Ο Autow Nite Superstore Φτιάχνει την Ηλεκτρονική Μουσική που Θέλουμε να Ακούμε

Το πρώτο πράγμα που μου έκανε εντύπωση ήταν το καλλιτεχνικό του όνομα. Autow Nite Superstore. Mου έβγαζε κάτι μεταξύ 24ωρου μίνι μάρκετ σε αυτοκινητόδρομο της Αμερικής ή τα μαγαζιά από τα οποία προμηθεύεσαι Pokéballs -και λοιπά προϊόντα- στις κασέτες «Pokémon» του GameBoy. Δεν ξέρω γιατί. Η πρώτη μου επαφή με τη μουσική του Θωμά -όπως είναι το πραγματικό του όνομα- ήρθε μέσω του clip για το κομμάτι «Go Home Now», το οποίο, θέλοντας και μη, με μετέφερε ηχητικά στο Νότιο Λονδίνο. Ίσως όχι του σήμερα, αλλά ούτε και του χθες, ο ANS ακροβατεί μεταξύ του Post Dubstep και του σύγχρονου, ηλεκτρονικού, urban ήχου. Ωραίος συνδυασμός.

Μιλάμε για ένα ολοκληρωμένο και καλοδουλεμένο οπτικοακουστικό project, που δίνει σημασία στη λεπτομέρεια. Πριν από λίγο καιρό κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ κάτω από το όνομα Autow Nite Superstore -είχαν προηγηθεί κυκλοφορίες με άλλα ονόματα- με τίτλο: «Conversations». Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η πληροφορία ότι ο Θωμάς δούλεψε μέρος της παραγωγής σε καφετέριες και δημόσιους χώρους και αυτό το νιώθει κανείς στην «ατμόσφαιρα» του άλμπουμ. Πριν από λίγες μέρες τα είπαμε -μέσω διαδικτύου. Μεταξύ άλλων, μιλήσαμε για το super cool όνομά του, τον νέο του δίσκο αλλά και τον «ελέφαντα στο δωμάτιο» που δεν είναι άλλος από την καραντίνα και όσα ζούμε το τελευταίο διάστημα.

VICE: Το Autow Nite Superstore είναι sick name για έναν καλλιτέχνη ηλεκτρονικής μουσικής. Πώς βγήκε;
Autow Nite Superstore: Thanks. Έχοντας δουλέψει υπό διάφορα alias names τα τελευταία χρόνια, πέρυσι ήρθε η ανάγκη μιας solid αλλαγής ύφους και ήχου. Έτσι υιοθετήθηκε αυτή η περσόνα, Autow Nite Superstore. Ήθελα 3 λέξεις και φύτρωσαν αυτές, κάπου ανάμεσα σε απομονωμένα εικοσιτετράωρα καταστήματα και καταλόγους μπαρ

Πριν από λίγες εβδομάδες κυκλοφόρησε ο δεύτερος δίσκος σου με τίτλο «Conversations», μέρος του οποίου δούλεψες ενώ βρισκόσουν σε καφέ και δημόσιους χώρους. Μίλα μου λίγο για τη διαδικασία δημιουργίας του.
Ναι, είναι το δεύτερο full length album κάτω από το νέο alias. Είναι ένα φωτεινό project, crossover σε θέμα genre, που πειραματίζεται με νέους ήχους και τεχνικές. Έχοντας ολοκληρώσει κάποια κομμάτια, ήταν η ώρα για το τελευταίο και πιο δύσκολο στάδιο. Αυτό του τελικού προγραμματισμού. Το συγκεκριμένο process διάλεξα να το κάνω έξω από τον χώρο μου -μακριά από εκεί που αρχικά φτιάχτηκε- και να δω πως θα μπορούσε να διαμορφωθεί σε διαφορετικό περιβάλλον.

Μου βγήκε, περιέργως, και με βοήθησε αρκετά στο να ληφθούν γρήγορες αποφάσεις, να αφαιρεθούν περιττά στοιχεία, αλλά και να γεμίσουν χώροι με όλο αυτό το αστικό ambience. Έτσι, αυτόματα, δημιουργήθηκαν και τα απαραίτητα ενωτικά πλαίσια και η κοινή φόρμα κατά μήκος του άλμπουμ. Έχω δοκιμάσει ξανά remote producing σε προηγούμενο side project, που είχε γραφτεί και ολοκληρωθεί σε ένα iPad. Είναι κάτι που με ενδιαφέρει πολύ, καθώς τα αστικά στοιχεία και όλη αυτή η ροή ενέργειας αποτελούν ουσιαστικά και ένα μεγάλο μέρος της φιλοσοφίας πίσω από την ηλεκτρονική μουσική.

Τι feedback έχεις πάρει μέχρι στιγμής;
Πολύ θετικό θα έλεγα και νιώθω τυχερός για τα «θερμά» λόγια που έχω λάβει από τον εγχώριο τύπο αλλά και από το εξωτερικό. Το να βλέπεις ένα άλμπουμ εντελώς ανεξάρτητο σαν παραγωγή και με τα ελάχιστα απαραίτητα μέσα να βρίσκει ανταπόκριση σε editors μεγάλων media στην άλλη άκρη της γης, είναι σίγουρα μεγάλη ικανοποίηση.

Μέσα στην καραντίνα κυκλοφόρησες και ένα track με τίτλο: «DAMN!» που είχε ως εξώφυλλο ένα ωραίο γραφιστικό με χαρτια υγείας.
Το «DAMN!» είναι απλά ένα draft track, αποτέλεσμα ενός afternoon session στην αρχή της καραντίνας. Γι' αυτό υπάρχει το Soundcloud βασικά, είναι ωραία αυτά τα instant releases.

VICE Video: Το Lockdown Ενός Μουσικού στην Πόλη

Παρακολουθήστε όλα τα βίντεo του VICE, μέσω της νέας σελίδας VICE Video Greece στο Facebook.

Αλήθεια, πώς βίωσες το lockdown;
Περίεργα. Ήταν κάτι εντελώς πρωτόγνωρο. Προσωπικά, μιας και με ρωτάς, με βοήθησε σε θέμα χρόνου και δουλειάς σε μία υπερβολικά φορτωμένη περίοδο, όμως, υπήρχαν και δύσκολες στιγμές. Σε μια πιο γενική εικόνα, βλέποντας όλον αυτόν τον πόνο στο κόσμο συνειδητοποιείς ότι πρόκειται για μία πολύ σκοτεινή, παγκόσμια πραγματικότητα, οπότε, δεν ξέρω αν είναι θεμιτό να μιλάμε ατομικά για το πως βιώθηκε αυτή η περίοδος.

Θέλω να μου πεις πώς προέκυψε η συνεργασία με την Natasha Cantwell για το κλιπ του «Go Home Now», αλλά και για την ιδέα πίσω από αυτό.
Την είχα ανακαλύψει στο Vimeo μέσω ενός short film που έκανε και έπειτα, βλέποντας κι άλλες δουλειές της, ήρθα σε επικοινωνία μαζί της. Της άρεσε πολύ η δουλειά μου, ταιριάξαμε αισθητικά και εφόσον ήθελε να αναλάβει εξ’ ολοκλήρου ένα track της έδωσα το «Go Home Now». Προχωρήσαμε αρκετά γρήγορα, καθώς μου έδωσε ένα brief της όλης ιδέας βασισμένη σε μία hyper-real μεταφορά του «Serpentine Dance» της Loie Fuller και στην αντίθεση μεταξύ δύο χαρακτήρων που ενώνονται -ένας υποκύπτοντας και ένας παλεύοντας.Είναι ένα indie video clip, που το σκηνοθέτησε και το γύρισε σε 16mm film στη Μελβούρνη τον περασμένο Δεκέμβρη και Γενάρη.

Πόσο σημαντική είναι η οπτικοποίηση ενός κομματιού σήμερα;
Καλώς ή κακώς, πλέον είναι τρομερά σημαντικό για ένα κομμάτι να συνοδεύεται από εικόνα. Νομίζω ότι αυτό είναι ολοφάνερο. Από τις μεγαλύτερες παραγωγές μέχρι το πιο independent project, τα videos παίζουν τον ισχυρότερο ρόλο στο θέμα marketing. Ειδικά αν μιλάμε για mainstream industry, δεν υπάρχει «μουσική» ως μουσική. Είναι ένα Audiovisual πακέτο content. Εκτός αυτού, όμως, προσωπικά αγαπώ την εικόνα και τη σύνδεσή της με τον ήχο, μπορούν να βγουν μοναδικά αποτελέσματα, οπότε και προσπαθώ να συνεργάζομαι με σκηνοθέτες με τους οποίους βρίσκω κοινή αισθητική και αντίληψη -ελπίζω οι συνθήκες να μας επιτρέψουν και κάποια γυρίσματα που είχαν αναβληθεί.

Πώς είναι το έδαφος για έναν ανεξάρτητο μουσικό στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή;
Θέλω πολύ να μιλήσω γι’ αυτό και ευχαριστώ. Η προσωπική μου εμπειρία, δυστυχώς, μου έχει δείξει πως ένας ανεξάρτητος μουσικός στην Ελλάδα θα παραμείνει, κατά πάσα πιθανότητα, ανεξάρτητος και αποκομμένος από αντίστοιχους φορείς πολιτισμού και ευκαιρίες. Δεν θεωρώ ότι υπάρχει υγιές mentality ούτε αξιοκρατία, από τα πιο απλά πράγματα μέχρι τα μεγαλύτερα projects, οπότε και θα ήταν ίσως συνετό να εστιάσει στις ίδιες του τις δυνάμεις και να δημιουργήσει δομές και επαφές με οργανισμούς που θα τον αντιμετωπίσουν με τον αυτονόητο σεβασμό. Όμως, πιθανότατα δεν θα βρει τέτοιους οργανισμούς στην Ελλάδα. Τουλάχιστον, όχι αυτή τη στιγμή.

Από τη μία θα πω ευτυχώς που είναι έτσι τα πράγματα και λέω ευτυχώς, επειδή σε διαφορετική περίπτωση ίσως να μην είχα επικοινωνήσει την μουσική μου εκτός χώρας, να μην είχα μιλήσει με τους ανθρώπους που έτυχε να μιλήσω και να μην είχα συνεργαστεί με τους δημιουργούς και χώρους που έτυχε να συνεργαστώ -ξεκινώντας από ένα απλό e-mail. Γι’ αυτά όλα θα πω ευτυχώς, γιατί με οδήγησαν εξ’ ανάγκης να στραφώ σε μεγαλύτερα μέσα και ανθρώπους, που κάποιες φορές βγήκε και άλλες, όχι. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, υπήρχε αλληλοσεβασμός.

Και εδώ έρχεται μια ακόμη πλευρά της ελληνικής πραγματικότητας. Γιατί, όπως ένα πράγμα είναι η ουσιαστική υποστήριξη, έτσι ένα άλλο είναι η στοιχειώδης ευγένεια. Προσωπικά, όσο στομάχι και αν έχω κάνει, δεν θα πάψει ποτέ να με ενοχλεί η έλλειψη της. Από την αγενή συνήθεια του να μην λαμβάνεις ποτέ απάντηση σε ένα e-mail, μέχρι την συχνά ελιτίστικη και σχεδόν απαξιωτική στάση απέναντι στους δημιουργούς. Είναι πολύ στενάχωρο και άδικο, έχοντας τέτοιο capacity ιδεών και δημιουργικών ανθρώπων να εξορίζεται κάθε αίσθημα δικαίου και αξιοκρατίας λόγω κακού mentality και συμπεριφορών. Δεν μπορώ να δεχτώ ότι είναι άγνοια, ούτε ανικανότητα, ούτε έλλειψη λογικής -όμως, αν θέλουμε να μιλάμε πραγματικά για εξέλιξη, ειλικρινή υποστήριξη και εύφορο έδαφος, θα πρέπει άμεσα να επαναπροσδιοριστούν κάποια βασικά πράγματα.

Πότε πιστεύεις ότι θα επιστρέψουμε στις συναυλίες και τα dj set;Απ’ ό,τι φαίνεται, σιγά-σιγά θα αρχίσουν να παίρνουν μπροστά τα πράγματα. Αργά και αραιά, αλλά πολύ, δυστυχώς. Μάλλον είμαστε μακριά από το να «επιστρέψουμε» στις συναυλίες και τα party όπως τα ξέραμε.

Ποια είναι η ζωντανή εμφάνιση/set που να θυμάσαι πιο έντονα;
Μιλώντας ως act, θα έλεγα ίσως το rooftop Synthetic Party μαζί με Mall Grab και Ross from Friends -στη Θεσσαλονίκη το 2017. Τρομερό vibe και ακολούθησε ένα τρελό b2b set με RFF που θα θυμάμαι για καιρό. Επίσης, το περσινό λάηβ στο Gagarin 205, στην επίσκεψη του Apparat στην Αθήνα, ήταν ένα όμορφο highlight για μένα, καθώς ήταν και το πρώτο live μετά το rebranding, ως Autow Nite Superstore.

Τι περιμένουμε από εδώ και στο εξής από σένα;
Ελπίζω σε καινούρια μουσική και ανυπομονώ για live/dj set όταν το επιτρέψουν οι συνθήκες. Επίσης, έρχονται κάποια remixes σε tracks του «Conversations», που όταν τα άκουσα για πρώτη φορά σχεδόν δάκρυσα από χαρά.

Ακολουθήστε τον Αντώνη Κωνσταντάρα στο Ιnstagram.

Περισσότερα από το VICE

Μπορείς να Αναγνωρίσεις Αυτά τα Κλειστά Αθηναϊκά Μπαρ Από τις Εισόδους τους;

Πριν Από την Τήνο, Φιδαετοί και «Ξεφτέρια» Είχαν Σταματήσει Αιολικό Πάρκο στην Αρκαδία

Mια Οικογένεια Ιταλών Γυρίζει την Ελλάδα με Ένα Πλανόδιο Λούνα Παρκ