Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο VICE New Zealand.Ο 18χρονος Tomoki Peters ζούσε στην Ιαπωνία για οκτώ χρόνια, προτού μετακομίσει με τους γονείς του στο Κράισττσερτς της Νέας Ζηλανδίας, οι οποίοι ήθελαν να τον προφυλάξουν από τους σεισμούς. Τελικά, όμως, ένας ισχυρότατος σεισμός έπληξε το Κράισττσερτς το 2011 και την περασμένη χρονιά άλλος ένας χτύπησε στον βορρά, κοντά στην παραθαλάσσια περιοχή Καϊκούρα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η πραγματικότητα όπως είναι, μέσα από το Newsletter του VICE Greece
Εμπνευσμένος από μια ομάδα skateboarders οι οποίοι έκαναν skate στους κατεστραμμένους δρόμους του Κράισττσερτς, ο Tomoki έφυγε με λίγους φίλους το πρώτο Σαββατοκύριακο μετά τον σεισμό της 14ης Νοεμβρίου. Με μια κάμερα, σανίδες του skate, «κάτι άθλια ποδήλατα» και ελάχιστο νερό, πέρασαν στην πληγείσα ζώνη και διέσχισαν τον κατεστραμμένο αυτοκινητόδρομο για έξι ώρες, μέχρι που παράτησαν τα ποδήλατά τους και έκαναν οτοστόπ, για να επιστρέψουν. Ανταμείφθηκαν την επόμενη μέρα, όταν κατάφεραν να πάνε με οτοστόπ ακόμη πιο βόρεια, όπου βρήκαν επιτέλους το τεκτονικό skatepark που είχαν κατά νου. Το ανώμαλο έδαφος έκανε δύσκολα τα άλματα – αναφερόμενος στο βίντεο με το ollie του Troy Tapara που ανέβασε στο Facebook, ο Tomoki είπε ότι «αναγκαστήκαμε να πάρουμε άργιλο από το σημείο της κατολίσθησης που ήταν δίπλα, για να γεμίσουμε τις ρωγμές με χώμα και άργιλο, ώστε να γίνει πιο ομαλό το έδαφος».
Πέρασαν εννέα ώρες μέσα στη σεισμική ζώνη, γεμάτες περιπέτεια και άλματα πάνω από ρήγματα στη γη, τόσο βαθιά που δεν μπορούσαν να δουν τον πάτο. «Κάναμε skate στις ρωγμές, ο Troy ήταν μέσα σε μία από αυτές και μια από τις σανίδες μας έπεσε μέσα σε μια άλλη. Αν γινόταν ένας σεισμός, μπορεί να χάναμε ένα χέρι ή και τη ζωή μας. Δεν θα μας έκανε καλό, όμως, αν το σκεφτόμασταν αυτό εκείνη τη στιγμή».
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
