Το «Δε Variete» Είναι μια Παράσταση για Παλιούς Πασόκους

Βρισκόμαστε λίγο πριν τις εκλογές. Σε ένα ταξί που το οδηγεί η καλτ φιγούρα του «ταρίφα» που όλοι ξέρουμε και εμπιστευόμαστε μπαίνει ένας Κνίτης, μετά ένας Χρυσαυγίτης και στο τέλος ένα junkie. Όλοι πάνε Δρομοκαΐτειο συζητώντας για τις δημοσκοπήσεις με τον ταξιτζή να το «ρίχνει» ΠΑΣΟΚ για την τιμή των όπλων. Σε πρώτη φάση ο Κνίτης τσακώνεται με τον ψηφοφόρο της Χρυσής Αυγής. Σε τελευταία φάση, δεν μπορώ να spoil-άρω τι θα γίνει. Για να μάθεις θα πρέπει να βρεθείς την Παρασκευή στο Hub, στην πρεμιέρα της παράστασης Δε Variete Vol.2.

Ένα από τα απογεύματα των προηγούμενων ημερών, με βρίσκει να περπατάω πάνω στην Πειραιώς για να συναντήσω τους συντελεστές της παράστασης σε ένα ανακαινισμένο βιομηχανικό κτήριο όπου κάνουν μια από τις τελευταίες πρόβες τους. Η Αθήνα έχει μάλλον μουδιάσει από την αλλαγή της θερμοκρασίας που είναι πεσμένη τις τελευταίες ημέρες κι εγώ κάνω βιαστικά το τελευταίο μου τσιγάρο πριν φτάσω.

Ευτυχώς για μένα -δυστυχώς γι' αυτούς- με αφήνουν να τους ενοχλήσω όταν διακόπτω την πρόβα που έχει ξεκινήσει για να βρεθώ στα μπροστινά καθίσματα της αίθουσας. Ο Αντώνης Τσιοτσόπουλος και ο Μάκης Παπαδημητράτος, δημιουργοί, σκηνοθέτες και ηθοποιοί στο Δε Variete κάθονται λίγο πιο 'κει, παρακολουθώντας τον Θάνο Αλεξίου και τον Κώστα Φυτίλη, τους άλλους δυο ηθοποιούς της παράστασης να δίνουν ρεσιτάλ ερμηνείας ενσαρκώνοντας δυο Πασόκους, στο ένα από τα τέσσερα μονόπρακτα που περιλαμβάνει η παράσταση.

Το Δε Variete ξεκίνησε κατά τη θεατρική περίοδο 2014-2015 για πρώτη φορά και το κοινό το αγκάλιασε θερμά. Πέρυσι παρουσιάστηκε για λίγες παραστάσεις το νέο και ανανεωμένο Δε Variete, vol.2 H ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ με νέο υλικό και επιπλέον αφίξεις καλεσμένων τραγουδιστών ανά παράσταση. Ενδεικτικές εμφανίσεις καλεσμένων καλλιτεχνών στην περσινή σεζόν ήταν αυτές των: Φοίβου Δεληβοριά, Imam Baildi, Burger Project, Ματούλα Ζαμάνη, Lost Bodies, Σπύρου Γραμμένου, Tiny Jackal, Puta Volcano.

Όταν τους ρωτώ πώς προέκυψε το όνομα, μαθαίνω ότι «νονός» του έργου είναι ο Αντώνης, αφού εκείνος έκανε την ονοματοδοσία. Η παράσταση εκτός από τα τέσσερα μονόπρακτα παντρεύει κι άλλες τέχνες μαζί. Ανάμεσα στα θεατρικά βλέπεις τραγούδι-κάθε φορά από διαφορετικό καλλιτέχνη- stand up κωμικούς, performers, μέχρι και μάγους. Δεν πηγαίνει by the book, αφού έχει εντελώς πρωτοποριακά χαρακτηριστικά, όμως στο 80% της αποτελείται αμιγώς από θέατρο. Γι' αυτό και δεν είναι ούτε βαριετέ, ούτε σκέτη παράσταση. Είναι Δε Variete και μάλλον καθιερώνει ένα καινούριο παλμό στο πάλκο.

Μπορείς να πάρεις μια γεύση από τον Κλεπταποδόχο, ένα θεατρικό μονόπρακτο που παρουσιάστηκε στο πρώτο Δε Variete. Τα παιδιά το γύρισαν, το ανέβασαν και μας το κερνάνε:

Όσο προβάρουν εναλλάξ τους ρόλους τους, παρατηρώ και τους χαρακτήρες που έχουν επιλέξει να εντάξουν στα έργα. Οι ήρωες είναι αντιήρωες για τα θεατρικά δεδομένα. Φαινομενικά δεν υπάρχει κανένας οδυρμός, καμία τραγωδία. Οι χαρακτήρες αποτελούνται από κερατάδες, κομματόσκυλα, πεθαμενατζήδες, τζάνκια, ντελιβεράδες, καβατζόπουστες παραλιάρχες και λαμόγια. Έχουν γεννηθεί στην Ελλάδα του τώρα, υπάρχουν κάπου εκεί έξω ή είναι εγώ κι εσύ. Είναι ανθρώπινοι, τιποτένιοι και μας θυμίζουν αυτό που τόσο εύκολα ξεχνάμε: Ότι βγαίνουμε όλοι τουλάχιστον ελαττωματικοί από το εργοστάσιο της φύσης.

Το έργο είναι συγγραφικά και υποκριτικά ελεύθερο, χωρίς αναστολές και κυριλίκια. Μέσα από το γέλιο, τις επικές ατάκες και τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται όμως- αφού είναι γεμάτο κοινωνικοπολιτικό περιεχόμενο - είναι εδώ για να σου θυμίσει την κοινωνία που ζεις και τη στάση σου μέσα σε αυτή. Όλα περασμένα σε ένα πρίσμα κυνισμού και καυστικότητας που αντανακλούν έντονα στον καθρέφτη των δρόμων της Αθήνας.

Το Παλιό Βαθύ ΠΑΣΟΚ

Ο Θάνος Αλεξίου στον ρόλο του αρρωστημένου Πασόκου

Ένας παλαιοκομματικός Πασόκος, ο Λάκης Αντύπας που αναπολεί και περιγράφει σε ένα καφετζή την αρρωστημένη του ταύτιση στον Ανδρέα Παπανδρέου ή καλύτερα στην ευημερία και τον νεοπλουτισμό που υποσχόταν η σοσιαλδημοκρατία της εποχής. Όλος ο όλεθρος που προκάλεσαν τα «30 χρόνια επιτυχίας» του ΠΑΣΟΚ περνάει σαν 20λεπτο trailer μπροστά από τα μάτια σου. Bonus κανονάκι το σημείο που ο Πασόκος βρίσκεται στο δίλλημα που δεν ξέρει σε ποια κηδεία να πάει, αφού χάνει τον βιολογικό και τον πνευματικό του πατέρα (a.k.a. Ανδρέα Παπανδρέου) την ίδια μέρα.

Ο Κώστας Φυτίλης, έτερος Πασόκος του έργου.

Ο Φλογομπάφος

Ο Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, στον ρόλο του Φλογομπάφου

Αν κάνεις κάμπινγκ έχεις συναντήσει σίγουρα ένα τύπο σαν τον «Φλογομπάφο». Είναι ο κλασικός μισητός σπασαρχίδης που κάνει τέσσερις μήνες διακοπές στις πλάτες όσων πηγαίνουν να την αράξουν σε ελεύθερο μια εβδομάδα κάνοντας τράκα οτιδήποτε. Κωλόχαρτο, καπνό, μπάφους, μέχρι και το φτιαράκι για το χέσιμο. Είναι εκείνος που επειδή είναι στο μέρος για καιρό θα σου κάνει κουμάντο στο που να στήσεις, με ποιον θα μιλήσεις και θα έρθει νταβατζίδικα να σου ζητήσει πράγματα γιατί για κάποιο γαμημένο λόγο θεωρεί πως πρέπει να τον εξυπηρετείς με αποτέλεσμα να τον μισεί όλο το κάμπινγκ.

Ο Πεθαμενατζής

Σε ένα γραφείο τελετών, υπάρχει ο γνωστός ιδιοκτήτης νεκροθάφτης που έχει αναβαθμίσει το γραφείο τελετών του αγοράζοντας ιταλικά κοστούμια για τα «κοράκια» του και όχι από την Αιόλου όπως όλα τα γραφεία τελετών. Ο νεκροθάφτης και η μαύρη κωμωδία διανυκτερεύουν, ενώ μετά την απόφαση να παραγγείλει σουβλάκια έχουμε την ευκαιρία να δούμε άλλη μια καλτ φιγούρα της ελληνικής κοινωνίας, έναν πολύπαθο ντελιβερά με τον οποίο τα πίνουν δίπλα σε μια γιαγιάκα/ πτώμα. Η φάση εδώ και πολύ κολόνια Μυρτώ και κάμποση νεκρανάσταση.

Το Ταξί Ταξιτζής ο Αντώνης Τσιοτσιόπουλος, Κνίτης στο μπροστινό κάθισμα ο Θάνος Αλεξίου και στον ρόλο του Χρυσαυγίτη-μόνο για τις απαιτήσεις της παράστασης- ο Κώστας Φυτίλης.

Ατάκες για τον Λιακόπουλο και το ΕΑΜ, τσακωμοί μεταξύ του φασίστα και του Κνίτη με τον ταρίφα Πασόκο να προσπαθεί να επιβάλλει την τάξη ανάμεσα τους αλλά παράλληλα να μην χάσει και χρήματα. Όπως ανέφερα και στην εισαγωγή δεν αξίζει να το spoil-άρω, αλλά το junkie υπερνικάει τα κομματόσκυλα δίνοντας τη νομοτελειακή λύση.

Κάθε χρόνο στην Αθήνα παίζονται 1.000 παραστάσεις. Στην Ελλάδα –και παντού στον κόσμο δηλαδή- λείπει το επίκαιρο στοιχείο από το θέατρο που έχει συνηθίσει να αναμασά άλλες φορές επιτυχώς και άλλες ανεπιτυχώς τα δεκάδες κλασικά έργα που έχουν γραφτεί. Όταν το λέω στα παιδιά του Δε Variete, μου απαντούν πως «Υπάρχουν τεράστια έργα που αξίζει να τα δεις αρκετές φορές και με διαφορετική ματιά γιατί μιλάμε για αριστουργήματα». Και σε ένα βαθμό συμφωνώ. Παραφράζοντας όμως τον Τσέχωφ, τον άνθρωπο που καθόρισε το θέατρο, ο οποίος έλεγε πως «Είναι ευκολότερο να γράψεις για τον Σωκράτη παρά για μια νέα κοπέλα ή έναν μάγειρα», θα πω είναι ευκολότερο να γράψεις για το παρελθόν ή για έναν ήρωα που ζει μια τετριμμένη τραγωδία παρά για έναν παρία αντιήρωα που στέκεται στο σήμερα. Το Δε Variete κάνει ακριβώς αυτό, γι' αυτό την Παρασκευή και για κάθε Παρασκευή και Σάββατο του Νοεμβρίου, θα βρίσκονται στο Hub για να δεχτούν όλους εμάς που έχουμε αποδεχτεί την έκπτωτη φύση μας. Ή τουλάχιστον το παλεύουμε.

Περισσότερα από το VICE

Τι θα Γινόταν αν η Ευρωπαϊκή Ένωση Άνοιγε τα Σύνορά της σε όλο τον Κόσμο;

Η Ιστορία του πιο Διάσημου Κλέφτη της Ιταλίας

Πρόστυχες Ιστορίες από έναν Πιλότο «Ερωτικών Πτήσεων»