Απέτυχα στο Λύκειο Αλλά Όλα Πήγαν Καλά στη Ζωή μου

Θυμάμαι την ημέρα που έλαβα τα αποτελέσματα από τις εξετάσεις μου, για να μπω στο πανεπιστήμιο. Αισθανόμουν άρρωστη. Η πίεση κάτω από την οποία είχα βάλει τον εαυτό μου ήταν απίστευτη. Έπρεπε να πάρω από έναν συγκεκριμένο βαθμό και πάνω, αλλιώς πίστευα ότι θα την είχα άσχημα. Μεγαλώνοντας ως παιδί γονιών που είχαν μεταναστεύσει στην Αυστραλία, υπήρχε πάντα η πίεση, για να επιτύχω. «Ήρθα από τη Μιανμάρ και δεν είχα τις ευκαιρίες που έχεις εσύ», μου έλεγε ο πατέρας μου, χωρίς να αντιλαμβάνεται πως εγώ αγχωνόμουν για κάθε βαθμό που έπαιρνα εκείνη τη χρονιά. Πώς θα μπορούσα να καλύψω τους βαθμούς που έχασε σε εκείνο το όχι-και-τόσο-καλό διαγώνισμα; Ποιο θα ήταν το χαμηλότερο σύνολο βαθμών που θα μπορούσα να πάρω, χωρίς να χάσω το όριο που ήθελα;

Χρόνια αργότερα, ξέρω ότι δεν είμαι η μόνη που θεωρώ ότι όλο αυτό το σύστημα είναι σκατένιο. Το Λύκειο και ακόμη περισσότερο οι εξετάσεις για το πανεπιστήμιο, δεν έχουν τη δύναμη να φτιάξουν ή να χαλάσουν τη ζωή σου, είναι απλώς ένας από τους δρόμους που έχεις μπροστά σου προς την ενηλικίωση. Μιλήσαμε με τέσσερα άτομα που αποφάσισαν να ακολουθήσουν έναν άλλο δρόμο.

Παράτησες το Λύκειο και τώρα φτιάχνεις κρασί. Πώς έγινε αυτό;
Ήθελα να πάω σε ένα καλό σχολείο, αλλά δεν είμαι από πλούσια οικογένεια και οι γονείς μου δεν είχαν τα λεφτά. Με έστειλαν σε ένα φτηνότερο και πιο συντηρητικό σχολείο, κυρίως για να ευχαριστήσουν τους παππούδες και τις γιαγιάδες μου. Πήγα και φοίτησα, αλλά δυσκολευόμουν πολύ. Στα μαθήματα που γούσταρα τα πήγαινα πολύ καλά, αλλά τον περισσότερο καιρό εκεί ένιωθα καταπιεσμένος. Κατάλαβες, λοιπόν, ότι το σχολείο δεν σου έκανε. Όμως πώς βρήκες τι πραγματικά σε ενδιέφερε;
Στα 15 μου, έπιασα δουλειά σε έναν αμπελώνα. Δούλευα εκεί κατά τη διάρκεια των σχολικών διακοπών και τα σαββατοκύριακα. Ένας τύπος εκεί είδε ότι με ενδιέφερε η καλλιέργεια, οπότε μου έμαθε για το κρασί, για τους τύπους και τις διάφορες περιοχές. Ήταν φοβερά και πραγματικά στάθηκα πολύ τυχερός. Στα 15 μου, ξεκίνησα να ασχολούμαι με τις δοκιμές κρασιών και στα 17 μου βοηθούσα ως σομελιέ στο εστιατόριο και δούλευα στον αμπελώνα, ενώ με τα λεφτά που έβγαλα πήγα ένα ταξίδι ενός μήνα στην Ευρώπη. Τριγυρνούσα μόνος μου, πήγα για snowboard και ήπια άπειρο κρασί. Ήταν μια φοβερή εμπειρία που μου άνοιξε τα μάτια. Όταν γύρισα, μου προσέφεραν μια δουλειά σε έναν αμπελώνα στο Μάργκαρετ Ρίβερ.

To ότι παράτησες το σχολείο και μετακόμισες στη δυτική Αυστραλία, αποδείχτηκε καλή ιδέα ή μεγάλο λάθος;
Έζησα μερικούς μήνες σε έναν αμπελώνα και συνάντησα έναν τύπο εκεί, που μου βρήκε δουλειά σε έναν μικρό οργανικό αμπελώνα στην Αυστρία. Πήγα, λοιπόν, στην Αυστρία, μέσα στα βουνά και εργάστηκα σε ένα οινοποιείο 400 ετών. Ήμουν μόλις 18 ετών. Οι φίλοι μου ήταν στην τελευταία χρονιά του Λυκείου και εγώ ταξίδευα τον κόσμο, ζούσα στον παράδεισο και είχα καταπιαστεί με τα αγροτικά. Ξεκίνησα τον δικό μου αμπελώνα στα 23 μου χρόνια και το δικό μου κρασί με την επωνυμία Chèvre by Jordy Kay. Αγόρασα τον δικό μου αμπελώνα στο Ότγουεϊ Ρέιντζερς, όπου και μένω τώρα. Έχω χτίσει μάλιστα τη δική μου καλύβα εκεί. Επικοινωνούν μαζί μου διάφοροι διανομείς από όλον τον κόσμο που θέλουν να εισάγουν το κρασί, αλλά αυτήν τη στιγμή δεν παράγω αρκετό, ώστε να το πουλάω στο εξωτερικό. Είναι τρελό. Τι έχεις να συμβουλέψεις τα άτομα εκείνα που σκέπτονται να παρατήσουν το επίσημο εκπαιδευτικό σύστημα;
Το ωραιότερο πράγμα με το να είσαι ένας millennial είναι πως μπορείς να ακολουθήσεις τόσες πολλές καριέρες και να κάνεις ουσιαστικά τα πάντα. Θεωρώ πως, όταν είσαι νεαρότερος, δεν ονειρεύεσαι κάτι συγκεκριμένο. Ζεις τη στιγμή. Το να είσαι παθιασμένος και να δουλεύεις σκληρά, αυτό έχει σημασία. Βιώνουμε τόσες εξωτερικές πιέσεις, από γονείς και από μεγαλύτερους, που σχεδιάζουμε μακροπρόθεσμα, ενώ δεν ξέρουμε τι θα κάνουμε την άλλη εβδομάδα. Καμιά φορά είναι καλό να αντιμετωπίζεις τα πράγματα, όπως σου έρχονται. Έχει να κάνει με το να ακολουθείς το ένστικτό σου.

Λοιπόν Fareed, πώς απέτυχες στο Λύκειο;
Νομίζω ότι δεν εμφανίστηκα στο τελευταίο μάθημα των εξετάσεων. Δεν είχα ποτέ κάποιο στόχο, δεν πατούσα πολύ στο σχολείο. Δεν ήθελα να μπω σε κάποιο πανεπιστήμιο ή κάτι τέτοιο. Δεν είχα ιδέα τι ήθελα να κάνω. Γενικά, δεν αντιμετώπιζα την ακαδημαϊκή μάθηση ως κάτι που με ενδιέφερε. Απέτυχες, λοιπόν, στο Λύκειο, όμως τελικά κατέληξες στο πανεπιστήμιο. Πώς έγινε αυτό;
Ξεκίνησα τελικά τις διαδικασίες για να πάρω το απολυτήριο Λυκείου, ώστε να μπω στο πανεπιστήμιο, αλλά αργότερα έμαθα πως θα μπορούσα να είχα μπει ως μεγαλύτερος σε ηλικία φοιτητής. Το μόνο που έπρεπε να κάνω ήταν μια αίτηση με διαφορετικό τρόπο και μια προσωπική δήλωση. Πήρα το πτυχίο μου στις Τέχνες και το Master μου στη Λογοτεχνία.

Θα έλεγες σε άλλα παιδιά να κάνουν ένα βήμα πίσω και να ξέρουν ότι μπορούν να επιστρέψουν στο πανεπιστήμιο αργότερα;
Και ναι και όχι. Θα έλεγα πως ξόδεψα πολλά χρόνια, ενώ θα μπορούσα απλά να είχα σπουδάσει και να είχα τελειώσει. Εντούτοις, νομίζω πως από τη στιγμή που ξέρεις τι κάνεις και γνωρίζεις τον εαυτό σου, μπορείς να αποφασίσεις και για την εκπαίδευσή σου. Νομίζω πως δεν βρίσκομαι σε μια θέση απ' όπου μπορώ να δώσω συμβουλές, αλλά, εν τέλει, θεωρώ πως πρέπει να κάνεις μόνο αυτό που φαντάζει σωστό για σένα.

Xanthea, πώς απέτυχες στην τελευταία σου χρονιά στο λύκειο;
Δεν τα πήγα καλά στις εξετάσεις. Πήγα σε ένα πολύ μικρό σχολείο στην επαρχία, οπότε όλα τα μαθήματα ήταν κυρίως επιστήμες, χημεία και βιολογία. Δεν υπήρχαν πολλά μαθήματα Τέχνης. Ενώ, εσύ ήθελες να ασχοληθείς με την Τέχνη και όχι με αυτά τα μαθήματα;
Την τελευταία μου χρονιά κυρίως τραβούσα φωτογραφίες και τις ανεβάζα στο Tumblr μου, οπότε δεν μελέτησα τίποτα. Σίγουρα απορροφήθηκα από το blog. Απέτυχα, επειδή απλά δεν με ένοιαζε. Ήξερα ότι δεν ήμουν ηλίθια, απλώς δεν με ενδιέφερε. Σκέφτηκα πως από τη στιγμή που δεν είχα πάθος για αυτά, γιατί να ασχοληθώ;

Με τι ασχολείσαι τώρα;
Όταν ήμουν στο Μπρίσμπεϊν, κατάλαβα ότι μου άρεσε η εσωτερική διακόσμηση. Μετακόμισα στη Μελβούρνη και πλέον σπουδάζω εσωτερική διακόσμηση στο Πανεπιστήμιο RMIT. Ακόμη και στο Μπρίσμπεϊν, όπου ξεκίνησα να ασχολούμαι με τη διακόσμηση, ήταν τόσο διαφορετικό από αυτό που κάνω τώρα. Έφυγα από τη διακόσμηση σαλονιών και δωματίων και είμαι πλέον στα installations, περισσότερο προς τον χώρο της τέχνης. Δεν πίστευα ποτέ ότι θα ασχοληθώ με κάτι τέτοιο. Τι συμβουλές έχεις να δώσεις, για το πώς να αντιμετωπίσει κανείς την αποτυχία;
Νομίζω ότι οι άνθρωποι βρίσκουν τον δρόμο τους, ακόμη και αν είναι 35 χρονών και δουλεύουν κάπου που δεν τους ταιριάζει. Απλά κάντε ό,τι χρειάζεται να κάνετε. Εμένα μου πήρε χρόνο, για να δω τι θέλω να κάνω. Μετά το Λύκειο και αφού παράτησα αρχικά το πανεπιστήμιο, ταξίδεψα στην Ευρώπη για τέσσερις μήνες και έμαθα πολλά για μένα. Είμαι πολύ παθιασμένη με το να προκαλώ τα όρια της σχολικής μάθησης, δεν πιστεύω πως κάποιος πρέπει να αισθάνεται χαζός, επειδή δεν τα πάει καλά σε κάτι που έχει φτιαχτεί για τις μάζες.

Το Λύκειο φαντάζει πολύ μακριά πλέον;
Είναι περίεργο να το σκέφτομαι. Είμαι από τη Νέα Ζηλανδία και κοιτούσα το Λύκειό μου χθες βράδυ στο Google Maps και φαντάζει ακριβώς το ίδιο. Έχω να πάω πίσω πέντε χρόνια.

Πώς ακριβώς απέτυχες στο Λύκειο εκεί;
Μπορώ να κατηγορήσω πολλούς παράγοντες, αλλά, για να είμαι 100% ειλικρινής, έχει να κάνει με το ότι είχε κυκλοφορήσει μια εβδομάδα πριν από τις εξετάσεις μου το Grand Theft Auto III. Σκάλωσα στο Playstation.

Τι ακριβώς έκανες μετά;
Πήγα σε μια τεχνική σχολή, λίγο χαλαρή, δεχόταν σχεδόν όποιον να 'ναι. Όταν είδαν τους καλούς βαθμούς που είχα στην προτελευταία τάξη του Λυκείου, με δέχθηκαν και στη συνέχεια μπόρεσα να πάω στο πανεπιστήμιο.

Πώς βρήκες δουλειά μετά; Το ότι το είχες «αποτύχει στο Λύκειο», σε δυσκόλεψε;
Έκανα κάποιες δουλειές για το πανεπιστήμιο, τους βοηθούσα λίγο με κάποιες εικονογραφήσεις. Θυμάμαι ότι έκανα αιτήσεις σε ένα κάρο δουλειές, αλλά δεν έκατσε τίποτα. Μετά μετακόμισα στη Μελβούρνη από το Μπρίσμπεην, δούλεψα ως εκπαιδευόμενος στο VICE μαζί με δύο άλλα παιδιά, έβγαλα κάποια χρήματα εκεί και μετά έκανα freelance δουλειά για μια άλλη εταιρία, που έκανε κάτι περίεργες διαφημιστικές παραγωγές για τη μεταμεσονύχτια τηλεόραση. Εκεί έκανα After Effects.

Τι συμβουλή θα έδινες σε εκείνους που απέτυχαν στο Λύκειο;
Να κάνουν κάτι που τους ενδιαφέρει πραγματικά και τους παρακινεί. Αν αποτύχατε στις εξετάσεις, μάλλον συνέβη επειδή δεν είχατε κίνητρο. Αν βρείτε κάτι που θέλετε να κάνετε και που σας παρακινεί να προχωρήσετε, τότε θα πάτε πραγματικά καλά σε αυτό.

Περισσότερα από το VICE

Μια Φωτογράφιση Ζευγαριών που Κάνουν Αληθινό Σεξ για Διαφημιστική Καμπάνια

Δέκα Ερωτήσεις που Πάντα Ήθελες να Κάνεις σε Έναν Πορτιέρη

Η Παράνοια των Πανελληνίων Οδηγεί Κάποιους Μαθητές στα Χάπια