαββατοκύριακο με την ιδιότητα του εκπροσώπου της οργάνωσης Generation 2.0 και του μέλους του μη κερδοσκοπικού οργανισμού ΕNAR, για ένα συνέδριο του ΕΝAR σχετικά με θέματα Αφροφοβίας στην Ευρώπη.

Το πρωί της Τρίτης, δηλαδή την ημέρα και την ώρα που το αεροδρόμιο και το μετρό των Βρυξελλών χτυπήθηκαν από το Ισλαμικό Κράτος, ο Νίκος ήταν προγραμματισμένο να πάρει την πτήση του για Αθήνα. Παρακάτω ακολουθεί το πώς έζησε ο Νίκος τις στιγμές της τρομοκρατικής επίθεσης στο αεροδρόμιο, καθώς εκείνη την ώρα βρισκόταν σε αυτό προκειμένου να προλάβει την πτήση επιστροφής του για την Αθήνα. «Δεν ξέρω αν σώθηκα από θαύμα, αλλά σίγουρα σώθηκα επειδή δεν πάω πουθενά ποτέ στην ώρα μου», έγραψε χαρακτηριστικά στο facebook του λίγα λεπτά μετά την έκρηξη στο αεροδρόμιο των Βρυξελλών.

«Σώθηκα τρεις φορές συνολικά. Μία στο αεροδρόμιο όπου έγινε η πρώτη έκρηξη και έφτασα ελάχιστα λεπτά αργότερα, άλλη μία όταν αποφάσισα να φύγω από το αεροδρόμιο αλλά ευτυχώς δεν λειτουργούσε το μετρό, στο οποίο έγινε άλλη μια επίθεση πιο μετά, και τέλος, όταν επιτέλους επέστρεψα στο κέντρο των Βρυξελλών και συγκεκριμένα στα γραφεία του ENAR, τα οποία είναι "κολλητά" με την πρεσβεία της Γαλλίας, απέναντι από το γραφείο του πρωθυπουργού και τη βουλή του Βελγίου, εκατό μέτρα πιο πέρα οι Αρχές του Βελγίου πραγματοποίησαν μια ελεγχόμενη έκρηξη σε ύποπτο δέμα που βρήκαν.

Ουσιαστικά, την Τρίτη το πρωί ξεκίνησα από το ξενοδοχείο όπου έμενα στις Βρυξέλλες για να πάω στο αεροδρόμιο να πάρω την πτήση μου για Αθήνα. Στον δρόμο όλα ήταν κανονικά, τίποτα ύποπτο. Μπήκα στο μετρό, πέρασα από τη στάση όπου μετά έγινε η έκρηξη και έφθασα στο αεροδρόμιο. Βασικά, καθυστέρησα λίγο να φθάσω, ως συνήθως.

Μπήκα μέσα στο αεροδρόμιο κοιτώντας τις οθόνες και ψάχνοντας την πύλη για την πτήση μου. Φορούσα ακουστικά και άκουγα μουσική, οπότε μου πήρε λίγο χρόνο να καταλάβω ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Όταν έφθασα εκεί, μόλις είχε γίνει η πρώτη έκρηξη και υπήρχε ένας πανικός γενικά. Ωστόσο, το αεροδρόμιο των Βρυξελλών είναι τεράστιο και η πρώτη έκρηξη, έγινε στην αίθουσα αναχωρήσεων μακριά από εκεί που βρισκόμουν. Εγώ κατάλαβα ότι κάτι είχε γίνει όταν είδα μια υπερβολική κινητικότητα των αστυνομικών. Με το που έβγαλα τα ακουστικά, άκουσα και το δεύτερο "μπαμ" και ένιωσα όλο το αεροδρόμιο να σείεται. Ο στρατός άρχισε να πηγαίνει πάνω-κάτω και η κοπέλα που μιλούσε από τα μεγάφωνα σχεδόν έκλαιγε. Κάπου εκεί κατάλαβα ότι είχε συμβεί κάτι πάρα πολύ σοβαρό.

Ο κόσμος έτρεχε προς κάθε κατεύθυνση και ρωτούσε ο ένας τον άλλον τι έχει γίνει. Εγώ βγήκα από το αεροδρόμιο και πήγα προς τα εκεί οπου βρίσκονταν τα λεωφορεία για το κέντρο των Βρυξελλών. Όταν άκουσα πυροβολισμούς, κατάλαβα ότι κάποιος έχει επιτεθεί στις Βρυξέλλες ακριβώς όπως είχε γίνει και στο Παρίσι λίγο καιρό νωρίτερα. Η αίσθηση που είχαμε όλοι ήταν ότι απλά δεν ξέραμε τι γινόταν. Για παράδειγμα, περνούσε κάποιος στρατιώτης από δίπλα σου και δεν ήσουν σίγουρος αν ήταν όντως στρατιώτης ή τρομοκράτης. Επικρατούσε μια απίστευτη καχυποψία εκείνη την ώρα, διότι άκουγες το ένα μπαμ μετά το άλλο.

Ο κόσμος βουτούσε μες στα ταξί και τα λεωοφρεία για να σωθεί. Άλλοι πήγαιναν προς το μετρό, το οποίο όμως είχε κλείσει.

Εγώ, κάλεσα αμέσως κάποια παιδιά από την ENAR. Αφού τους καθησύχασα πως είμαι καλά, πήρα ένα ταξί και τους συνάντησα λίγο πιο πέρα από το αεροδρόμιο απ' όπου ήρθαν και πήραν με αυτοκίνητο. Έτσι, επέστρεψα προς κέντρο των Βρυξελλών. Εκεί όμως, επειδή ήμασταν δίπλα στην πρεσβεία της Γαλλίας, πολλοί έλεγαν ότι δεν ήμασταν ασφαλείς επειδή κι η Γαλλία είχε γίνει στόχος επίθεσης πριν καιρό. Λίγο αργότερα, μάθαμε ότι πυροτεχνουργοί πραγματοποίησαν μια ελεγχόμενη έκρηξη, μόλις εκατό μέτρα από εκεί που βρισκόμασταν.

Γενικά, απ' τις πρώτες ώρες της επίθεσης υπάρχει παντού στρατός και αστυνομία, και ακούς σειρήνες. Αυτό που με εντυπωσίασε όμως, είναι πως οι Βρυξέλλες συνέχισαν να λειτουργούν κανονικά -τα γραφεία, οι περισσότερες υπηρεσίες, τα καταστήματα, σχεδόν τα πάντα στην πόλη.

Μάλιστα, το βράδυ που βγήκαμε για φαγητό -αφού "έκλεισα" ξενοδοχείο για άλλη μια μέρα τελικά-, ο κόσμος ήταν έξω κανονικά. Όχι στον βαθμό που κυκλοφορεί άλλες μέρες βέβαια, ωστόσο υπήρχαν θαμώνες σε εστιατόρια και μπαρ των Βρυξελλών. Το μοναδικό πράγμα που δεν μπορούσε να λειτουργήσει κανονικά -και ακόμα δεν λειτουγρεί- ήταν το αεροδρόμιο.

Τώρα, θα φύγω με τρένο για Παρίσι, διότι πάλι ακυρώθηκε η πτήση μου για Αθήνα, και από Παρίσι με αεροπλάνο θα επιστρέψω στην Αθήνα. Μάλιστα είναι δύσκολο να βρεις εισιτήριο για τρένο, μιας και όλος ο κόσμος που θέλει να μετακινηθεί εκτός Βελγίου παίρνει τρένο, κυρίως προς Άμστερναταμ ή προς Παρίσι».

Περισσότερα από το VICE

Electric Nights 2016: Σε Αυτό το Φεστιβάλ θα Ακούσεις το Μέλλον

Τέσσερις Φωτογραφίες σού Δείχνουν πώς να Καταστρέψεις τα Τρολ που Εξευτελίζουν το Σώμα σου

Τρεις Άβολες Ιστορίες Σχετικά με Αποτυχημένες Προτάσεις Γάμου