«Αποκεφάλισα το Αρκουδάκι που του Έκανα Δώρο» - Αυτοί οι Χωρισμοί Είχαν Μπόλικη Εκδίκηση

Ο πόνος ενός χωρισμού είναι ίσως ο πρώτος που θα βιώσει ένα άτομο στην ενήλικη ζωή του. Ο χωρισμός είναι άλλωστε συνυφασμένος με τον πόνο, το δράμα και ενίοτε την τοξικότητα. Είναι ένα παζλ αρνητικών συναισθημάτων, που κορυφώνονται και εκφράζονται με μεγάλες δόσεις οργής και εκδικητικότητας. Κάποια στιγμή στη ζωή μας θα έρθουμε αντιμέτωποι με χωρισμούς που διαπνέονται από υστερίες, τσακωμούς και ακραία σκηνικά.

Όπως μου είπε χαρακτηριστικά μια φίλη, «δεν μπορώ να κάνω κακό στους ανθρώπους, προτιμώ να κάνω κακό στα αντικείμενα που είναι κοντά στους ανθρώπους». Αυτό είναι άλλωστε το μήνυμα που συμπυκνώνει αυτές τις ιστορίες. Σκηνικά που μπορεί να έχουμε δει μόνο στις ταινίες, όμως ας μην ξεχνάμε ότι και οι ταινίες από την πραγματικότητα εμπνέονται, παίρνουν υπόσταση και οπτικοποιούνται. Ιστορίες που μπορεί να εκφράζονται μέσα από τραγούδια, που όμως και αυτά παίρνουν ανάσα μέσα από την καθημερινότητα.

Συνήθως, ο ένας από τους δύο θα πάρει πιο βαριά τον χωρισμό, θα ξεσπάσει, θα κλάψει. Ειδικά εάν είναι και αυτός που έχει νιώσει προδομένος ή είναι ο αποδέκτης μιας συμπεριφοράς που δεν μπορεί να διαχειριστεί ή θίγει τον εγωισμό του. Σε αυτή την περίσταση, το μοναδικό πράγμα που θέλει, είναι να προκαλέσει ατέρμονο πόνο, με τρόπο βάναυσο. Πόνο που θα τον νιώσει ο άλλος στο πετσί του. Όταν το μυαλό θολώνει, ισοπεδώνεται η λογική και βγαίνουν στην επιφάνεια όλα τα ένστικτα που είναι βαθιά κρυμμένα κάπου στο υποσυνείδητο. Και ο «θύτης» ψάχνει απεγνωσμένα την αχίλλειο πτέρνα εκείνου που τον πλήγωσε. Αναζητά το τρωτό του σημείο προκειμένου να τον αποτελειώσει. Όλα αυτά έχουν στον πυρήνα τους την εκδίκηση. Τελικά, ίσως, μόνο αυτή μπορεί να προσφέρει βαθιά ικανοποίηση.

Α., 32 ετών

Στο παρελθόν είχαν γίνει δύο μαλακίες, τις είχαμε προσπεράσει, τις είχαμε συζητήσει και τις είχα συγχωρήσει, παρά το γεγονός ότι το μοτίβο ήταν κοινό. Μια μέρα είχα πάει στο σπίτι του για να κοιμηθώ επειδή με είχε παρακαλέσει, παρόλο που εγώ ήθελα να κοιμηθώ στο σπίτι μου, γιατί η δουλειά μου την επόμενη μέρα ήταν δίπλα. Ενώ πήγα να κοιμηθώ, αυτός βγήκε με τους φίλους του. Γύρισε 5.30 το πρωί, ημέρα Κυριακή και βρόμαγε κάτι σαν ιδρώτα πολλών διαφορετικών ανθρώπων, με κολόνια και αποσμητικά, ποτά και τσιγάρο, ένα πράγμα περίεργο. Ήθελε να κάνουμε γλύκες, αλλά εγώ τον απωθούσα. Ίσως ήταν προαίσθημα. Του είπα να το αφήσουμε γιατί ήθελα να κοιμηθώ. Την επόμενη μέρα, λοιπόν, είχα κάτσει στον υπολογιστή του και έβλεπα Netflix. Αυτός είχε αφήσει ανοιχτό το Facebook, άρχισε να χτυπάει, πήγα να απαντήσω για πλάκα και έτσι έπεσα σε συζήτηση με τους φίλους του: «Μαλάκα, εγώ και ο Κώστας είχαμε κραγιόν μέχρι και πίσω από τ' αυτιά». Η απάντηση του Νίκου ήταν: «Εγώ κοιτάχτηκα, δεν είχα τίποτα». Κάπου εκεί, αρχίζουν τα τρυπάνια στο κεφάλι να χτυπάνε σ' έναν πολύ rave ρυθμό και σκεφτόμουν να πάρω τη βαριοπούλα και ν' αρχίσω να σπάω τους τοίχους ή να του κάψω το σπίτι. Οι λύσεις που μου έρχονταν στο μυαλό, ήταν μόνο τέτοιες. Οπότε μετά από αρκετές αναπνοές για να ηρεμήσω και να μην είμαι υπερβολική σκέφτηκα ότι μου αρέσει πολύ η ζωγραφική, οπότε θα μου άρεσε να ζωγράφιζα κάτι.

Πήρα τις μπογιές, αλλά δεν βρήκα πινέλο για να ζωγραφίσω κάτι. Άνοιξα το χρώμα -νόμιζα ότι είναι πλαστικό, αλλά τελικά ήταν ακρυλικό- και επειδή δεν βρήκα πινέλο είπα να το φτιάξω με τα δάχτυλά μου. Εκεί που πήγα να ξεκινήσω να ζωγραφίζω, τελικά αποφάσισα να γράψω κάτι. Και έγραψα απέναντι ακριβώς από τον τοίχο του κρεβατιού του: «Άντε γαμήσου σίχαμα και την επόμενη φορά να ικανοποιήσεις και κάποιον άλλον εκτός από τον εαυτό σου». Εκείνη τη στιγμή ένιωσα μια βαθιά ικανοποίηση και μια βαθιά χαρά. Κάπως σαν να απελευθερώθηκα. Του είχα κάνει δώρο ένα αρκουδάκι -ένα πιθηκάκι για την ακρίβεια γιατί τον έλεγα πίθηκο- και σε μία ακραία βίαιη στιγμή μου, πήρα το καινούργιο μου ψαλίδι και κάπως ένιωθα ότι ήθελα να το δοκιμάσω. Και ήθελα να καταστρέψω και αυτό που έχω δώσει στον άλλον. Κάπως έτσι, του έκοψα το λαιμό. Αποκεφαλίστηκε το αρκουδάκι. Ήταν λίγο creepy αυτό. Αυτή ήταν η τελευταία μου συμμετοχή στο έγκλημα.

Μ., 31 ετών

Στο παρελθόν, τα είχα με έναν τύπο. Είχα υποψιαστεί ότι κάτι μπορεί να έπαιζε παράλληλα με εμένα, αλλά δεν του είχα πει κάτι. Κάποια στιγμή, μου είπε ότι θα πάει κάπου και εγώ αποφάσισα να κάνω τη Miss Marple, η οποία παρακολουθεί το θήραμά της. Έτσι λοιπόν, πήγα να παρακολουθήσω και εγώ το θήραμά μου, σε ένα σενάριο που η ίδια είχα φτιάξει στο μυαλό μου. Οι φίλοι μου έλεγαν ότι έχω τρελαθεί και ότι είναι παράλογα όλα αυτά που σκεφτόμουν. Τελικά, όντως βίωσα την επιβεβαίωση αυτής της τρέλας και είδα αυτό που σκεφτόμουν να συμβαίνει μπροστά μου. Την επόμενη μέρα ήρθε η φίλη μου και μου είπε ότι είχα δίκιο. Πήγα λοιπόν στο σπίτι που έμενα με αυτό το άτομο - αυτό το σπίτι θέλω να σημειώσω ότι είναι ένα σπίτι που είχαμε διακοσμήσει μαζί, οπότε τα περισσότερα πράγματα ήταν δικά μου. Εκτός του ότι ο άνθρωπος αυτός παίζει να μπήκε σε ένα σπίτι που ήταν οριακά άδειο, του έσπασα ένα τζάμι, πετώντας μία μπάλα σε αυτό και του κατέστρεψα και έναν υπολογιστή. Αυτά. Δεν μπορώ να κάνω κακό στους ανθρώπους. Προτιμώ να κάνω κακό σε άλλα πράγματα, πολύ κοντινά σε αυτούς τους ανθρώπους.

Γ., 29 ετών

Παλιότερα, τα είχα με μία κοπέλα, για ένα διάστημα δέκα μηνών, οπότε από ένα σημείο και μετά για λόγους ευκολίας, μου είχε δώσει και τα κλειδιά του σπιτιού της. Σε κάποια φάση, ξαφνικά, χωρίς να έχει προηγηθεί κάτι, με συνάντησε και μου είπε να χωρίσουμε. Την ίδια ημέρα που συνέβη αυτό, την πέτυχα τυχαία έξω μαζί με κάποιον άλλον, αλλά εκείνη δεν με είδε. Δεν έχω αισθανθεί ξανά τόση οργή στη ζωή μου. Ήμουν εν βρασμώ. Έβραζα κυριολεκτικά, δεν μπορούσα να ελέγξω τον εαυτό μου και τις σκέψεις μου, δεν μπορούσα να είμαι λογικός. Έτσι λοιπόν, χωρίς να το σκεφτώ πολύ, πήρα τα κλειδιά και επιτόπου πήγα στο σπίτι της. Να σημειωθεί ότι όταν τα είχαμε, της είχα κάνει δώρο ένα χρυσόψαρο. Τέλος πάντων, έφτασα σπίτι, άδειασα όλο το νερό από τη γυάλα και άφησα εκεί το χρυσόψαρο. Δεν ξέρω ποια μπορεί να ήταν η αντίδρασή της, αλλά σίγουρα θα φρίκαρε. Και μόνο η σκέψη αυτή, μου προσέφερε ικανοποίηση. Ήθελα απλά να της προκαλέσω πόνο, να πονέσει και εκείνη όσο πόνεσα εγώ βλέποντάς την. Ήθελα να μην έχει τίποτα δικό μου, τίποτα που πια. Βέβαια, ήμουν μικρός και ανώριμος τότε -μόλις 21 χρονών- οπότε αν με ρωτάς τώρα, σίγουρα το έχω μετανιώσει γιατί είναι ακραίο.

Γ., 30 ετών

Όταν ήμουν 21, είχα μία πολύ ουσιαστική και όμορφη σχέση –ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα- με έναν μεγαλύτερό μου άνδρα. Όλη η ιστορία μας τράβηξε αρκετούς μήνες και στο μυαλό μου είχα πλάσει διάφορα σενάρια, μέχρι να πέσω απότομα από το συννεφάκι. Ωστόσο υπήρχαν κάποια red flags, τα οποία αγνοούσα όντας μικρή, ερωτοχτυπημένη και άπειρη με τις σχέσεις. Για παράδειγμα, αυτός δεν ήθελε να τον παίρνω ποτέ τηλέφωνο και προτιμούσε να μιλάμε αποκλειστικά μέσω μηνυμάτων. Επίσης, μου έλεγε ότι μένει με συγκάτοικο. Οπότε, εκ των πραγμάτων, απέφευγε κάθε φορά εντέχνως να πάμε σπίτι του. Εγώ είχα νοικιάσει, ως φοιτήτρια τότε, σπίτι στο κέντρο της Αθήνας, με αποτέλεσμα να έρχεται εκείνος στο δικό μου, με πρόσχημα ότι θα είμαστε πιο άνετοι. Δεν είχε πάει το μυαλό μου στο κακό, αφού εκείνος με χειραγωγούσε συναισθηματικά, μου έλεγε ακριβώς αυτά που ήθελα να ακούσω, μου έπαιρνε δώρα και μονίμως εξέφραζε με τρόπο υπερβολικό τα συναισθήματα που είχε για μένα. Τέλος πάντων, μια μέρα είχα πάει βόλτα με μία φίλη μου στα μαγαζιά και τον πετυχαίνω να περπατά αγκαλιά με μία εμφανώς μεγαλύτερή μου γυναίκα. Παθαίνω σοκ.

Τον ακολούθησα μέχρι το σπίτι του, στο οποίο μπήκε μαζί με αυτήν τη γυναίκα. Συνειδητοποίησα ότι ο συγκάτοικος που μου έλεγε ήταν η κοπέλα του. Έτσι λοιπόν, πήγα στο αμάξι του και το έκανα «καινούργιο». Με τα κλειδιά του σπιτιού μου το γέμισα με τεράστιες γρατζουνιές από τη μία άκρη στην άλλη και στη συνέχεια, πήρα το καινούργιο μανό που μόλις είχα αγοράσει και του έγραψα ένα πολύ χαριτωμένο μήνυμα στο τζάμι του οδηγού: «Είσαι μεγάλο αρχίδι». Έκλαψα και πόνεσα πολύ, όμως ταυτόχρονα ένιωσα τέλεια που την πλήρωσε κάπως. Και κατάλαβα πως μόνο η εκδίκηση προσφέρει ικανοποίηση.

- Χ., 32 ετών

Είχα σχέση με ένα παιδί για τρία χρόνια. Κάποια στιγμή, ενώ είχαμε τσακωθεί, έτυχε να βγούμε με τις παρέες μας και να συναντηθούμε στο ίδιο μπαρ - στο οποίο είχε τύχει να βγούμε και μαζί πολλές φορές στο παρελθόν. Όταν βρεθήκαμε εκεί, ξεκινήσαμε να τσακωνόμαστε τόσο πολύ, που στη συνέχεια βγήκαμε έξω και από τα νεύρα μου, του πέταξα το jameson στη μούρη και έφυγα. Την επόμενη ημέρα, έμαθα από κοινούς μας φίλους, ότι κατέληξε στο νοσοκομείο γιατί του είχε μπει ποτό μέσα στα μάτια. Ευτυχώς δεν ήταν κάτι σοβαρό. Τελικά, μετά από κάποιο καιρό τα ξαναβρήκαμε.

Ακολουθήστε την Άντυ στο Instagram.

Περισσότερα από το VICE

«Σε Όλους μας Έχει Συμβεί Ένα Περιστατικό» - Οι Νέοι Ρομά Αισθάνονται Φόβο και Οργή

Η Μαριάννα Κάνει Podcast για Εγκλήματα που Δεν Υπάρχουν στο Διαδίκτυο

«Δεν θα Ξεχάσω Όταν τα ΜΑΤ Έκαναν Έφοδο στο Κελί μου» - Πώς Έσπασα τη Ρουτίνα της Φυλακής

Ακολουθήστε το VICE σε Facebook, Instagram και Twitter.