Θάνια, αναπληρώτρια νηπιαγωγός
Μία εκπαιδευτικός που είναι έγκυος αντιμετωπίζει διάφορα προβλήματα και λόγω της φύσης της εργασίας μας. Είναι μια δουλειά που είσαι ανάμεσα σε παιδιά που τρέχουν, πέφτουν πάνω σου, σκύβεις να δέσεις κορδόνια, σηκώνεις παιδιά, κυνηγάς παιδιά. Η πιο δύσκολη περίοδος που έχεις ως εκπαιδευτικός και έγκυος είναι η περίοδος των ιώσεων, ειδικά ανάμεσα Δεκέμβρη με Μάρτη που έχουν έξαρση. Πάρα πολλά παιδιά είναι άρρωστα και η έγκυος βρίσκεται σε ένα περιβάλλον που τα παιδιά έρχονται σε επαφή μαζί της. Αν σκεφτούμε και τις υποδομές σε πολλά νηπιαγωγεία που είναι προκάτ, με τις πολύ μικρές αίθουσες οι οποίες ζεσταίνονται με κλιματιστικό, τότε μιλάμε για θάλαμο μικροβίων. Εγώ όταν ήμουν στον 6ο μήνα είχα βρογχίτιδα και συνέχιζα να πηγαίνω στα μαθήματα με μάσκα. Έκλαιγα κι έλεγα τι έχω κάνει και δεν μπορώ να κάτσω σπίτι μου δύο μέρες να αναρρώσω. Δεν είχα όμως καμία άδεια.Εγώ όταν ήμουν στον 6ο μήνα, είχα βρογχίτιδα και συνέχιζα να πηγαίνω στα μαθήματα με μάσκα. Έκλαιγα κι έλεγα «τι έχω κάνει και δεν μπορώ να κάτσω σπίτι μου δύο μέρες να αναρρώσω;».
Το πιο δύσκολο ήταν ο αποχωρισμός με το βρέφος στους δύο μήνες της ζωής του. Και φυσικά υπήρχε τεράστια δυσκολία με τον θηλασμό. Το στήθος μου γέμιζε γάλα, πέτρωνε και πονούσα. Έπρεπε να βγάζω το γάλα όσο ήμουν στο σχολείο. Όμως στο νηπιαγωγείο δεν υπάρχουν διαλείμματα ή κενά για την νηπιαγωγό. Έμενα μέσα στην τάξη, έκανα μάθημα και πονούσα. Προσπαθούσα με μαλάξεις να βγάλω και να πετάξω λίγο γάλα στον νιπτήρα, το πεντάλεπτο που πήγαινα τουαλέτα. Την ίδια ώρα, το παιδί στο σπίτι έκλαιγε, δεν έπινε από μπιμπερό, πεινούσε. Μέσα στην ατυχία της ανεργίας του άντρα μου, τουλάχιστον ήταν εκείνος πίσω και το πρόσεχε. Αναγκάστηκα να πάρω άδεια δύο μήνες άνευ αποδοχών. Ήταν δύο μήνες χωρίς λεφτά, χωρίς ένσημα και χωρίς προϋπηρεσία. Αυτή η κατάσταση οδηγεί μία εκπαιδευτικό και σε οικονομική εξαθλίωση, αλλά παράλληλα σε χαντακώνει και στη σειρά στον πίνακα των αναπληρωτών. Και όλοι ξέρουμε ότι μεταξύ των αναπληρωτών γίνεται σφαγή για τα μόριά μας από την προϋπηρεσία.Επιστρέφοντας στο σχολείο, όταν πια το μωρό ήταν 4 μηνών, συνεχίστηκε το πρόβλημα με τον θηλασμό. Και δεν είμαι η μόνη. Έχω ακούσει άπειρες ιστορίες με γυναίκες που τους πήγαιναν το παιδί στο σχολείο για να θηλάσουν, που έβγαζαν το γάλα με το θήλαστρο μέσα στο πάρκινγκ κι ερχόταν κάποιος να το πάρει για να το πάει στο παιδί, ή και περιπτώσεις που δεν τους έδιναν αίθουσες κι έπρεπε να πάνε στις τουαλέτες να βγάλουν το γάλα. Ασύλληπτα πράγματα.Το στήθος μου γέμιζε με γάλα, πέτρωνε και πονούσα. Προσπαθούσα με μαλάξεις να βγάλω και να πετάξω λίγο γάλα στον νιπτήρα, το πεντάλεπτο που πήγαινα τουαλέτα.
Έλληνες Έφηβοι Μιλούν για τη Σεξουαλική Διαπαιδαγώγηση, Χωρίς Αυτή
Και επιστρέφουμε στο φαινόμενο ιώσεις. Εγώ ήμουν σε ένα σχολείο που είχε 12 κρούσματα H1N1. Το σχολείο δεν έκλεισε από την Πρωτοβάθμια. Είχα κάνει το εμβόλιο, αλλά μετέφερα τον ιό στο σπίτι και κόλλησα το μωρό όταν ήταν 6 μηνών. Εγώ δεν νόσησα, αλλά νόσησε το παιδί και ο σύζυγός μου. Εκείνη την περίοδο τελείωσα και τις άδειές μου που έχω ως αναπληρώτρια. Μετά δεν είχα καμία άδεια σε περίπτωση που κάτι συνέβαινε σε εμένα ή το μικρό.
Η δική μου περίπτωση δεν είναι η μόνη. Σε διάφορα γκρουπ αναπληρωτών στο Facebook ανέβαιναν τέτοιες ιστορίες. Υπήρχε ανάγκη να οργανωθούμε. Οι γυναίκες αναρωτιόντουσαν "να δουλέψουμε ή να παραιτηθούμε"; Ξεκινήσαμε σαν συντονιστικό αναπληρωτών και αδιόριστων εκπαιδευτικών και κάναμε την καμπάνια για την προστασία της μητρότητας. Αυτή η κίνηση πάτησε σε μία πραγματική ανάγκη.Η καμπάνια ξεκίνησε την σεζόν '18-'19, που ήταν η χρονιά που έγιναν μεγάλες κινητοποιήσεις από τους αναπληρωτές για τον νόμο Γαβρόγλου. Με το που βγήκε η ανακοίνωση για την πρώτη συνέλευση επικοινωνούσε μαζί μας πολύς κόσμος από διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Κάναμε μία πανελλαδική σύσκεψη, στην οποία μίλησαν αναπληρώτριες από διάφορες περιοχές της χώρας και μετέφεραν την πραγματικότητα που ζουν. Και καταλάβαμε ότι δεν είναι μόνο πρόβλημα στην εκπαίδευση. Αφορά και άλλους τομείς. Κατά τη διάρκεια των κινητοποιήσεών μας, μπήκαν μέσα στην καμπάνια και οι επικουρικοί γιατροί, οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι στο Υπουργείο Πολιτισμού και τα μέλη του σωματείου μισθωτών τεχνικών.Εγώ ήμουν σε ένα σχολείο που είχε 12 κρούσματα H1N1. Είχα κάνει το εμβόλιο, αλλά μετέφερα τον ιό στο σπίτι και κόλλησα το μωρό όταν ήταν 6 μηνών.
Θέλουμε εννεάμηνη άδεια ανατροφής που να μην διακόπτεται, όπως έχουν άλλωστε και οι μόνιμες συνάδελφοί μας. Και θέλουμε και άδεια επαπειλούμενης κύησης. Άδεια ασθένειας τέκνου, προγεννητικού ελέγχου. Θέλουμε τις απαραίτητες άδειες για την προστασία της κύησης, του τοκετού, της μητρότητας και της ανατροφής.Αυτή είναι η πραγματικότητάς μας. Αυτή είναι η πραγματικότητα για τις γυναίκες εκπαιδευτικούς που είναι έγκυες. Γι’ αυτό κι εμείς θα συνεχίσουμε τις κινητοποιήσεις. Όσο υπάρχει αυτή η αδικία, θα είμαστε εκεί να παλεύουμε.Θέλουμε τις απαραίτητες άδειες για την προστασία της κύησης, του τοκετού, της μητρότητας και της ανατροφής.
Ερατώ, συμβασιούχος Υπουργείου Πολιτισμού
Με απλά λόγια, δεν δικαιούμαστε ούτε την άδεια θηλασμού των δημοσίων υπαλλήλων ούτε αυτή των ιδιωτικών, παρά ένα πολύ μικρό τμήμα της. Το αποτέλεσμα είναι, η μητέρα συμβασιούχος ορισμένου χρόνου του δημοσίου να καλείται να επιστρέψει στην εργασία της μετά τη λήξη της άδειας λοχείας και ενώ το βρέφος είναι ακόμη 2 μηνών και βρίσκεται στην περίοδο αποκλειστικού θηλασμού. Παράλληλα, το νωρίτερο που μπορεί να γίνει δεκτό σε βρεφονηπιακό σταθμό, είναι μετά τους 6 μήνες. Πρακτικά, οδηγείται στο να διακόψει βίαια το θηλασμό και να αντικατασταθεί από άλλο πρόσωπο φροντίδας, σε μια κρίσιμη περίοδο για το βρέφος, ή να εγκαταλείψει τη δουλειά της, στην έσχατη περίπτωση να διεκδικήσει γονική άδεια άνευ αποδοχών αν και για όσο αντέχει οικονομικά χωρίς πόρους κι αν καταφέρει να την γίνει δεκτή η άνευ αποδοχών από την Υπηρεσία της.Με βάση την αρχή της μη διάκρισης, εμείς διεκδικούμε 9 μήνες άδειας όπως οι μόνιμοι και αορίστου χρόνου συνάδελφοί μας. Από την αρχή της ίσης μεταχείρισης, προκύπτει ότι στα πλαίσια της εργασιακής σύμβασης δεν επιτρέπεται η άνιση μεταχείριση από τον εργοδότη των μισθωτών, που έχουν τα ίδια προσόντα και παρέχουν τις ίδιες υπηρεσίες κάτω από τις ίδιες συνθήκες. Όσον αφορά τις συνθήκες απασχόλησης, οι εργαζόμενοι ορισμένου χρόνου δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται δυσμενώς σε σχέση με τους αντίστοιχους εργαζομένους αορίστου χρόνου μόνο επειδή έχουν σύμβαση ή σχέση εργασίας ορισμένου χρόνου κι όσον αφορά στους όρους και στις συνθήκες απασχόλησης, οι εργαζόμενοι ορισμένου χρόνου δεν επιτρέπεται, εκ μόνου του λόγου ότι η σύμβαση τους είναι ορισμένου χρόνου, να αντιμετωπίζονται δυσμενώς σε σχέση με τους αντίστοιχους εργαζόμενους αορίστου χρόνου. Απαγορεύεται δηλαδή οποιαδήποτε διάκριση των εργαζομένων λόγω διάρκειας και είδους της σύμβασής τους.Μια γυναίκα οδηγείται στο να διακόψει βίαια τον θηλασμό και να αντικατασταθεί από άλλο πρόσωπο φροντίδας, σε μια κρίσιμη περίοδο για το βρέφος, ή να εγκαταλείψει τη δουλειά της.
Όταν έληξε η σύμβασή μου τελείωνε και το έργο και φύγαμε όλοι οι εργαζόμενοι. Σε μία άλλη συμβασιούχο όμως που διεκδίκησε άδεια άνευ αποδοχών και δέχτηκε πολλές πιέσεις να μην το κάνει, αρχικά της έκαναν προφορικό εκβιασμό ότι δεν θα ανανεωθεί η σύμβασή της και εν τέλει το πραγματοποίησαν κιόλας. Αυτό που είχε γίνει είναι ότι ανανέωσαν όλες τις συμβάσεις, εκτός από τη συγκεκριμένη εργαζόμενη μητέρα που ήταν η μόνη που απολύθηκε από το επιστημονικό προσωπικό. Η ομάδα μητρότητας ήταν ενεργή τότε, κινητοποιηθήκαμε αμέσως, θέσαμε το θέμα και στην Υπηρεσία και το Υπουργείο, και ανακλήθηκε η απόλυσή της. Και λέω απόλυση γιατί εμείς έτσι το ονομάζουμε, κι ας χρησιμοποιούν την δικαιολογία ότι λήγει η σύμβαση. Εμείς το θεωρούμε απόλυση με έναν έμμεσο τρόπο, εφόσον το έργο συνεχίζεται και υπάρχει φυσικό αντικείμενο.Έβγαζα γάλα με το θήλαστρο όταν ήμουν στη δουλειά, το έβαζα στην κατάψυξη και το έδινε η μητερά μου με το μπιμπερό την επόμενη μέρα στο παιδί. Έχω ακούσει άπειρες τέτοιες ιστορίες.
Εγώ, μέχρι να επιστρέψω στην δουλειά ήμουν δύο χρόνια άνεργη και περίμενα να βγει προκήρυξη. Όταν ξεκίνησα να εργάζομαι ξανά, η κόρη μου είχε ήδη μπει στον παιδικό σταθμό. Με αφορμή την προσωπική μου εμπειρία άρχισα να έρχομαι σε επαφή και με άλλες συναδέλφισσες μέσω του σωματείου και να συζητάμε τα προβλήματα μητρότητας. Διαπιστώσαμε πόσο μεγάλο είναι το πρόβλημα κι ότι πέρα από τις άδειες λοχείας, δεν μας αναγνωρίζεται ούτε καν άδεια ασθένειας τέκνου. Αν αρρωστήσει το παιδί, δηλαδή δεν δικαιούμαστε άδεια, ενώ οι μόνιμες και αορίστου χρόνου συναδέλφισσες μας, δικαιούνται. Αυτό είναι κατάφωρη διάκριση.Πλέον είμαστε αρκετές ενεργές μητέρες στην ομάδα μητρότητας που λειτουργεί στο πλαίσιο του Σωματείου εκτάκτου προσωπικού του ΥΠ.ΠΟ, με άξονα τα θέματα, που αφορούν στην προστασία της μητρότητας και τα δικαιώματα των εγκύων και μητέρων. Έχουμε επικοινωνία με όλα τα ενδιαφερόμενα μέλη και φροντίζουμε για την αλληλοενημέρωση και την αλληλοστήριξη τους. Την ίδια ώρα είμαστε σε επαφή με ελαστικά εργαζόμενες γυναίκες και σε άλλα υπουργεία και φορείς, όπως με αναπληρώτριες στην εκπαίδευση, με επικουρικές γιατρούς στα νοσοκομεία, με εργαζόμενες στους Δήμους, οι οποίες βιώνουμε παρόμοια ή ίδια προβλήματα. Είναι πολιτική το να λειτουργούν έτσι τα πράγματα με συμβασιούχους και αναπληρωτές. Κι ενώ εργαζόμαστε κανονικά, έχουμε τις ίδιες ευθύνες και τα ίδια ωράρια, δεν έχουμε τα ίδια δικαιώματα.Ως έγκυος, η υπηρεσία πρέπει να εξασφαλίζει ασφαλείς συνθήκες εργασίας, όμως την έβαζαν εκδικητικά σε δύσκολα πόστα ορθοστασίας, μέχρι που έφτασε στο σημείο να πάθει αποκόλληση πλακούντα.
Αυτό που πρέπει να καταλάβει κανείς είναι ότι οι εργαζόμενοι ορισμένου χρόνου είναι ένα μεγάλο, αριθμητικά και λειτουργικά, κομμάτι του προσωπικού του Υπουργείου Πολιτισμού. Καλύπτουμε πάγιες και διαρκείς λειτουργικές ανάγκες και όχι έκτακτες. Απλά αλλάζουμε πόστα και υπηρεσίες, εναλλάσσοντας διαστήματα εργασίας με διαστήματα ανεργίας. Επίσης, η ελαστική εργασία είναι κρατική πολιτική και όχι επιλογή του εργαζόμενου. Η πολιτική αυτή έχει ένα κόστος και για τον εργοδότη, ο οποίος είναι υποχρεωμένος να το απορροφά και όχι να το μετακυλά στον εργαζόμενο.Η εργασία με διαδοχικές συμβάσεις αποτελεί, δυστυχώς, μια εργασιακή κανονικότητα για εμάς, πράγμα που σημαίνει ότι και θα αρρωσταίνουμε και θα μένουμε έγκυες και θα συνεχίζουμε τη ζωή μας, είτε είμαστε σε σύμβαση είτε αιτούμαστε σε νέα προκήρυξη. Δεν υπάρχει κανένα επιχείρημα, που να μας πείθει ότι, όταν μένουμε έγκυες, θα αποκλειόμαστε από την εργασία και τη δυνατότητα βιοπορισμού. Μην ξεχνάμε επίσης, ότι πρόκειται για ένα καθεστώς εργασίας, που, σκόπιμα, αφήνεται σε μια ασαφή γκρίζα ζώνη, στα πλαίσια της υποτίμησης της εργασίας. Σύμφωνα με αυτό το καθεστώς δεν είμαστε ούτε -ακριβώς- δημόσιοι υπάλληλοι, ούτε -ακριβώς- ιδιωτικοί, με αποτέλεσμα να μη μας αναγνωρίζονται, ούτε τα εργασιακά δικαιώματα του ενός, ούτε του άλλου, πλήρως, και πρακτικά, να επικρατεί η χειρότερη συνθήκη για τον εργαζόμενο. Είμαστε συμβασιούχες.Αυτό είναι η ζωή μας. Εναλλάσσεται η εργασία με την ανεργία συνεχώς. Είμαστε αναγκασμένες να ζούμε έτσι κι αυτό είναι πολιτική επιλογή. Καλύπτουμε θέσεις που δεν είναι καθόλου έκτακτες. Στην πραγματικότητα δεν είμαστε ούτε έκτακτοι, ούτε αναπληρώνουμε κανέναν. Έτσι μας ονομάζουν για να καλύπτουμε οργανικές θέσεις, αλλά με χειρότερο εργασιακό καθεστώς. Χωρίς συμβασιούχους δεν θα λειτουργούσε ούτε η Εκπαίδευση, ούτε το Υπουργείο Πολιτισμού, ούτε τίποτα.Είμαστε αναγκασμένες να ζούμε έτσι κι αυτό είναι πολιτική επιλογή.
Περισσότερα από το VICEΌσα Δεν Μπορώ να Ξεχάσω από τον Σεισμό της ΑλβανίαςΗ Ελλάδα Παραμένει η Τρίτη Χώρα στην Ευρώπη με τα πιο Κρύα Σπίτια τον Χειμώνα«Αυτοί οι Τυφλοί» - Ήμουν το Μόνο Άτομο που Βλέπει σε μια Οικογένεια ΤυφλώνΓια τα καλύτερα θέματα του VICE Greece, γραφτείτε στο εβδομαδιαίο Newsletter μας.