Οι ιστορίες των πόλεων γράφονται με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Τα αγάλματα, τα ονόματα των δρόμων, τα κεντρικά κτίρια, τα γκράφιτι και φυσικά, τα ιστορικά νυχτερινά μαγαζιά τους. Και αν από την άποψη των μεν, η Θεσσαλονίκη είναι ταυτισμένη με τον Λευκό Πύργο, ως προς τα μαγαζιά αδιαμφισβήτητα το εμβληματικό Eightball έχει γράψει πολλές σελίδες στην ιστορία της νυχτερινής ζωής της πόλης, τα τελευταία 16 χρόνια.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Οι μεγαλύτερες πόλεις της Ευρώπης έχουν, ούτως ή άλλως, να επιδείξουν το δικό τους μεγάλο rock club. Στην Αθήνα, αυτή η υπόθεση είναι μία πονεμένη ιστορία. Οι ανακατατάξεις στη νύχτα που προκάλεσε η δεκαετής οικονομική κρίση έφεραν μαζί τους και μία τάση αποκέντρωσης της διασκέδασης, με τους μεγάλους χώρους να είναι μετρημένοι στα δάχτυλα. Ταυτόχρονα, ακόμη και μικρότεροι χώροι που είχαν το δικό τους φανατικό rock και metal κοινό κλείνουν ο ένας μετά το άλλον. Συνυπολογίζοντας αυτές τις δύο τάσεις, καταλαβαίνει κανείς εύκολα ότι η ύπαρξη ενός μεγάλου rock club στην Αθήνα είναι κάτι που μοιάζει αυτήν τη στιγμή πολύ μακρινό.Στη Θεσσαλονίκη, όμως, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Και είναι διαφορετικά κυρίως λόγω της ύπαρξης του Eightball που έχει καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια να έχει σταθερό κοινό από όλες τις «φυλές» της πόλης και χάρη σε αυτό, να αντεπεξέλθει τα δύο πολύ μεγάλα χτυπήματα που υπέστη η νυχτερινή διασκέδαση.
Μιλήσαμε με τον Βαγγέλη Καμαρέτσο που μας αφηγήθηκε ιστορίες από το Eightball, θυμήθηκε τη δυσκολία των χρόνων της καραντίνας αλλά και τόνισε το πόσο δύσκολο είναι να τρέχεις πλέον ένα μαγαζί στραμμένο στο metal και γενικότερα σε ένα μόνο είδος μουσικής.VICE: Πότε ξεκινήσατε το Eightball; Bαγγέλης Καμαρέτσος: Ξεκινήσαμε την 1η Ιανουαρίου του 2006.Με τι λογική το ξεκινήσατε; Και τι περιμένατε από αυτό; Ήμασταν τρία άτομα που ξεκινήσαμε έτσι στο τελείως άγνωστο. Ούτε που ξέραμε τι θα γίνει συγκεκριμένα. Το μόνο που θέλαμε ουσιαστικά ήταν να κάνουμε έναν χώρο που να περνάμε εμείς καλά. Κάναμε την τρέλα μας επάγγελμα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Έτσι, πήραμε πρώτα τον πάνω όροφο του Eightball και παίζαμε απ’ όλα. Είχαμε διάφορες θεματικές. Μία είχε hardcore, μία είχε metal, μία είχε disco. Λίγο απ’ όλα. Κάναμε και κάποιες μικρές συναυλίες. Μετά από τέσσερις μήνες, αν δεν κάνω λάθος, πήραμε και τον κάτω όροφο. Έτσι έγινε το Eightball διώροφο. Γενικά, το θέμα ήταν να κάνουμε κάτι που να το θέλουμε εμείς. Κάτι που να είναι στα γούστα μας. Δεν παίξαμε σκυλάδικα, δεν πήγαμε σε τέτοια φάση για να γεμίσουμε το μαγαζί.Θυμάσαι πώς ήταν εκείνο το πρώτο βράδυ; Το προηγούμενο βράδυ ήταν το ρεβεγιόν και ήταν το πρώτο ρεβεγιόν στη ζωή μου -και τελευταίο μέχρι να σκάσει ο κορονοϊός- που δεν βγήκα. Έπρεπε να είμαι φρέσκος το πρωί. Ούτως ή άλλως δεν κοιμήθηκα καθόλου από τη χαρά και τον ενθουσιασμό. Καταλαβαίνεις τώρα πώς είναι να μπαίνεις σε δικό σου μαγαζί. Άγχος δεν είχα, όμως, όχι.Γενικά άγχος με το μαγαζί δεν έχει, γιατί πάει καλά. Ακόμα και εκείνη τη μέρα είχαμε πάρα πολλούς φίλους που ήρθαν, παρότι ανοίξαμε σε περίεργη μέρα. Ξέρεις, μετά το ρεβεγιόν οι περισσότεροι κάθονται σπίτια τους.Το μαγαζί είναι στα Λαδάδικα, που το 2006 ήταν σε άλλη φάση. Ήταν ρίσκο αυτό; Ναι κι αυτό είναι σημαντικό επίσης. Όταν εμείς πήγαμε στα Λαδάδικα το 2006, η περιοχή είχε ένα πολύ άσχημο όνομα. Το είχαν καταστρέψει οι προηγούμενες γενιές -και δη σκυλάδων- με τη συμπεριφορά τους και με την ποιότητα των μαγαζιών, των ποτών και όλα αυτά. Θεωρούσαν προφανώς ότι θα είναι πάντα 1997 και θα έχουμε τον κόσμο γραμμένο, αλλά αυτός θα συνεχίζει να μας προτιμάει.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Όταν πήγαμε εμείς, λοιπόν, είχαν ξεμείνει δυο-τρία μαγαζιά και μας κοιτούσαν εξωγήινους. Σε φάση «τι κάνουν τώρα αυτοί εδώ;». Μετά, σιγά-σιγά είδαμε κι εμείς και εκείνοι ότι κάτι γίνεται εδώ.Αν έρθεις στα Λαδάδικα αυτή την περίοδο θα δεις ότι έχουν νοικιαστεί όλα τα μαγαζιά πάλι και ότι έγινε ξανά πιάτσα. Νομίζω ότι συνέβαλε και το Eightball σε αυτό. Μετά από εμάς ήρθαν τα παιδιά από το Rover και άρχισαν να γίνονται πολλοί συναυλιακοί χώροι. Ας πούμε ότι ήμασταν η αρχή της καινούργιας φάσης. Πλέον είμαστε και οι πιο παλιοί εκεί κάτω.
Υπάρχει διαφορά στον τρόπο που διασκεδάζει τη νύχτα η Αθήνα σε σχέση με τη Θεσσαλονίκη; Είναι τελείως διαφορετικά. Παρότι έχω καιρό να κατέβω στην Αθήνα για να διασκεδάσω, έχω πολλές επαφές με ανθρώπους που τρέχουν μαγαζιά κάτω. Νομίζω ότι σε εμάς, στη Θεσσαλονίκη, έχει πολύ μεγαλύτερη διάρκεια η νύχτα. Μπορεί να πάμε δηλαδή μέχρι τις 8 το πρωί.Έχουμε κι ένα καλό, ότι σε εμάς τα μαγαζιά είναι όλα μαζεμένα σε μία συγκεκριμένη περιοχή. Έχει πολύ μεγάλη σημασία αυτό. Έρχεσαι, προσγειώνεσαι Λαδάδικα και μένεις εκεί. Δεν χρειάζεται να πας από Περιστέρι στη Νέα Φιλαδέλφεια και από τη Νέα Φιλαδέλφεια στη Γλυφάδα. Εδώ είναι όλα στο ίδιο μέρος με ελάχιστα μαγαζιά που είναι λίγο πιο πέρα. Είναι και οι φοιτητές εδώ, είμαστε όλοι οι μαγαζάτορες φίλοι μεταξύ μας χωρίς ανταγωνισμούς κ.λπ.Στην Αθήνα υπήρξε (ίσως και τώρα) μία τάση αποκέντρωσης και στροφής σε πιο μικρά μαγαζιά. Το είχατε παρατηρήσει κι εσείς στη Θεσσαλονίκη; Η Θεσσαλονίκη του 2006 δεν είχε μεγάλο μαγαζί. Προϋπήρχε το Eightball με άλλο όνομα αλλά ήταν πέντε-έξι χρόνια κλειστό. Αναγκαστικά, ήταν όλοι τότε σε μικρά μαγαζιά. Καθένα από αυτό είχε το συγκεκριμένο κοινό του. To ένα ήταν indie, το άλλο ήταν punk, το άλλο metal και έβλεπες συνέχεια τα ίδια πρόσωπα στα ίδια μέρη. Με το που ανοίξαμε εμείς δημιουργήθηκε ένα meet point όλων των φυλών που κρατάει μέχρι και σήμερα. Αν μπεις Παρασκευή βράδυ στο Eightball θα δεις ό,τι θέλεις. Πάνκηδες, μεταλάδες, γκοθάδες, δισκόβιους, λαϊκούς.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Είναι όμως μεταλάδικο το Eightball; Είτε θα το πεις «το μεταλάδικο που παίζει disco», είτε «η ντισκοτέκ που παίζει metal». Nαι, γενικά το κρατάμε το metal στοιχείο. Για παράδειγμα, εγώ και οι δύο συνέταιροι είμαστε μεταλάδες. Έχουν παίξει εδώ και μεγάλα ονόματα της σκηνής. Από τους Rotting Christ μέχρι τους Sodom. Επίσης, είναι δεδομένο ότι δύο μέρες την εβδομάδα, τις αφιερώνουμε σε αυτήν τη μουσική. «Τραβάει» πλέον το metal εμπορικά; Στην Αθήνα έχουν αρχίσει να κλείνουν εμβληματικά μαγαζιά. Τελευταία, έχει θέμα γενικά στη διασκέδαση. Το βλέπω στην Αθήνα, το βλέπω κι εδώ στη Θεσσαλονίκη ότι οι μεταλάδες δεν είναι αυτό που ήταν παλιά. Δεν είναι δηλαδή ότι θα βγουν και θα ξοδέψουν. Είναι δύσκολη η φάση με το metal.Και σε εμάς η ατμομηχανή μας είναι ομολογουμένως η disco. Αν δεν υπήρχε η disco και όλη αυτή η διασκέδαση που τραβάει πολύ κόσμο, δεν ξέρω πώς θα ήταν με το metal και αν θα μπορούσαμε να το συντηρήσουμε. Είναι και μεγάλος ο χώρος. Χωράει 200 άτομα ο κάθε όροφος. Δεν μπορείς να βρεις εύκολα στη Θεσσαλονίκη 200 μεταλάδες που θα βγουν για να ακούσουν μουσική. Πρέπει να κάνουμε διάφορες αλχημείες με live και after parties προκειμένου να το καταφέρουμε.Υπάρχουν και αλλαγές εντός της κοινότητας; Βέβαια και υπάρχουν. Όταν μαζεύουν οι Sabbaton 1.000 άτομα και οι Accept 300, έχει αλλάξει όλη η φάση στο metal. Άλλαξε και η νοοτροπία του μεταλά πια. Εμείς όταν πηγαίναμε παλιά σε live, φεύγαμε το μεσημέρι από το σπίτι. Φορούσες τα καρφιά σου, τα μεταξωτά σου, πήγαινες έπαιρνες το ποτό σου, έβλεπες φίλους κ.λπ. Τώρα ο μεταλάς θα πάει στη συναυλία δέκα λεπτά πριν αρχίσει. Θα μπει μέσα, θα πάρει μία μπίρα και θα πάει σπίτι του όταν τελειώσει. Έχει αλλάξει όλο το κόλπο στην κοινότητα.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Νεότεροι ακούνε όμως αυτήν τη μουσική; Ναι, ακούνε πολλοί νεότεροι άνθρωποι metal. Και νομίζω ακόμη περισσότεροι από ό,τι στην εποχή τη δική μας. Υπάρχουν πάρα πολλοί μεταλάδες, απλώς δεν γίνεται πλέον αυτό που είχαμε εμείς ότι θα πάμε στο μεταλάδικο και θα κάτσουμε μέχρι το πρωί. Πλέον είναι διαφορετική η φάση και καλά κάνει που είναι διαφορετική. Ούτως ή άλλως δεν μπορούν και να ξοδεύουν πια τόσο πολλά λεφτά για τη μουσική. Είναι δύσκολες οι εποχές. Ήρθε ο λογαριασμός της ΔΕΗ; Τον άνοιξες; Τι να πρωτοπληρώσει ο μπαμπάς ενός πιτσιρικά που ακούει metal;Ξέχωρα από το metal, μπορεί να επιβιώσει ένας χώρος που παίζει μόνο ένα είδος μουσικής; Με ΤΙΠΟΤΑ. Όχι μόνο ένας μεγάλος χώρος, ούτε 10 τ.μ. Αν δεν κάνεις event κάθε μέρα, κάτι ξεχωριστό, διαφορετικό το ένα από το άλλο, δεν μπορεί να κουνηθεί η φάση. Έχει ούτως ή άλλως σακατευτεί η Δευτέρα μέχρι Πέμπτη. Παρασκευή και Σάββατο δεν μπορείς να μην κάτσεις να σκεφτείς κάτι ξεχωριστό που θα τραβήξει κόσμο.Φαντάζομαι θα έχεις ξεχωρίσει μερικές νύχτες από όλα αυτά τα 16 χρόνια στο μαγαζί. Έχω ξεχωρίσει κάποιες νύχτες στο Eightball, ναι. Η μία ήταν φυσικά το live των Rotting Christ και έγινε ένα χάος. Το live των Sodom επίσης που επίσης είχε γίνει πανικός. Ένα άλλο κορυφαίο ήταν ο θεός Μπίγαλης, που τον άνθρωπο δεν τον ήξερα καν τότε. Τον πήρα και του είπα «γεια σας, κύριε Κώστα, είμαστε κάτι γραφικοί τύποι που παίζουμε ακόμα 80s-90s. Θέλετε να εμφανιστείτε σε μάς;». Έρχεται και δεν μπορείς να φανταστείς τι έγινε. Να πετάνε τον άνθρωπο στο ταβάνι και να γυρνάει κάτω. Σε κάποια πράγματα κάναμε κάποιες τολμηρές κινήσεις και ευτυχώς ρε φίλε, βγήκαν.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Μου φαίνεται τολμηρό, διότι το metal κοινό τείνει να είναι ελιτίστικο κάποιες φορές. Εδώ είναι το θέμα. Eκείνη την ημέρα συμπτωματικά έπαιζε ο Di’Anno, ο τραγουδιστής των Maiden. Εγώ ως μεταλάς είχα πάει εκεί. Με πήραν να τρέξω να πάω στο μαγαζί γιατί γινόταν ο πανικός. Είχε ουρές έξω. Φεύγω και πάω και λέω «τι έγινε τώρα;». Εκεί μέσα, λοιπόν, είχε και μεταλάδες. Όπως είχε πει ο Πανούσης «μου αρέσει στα κρυφά και ο Μητροπάνος». Γουστάρανε κι αυτοί.Στην τελική, αυτός που θα σε κακοχαρακτηρίσει δεν έχει χιούμορ. Μας ξέρουν όμως τα παιδιά τι είμαστε και δεν ακούστηκε τίποτα.Πώς βλέπεις το Eightball στο μέλλον; Τι σχέδια έχετε; Εμείς θα προσπαθήσουμε να βρούμε τον τρόπο να ορθοποδήσουμε γιατί αυτά τα δύο χρόνια ήταν πάρα πολύ δύσκολα. Ψυχολογικά πάνω από όλα. Τα οικονομικά… πες μία ζωή πίτα γύρο τρως. Το θέμα ήταν το ψυχολογικό. Θα βρούμε όμως την άκρη γιατί φαίνεται ο κόσμος θέλει να επανέλθει.Θα μπορούσε να φτιαχτεί ένα Eightball σήμερα; Ευτυχώς έχουμε μηχανήματα δικά μας στο μαγαζί και όλα αυτά και θα μπορέσουμε να κρατήσουμε. Αν μου έλεγες πάντως ότι ανοίγει το Eightball σήμερα με τις απαιτήσεις που έχει σε φώτα, ήχο και προσωπικό, θα σου έλεγα ότι όχι. Με τίποτα δεν θα μπορούσε να κρατήσει. Η επένδυση μας από παλιά μας έχει μείνει. Πιστεύω ότι ένα νέο Eightball, αν πας να το δουλέψεις τίμια, δεν μπορείς καθόλου εύκολα να το στήσεις τώρα.
Με την εγγραφή σας στο newsletter του VICE συμφωνείτε να λαμβάνετε ηλεκτρονικά ενημερώσεις που αφορούν το VICE, οι οποίες ορισμένες φορές ενδέχεται να περιλαμβάνουν διαφημιστικό ή/και χορηγούμενο περιεχόμενο.
