Το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο VICE Sweden.

Την περασμένη εβδομάδα, άνθρωποι από κάθε γωνιά του κόσμου μπήκαν στα social media για να μοιρολογήσουν για την αμερικανική τραγωδία. Κάποιοι άλλοι μετέφεραν την οδύνη τους στους δρόμους διαδηλώνοντας. Κάποιοι άλλοι –ασφαλώς λιγότεροι– εξέφρασαν την αγανάκτησή τους για τη νίκη του Donald Trump καίγοντας αθλητικά παπούτσια New Balance.

Ο λόγος; Ο εκπρόσωπος της New Balance, Matt LeBretton, δήλωσε πως η εκλογή Trump ήταν «μια κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση». Από εκείνη τη δήλωση και μετά, η εταιρεία δήλωσε πως αυτή η υποστήριξη αφορά μόνο το γεγονός ότι ο Trump αντιτίθεται στη Συμφωνία Συνεργασίας του Ειρηνικού, η οποία έχει αρνητικό αντίκτυπο στην αμερικανική βιομηχανία και όχι το γεγονός ότι έχει εκφράσει απαίσιες και ρατσιστικές θέσεις.

Παρά τις προσπάθειες όμως της εταιρείας, το μίσος που εκφράζεται εναντίον της συνεχίζεται: ένας Αμερικανός νεοναζί, που προφανώς δεν άκουσε τη διευκρινιστική δήλωση της εταιρείας, ονόμασε τα New Balance «επίσημα παπούτσια των λευκών». Ο Andrew Anglin, ιδρυτής του Daily Stormer, διαδικτυακού μέσου υπέρ της λευκής υπεροχής, παρότρυνε τους αναγνώστες του να πάρουν μέρος στην «επανάσταση του Trump», αγοράζοντας τα εν λόγω παπούτσια για να αυξήσουν την αμερικανική παραγωγικότητα και τη «λευκή δύναμη».

Η New Balance τελικά εξέδωσε μια ανακοίνωση μέσω της οποίας ξεκαθαρίζει πως «δεν ανέχεται τον ρατσισμό και το μίσος σε οποιαδήποτε μορφή. Ούσα μια εταιρεία με 110 χρόνια ιστορία πίσω της, με πέντε εργοστάσια στις ΗΠΑ και χιλιάδες εργαζόμενους παγκοσμίως, κάθε φυλής, κουλτούρας και σεξουαλικού προσανατολισμού, η New Balance είναι ένας οργανισμός και μια κουλτούρα με αξίες, που πιστεύει στον ανθρωπισμό, στην αξιοπρέπεια και τον αμοιβαίο σεβασμό ανάμεσα στους ανθρώπους όλου του κόσμου».

Πλέον, βέβαια, όλη αυτή η ιστορία θα είναι για πάντα μια υποσημείωση στη σελίδα τους στη Wikipedia, οπότε ας ρίξουμε μια γρήγορη ματιά στην ιστορία της New Balance, για να καταλάβουμε κάπως καλύτερα πώς έφτασαν από εκεί που ξεκίνησαν μέχρι το σημείο που είναι τώρα.

Η New Balance ιδρύθηκε στη Βοστόνη το 1906 από τον William J. Riley, έναν Βρετανό μετανάστη. Δεν ξέρουμε και πολλά γι' αυτό τον τύπο, αλλά και μόνο από το όνομά του μπορεί κανείς να καταλάβει ότι ήταν πολύ σοβαρό άτομο. Μπορεί να τον φανταστεί κανείς στη μέση ενός θορυβώδους εργοστασίου, να γκαρίζει για τις σόλες των παπουτσιών.

New Balance φορούσαν αρχικά άτομα που ήθελαν να ασχοληθούν με κάτι αθλητικό, αλλά όταν πια μπήκαμε στη δεκαετία του '90, ο Raekwon ράπαρε γι' αυτά, ενώ και οι Tribe Called Quest τα ανέφεραν στο «Buggin' Out». Για μια μικρή, φευγαλέα στιγμή ήταν ένα σύμβολο της νεανικής κουλτούρας, μέχρι που ήρθαν…

Και φτάνουμε στο ναδίρ των New Balance: τους μπαμπάδες. Έτσι πάει όμως. Μια μάρκα γίνεται κουλ, πιάνει την κορυφή και μετά, ξαφνικά, τα παπούτσια βρίσκονται στα πόδια μεγάλων σε ηλικία λευκών που έχουν πάθος με το γκαράζ τους. Για να είμαστε δίκαιοι, μιλάμε για πολύ άνετα παπούτσια, το οποίο σίγουρα μετράει ως προτέρημα όταν έχεις να περάσεις πολλές ώρες ορθοστασίας μέσα σε ένα γκαράζ.

Όταν κάτι τόσο άνετο προσφέρεται και σε πραγματικά απαίσιες χρωματικές επιλογές, τότε σίγουρα θα γίνει αγαπημένο και του τουρίστα. New Balance στα πόδια εφήβων από το εξωτερικό˙ New Balance στη λάθος μεριά της κυλιόμενης σκάλας˙ New Balance σε ουρές για αξιοθέατα.

To 2012, ένας blogger παίζοντας λίγο με τη μετα-ειρωνεία φόρεσε ένα ζευγάρι New Balance. Μετά άρχισαν να τα φορούν όλο και περισσότεροι νέοι. Και μετά άρχισαν να τα αγοράζουν όλοι, γιατί τα είχαν αγοράσει και όλοι οι υπόλοιποι. Τα New Balance ήταν hip. Η εταιρεία είχε κερδίσει στο παιχνίδι του καπιταλισμού. Τα παπούτσια πωλούνταν μόνα τους.

Όπως η μανία με τις τουλίπες στη Χρυσή Εποχή της Ολλανδίας ή η φούσκα του real estate στα μέσα των '00s στις ΗΠΑ, η επιτυχία της New Balance δεν άντεξε πολύ. Το μόνο που χρειάστηκε ήταν κάποια θετικά λόγια για τον Donald Trump, τα οποία από τη μία ενέπνευσαν πολλούς ανθρώπους να κάψουν τα παπούτσια που αγόρασαν με χρήματα που δούλεψαν σκληρά για να βγάλουν, ενώ από την άλλη έκαναν ένα σωρό ρατσιστές να βρίζουν τους πρώτους και να υποστηρίζουν πως είχαν βρει ένα σύμβολο της «λευκής Αμερικής».

Κι όμως υπάρχει ελπίδα: οι μπαμπάδες θα είναι πάντα εκεί. Δεν ξέρουν πώς να δουλεύουν το Twitter και δεν μπορούν να μπουν εύκολα σε ρατσιστικά blogs, οπότε δεν έχουν πάρει πρέφα για το σούσουρο γύρω από τα αγαπημένα τους παπούτσια. Επιπλέον, να ξέρετε, ο περισσότερος κόσμος δεν δίνει δεκάρα για όλο αυτό και συνεχίζει να ζει τη ζωή του όπως και πριν.

Περισσότερα από το VICE

Οι Πυρκαγιές στον Πόλεμο του Κόλπου που Μετέτρεψαν τις Πετρελαιοπηγές του Κουβέιτ σε Κόλαση

Πράγματα που Έπρεπε να σου Είχαν Μάθει στο Σχολείο για τα Λεφτά

Η Ζωή των Ανήλικων Μποξέρ της Βορειοανατολικής Ταϊλάνδης