Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στο VICE Canada.Ο Dan Bryant είναι ένας φωτογράφος με έδρα τη Μελβούρνη, που λατρεύει την αληθινή έκφραση στο πρόσωπο των ανθρώπων, όταν αναρωτιούνται το γιατί κάποιος τους φωτογραφίζει. Είναι αυτή του η αγάπη που τον τραβά προς την τελευταία του -ελαφρώς προκλητική- συλλογή, η οποία αποτελείται από φωτογραφίες ανθρώπων που βρίσκονται κολλημένοι στο φανάρι. Όσον αφορά την ιδιωτικότητά μας, το αυτοκίνητο παραμένει μια κάπως «γκρίζα ζώνη». Οι άνθρωποι που κάθονται στο φανάρι συχνά τραγουδούν, σκαλίζουν τη μύτη τους, βάζουν makeup και ενίοτε μιλούν στον εαυτό τους. Νιώθουν ότι είναι σε έναν ιδιωτικό για εκείνους χώρο, μαζί με όλους τους άλλους ανθρώπους που βρίσκονται μέσα στα αυτοκίνητά τους.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Η δουλειά του Dan τονίζει αυτήν ακριβώς τη λογική ασυνέπεια, με το να δημιουργεί μια άμεση σχέση μεταξύ του ατόμου που φωτογραφίζεται και του θεατή. Το αποτέλεσμα είναι άνθρωποι που αποτυπώνονται σε μια εντελώς ευάλωτη στιγμή τους, με όλο εκείνο το ξεκαρδιστικό μπέρδεμα που «γράφεται» στα μάτια τους. Ρωτήσαμε τον Dan να μας πει τα πώς και τα γιατί του project του, καθώς και τους ηθικούς κανόνες που το διέπουν.
Όλες οι φωτογραφίες αποτελούν ευγενική παραχώρηση του Dan Bryant
VICE: Γεια σου Dan. Οι φωτογραφίες επικοινωνούν κάτι πολύ άβολο. Είναι τυχαίο αυτό ή είναι κάτι στο οποίο στοχεύεις;
Dan Bryant: Σίγουρα δεν είναι τυχαίο. Το θέμα είναι πως μόλις ζητήσεις άδεια από κάποιο άτομο, για να το φωτογραφίσεις, η έκφρασή του αλλάζει. Όταν δεν το κάνεις, λοιπόν, αποτυπώνεις εικόνες που λένε, «Γιατί με φωτογραφίζει αυτός, ρε γαμώτο;» ή μια άβολη, παντελώς μπερδεμένη έκφραση. Το λατρεύω αυτό.Τι λατρεύεις τόσο σε αυτό;
Υπάρχει μια περίεργη, ιδιωτική στιγμή μεταξύ του φωτογράφου και του ατόμου που φωτογραφίζεται. Εμένα μου αρέσει αυτό, αν και τεχνικά δεν είναι και πολύ κοντά στη φωτογραφία δρόμου. Η αληθινή φωτογραφία δρόμου σημαίνει ειλικρινείς στιγμές, όπου το άτομο που φωτογραφίζεται δεν το περιμένει. Εκεί διαφέρω κάπως, μιας και μου αρέσουν πολύ αυτές οι στιγμές αναγνώρισης. Αν το άτομο κοιτά την κάμερα, τότε κοιτά και τον θεατή και σημαίνει ότι υπάρχει μεγαλύτερη σύνδεση, αλλά υπάρχει και το ζήτημα της παρέμβασης. Εκεί ακριβώς υπάρχει και η διαφωνία των φωτογράφων δρόμου με τη δουλειά μου.
Dan Bryant: Σίγουρα δεν είναι τυχαίο. Το θέμα είναι πως μόλις ζητήσεις άδεια από κάποιο άτομο, για να το φωτογραφίσεις, η έκφρασή του αλλάζει. Όταν δεν το κάνεις, λοιπόν, αποτυπώνεις εικόνες που λένε, «Γιατί με φωτογραφίζει αυτός, ρε γαμώτο;» ή μια άβολη, παντελώς μπερδεμένη έκφραση. Το λατρεύω αυτό.Τι λατρεύεις τόσο σε αυτό;
Υπάρχει μια περίεργη, ιδιωτική στιγμή μεταξύ του φωτογράφου και του ατόμου που φωτογραφίζεται. Εμένα μου αρέσει αυτό, αν και τεχνικά δεν είναι και πολύ κοντά στη φωτογραφία δρόμου. Η αληθινή φωτογραφία δρόμου σημαίνει ειλικρινείς στιγμές, όπου το άτομο που φωτογραφίζεται δεν το περιμένει. Εκεί διαφέρω κάπως, μιας και μου αρέσουν πολύ αυτές οι στιγμές αναγνώρισης. Αν το άτομο κοιτά την κάμερα, τότε κοιτά και τον θεατή και σημαίνει ότι υπάρχει μεγαλύτερη σύνδεση, αλλά υπάρχει και το ζήτημα της παρέμβασης. Εκεί ακριβώς υπάρχει και η διαφωνία των φωτογράφων δρόμου με τη δουλειά μου.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είναι όμως ηθικό; Υπάρχουν άτομα που δεν φωτογραφίζεις;
Δεν φωτογραφίζω ποτέ άστεγους. Τους άστεγους, τα άτομα με αναπηρία και οποιοδήποτε άτομο δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Αυτά δεν με ενδιαφέρουν. Υπάρχουν ήδη πολλά δείγματα φωτογραφίας δρόμου που αποτυπώνουν άστεγους, οπότε δεν νιώθω ότι πρέπει να το κάνω και εγώ. Αλλά, όταν μιλάμε για κουστουμαρισμένους και πλούσιους, τότε ναι, γιατί όχι; Βέβαια, θέλω να τονίσω εδώ, πως δεν προσπαθώ ποτέ να δείξω εσκεμμένα κάτι αρνητικό. Δεν προσπαθώ ποτέ εσκεμμένα να αποτυπώσω τους ανθρώπους με αρνητικά χρώματα. Απλώς είμαι πολύ παθιασμένος με την πραγματικότητα, αυτό είναι το βασικό. Θέλω μόνο το αληθινό, δεν θέλω ψεύτικες αλληλεπιδράσεις.
Δεν φωτογραφίζω ποτέ άστεγους. Τους άστεγους, τα άτομα με αναπηρία και οποιοδήποτε άτομο δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Αυτά δεν με ενδιαφέρουν. Υπάρχουν ήδη πολλά δείγματα φωτογραφίας δρόμου που αποτυπώνουν άστεγους, οπότε δεν νιώθω ότι πρέπει να το κάνω και εγώ. Αλλά, όταν μιλάμε για κουστουμαρισμένους και πλούσιους, τότε ναι, γιατί όχι; Βέβαια, θέλω να τονίσω εδώ, πως δεν προσπαθώ ποτέ να δείξω εσκεμμένα κάτι αρνητικό. Δεν προσπαθώ ποτέ εσκεμμένα να αποτυπώσω τους ανθρώπους με αρνητικά χρώματα. Απλώς είμαι πολύ παθιασμένος με την πραγματικότητα, αυτό είναι το βασικό. Θέλω μόνο το αληθινό, δεν θέλω ψεύτικες αλληλεπιδράσεις.
Ναι, αυτό μπορώ να το διακρίνω. Με τις φωτογραφίες των αστυνομικών, όμως, τι προσπαθείς να πεις;
Είναι κάπως ότι είναι σαν και εμένα, αλλά από την άλλη πλευρά. Προφανώς, δεν πρόκειται ποτέ να επιτεθώ ή να χτυπήσω αστυνομικό. Αυτό, όμως, που μπορώ να κάνω είναι να τους φωτογραφίσω και αυτό είναι το κοντινότερο σε κάτι τέτοιο. Δεν το εννοώ με βίαιο τρόπο. Αν δεν μπορώ να κάνω τίποτα πέρα από το να τους φωτογραφίσω, τότε θα τους φωτογραφίσω ή θα τους κάνω ένα πολύ κοντινό πορτρέτο, προσπαθώντας λίγο να τους εκνευρίσω.Θεωρείς πως οι αστυνομικοί σε εκλαμβάνουν ως απειλή;
Ναι, όλους σαν απειλή τους βλέπουν και αυτό είναι μεγάλο μέρος του προβλήματος. Το σπρέι πιπεριού είναι κάτι που χρησιμοποιούν πλέον πολύ εύκολα. Θυμάμαι πως, όταν δεν το είχαν, μιλούσαν στον κόσμο. Οι μπάτσοι δεν μιλούν πλέον, απλώς σου ρίχνουν το σπρέι, επειδή αντιστέκεσαι και αυτό είναι όλο.
Είναι κάπως ότι είναι σαν και εμένα, αλλά από την άλλη πλευρά. Προφανώς, δεν πρόκειται ποτέ να επιτεθώ ή να χτυπήσω αστυνομικό. Αυτό, όμως, που μπορώ να κάνω είναι να τους φωτογραφίσω και αυτό είναι το κοντινότερο σε κάτι τέτοιο. Δεν το εννοώ με βίαιο τρόπο. Αν δεν μπορώ να κάνω τίποτα πέρα από το να τους φωτογραφίσω, τότε θα τους φωτογραφίσω ή θα τους κάνω ένα πολύ κοντινό πορτρέτο, προσπαθώντας λίγο να τους εκνευρίσω.Θεωρείς πως οι αστυνομικοί σε εκλαμβάνουν ως απειλή;
Ναι, όλους σαν απειλή τους βλέπουν και αυτό είναι μεγάλο μέρος του προβλήματος. Το σπρέι πιπεριού είναι κάτι που χρησιμοποιούν πλέον πολύ εύκολα. Θυμάμαι πως, όταν δεν το είχαν, μιλούσαν στον κόσμο. Οι μπάτσοι δεν μιλούν πλέον, απλώς σου ρίχνουν το σπρέι, επειδή αντιστέκεσαι και αυτό είναι όλο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Όλες οι φωτογραφίες σου είναι από το κέντρο της πόλης. Πιστεύεις ότι θα μπορούσες να βγάλεις τις ίδιες φωτογραφίες στα προάστια; Κάπου που ο ρυθμός της ζωής δεν είναι τόσο γρήγορος;
Κοίτα, αυτό λειτουργεί υπέρ μου, η πυκνότητα του κόσμου βοηθάει πολύ. Έχω κάνει φωτογραφία δρόμου σε μέρη με λιγότερο κόσμο, αλλά εκεί φαίνεσαι πολύ περισσότερο.Μετακόμισες στην πόλη, ειδικά για να παίρνεις φωτογραφίες, όπως αυτές;
Ναι, παλιότερα ζούσα με τη μητέρα μου στα προάστια. Ιδανικά, για τον τύπο των φωτογραφιών που αποτυπώνω, το να ζεις στην πόλη είναι τέλειο. Είναι σαν το κυνήγι. Κυνηγώ ανθρώπους, όχι κυριολεκτικά βέβαια. Είναι σαν να πηγαίνεις για σαφάρι και να ψάχνεις την τέλεια φωτογραφία. Νιώθω κάθε μέρα, πως μπορεί να πάρω μια φωτογραφία που θα την κοιτώ για το υπόλοιπο της ζωής μου. Κάθε φορά που βγαίνω έξω, σκέφτομαι πως ήδη έχω τέσσερις-πέντε φωτογραφίες που λατρεύω.
Κοίτα, αυτό λειτουργεί υπέρ μου, η πυκνότητα του κόσμου βοηθάει πολύ. Έχω κάνει φωτογραφία δρόμου σε μέρη με λιγότερο κόσμο, αλλά εκεί φαίνεσαι πολύ περισσότερο.Μετακόμισες στην πόλη, ειδικά για να παίρνεις φωτογραφίες, όπως αυτές;
Ναι, παλιότερα ζούσα με τη μητέρα μου στα προάστια. Ιδανικά, για τον τύπο των φωτογραφιών που αποτυπώνω, το να ζεις στην πόλη είναι τέλειο. Είναι σαν το κυνήγι. Κυνηγώ ανθρώπους, όχι κυριολεκτικά βέβαια. Είναι σαν να πηγαίνεις για σαφάρι και να ψάχνεις την τέλεια φωτογραφία. Νιώθω κάθε μέρα, πως μπορεί να πάρω μια φωτογραφία που θα την κοιτώ για το υπόλοιπο της ζωής μου. Κάθε φορά που βγαίνω έξω, σκέφτομαι πως ήδη έχω τέσσερις-πέντε φωτογραφίες που λατρεύω.
